Op woensdag heb ik een rubriek op Kellycaresse.nl waarin aangrijpende verhalen van bezoekers worden gedeeld. Op het oproepje kwamen prachtige verhalen binnen, zowel anoniem als mensen die dit met hun eigen naam willen delen. Iedere woensdag kunnen jullie hier een nieuw aangrijpend verhaal lezen, ook kun je je nog steeds opgeven om je verhaal in te sturen. Vandaag heb ik het aangrijpende verhaal ingestuurd gekregen van Lisa. Lisa verloor haar vader aan een hartstilstand toen ze 6 jaar oud was. Ze is nu zelf 23 weken zwanger wat het voor haar extra lastig maakt omdat ze dit niet met haar vader kan meemaken, en omdat haar wens om haar kindje wel met vader op te laten groeien extra groot is. Heel heftig om dit te lezen. Ben je benieuwd naar dit openhartige verhaal? Lees dan verder.
Lisa: ‘1997 – Samen met mijn ouders, peetoom en mijn broer waren wij op vakantie in Griekenland. We zaten in een appartement in Kos. Griekenland was het land waar mijn ouders altijd op vakantie gingen. Ik was hier dan ook al een paar keer meer geweest. Ze gingen altijd naar een ander eiland. Dit jaar was Kos aan de beurt.
Het was 14 augustus 1997. Ik toen 6 jaar en mijn broer van toen 8 jaar lagen al in bed, maar ineens werden wij wakker! We hoorden mensen schreeuwen en er was grote paniek in het appartement. Er stonden ineens allemaal mensen die we niet kenden in ons appartement. Onze vader moet mee naar het ziekenhuis! Als kinderen van 6 en 8 jaar weet je niet wat er precies allemaal gebeurd natuurlijk. Mijn vader had een hartstilstand gekregen. In het ziekenhuis was daar niets meer aan te doen.. Dit had een mooie vakantie moeten worden, maar de vakantie is een nachtmerrie geworden. We wilden natuurlijk snel naar huis toe en mijn vader kwam later met het vliegtuig terug, want ze moesten nog allerlei onderzoeken doen. Wat ik hier nog van weet is dat wij niet vanuit Kos met het vliegtuig konden omdat het vliegtuig vol zat. We moesten met de boot eerst naar Athene toe en vanuit daar konden we dan terug naar Nederland vliegen. Wat hadden wij een geluk dat mijn peetoom er bij was zeg. Mijn moeder kan vrijwel geen engels, dus hij heeft heel erg veel geregeld. Wij mochten vooraan in het vliegtuig zitten en er als eerste uit. De hele familie stond op Schiphol op ons te wachten.. Als 6 jarig kind besef je natuurlijk niet alles wat er om je heen gebeurd. Wij mochten een tekst verzinnen voor in het bidprentje en voor op de steen. Als ik dit terug lees moet ik altijd even slikken.. Ik weet ook niet alles meer, maar nu ik wat ouder ben besef ik me steeds meer wat mijn moeder heeft door moeten maken. Mijn moeder van toen 32 jaar was ineens weduwe, alleenstaande moeder van 2 kinderen ( 6 en 8 jaar). Ze hadden samen met ons nog heel veel leuke dingen kunnen doen…
Volg mij via Bloglovin’ , Twitter , Instagram of Facebook of Youtube.
Ik ga dit vanmiddag even lezen, het klinkt al erg aangrijpend. 2 van mijn beste vriendinnen zijn hun moeder kwijt en mn schoonzusje net haar vader, zo heftig!
Dita onlangs geplaatst…New in: Wordbanner
Lisa, dank je wel voor het delen van je verhaal. Wat erg voor je dat je dit als klein meisje mee hebt moeten maken en dat je groot moest worden zonder papa. Dat is zoiets enorms, daar kan ik me geen voorstelling bij maken. Ik vind het knap hoe je hiermee omgaat en ik ben blij dat je zegt dat het je goed doet om hier een keer over te schrijven. Geniet van het kleine wondertje in je buik! Liefs.
Marion onlangs geplaatst…Dankbaarheidslijstje 25/3
Heel heftig om al zo jong je vader kwijt te moeten raken, en zeker nu je beseft dat hij jouw kindje nooit zal zien…
Hannah onlangs geplaatst…Huishoudbeurs + primark
Wat heftig om dit mee te moeten maken. Ik heb zelf mijn moeder verloren toen ik 16 was en ben nu ook zelf moeder. Ik vond het ook erg moeiljk dat ik mijn zoontje niet aan haar heb kunnen laten zien.. liefs
Jeetje wat heftig! Wat zal dat veel met je gedaan hebben. Maar inderdaad geniet van alles wat je nu hebt, het kindje wat je samen met je vriend krijgt en alles wat daarbij komt kijken.
Anouk onlangs geplaatst…Interieur: Verhoogd bed.
Wat een naar verhaal zeg 🙁
Lijkt me erg confronterend nu!
Dikke knuffel
Nicole onlangs geplaatst…Baby in beeld
Het lijkt me sowieso al enorm moeilijk om je vader of moeder op zo’n jonge leeftijd te moeten verliezen. Ik heb het van dichtbij meegemaakt (niet mezelf) en dat was/is erg heftig. Laat staan als je zwanger bent en een kindje verwacht…
Manon onlangs geplaatst…VLOG: Dagje rund ums haus
Jeetje wat heftig. Ik kan me voorstellen dat het dubbel is om nu zwanger te zijn. wat ben jij een sterke vouw dat je hier je verhaal zo kunt delen.
Jess onlangs geplaatst…Over kiespijn en bevallen…
Wat heftig zeg 🙁 Sterkte
Mijn vader is helaas ook overleden toen ik zelf nog erg jong was, en tijdens mijn zwangerschap heb ik ook vaak gewild dat hij dit had kunnen meemaken, maar ik weet dat mijn vader en die van jou alles ziet wat je doet, en je vaak nog helpt. Pas op latere leeftijd ging ik zelf ook beseffen wat voor inpact het had op het leven van mijn moeder, zij kwam in dezelfde situatie als jij, 2 kleine kindjes en ineens weduwe. Wij genieten hierdoor wel echt van elke dag, en staan niet te lang stil bij de dingen die er niet toe doen, het leven is daar te kort voor. Geniet ondanks alles wel van jouw zwangerschap, want het blijft een wonder!
lifestyle-fabriek onlangs geplaatst…LIFESTYLE FABRIEK: 10X TELEFOON FRUSTRATIES
Heftig hoor!!! Het lijkt me vreselijk om tijdens een vakantie een dierbare te moeten verliezen.
Patricia Schmitz-Heres onlangs geplaatst…Lieve Bjarne Tim
Wat naar om al zo vroeg je vader te verliezen! Mijn oppaskind van 11 is vorig jaar ook plotseling haar vader verloren, dat was erg heftig.
Wooow, heel heftig om dit te lezen en ik kan jouw pijn en verdriet bijna voelen.
Toen ik 16 was verloor ik ook plotseling mijn vader. Als kind denk je dat alleen ‘oude’ mensen dood gaan, niet je ouders. Ik vond het verschrikkelijk dat mijn vader er niet bij kon zijn toen ik mijn havo-diploma en rijbewijs haalde en dat ik mijn vriend nooit aan hem heb kunnen voorstellen. Ook kijk ik er tegenop dat hij ook in de toekomst niet bij al die bijzondere momenten zal zijn: afstuderen, samenwonen, trouwen, kindjes etc. Ik geloof dat hij nog steeds bij me is en op die manier alles meekrijgt, daar put ik kracht uit, maar toch, dat is niet hetzelfde… Succes met je zwangerschap!
O wat heftig dit zeg, ik hoop dat jullie heel lang van je kindje kunnen genieten en hij of zij van jullie.. zoals het hoort.
Miranda onlangs geplaatst…Mijn favoriete wenskaarten.
Kort, maar krachtig. Verschrikkelijk om zoiets mee te maken, en al helemaal als klein kind zijnde.
Veel sterkte ermee!
Stephanie onlangs geplaatst…[NEW ART] Hours & Dreams!
Kippenvel.
Hopelijk krijgt jouw kindje een prachtjeugd 🙂
daar word je toch even stil van!
Eline onlangs geplaatst…Onze nieuwe vriend, Nemo!