De impact van een keizersnede, een onderwerp wat vaak onderschat wordt. Vandaag wil ik het gaan hebben over de keizersnede. In de meeste gevallen is een keizersnede geen bewuste keuze en weet je niet lang vooraf dat er gekozen wordt voor deze operatie. Ik denk dat de impact van een keizersnede nogal onderschat wordt. Toen ik vroeger in mijn puberteit praatte over kindjes krijgen en we hadden het over de bevalling, dan riep ik nog al eens voor de grap ‘als het pijn doet, kies ik gewoon voor een keizersnede’. En toen dacht ik ook dat een keizersnede makkelijker was, je hoeft de weeën niet te doorstaan en je kindje wordt gewoon voor je gehaald. Inmiddels weet ik dat een keizersnede mentaal veel meer impact heeft.
Bevalling met een spoedkeizersnede
Toen ik zwanger was heb ik het woord keizersnede nooit in de mond genomen. Dat ik een natuurlijke bevalling zou krijgen, daar ging ik gewoon van uit en daar bereidde ik me ook op voor, onder andere met zwangerschapsyoga. Toen ik samen met vriendlief het programma ‘Babyboom’ op televisie aan het kijken was, zagen we het verhaal van een vrouw die zwanger was van nummer 3. Ze had al twee keer een keizersnede meegemaakt en ze wilde zo graag eens een natuurlijke bevalling meemaken dat ze gingen voor nummer 3. Toen dit een keizersnede moest worden was dit een grote teleurstelling. Vriendlief en ik keken elkaar aan en dachten ‘Wat is het probleem? Je hebt toch gezonde kinderen’. Zo zie je maar hoe snel -ook wij- men oordeelt over de situatie van een ander.
Tot je zelf wordt geconfronteerd met een (spoed) keizersnede. Je hebt geen keuze en je kindje wordt zomaar uit je lichaam gehaald. Mentaal was ik me aan het voorbereiden op een natuurlijke bevalling, en ineens wordt dat afgekapt. Voor je het weet is je kindje geboren. Een keizersnede is heel erg heftig voor een vrouw. Het proces van een zwangerschap is 9 maanden zwanger zijn, je voorbereiden op die oh zo spannende bevalling, en dan moeder worden, en in je eigen kracht je kindje geboren laten worden. Als je dan na 7 maanden zwangerschap ineens je kindje na een acute keizersnede in handen krijgt, dan duurt het even tot je dat mentaal op een rijtje kunt zetten.
Het verwerken van de impact van een keizersnede
Hoe ik me nu jaloers kan voelen als ik de verhalen van mooie natuurlijke bevallingen hoor, daar schrik ik zelfs soms ook van. Als ik andere dames spreek die een keizersnede hebben gehad geven ze dat zelfde gevoel aan. Dat natuurlijke gevoel dat je bij een bevalling kunt uitoefenen, dat ontbreekt bij een keizersnede.
Een keizersnede is lichamelijk heftig omdat je een grote buikoperatie ondergaat. Het herstel van een keizersnede verloopt trager, en ook je hormonale systeem herstelt langzamer. Je mag 6 weken niet autorijden en zwaar tillen, wat ook wel aangeeft dat het een zware operatie is.
Natuurlijk ben ik onwijs blij voor dit prachtige gezonde kindje en mag ik op een hele mooie roze wolk zitten. Maar het feit dat dit geen natuurlijke bevalling was, zit me niet lekker. Dat begrijp ik pas nu ik het zelf heb doorgemaakt. Waar ik dan wel heel dankbaar voor ben, is dat ik borstvoeding kan geven en voor mijn gevoel kan ik hier toch dat natuurlijke gevoel in uiten.
Wens voor een natuurlijke bevalling
Mijn grote wens is om ooit nog een natuurlijke bevalling mee te mogen maken bij een normaal zwangerschapstermijn. Natuurlijk zal een bevalling veel pijn doen maar het lijkt me zoveel meer bijzonder dan bij 34 weken zwangerschap met spoed je kindje geboren te laten worden omdat je anders in levensgevaar komt. De boodschap van dit artikel is dat ik wil aangeven dat men een keizersnede niet mag onderschatten. Het is zowel lichamelijk als geestelijk een heftig proces.
Ik ben benieuwd naar ervaringen van dames die ook een keizersnede hebben meegemaakt, of zowel een keizersnede en bevalling. Hoe zijn jullie ervaringen daarmee?
In deze video vertel ik jullie mijn bevallingsverhaal met een keizersnede.
Bij de oudste werd het uiteindelijk een spoedkeizersnede; na anderhalf uur persen zat ze vast in m’n bekken en ging haar hartslag omlaag. Doordat ze in stuit lag kon er niks anders gedaan worden. Ruggeprik mislukte 2x dus werd uiteindeljk algehele narcose. Dus ik heb de weeën gehad, het persen gehad, alles en dan krijg je uiteindeljk pas na 5 uur(!) je kindje te zien. Ik heb het daar super moeilijk mee gehad, maar was blij dat ze gelukkig gezond was. (Haar kapotte billen door het langdurige persen zijn helemaal goedgekomen)
Bij mijn jongste een goed gesprek gehad met de gynaecoloog die de eerste bevalling had gedaan waardoor ik het vertrouwen in m’n lichaam terug kreeg. Na een (vaginale!) bevalling van 1 uur en 50 minuten is m’n zoontje geboren. Het herstel daarna ging zo snel, ik voelde me zoveel beter… Ik baal echt dat het bij de oudste zo anders is gelopen.. Maat goed, kan er nu niets meer aan veranderen. Maar zo zie je maar: elke bevalling is anders! En ik hoop voor jou dat het zoveel anders gaat. Knuffff
Intussen heb jij al je tweede keizersnede achter de rug. Ik ben in februari bevallen en het werd “helaas” ook een keizersnede. De bedoeling was om (fijn) thuis te bevallen. Helaas een valse start van ruim 24 uur en de ontsluiting kwam niet op gang. Na 39 uur nog maar 4 cm ontsluiting waarbij volle dosis oxytocine gegeven is en vliezen gebroken zijn. Het mocht niet baten…de kleine was best groot en sterrenkijker. Dus daalde niet verder in. De hartslag was aan de hoge kant dus alle risico’s voor hem en mij hebben geleid tot een keizersnede. Ik baal er niet van want we hebben gedaan wat we konden. Toch was ik blijer geweest met iets meer informatie. Ik wil de volgende keer beter voorbereid zijn op de impact van deze buikoperatie. Ik vroeg me af of jij niet nog meer tips hebt voor de periode in het ziekenhuis en daarna?
Ik duim ervoor dat jij deze keer bij je laatste kindje natuurlijk mag bevallen