De eeuwige stijd tegen de kilo’s
Vorige week plaatste ik een oproepje voor aangrijpende verhalen van lezers en lezeressen. Op woensdag heb ik een nieuwe rubriek op Kellycaresse.nl namelijk aangrijpende verhalen van lezers. Op het oproepje kwamen prachtige verhalen binnen, zowel anoniem als mensen die dit open willen delen. Iedere woensdag kunnen jullie hier een nieuw aangrijpend verhaal lezen, ook kun je je nog steeds opgeven om je verhaal in te sturen. Vandaag beginnen we met het verhaal van iemand die een eeuwige mentale strijd heeft gevoerd met de kilo’s. Deze persoon ken ik uit mijn dagelijks leven en ik ben dankbaar dat ze haar verhaal met ons wilt delen. Ze deelt oprecht haar mooie verhaal waar ze veel levenslessen in verwerkt. Hoe je zelfbeeld kan worden gereflecteerd met het getal op de weegschaal…
Mijn eeuwige strijd tegen de kilo’s
Anoniem: ‘Als kind was ik altijd al het dikkertje van de klas. Ik kan me niet herinneren dat ik ook maar één foto heb, waarop ik enigszins een platte buik heb. Toch turnde ik vol overgave in strakke pakjes en maakte ik me niet zoveel zorgen. Ik at snoepjes en chips, maar ook veel groente en fruit. Mijn zussen waren wel dun, dus ik moest toch kunnen eten wat zij aten?
Naarmate mijn lengte toenam, nam mijn buikomvang af. Mijn lichaam had energie nodig om te groeien en haalde dat uit mijn overschotten. Omdat ik ruim 120 kilometer per week fietste in mijn middelbare schooltijd, wist ik mijn figuur met gemak te behouden toen ik uitgegroeid was. Met mijn 1.81 meter en een gewicht tussen de 84 en 88 kilo was ik nog steeds aan de zware kant, maar dat heeft nooit een rol gespeeld in mijn leven.
Op mijn zeventiende ging ik naar het hbo. Ik kwam in een klas met alleen maar jongens terecht en voelde me het buitenbeentje. Ik ging op kamers en voelde me steeds ongelukkiger en eenzamer worden. Ik begon te eten: hele pakken koeken tegelijk, een frikandelbroodje bij de AH to Go en nog veel meer. Natuurlijk wist ik hierdoor mijn 88 kilo niet te behouden. Twee jaar later woog ik 105 kilo.
Toen besloot ik te stoppen met mijn opleiding, Ik veranderde mijn levensstijl, ging een half jaar werken, at meer fruit dan koekjes en bande chips en chocolade uit mijn leven. In die periode wist ik wat kilo’s kwijt te raken.
In 2010 begon ik aan mijn nieuwe opleiding. Weer was ik het dikkertje van de klas, maar voor het eerst voelde ik iets wat ik nog nooit eerder had gevoeld: respect en vertrouwen. Hierdoor leefde ik helemaal op, voelde ik me gelukkiger dan ooit en dat was ook te merken aan mijn gewicht. Twee jaar later durfde ik eindelijk de stap te zetten om een sportschool op te zoeken, geïnspireerd door de verandering die ik bij Kelly zag. Mijn begingewicht was 94,4 kilo. Aanvankelijk schaamde ik me ervoor, maar onder het motto ‘erger kan het niet meer worden’ ben ik aan het sporten gegaan. In het begin wist ik mezelf met moeite twee keer per week de fitness in te slepen, maar naarmate mijn broeken minder strak gingen zitten, werd dit steeds vaker.
Op dit moment weeg ik 80 kilo, een gewicht dat ik niet meer heb kunnen zien op de weegschaal sinds ik uitgegroeid ben en een gewicht waar ik trots op ben. Toch blijft een stemmetje in mijn hoofd me lastig vallen. Als ik een keer een stroopwafel eet, moet ik er wel voor zorgen dat die er ook weer afgetraind wordt en uit eten gaan kan alleen gevolgd worden door een intensieve training in de sportschool of op de wielrenfiets. Een aantal dagen geleden heb ik mijn oude kleren weggegooid met truien erbij die wel vier maten groter zijn dan de truien die ik nu draag. Dit heb ik eerder niet gedurfd, omdat ik tegen mezelf zei dat ik het gewicht er toch wel weer aan zou eten. Daarom was het voor mij ook een hele stap en werd ik er best wel emotioneel door. Als ik me nu ongelukkig, boos of verdrietig voel, eet ik geen pakken koeken meer weg, maar reageer ik me een uur (of twee) af in de sportschool. Ik hoop dat ik dit in de toekomst vast kan houden, want ik wil niet het dikkertje van mijn toekomstige werk zijn.’
Kelly: Bedankt dat je dit verhaal met ons wilde delen, met kippenvel heb ik je verhaal gelezen. Ik heb zelf ook een geschiedenis op het gebied van mijn gewicht dus dit verhaal raakt me extra erg.
Ik weet heel goed dat het gewicht, aankomen en afvallen iets is wat heel veel vrouwen en ook mannen bezig houdt dus ik verwacht dan ook dat veel bezoekers herkenning op wat voor manier dan ook kunnen vinden in dit verhaal. Je mag je reactie achterlaten in de comments.
Liefs Kelly
Volg mij via Bloglovin’ , Twitter , Instagram of Facebook of Youtube.
Heel herkenbaar voor mij zal dit altijd een rol spelen ik heb nl 24/7 honger .en ben altijd bezig met eten.
Maar ik heb nu een gastric bypass het blijft een hulpmiddel maar de hongergevoelens zijn er niet meer.ik kan niet veel eten ,maar ik ga voor mijn kwaliteit van leven.
Behoorlijk herkenbaar. Lastig ook want uit persoonlijke ervaring (zelf 20 kilo afgevallen), maar ook professionele ervaring (personal trainer van beroep) weet en zie ik dat gewicht altijd een issue zal blijven bij mensen die (veel) zijn afgevallen. Er zal altijd een stemmetje in je hoofd blijven, hoe hard je ook vecht. Soms iets minder, maaar hij zit er hoor. Ik kan alleen maar zeggen; je lifestyle volledig omgooien. Goed en gezond eten en veel bewegen. Dat werkt uiteindelijk bij iedereen.. Alleen discipline is killer nr. 1. Ik wil overigens nog wel even zeggen dat een weegschaal niks zegt. Weg ermee! Veel mensen veranderen weinig in gewicht wanneer ze sporten, maar de centimeter daarentegen liegen er niet om. Je wordt strakker, maar voor vet komt spier terug.. Succes en ik hoop dat je ooit in de spiegel kan kijken, ongeacht je gewicht, en denk; dat ben ik, en ik ben goed zoals ik ben. Ongeacht je gewicht of je omvang. Ieder mens is mooi. Jij dus ook!
Healthy Mommy onlangs geplaatst…Lente
Wat knap dat je het roer zo hebt omgegooid. Je bent een sterke vrouw. Bijzonder dat je je verhaal met ons wil delen.
Jess onlangs geplaatst…Let’s talk about stretchmarks…
Wat mooi dat je je verhaal met ons gedeeld hebt. Ik ben 36 en vecht al sinds einde lagere school tegen en met de kilo’s. Van anorexia naar boulimia en weer terug. Het laatste jaar heb ik keihard gevochten en nu…. nu durf ik voorzichtig het woord ”hersteld” te laten vallen. Dat getal op de weegschaal, ik wil het nooit meer zien. November 2013 ging de weegschaal hier de deur uit en het is de beste beslissing die ik ooit gemaakt heb.
Leef vanuit liefde voor jezelf, vanuit trots zijn op je zelf en vanuit vertrouwen hebben in jezelf. Als je dat doet, dan ben je van binnen gelukkig en ja, oh zo cliché, maar dan straal je dat uit vanaf de buitenkant en dan besef je: Ik ben inderdaad veel belangrijker dan dat getal. Dank je voor het delen! X
Marion onlangs geplaatst…Eén brok herkenning
Mooi geschreven verhaal, gewicht is idd altijd een dingetje
Dita onlangs geplaatst…Ooglook: Dagelijkse neutrale look
Heel mooi geschreven, ik herken het allemaal! Ik ben nu ook 27 kilo afgevallen en moet er nog 10, ik ben vastberaden deze nu een keer te halen. Je mag trots op jezelf zijn. Liefs
Bibian onlangs geplaatst…Een geldboompje in de achtertuin, ja graag!
Ik heb ook behoorlijk wat gejojo’t door de jaren heen en weet hoe frustrerend het kan zijn, vooral als je je frustratie eigenlijk wil verhelpen door te eten. Maar je bent al afgevallen dus de eerste en belangrijkste stap is gemaakt. Ik hoop dat je snel van dat stemmetje in je hoofd afkomt want je hebt het al zo goed gedaan dat je je best wat minder zorgen mag maken!
Hester onlangs geplaatst…Dankbaarheidslijstje IV
Heel knap dat je dit hebt opgeschreven. Maar als ik een kanttekening mag maken in het algemeen… Ik vind echt dat het hele voedselitem zo een hype is op dit moment. Al die boeken, van Broodbuik tot de Voedselzandloper echt! Mijn motto ik eet om te leven en niet ik leef om te eten. Het is back to basic gewoon een mind ding! Dus mijn advies, doe niet mee met de hype, doe vooral je eigen ding. Luister naar je lichaam en voedt het met datgene waar het goed op reageerr.
Echt knap gedaan hoor! Vrouwen en emotie-eten, het is wat. Ik ben ook al 20 kilo kwijt en ben nu ongeveer 4-5 weken op mijn streefgewicht. Ik vind het ook nog steeds moeilijk om op gewicht te blijven en binnen de perken te blijven eten. Maar ik wil niet meer zo zijn al 20 kilo geleden, ik voel me nu veel mooier, zekerder en vooral ook gezonder. Dus elke keer als ik een dag “slecht” gegeten heb, ga ik de dag erna weer even terug naar WeightWatchers (waarmee ik dus ben afgevallen) en zo houd ik wel de balans! Je mag trots zijn op jezelf hoor 🙂
Manon onlangs geplaatst…Een geldboompje in de achtertuin, ja graag!
Heel goed verhaal ik ken het ook. Ik woog op de midelbare school 75 kilo (ik ben maar 1.60) toen ben ik op eigen houtje 20 kilo afgevallen. Ik heb dit op een hele ongezonde manier gedaan.
Het was me gelukt om alles er af te houden toto 2 jaar geleden. Ik ben ruim 25 kilo in twee jaar tijd aangekomen en omdat mijn spijsvertering nu so fucked up is, lukt het nu bijna niet om eht er af te krijgen.
Ik eet altijd gezond en sport minimaal 4 keer in de week, toch gaat er bijna niets af, dus ik wil iedereen daar wel voor waarschuwen!
Kelly, ik lees wel vaker dat jij vroeger heir ook problemen mee had. Heb je hier wel eens iets over op je site verteld? Ik ben hier bij jou ook erg benieuwd naar.
Milou | Shimmer-Pie onlangs geplaatst…Kruidvat Moroccan Argan Oil Shampoo en Conditioner
Heel herkenbaar! De voorbije jaren ben ik veel afgevallen en ook weer bijgekomen. Het gaat op en af. Ik vind het heel moeilijk om in balans te houden, dus ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Je mag trots zijn op jezelf! Het feit dat je naar de sportschool trekt als je je slecht voelt, is heel goed!
Vanessa onlangs geplaatst…50 random facts about me
Heel herkenbaar dit. Ik ben zelf 2 jaar terug 32 kilo afgevallen door shakes (niet beste actie) maar het is wel eraf gebleven. Nu voel ik me goed en leerde gewoon een getal zegt niet alles.
Mariska onlangs geplaatst…Swatch: Catrice – 05 Stardust
Mooi geschreven. En knap dat je 14 kilo kwijt bent!!! Weet dat als je een stroopwafel eet dat best een keer mag!!!
Kelly, mijn verhalen komen snel naar je toe!
Patricia Schmitz-Heres onlangs geplaatst…MAMABLOG: wat een rijkdom!!!
Wat goed dat je hier plaats voor maakt op je blog want er zullen vast veel mensen iets aan hebben.
Natuurlijk ook knap dat er mensen zijn die hun verhaal durven te vertellen.
Suzanne onlangs geplaatst…Mijn stash ~ Essence
Knap van je dat je toch veel bent afgevallen, lijkt me ontzettend moeilijk!
Martina onlangs geplaatst…5 Maart 2014 – FOTD
Heel herkenbaar!
Herkenbaar, fijn dat je dit deelt met ons.
Miranda onlangs geplaatst…Carnavals outfit van de kinderen.
Ik herken het heel erg, inderdaad. Fijn dat ze dit met ons wil delen en fijn dat ze de kracht heeft gevonden om niet meer ongelukkig te zijn, maar er alles aan te doen om te worden wie ze graag wil zijn. I wish I was at that point, already.
Leonie onlangs geplaatst…Iets met hardlopen, te veel hooi op je vork en sterk zijn
Dit had mijn verhaal kunnen zijn. Goed van je hoor, zeker ook omdat het je op eigen kracht wel is gelukt. Je mag trots op jezelf zijn!
Cindy onlangs geplaatst…Picture Time – maart #1
Heel mooi! Ik heb de weegschaal maar verbannen uit m’n leven als ik niet weet hoe zwaar ik ben kan ik me er ook niet teveel op focussen.. Niet dat ik te zwaar ben overigens, maar ik geloof dat het bij heel veel mensen -te zwaar of niet- wel een issue is.
Hannah onlangs geplaatst…Sale shoppings
Heel herkenbaar, je verhaal! Ook bij mij is gewicht een “big” issue. Wat goed van je dat je dit hier durft te vertellen!
Geertje onlangs geplaatst…Fun With Candy Melts: Winactie…
Herkenbaar verhaal!
Jennn onlangs geplaatst…Op stap met een ezel