Als zwanger worden niet vanzelf gaat… daar gaat het artikel van vandaag over. Een gastblog die ik ingestuurd kreeg van Krista. Al meerdere malen heb ik aandacht besteed aan dit onderwerp op mijn blog. Vanuit verschillende invalshoeken, je kunt deze teruglezen als je wilt, Lesbisch en een kinderwens, Bewust alleenstaande moeder worden, kinderwens na een eetstoornis, en chronisch ziek en een kinderwens. Vandaag het verhaal van Krista die samen met haar man een grote kinderwens heeft die helaas nog niet in vervulling mocht gaan. Ik vind het heel erg belangrijk om ook aandacht te besteden aan dit onderwerp, er is vaak een taboe op dit onderwerp als zwanger worden niet lukt. Ik hoop dat wat meer bekendheid het taboe wat kan verminderen en dat als je dit helaas moet doormaken, je gesteund mag voelen door mensen om je heen. Krista heeft inmiddels via het medische traject een aantal ICSI-pogingen ondergaan, helaas is de wens om zwanger te worden nog niet uitgekomen. Vandaag deelt ze haar verhaal met jullie.
Als zwanger worden niet vanzelf gaat
Als zwanger worden niet vanzelf gaat, een langgekoesterd kinderwens
Krista: Al vanaf mijn kindertijd heb ik een enorm grote kinderwens. Samen met een lieve man, huisdieren, twee of drie kindjes in een fijn huis een gezin vormen, is altijd mijn grote droom geweest. Ook mijn man heeft een grote kinderwens. Juist omdat zwanger worden voor ons niet vanzelfsprekend is, wordt onze kinderwens met de dag groter. Mijn man onderging in januari 2013 een levertransplantatie en ongeveer vanaf dat moment werd het voor ons duidelijk dat wij hulp nodig hadden bij het vervullen van onze wens om zwanger te mogen worden. In november 2013 waren wij er klaar voor en werden we meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis bij ons in Apeldoorn. Daar bleek al snel dat het voor hen te gespecialiseerd was en dus kregen wij een verwijzing voor het UMC Radboud in Nijmegen. Daar startte voor ons de medische molen. Na veel onderzoeken was de conclusie dat wij in aanmerking kwamen voor een ICSI-behandeling, de moeilijkere vorm (laboratorium-technisch) van IVF. Opgelucht en blij gingen we naar huis; er was goede hoop voor ons.
Zwanger worden door middel van ICSI
Inmiddels zijn we twee jaar en drie ICSI-pogingen verder en hebben wij helaas nog steeds geen kindje mogen krijgen. In het afgelopen jaar hebben alle drie de pogingen plaatsgevonden en dit is dan ook een vrij heftig jaar voor ons geweest. In het begin waren we optimistisch, hoopvol en gingen we vol goede moed de behandeling in. We hadden voor ons gevoel één, misschien twee behandelingen nodig, maar daarna zou het vast en zeker raak zijn. Helaas was dat niet zo.
De behandeling zelf is slopend en emotioneel. Iedere injectie, iedere echo, iedere pijnlijke punctie en ieder bezoek aan de poli fertiliteit is grensoverschrijdend; diep in je hart wil je dit allemaal niet, gaat het veel te ver en is het veel te pijnlijk, maar je doet het.
Iedere keer weer als wij naar de poli fertiliteit lopen moet we langs de poli gynaecologie met alle dikke buiken in de wachtkamer. Hoevaak ik heb gefantaseerd dat ik daar tussen mag gaan zitten i.p.v. door te lopen naar onze poli kan ik niet meer op twee handen tellen. Maar toch schuif je ook dat gevoel opzij en houd je je vast aan je ratio; dit is namelijk op deze manier onze enige kans om onze droom waar te maken. Dus al je gevoel gaat opzij, want wij hebben er alles voor over.
Steun van onze omgeving
We zijn open in wat we meemaken in dit traject en al onze naasten weten ervan. Dit geeft enorm veel steun, begrip en vele armen om ons heen. Iedereen leeft enorm met ons mee en dat sterkt je. Natuurlijk zijn er ook wel eens goedbedoelde, maar voor ons kwetsende opmerkingen geweest, maar we houden in ons achterhoofd dat niemand onze pijn en verdriet écht kan begrijpen, alleen wij kunnen dat. Opmerkingen als :’Laat het los, dan komt het vanzelf!’, ‘Geniet nog maar even van jullie vrijheid’ of ‘Dan adopteer je toch gewoon?’ zijn daarom denk ik ook niet zo bot en kwetsend bedoeld als hoe wij ze voelen. Maar nogmaals, gelukkig is 99% van alle mensen om ons heen enorm lief, begripvol en een grote steun voor ons.
Helaas krijg je maar drie IVF of ICSI pogingen vergoed en die hebben wij nu dus achter de rug. Wij hebben er na de laatste poging, afgelopen juni, dan ook voor gekozen om een periode van rust in te bouwen. Ik was mentaal gesloopt en ook mijn man kon de pas op de plaats wel even gebruiken. Dat we verder gaan met een nieuwe poging om zwanger te worden is absoluut zeker, ondanks dat we die zelf moeten bekostigen. Tot die tijd proberen we het afgelopen jaar een plekje te geven en dat gaat met ups en downs.
Daarnaast proberen we heel veel leuke dingen te doen samen en te genieten. Ons gewone leven door te laten gaan, inclusief soms oppassen op andere kindjes, kraamvisites en zwangerschapsnieuws van familie of vrienden. Hoe moeilijk en confronterend dat soms ook is, wij gunnen natuurlijk iedereen een kindje en het leven draait niet alleen om ons verdriet. Samen met mijn man kan ik alles aan, dus ook dit traject om een kindje te krijgen.
We houden hoop en blijven positief. Ooit hoop ik de wens om zwanger te worden in vervulling te laten gaan zodat wij papa en mama worden.
Dankjewel Krista, voor het delen van jullie verhaal. Wat een zwaar traject lijkt me dit, ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk dit zal zijn als zwanger worden niet lukt of langer lijkt te duren. Ik hoop oprecht dat jullie langgekoesterde kinderwens in vervulling mag gaan. Ik ben benieuwd of er bezoekers dit lezen en zich in Krista herkennen. Reageren mag bij de comments, ook anoniem als dit prettiger voor je voelt.
Wat heftig allemaal. Het is jullie zo gegund! Mooi dat je zo eerlijk je verhaal deelt.
Dita onlangs geplaatst…Baby verzorgingsproducten – Wat heb ik al in huis?
Inderdaad erg heftig. Ik ken ook mensen die met zo’n traject bezig zijn of bezig zijn geweest. Vaak hoor je dat een periode rust soms wonderen kan doen. Ik hoop dat dit voor jullie ook de uitkomst is… En natuurlijk dat het geluk jullie snel toekomt. Het is je gegund!
Kim_xazoe onlangs geplaatst…RELAXT? Moeders in Nederland relaxt?
Mooi dat jullie anderen toch een kindje gunnen en goed dat jullie voor de rest zoveel leuke dingen doen en genieten. Veel sterkte en ik duim voor jullie dat het jullie ooit lukt.
Ilse onlangs geplaatst…De eerste date: zo verover je mijn hart
Wat lijkt me dit zwaar zeg 🙁 hopelijk is het voor jullie tocj ook snel raak, het is jullie gegund!
Channa onlangs geplaatst…Ik kan net zo goed tegen de muur praten! #kinderen
Pffff lijkt me vreselijk heftig! Wat fijn dat ze zo gesteund word door ietdereen! Dat heb je ook wel nodig bij zo’n moeilijk traject!
Tamara onlangs geplaatst…In wat voor wereld leven wij?
Heftig zeg. Niet niks bij zo’n traject! Hopelijk dat jullie droom binnenkort uitkomt, ik duim voor jullie!
Marlotte onlangs geplaatst…What’s for breakfast? #11 – apple quinces crumble
Lijkt me heel zwaar, ik heb gelukkig geen ervaring ermee maar zie wel mensen in mijn omgeving met hetzelfde strugglen. Ik wens voor jullie een snelle positieve zwangerschap.
Nicole onlangs geplaatst…Pray for Paris
Lijkt me heel zwaar, ik heb gelukkig geen ervaring ermee maar zie wel mensen in mijn omgeving met hetzelfde strugglen. Ik wens voor jullie een snelle positieve zwangerschap.
Nicole onlangs geplaatst…Pray for Paris
Heftig verhaal. Knap dat jullie zo positief kunnen blijven! Hopelijk komt jullie wens snel uit.
Fenna onlangs geplaatst…Kleine update
Krista, wat ontzettend heftig om te lezen hoe jullie dit moeten doorstaan. Veel sterkte en succes, het moet een keer lukken!
(en ik realiseer me nu nog meer hoe dankbaar ik moet zijn met het feit dat ik twee gezonde kinderen heb)
Maaike onlangs geplaatst…Vegetarische biologische kroket van de Aldi: getest!
Ik kan mij niet eens voorstellen hoe zwaar het voor Krista en haar man moet zijn. Op het moment dat je het besluit hebt genomen om een gezinnetje te starten, hoop je natuurlijk dat deze wens im vervulling komt. En het liefst natuurlijk zo snel mogelijk. Krista, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik tegen je moet zeggen. Wat ik wel weet, is dat de wonderen soms de wereld nog niet uit zijn. In mijn naaste omgeving heb ik meegemaakt dat een stel na 10 jaar van verdriet en teleurstelling , toen zij de hoop al opgegeven hadden, hun kinderwens alsnog in vervulling zagen gaan. En nu is hun wonder geboren. Krista, ik hoop dat jij dit wonder ook mee mag maken. Veel sterkte.
Jeetje wat heftig! Ik hoop dat jullie wens nog in vervulling mag gaan!
Kelly onlangs geplaatst…The Dutch Notebook is online!
Wat heb je dit goed onder woorden gebracht. Er heerst inderdaad een taboe op, wat erg jammer is. Wij zijn ook al 2 jaar bezig met hulp van het ziekenhuis. Ook wij hebben het onze familie en vrienden verteld wat echt als een opluchting voelt.
Ik hoop dat na deze rust periode het toch nog gaat lukken voor jullie. En dat jullie droom uitkomt.
Rafaëlla onlangs geplaatst…Badkamer verbouwing
Dankjewel! 🙂 Dat hebben wij inderdaad ook gehoord en die periode van rust lassen we dus nu in.
Dankjewel! Die steun is voor ons inderdaad onmisbaar, maakt het iets draaglijker 🙂
Wat heftig! Enorm goed dat je er zo open over schrijft. Wat een zwaar jaar is dit voor jullie geweest. Ik hoop heel erg dat het jaar 2016 jullie meer geluk geeft..!
Leonie onlangs geplaatst…Mamakookt: (voor het eerst) Soep!
Dat zijn de verhalen waar wij onze hoop en kracht uit putten Danielle. Wij hopen op net zo’n wonder!
Wat goed dat ook jij zo open en eerlijk durft te reageren hierop! Dankjewel!
Je zult dan als geen ander weten hoe het voelt. Ik zal ook duimen voor jullie! Veel sterkte!
Lieve Krista, wat prachtig geschreven. Ik heb ontzettend veel respect voor jullie en vind het ongelooflijk knap hoe sterk jullie zijn. Het is jullie zo gegund! Liefs xx
Ach, wat moeilijk en zwaar! Heel veel sterkte in deze weg!
Ik kan me er wel iets bij voorstellen hoe dit voelt. Ik ben nog jong en heb nog niet de leeftijd voor kinderen maar heb wel een kinderwens. Ik heb altijd gedroomd van een man en kinderen. Ik heb pas een waarschijnlijke uitslag gehad voor mijn buikpijn die ik bijna dagelijks heb. Endometriose. Een ziekte waarbij het slijmvlies uit je baarmoeder door je hele buik gaat, wat de pijn veroorzaakt. Bij deze ziekte kun je kinderen krijgen maar het kan moeilijk gaan of helemaal niet lukken. Nu is de een waarschijnlijke uitslag en is het nog niet zeker dat ik dit heb maar het is wel moeilijk om die kinderwens misschien wel op te geven. Ik kan niet meer dromen van een gezin zoals ik dat voorheen kon.
Krista, ik leef met jou en je man mee en wens je nogmaals heel veel sterkte! Ik hoop dat jullie wens in vervulling zal gaan!!
Wij hebben precies hetzelfde meegemaakt!! Man bleek onvruchtbaar, overigens zonder aanwijsbare reden. Wij zijn na onze eerste poging doorgestuurd naar het UZ Gent, België. En ondanks dat wij voor ieder bezoekje (en dat zijn er veel) aan het ziekenhuis bijna vier uur moesten reizen was het een verademing vergeleken met de behandelingen in Nederland. In België zijn ze namelijk net wat verder qua mogelijkheden en kunnen/willen ze al meer doen dan alleen Ivf-icsi. Alle technieken die op dit moment bestaan gebruiken ze daar. In Nederland weten ze ook van deze technieken maar mogen ze niet gebruikt worden omdat er eerst tien jaar onderzoek moet worden gedaan etc etc. Uiteindelijk heeft het voor ons niet geholpen omdat bleek dat m’n man echt onvruchtbaar was en hebben wij gekozen voor een anonieme donor. Dat hele proces is ook een beslissing die je niet zomaar neemt maar we zijn daarin fantastisch begeleid!!! (En nu dolgelukkig met onze keus want nog steeds iedere dag verliefd op ons meisje!) Ik wil je absoluut geen valse hoop geven, en goedbedoelde, soms pijnlijke adviezen krijg je al genoeg! Maar mocht je toch nog eens verder willen kijken dan raad ik je het UZ Gent aan!
Wat een heftig verhaal en wat naar dat het nog steeds niet gelukt is. Ik ben blij dat ik 2 gezonde jongens heb mogen krijgen maar kan me haar gevoel ook een klein beetje indenken. Wij zijn nu ook al een langere tijd bezig om weer opnieuw zwanger te worden. Voor de medische wereld kiezen we nu nog niet, maar voor mijn gevoel wordt elke maand at het weer niet geluk is langer en moeilijker.
Simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…#decoreren voor sinterklaas/De openhaard.
Om me heen zie ik het ook regelmatig, zo verdrietig. Ik hoop krista dat je wens in vervulling zal gaan.
Saskia onlangs geplaatst…Ik kan alleen maar huilen..
Wauw! Bedankt voor je goede raad! Jij doelt op de techniek assisted hatching denk ik? Klopt dat? Voor onze 4e poging denken wij inderdaad na over Dusseldorf of Gent.
Ons verhaal is, zonder verder in detail in detail te treden, bijna identiek qua man-gedeelte. Wat enorm super dat jullie wens uitgekomen is! We zullen de mogelijkheden in het UZ Gent eens serieus gaan uitpluizen.
Erg bedankt!
Iedereen enorm bedankt voor alle lieve woorden in jullie reacties. Zoveel reacties had ik niet verwacht. Best eng, zo’n persoonlijk verhaal online maar ik ben blij dat ik het gedaan heb en hoop echt, zoals Kelly ook al zei, dat het wellicht zorgt voor iets minder ‘taboe’ op dit onderwerp.
Dankjulliewel! 🙂
Goed dat je hier aandacht aan geeft Kelly. En Krista super stoer dat jij je ervaring deelt! Ik denk heel belangrijk dat dit taboe weggaat. Zelf wachten wij bijna 5 jaar en zijn hier nooit geheimzinnig over geweest. Dat heeft er denk ik wel voor gezorgd dat ik er gemakkelijk ermee om kan gaan, zodra mensen ernaar vragen geef ik ook direct antwoord dat je het niet zelf in handen hebt. Vaak schrikken mensen als je dat zo direct zegt, des te belangrijker dus dit te vertellen! Wij hebben overigens bewust gekozen om niks te laten onderzoeken, voor ons nog altijd een fijne keuze, dit geeft ons veel rust. Ik hoop dat jij komende tijd ook rust kunt vinden en dat een volgende behandeling jullie wens mag vervullen.
Mieje onlangs geplaatst…Waar ben jij goed in?
Ik snap je gevoel heel goed Lieke en ik kan alleen maar zeggen dat blijven dromen soms ook helpt om positief te blijven en te vechten voor datgene waar je van droomt.
Jij ook veel sterkte en geef niet op!
Ik hoop dat jullie snel gezond zwanger mogen zijn. Het lijkt mij heftig maar ik denk ook dat het je ergens ook veel sterker gaat maken, meer bewust van het leven. Blijf hoop houden.
Nesrin onlangs geplaatst…Oh Istanbul wat ben je druk!
Supermooi omschreven mop, ik ben trots op jullie???
Inderdaad heftig zeg. Goed dat je/jullie hier aandacht aan besteden! Blijf hoop houden!
Vandaagismooi.nl onlangs geplaatst…DIY Vetplantjes stekken
Lief van je!
Rafaëlla onlangs geplaatst…Badkamer verbouwing
wat een heftig verhaal! Bij ons ging het ook niet vanzelf maar gelukkig hebben wij nooit dit soort trajecten hoeven volgen.
Ik hoop dat jullie snel zwanger raken en ook mogen genieten van een kleintje, veel sterkte!
Sheela onlangs geplaatst…Sometimes you need a mommy break
wat een heftig verhaal! Bij ons ging het ook niet vanzelf maar gelukkig hebben wij nooit dit soort trajecten hoeven volgen.
Ik hoop dat jullie snel zwanger raken en ook mogen genieten van een kleintje, veel sterkte!
Sheela onlangs geplaatst…Sometimes you need a mommy break
Wat heftig zeg! Ik hoop zo dat het jullie gegund is!
Milou onlangs geplaatst…Winactie: win een speciaal voor jou op maat gemaakte wagenspanner!
Bedankt dat je hier ook aandacht aan besteed. Ik heb vorige week dinsdag een miskraam gehad en dit artikel doet me toch weer een beetje goed. Ik weet dat me is verteld dat 1 op de 5 zwangerschappen eindigt in een miskraam en ook dat het nogmaals kan voorkomen dat ik een miskraam krijg en dat het dan nog niet aan mij hoeft te liggen, maar toch voelt het zo.. Zwanger worden is dan voor ons niet moeilijk.. Zwanger blijven wel..
En het is moeilijk om ons heen zo ontzettend veel mensen te zien die of zwanger zijn of net bevallen zijn, inclusief mijn beste vriendinnetje die in januari moet bevallen van haar tweede. Maar toch mijden we het niet en zijn we ontzettend blij voor ze.
Hopelijk gaat het bij ons ook nog een keertje lukken en blijf ik zwanger….
Wat enorm heftig Sandy! En wat moet dat verdrietig zijn 🙁
Ik wens je heel veel sterkte!
Erg dapper dat je je herhaal hier wil vertellen. Hier ook zwanger d.m.v. een medisch traject: iui. Bij ons is er geen oorzaak gevonden. Wij zijn er niet heel open over geweest, toen we ermee startten hebben we het aan de ouders verteld. Toen het raak was aan broers en zussen. Het is absoluut niet iets om je voor te schamen, maar het zwanger worden voelde echt als iets van ons samen, bovendien wilde ik niet dat anderen het onderwerp zouden starten door de emotie die het bij mij los zou maken. Toch merk ik dat mensen het moeilijk vinden om op te reageren en wordt er ook wel makkelijk over gedacht: je bent nu toch zwanger. Terwijl ik zelf merk dat nadat het traject achter de rug is bij mij ook verdriet/verwerking begon. Ook de teleurstelling in mijn lijf dat het om overklaarbare reden niet lukt is moeilijk te accepteren. Ik hoop voor jullie dat het snel gegund is om zwanger te worden en vooral een omgeving met veel begrip voor de situatie. Liefs!
Lieve Kristal, wat ontzettend dapper! Anno 2015 mag het taboe wel eens doorbroken worden. Ook jouw verdriet mag gehoord worden. Wij hebben zelf 9 keer IUI, 1 keer IVF en 1 keer ICSI ondergaan. Dus ik herken je gevoelens, de strijd en wanhoop. Maar inmiddels heb ik een prachtige dochter. Net toen ik echt de hoop verloren was… Ik hoop voor jou dat ooit die dag mag komen. Dat je ooit moeder mag zijn op welke manier dat ook mag zijn en of gebeuren.
Ik hield me hier altijd aan vast; ” Het is zo donker dat ik overal lichtpuntjes zie”
Toen ik het leven echt zo ging zien. Hoe gek ook, toen gebeurde het. Al weet ik ook dat het echt een wonder is en niet voor iedereen opgaat. Sterkte met het bewandelen van jullie weg.
Wat heftig! En wat knap dat je dit wil delen 🙂 Ik wens jullie al het geluk van de wereld, dat het toch mag lukken!
karlien onlangs geplaatst…Mijn week in foto’s #9
Wonderen bestaan!!! Blijf geloven en ervoor vechten!!
Inderdaad assisted hatching. En voor je man is er ook veel mogelijk. Mijn vriend is daar geopereerd om het zaad rechtstreeks te kunnen verkrijgen. Hierdoor waren icsi pogingen nog wel mogelijk voor ons terwijl we in Nederland “uitbehandeld” waren. Naast dat de technieken daar goed gebruikt worden is het ook een erg fijn ziekenhuis! Je voelt je minder een nummer dan in Nederland, ze nemen ruim de tijd voor je, denken met je mee en ze hebben een (grote) speciale afdeling dus je zit niet tussen de zwangere buiken. Mocht je meer willen weten ofzo dan kan Kelly ons misschien in contact brengen, zij heeft onze mailadressen. Heel veel succes voor jullie allebei, jullie zijn dapper!!!!
Een heftig verhaal, wat knap dat je dat wil delen! Ik denk dat andere vrouwen (en mannen) zich hier in kunnen herkennen en er steun uit kunnen halen. Ik hoop dat jullie een kindje gegund is in de toekomst.
Saskia onlangs geplaatst…Slecht boek: wegleggen of uitlezen?
Hoi Kristal,
Wat heb je dit onwijs goed geschreven zeg. Helaas herken ik me heel erg in jou verhaal, maar vind het ontzettend knap dat je het zo goed en duidelijk kunt neerzetten. Lijkt me heel erg fijn! Ik beheer al een tijdje een Instagram account (@beschuitzondermuisjes), waar ik veel steun krijg van mensen die ik helemaal niet ken. Maar dat is zo ontzettend fijn, om iets te delen!
Ik wil je heel veel sterkte wensen met jullie weg naar een wondertje en duim voor jullie dat het snel mag lukken!
Liefs
Allemaal heel herkenbaar. Ook wij hebben drie icsi behandelingen achter de rug de laatste 1,5 jaar. Ook door verminderde vruchtbaarheid bij mijn vriend. Poging 2 was raak. Wat waren we blij. Helaas een MA bij de eerste echo op 9 wkn. Nu op de wachtlijst voor het UZ Gent
Mooi geschreven. Wij hebben na 6xiui en 2xivf ook een rust poging in gelast. Dat jaar hebben we ons gefocust op onze bruiloft en elkaar. Meteen na onze trouwdag de laatste poging gedaan (isci) en inmiddels mama en papa mogen worden van een tweeling. Het duurde in totaal maar liefst vier jaar bij ons dus geef de hoop niet op!
Verdrietig om te lezen. Ik hoop zo dat jullie volgende poging wel lukt.
Zelf heb ik ook het icsi traject doorlopen, dus ik weet hoe het is. Na drie pogingen is het gelukt. Ik ben nu 31 weken zwanger van een meisje. Het traject hebben wij in het Radboud doorlopen, maar ook over Gent hoor ik heel veel positieve verhalen. Mocht je vragen hebben dan mag je me altijd contacten. Liefs Lindy
lindy onlangs geplaatst…Column | Pigmentvlekken zonder zon
Van dichtbij ook gezien, wat kan het soms afschuwelijk zijn. mooi dat je dit wilde delen
Wilma onlangs geplaatst…DIY, babykamer!
Hallo meiden,
Bij toeval kwam ik deze blog tegen, en inmiddels kijk ik regelmatig naar je filmpjes (ik begrijp ineens wat men leuk vindt aan YouTube).
Ik ben ontzettend blij met dit artikel, eindelijk eens iemand die gewoon vertelt hoe het zit.
Helaas ben ik nog altijd ongewenst kinderloos. Na 4 icsi behandelingen (1 zelf betaald), en een aantal terugplaatsen verder, heb ik nog nooit een positieve zwangerschapstest gehad. Om onverklaarbare reden blijft het embryo niet bij mij zetten, de innesteling gaat niet goed.
Na 6 jaar proberen ben ik begonnen met het rouwproces, ik zal dit grote verdriet een plek moet gaan geven.
Hoe open we er in onze omgeving ook over zijn, merk ik helaas ook veel onbegrip. De goedbedoelde adviezen heb ik regelmatig voorbij horen komen, en hoor ik nog steeds… Endaarnaast merk ik ook dat er niet meer overgepraat wordt door zeer naaste familie, dat wat niet zichtbaar is is er niet. Maar ondanks dat ons verdriet niet zichtbaar is fysiek, is het mentaal zeer aanwezig,
In onze omgeving worden nu veel baby’s geboren, en merk ik dat veel mensen zich niet kunnen inleven in ons verdriet.. Zelfs naaste familie kan alleen maar praten over de baby’s en zegt zelfs: het is heel gewoon hoor om kinderen te krijgen…. Dat is vaak erg verdrietig. Maar iedere geboorte is een klap in m’n gezicht, iedere vader- en Moederdag is lastig, net als Sinterklaas kerst, kraambezoekjes etc. Begrijp me niet verkeerd: ik ben ontzettend blij voor iedereen, maar ongewenst kinderloos is zo ontzettend moeilijk verdrietig en ingewikkeld…
Ik hoop dan ook dat meer vrouwen iets hebben aan dit artikel, en dat het taboe verdwijnt.
En voor anderen die er mee te maken hebben in hun omgeving wat tips:
– een luisterend oor is voldoende
– tips geven is niet nodig, luisteren is vaak al voldoende.
– stuur een kaartje met Moederdag en Sinterklaas… Dit zijn vaak pijnlijke momenten
– stuur een kaartje of berichtje als je weet dat je dierbaren bezig zijn met een behandeling in het ziekenhuis…
– wees er voor diegene, ook als ze ongewenst kinderloos blijven…
Want helaas weet ik uit eigen ervaring: het gemis blijft!
Liefs!
Ik wil jou in ieder geval heel veel sterkte toewensen, denk aan je! Kus
Wij staan voor hetzelfde traject. Steun vinden is vaak moeilijk. Meestal krijgen we een standaard antwoord als: “Laat het los dan komt het vanzelf.” Om dan uit te leggen dat we al net iets verder zitten is telkens zeer vermoeiend. Er zijn ook reacties als: “Ze kunnen tegenwoordig zoveel dan doe je toch gewoon IVF” Maar wat ze niet weten is wat het allemaal inhoudt. De spuiten, de ziekenhuisbezoeken, …. Vaak is dit gedeelte nog vermoeiender dan het traject zelf. Maar we blijven positief en ik wens Krista nog veel succes! Blijven geloven!
Mira onlangs geplaatst…Starten met bloggen
Wauw, wat een prachtig blog over als zwanger worden niet vanzelf gaat.
En zo herkenbaar, ik merkte dat er nog een heel taboe op vruchtbaarheidsproblemen heerst.
Zelf was ik emotioneel helemaal op, hierdoor kwam ik op het idee om over onze vruchtbaarheidsproblemen te praten. Dit geeft mij zoveel voldoening en krijg zoveel super lieve berichtjes via onze website nietvanzelfzwanger.nl
Afgelopen woensdag hebben wij via ICSI een embryo terugplaatsing gehad, we zitten nu in de ‘wachtweken’ over 2 weken mag ik testen…. zo spannend allemaal!
Laura onlangs geplaatst…De terugplaatsing van ons embryo