Angelique werd ngepland zwanger en geen dak boven het hoofd: Op woensdag heb ik een rubriek op Kellycaresse.nl waarin aangrijpende verhalen van bezoekers worden gedeeld. Op het oproepje kwamen prachtige verhalen binnen, zowel anoniem als mensen die dit met hun eigen naam willen delen. Iedere woensdag kunnen jullie hier een nieuw aangrijpend verhaal lezen, ook kun je je nog steeds opgeven om je verhaal in te sturen. Vandaag heb ik het aangrijpende verhaal ingestuurd gekregen van Angelique. Anqelique werd ruim drie jaar geleden ongepland zwanger terwijl ze anti-kraak woonden. Ze werden hun huis uitgezet en daar begonnen alle problemen. Ben je benieuwd naar dit openhartige verhaal? Lees dan verder.
Ongepland zwanger en geen dak boven het hoofd
“Het begon allemaal toen we erachter kwamen dat ik zwanger was.”
Angelique: ‘Ongepland zwanger, maar natuurlijk wel gewenst. Door verandering van medicatie was de pil niet meer betrouwbaar maar dat waren de doktoren even vergeten te melden. Verassing! We woonden op dat moment in een antikraakpand en wisten dat we voordat de kleine man geboren zou worden, we de woning moesten verlaten. En ja hoor rond december kregen we bericht dat we binnen 2 weken de woning uit moesten, ze hadden geen vervangende woonruimte voor ons. Waar nog eens bijkwam dat ze niet verhuurden aan mensen met kinderen dus helaas pindakaas.
De oplossing was terug verhuizen naar mijn ouders, wat betekende dat we allebei onze baan op moesten zeggen en vrienden achter moesten laten. Dit was namelijk twee uur reizen van ons vandaan. Midden december zaten we helemaal gesetteld bij mijn ouders. Niet ideaal maar goed het was even een oplossing tot we onze eigen woning vonden. We hadden daar onze eigen kamer en ook voor de kleine man werd een eigen kamer gerealiseerd. We hadden hierdoor wat rust en de kleine man kon op z’n gemakje komen.
Onze kleine man was 8 weken oud toen mijn ouders ineens besloten dat ze het niet aankonden, het werd te druk in huis (terwijl de kleine man ’s nachts doorsliep en zich eigenlijk niet liet horen, mijn vriend hele dagen werkte en ook zij allebei werkten). We hadden het eigenlijk kunnen verwachten, ze hadden het immers ook bij zowel mijn broer als mijn zus gedaan, alleen zaten die niet met een kleintje van 8 weken. We moesten onmiddellijk vertrekken.
We konden gelijk opgevangen worden bij mijn zus, dus alle noodzakelijke spullen gepakt en zo gingen we naar mijn zus. Hier konden we gelukkig in alle rust mijn vriends familie bellen om de hele situatie uit te leggen en mijn mijn schoonmoeder vond het verstandig als we naar hen gingen. Zij had een hele boerderij dus voldoende plaats voor ons gezin. Dit alles was in mei 2011. Bij mijn schoonmoeder ging het allemaal goed, mijn vriend kreeg weer een baan en ik vermaakte mij prima als thuismama.
Tot mijn schoonmoeder ziek werd, ze had al wel een tijd last van haar maag maar dit werd weggezet als een maagzweer. Ze werd alleen maar zieker en in oktober 2011 kregen we uiteindelijk het nieuws dat ze maagkanker had. Haar lichaam was door haar hart te zwak om geopereerd te worden of om chemo te starten, het was dus eigenlijk wachten tot haar lichaam zelf opgaf. Sterk dat ze was heeft het helaas niet lang mogen duren en is ze in januari 2012 overleden.
Tijd om alles te verwerken kregen we niet. Mijn schoonmoeder huurde particulier en de huisbaas vertelde ons twee weken nadat ze was overleden dat we het huis zo spoedig mogelijk uit moesten. We hadden nog geen eens de tijd gehad om al haar spullen uit te zoeken, om het allemaal een plek te geven en dat kwam dan ook zwaar op onze dak. Mijn zwager en schoonzusje konden bij mijn zwagers vriendin intrekken, maar wij niet. Onze zoon was net 10 maanden oud en we hadden weer geen woonruimte.
Vrienden hebben ons op kunnen vangen waardoor we gelukkig niet op straat hoefden te zwerven met de kleine man. Ik weet dat we ook zo bij mijn zus weer terecht hadden gekund maar ook zij zat met weinig ruimte voor ons. Dit heeft tot mei 2012 geduurd tot we via een collega van mijn vriend te horen kreeg dat zijn huisbaas ons wou helpen. Die collega ging verhuizen dus zijn woning kwam vrij. Een een-kamer woning met slaapkamer, woonkamer en keuken in een ruimte, alleen de badkamer zat apart. We hebben dit aanbod uiteraard aangenomen, we hadden gewoon even geen keuze. Die collega heeft vaart gezet achter zijn verhuizing zodat ook wij zo snel mogelijk in konden trekken. Super fijn!
Toen we eenmaal gesetteld waren kwam de klap. Mijn vriend kreeg de klap van het overlijden van z’n moeder en daarbij kwamen natuurlijk alle instanties die ons niet hadden kunnen vinden in de tijd dat we geen vaste woonruimte hadden.We zijn nu nog bezig die schulden in te lossen, maar zijn gelukkig al heel ver met aflossen.
Momenteel wonen we nog steeds in de een-kamerwoning. Onze zoon is inmiddels bijna drie jaar oud en heeft nog steeds geen eigen slaapkamer. We hebben het niet zo voor hem gewild maar we doen alles wat we kunnen, en meer dan dat kunnen we gewoon niet doen. Instanties werken niet mee, de woningbouw en gemeente hebben geen begrip voor onze situatie want ‘we hebben een dak boven ons hoofd’, maar zelfs toen we dat niet hadden konden ze ons niet helpen. Tenzij we uit elkaar zouden gaan, dan hadden de kleine en ik wel recht op een woning en op daklozen opvang. Natuurlijk liet ik mijn vriend niet in de steek. We hebben enorm veel geleerd van alles wat er gebeurt is en zijn hierdoor veel sterker geworden. Onze relatie heeft de nodige klappen hierdoor gehad maar samen redden we het wel. ‘
Kelly: Wat een heftig verhaal Angelique en wat bijzonder en mooi dat je dit met ons wilt delen. Ik vind het knap hoe je het beschrijft en ook dat je aangeeft dat jullie er zoveel van geleerd hebben en zoveel sterker eruit zijn gekomen. Ik wil jullie heel veel sterkte en geluk wensen voor de toekomst. Willen jullie meer lezen van Anqelique? Neem dan een kijkje op haar leuke mamablog.
Wat vonden jullie van Angelique’s verhaal? Zijn er dames bij die zich hierin herkennen? Laat jullie reacties achter in de comments van dit artikel.
Liefs Kelly
Volg mij via Bloglovin’ , Twitter , Instagram of Facebook of Youtube.
Heftig! Met zo’n klein wondertje zou je volop moeten kunnen genieten, maar dit laat maar weer eens zien dat het niet altijd zo werkt.. Respect voor jullie flexibiliteit en ik hoop dat jullie snel een betere woonruimte vinden!
Hannah onlangs geplaatst…Happy Challenge | Dankbaarheid
Jij hebt een bewonderenswaardige positieve instelling. Een goed voorbeeld voor je zoontje. Jullie mogen trots zijn.
Meis, wat knap dat je je verhaal met ons deelt. Ik ken dit soort verhalen helaas maar al te goed en soms krimpt mijn hart ineen om te bekennen dat ik ambtenaar ben en voor zo’n instantie werk. Geef nooit op en blijf vechten. Je doet het goed! En laat je nooit door iemand iets anders wijsmaken, oké? Je bent een kanjer en een fantastische mama voor je kleine. X
Marion onlangs geplaatst…Thank U
Jeetje zeg, wat een opeenstapeling van narigheid! Maar wat vertel je het ‘luchtig’, zo sterk! Ik hoop dat jullie snel iets groters vinden, maar hoe dan ook hebben jullie een sterk gezin en de kleine man lekker zijn papa en mama in de buurt, het belangrijkste.
Gwen onlangs geplaatst…Tag: Lentekriebels
Jeetje wat een heftig verhaal! Knap dat je het zo vertelt hier. Hopelijk vinden jullie snel een andere woning
Dita onlangs geplaatst…Nom Nom Nom Tag
Heftig verhaal! En ik herken veel in jou verhaal pfff vreselijk he ik hoop dat jullie snel een grotere woning krijgen zodat jullie zoontje lekker zijn eigen kamertje kan hebben
Wow wat heftig en wat ben jij positief! Ik hoop dat snel iets anders hebben.liefs
Wat een bijzonder heftig verhaal zeg 🙁
Krijg er kippenvel van en niet van de goede!
Je klinkt als een enorm sterke vrouw en ik wens je alle liefde en kracht toe voor nu en in de toekomst!
Wat een heftig verhaal! Lijkt me erg moeilijk om je kind niet een eigen slaapkamer e.d. te kunnen geven, terwijl je hem dat wel heel erg gunt. Hoop dat jullie snel uit de schulden zijn, iets nieuws vinden en een nieuwe start kunnen maken… Liefde overwint alles zeggen ze wel eens… dat blijkt wel uit jouw verhaal!
Geertje onlangs geplaatst…Shoplog: Organizer Stuff Van Hema…
Wow erg heftig! Ik herken heel erg het ‘je hebt toch een dak boven je hoofd’ verhaal van de gemeente. Echt te bizar voor woorden. Mijn vriend werd het huis uitgezet door zijn moeder en omdat mijn ouders hem niet op straat wilde laten hebben ze hem tijdelijk, was de bedoeling, opgevangen. Maar tenzij mijn ouders hem ook op straat zouden zetten konden ze niks doen want hij heeft een dak boven zijn hoofd. Dat konden mijn ouders niet over hun hart verkrijgen dus nu wonen we al meer dan een jaar samen bij mijn ouders.
Ik wil angelique heel veel sterkte en succes wensen. Als je dit allemaal kan, dan ben je echt een sterke vrouw!
Anouk onlangs geplaatst…Interieur: Wit
Wow wat enorm heftig. De situatie zonder klein kindje is al verschrikkelijk, laat staan met een kleine… Pff, knap hoe je jezelf eronder houdt hoor, respect!
Manon onlangs geplaatst…WeightWatchers in het dagelijks leven #2: het echte leven
Wat wen heftig verhaal. Wel super knap en super fijn dat jullie altijd samen zijn gebleven. Echte liefde! Zo zie je maar weer hoe Nederland in elkaar steekt.
Suzanne onlangs geplaatst…5 redenen waarom ik geen beautyblogger ben
Jeetje, dat is een heftig verhaal. Wat hebben jullie al veel mee gemaakt. Knap dat je zo sterk bent! Heel veel geluk in de toekomst met zijn drieën!
Marloes onlangs geplaatst…Fab. Smartphone Wallet
Poeh, dat is behoorlijk heftig!
Beautydagboek onlangs geplaatst…TMI Tag & feestvieren vandaag!
Oeps..te vroeg op enter gedrukt 😉 Fijn dat jullie nog samen zijn en ik hoop dat je snel een grotere woning vinden!
Beautydagboek onlangs geplaatst…TMI Tag & feestvieren vandaag!
Man, wat enorm heftig dit allemaal zeg. Ik ben er helemaal stil van. Maar wat zijn jullie sterk en positief. Ik vind het echt enorm knap hoe jullie steeds die tegenslagen verwerken en weer doorgaan.
Jess onlangs geplaatst…Post-pregnancy kledingtips & tricks
Jeetje wat een heftig verhaal! Het krijgen van een kindje zet je leven al 360 graden op zn kop, moet je nagaan als je daar bij helaas alle heftige gebeurtenissen moet meemaken waar jullie doorheen zijn gegaan. Het maakt voor de kleine nog niets uit dat hij geen eigen kamertje heeft, liefde is het belangrijkst, en ik denk dat jullie als gezin hierdoor ontzettend sterk zijn geworden. Veel succes in de toekomst, op naar mooie tijden!
lifestyle-fabriek onlangs geplaatst…INSPIRATIE: 3 WAYS TO WEAR IT : PRINTED TEES
Wow wat een heftig verhaal! Ik heb heel veel respect voor je, maar vind het absurd zo werkt. Relatie verbreken en dan pas recht op een huis, vind het schandalig!
Mariska onlangs geplaatst…Shoplog Action & Big Bazar
wauw, wat een verhaal zeg. Daar word je wel eens stil van…
Eline onlangs geplaatst…Fashionatta op locatie II – maart 2014
Inderdaad een heftige situatie!
Maar ik begrijp het wel vanuit de hulpverlenende instanties. Men kan nou eenmaal geen huizen toveren. Nederland is niet langer een zorgstaat en dat is op zich een goede ontwikkeling vind ik.
Mensen zullen zelf hun verantwoordelijkheden moeten nemen om de boel op de rit te houden en kunnen niet langer verwachten dat ‘de overheid’ het wel voor hen oplost.
Dus een ieder die dit leest! Zorg o.a. dat je je inschrijft bij een woningbouw vereniging zodra je 18 bent en maak jezelf niet afhankelijk van anderen 😉
Het is jou leven dus jij zult het moeten regelen, niet een ander!
Jeetje wat een heftige periode. Maar zo kom je er inderdaad achter dat je samen sterk bent en samen vecht. Fijn ook dat er ook zeker mensen zijn die je enorm steunde en hielpen met oplossingen te vinden. Hopelijk vinden jullie toch ook snel een eigen groter plekje
Jeetje, ongelofelijk verhaal dit zeg. Heftig. Succes met het zoeken naar een nieuwe woonruimte!
Cindy onlangs geplaatst…Picture Time – maart #2
Heel erg bedankt allemaal voor de lieve reacties. De situatie is nou eenmaal zo en we hebben het geaccepteerd. Om even terug te komen op Melanie haar reactie. We stonden wel degelijk ingeschreven bij de woningbouw, al 5 jaar. Nu 7 jaar later krijgen wij nog steeds geen hulp van de woningbouw. De wachtlijsten zijn hier in de buurt nou eenmaal lang. Nogmaals heel erg bedankt voor alle lieve woorden en hopelijk komen jullie op mijn blog langs om onze reis naar beterschap te volgen!!!
Angelique onlangs geplaatst…7 jaar
Hoi Angelique,
Die opmerking was meer bedoeld in het algemeen. Ik werk zelf als maatschappelijk werker en vaak laten mensen zaken na waardoor ze in de ellende komen en haast op eisen dat een ander dat voor hen moet oplossen.
Abnormaal inderdaad dat die wachtlijsten zo lang zijn bij jullie in de omgeving!
Het is vervelend dat jullie je zoontje geen eigen kamertje kunnen bieden. Maar ik weet zeker dat hij twee liefhebbende ouders en gezelligheid in een één kamer appartementje verkiest boven een eigen kamer!
Ik wens jullie veel succes met het vinden van een grotere eigen woning.
Groetjes,
Wat een heftig verhaal, heel veel succes met het zoeken naar goede woonruimte!
Jeetje, wat heftig! Je zou toch denken dat instanties en woningbouw iets voor je kan betekenen als je dakloos bent met een kleintje! Pf….. Gelukkig slaan jullie je hier doorheen, en doen jullie alles wat jullie kunnen. Succes!
Roxanne onlangs geplaatst…Balea Sommer LE & Beautiful Long Serie & Nieuwe producten