Toen ik zwanger was van mijn tweede kindje (Aimy) kon ik mij niet voorstellen dat ik mijn aandacht makkelijk over twee kinderen zou kunnen verdelen. Hoe dan? En zou ik net zoveel van mijn tweede kindje houden als de intens grote liefde die ik toen al kende voor Lana? Dit viel allemaal op zijn plek toen Aimy geboren was. Liefde op het eerste gezicht. Het verdelen van de aandacht vond ik in die eerste maand best weleens lastig, maar dit viel snel op zijn plek. Toen ik voor de derde keer zwanger was, stelde ik mezelf dezelfde vragen maar wist ik van binnen het antwoord ook wel. Mijn hart groeit mee met de liefde die het mag verdelen en het verdelen van die aandacht zal vast wel vanzelf gaan. Hoe ik hier nu tegenaan kijk nu ik mama ben van drie meisjes deel ik vandaag. Ook deel ik hoe ik er voor zorg dat ieder meisje ook individuele aandacht krijgt.
De aandacht verdelen over drie kinderen en quality time
Net zoveel houden van je tweede en derde kindje
In de zwangerschap van Feline was ik benieuwd hoe dit zou gaan. Zal het net zo soepel gaan als na de geboorte van Aimy? Heb ik net zoveel ruimte in mijn hart om nog zo intens veel van een kindje te houden? Het antwoord was gelijk duidelijk toen Feline geboren werd. Wederom liefde op het eerste gezicht en we vielen toen gelijk in een dal vol zorgen om haar gezondheid, intens heftige zorgen die ik diep in mijn hart voelde. De week ervoor was ik nog mama van 2 meisjes, die kraamweek in het ziekenhuis stond mijn hele hart gelijk aan om de zorgen voor ons nieuwe meisje. Dit klinkt lekker zweverig, maar dit is hoe ik het ervaren heb. Ik hield gelijk intens veel van haar.
Het verdelen van de aandacht over meerdere kinderen
Het verdelen van de aandacht over de kinderen gaat ook nu vanzelf. Doordat alledrie de meisjes in een andere fase zitten qua ontwikkeling, vind ik het best makkelijk om te schakelen. Met Lana kan ik hele gesprekken voeren, gaan shoppen, samen ‘koken’, knutselen en echt dingen ondernemen en op kind niveau communiceren, met Aimy is het vooral babbelen, spelenderwijs dingen ondernemen, knuffelen en nog veel meer verzorgen (aankleden, verschonen en dingen doen die Lana al zelfstandig doet) en bij Feline is het nog de 100% afhankelijkheid waarbij ik vooral bezig ben met voeden, knuffelen, verzorgen. Toen Aimy een baby was, ging Lana tijdens die verzorgingsmomentjes bij me zitten of even zelf spelen en zo gaat dit nu ook met Feline en Aimy. Wanneer ik Feline voed, zit Aimy gezellig bij me of ze kijkt een filmpje of speelt met haar speelgoed. Ze weet dat ik op dat moment er wel bij ben, maar fysiek haar even niet kan helpen. Soms vindt ze dit wel lastig en leg ik het even uit, maar dan begrijpt ze vervolgens meestal wel dat ik haar even niet kan helpen.
Quality time en een-op-een momentjes met ieder kind
Bij de vraag, ‘willen we nog een derde’, kwam ook het vraagstuk in me op of ik dan wel genoeg aandacht zou hebben voor ieder kindje onderling. Ik hecht namelijk enorm veel waarde aan quality time met Lana en Aimy los van elkaar. Even met Lana de stad in, middagje Efteling met Aimy, of gewoon samen in huis aan ‘rommelen’, iets bakken in de keuken, samen poetsen of met de blokken spelen. Ik nam me dan ook voor om deze quality time momenten ook door te voeren als de derde er zou zijn.
Dit voornemen voer ik ook echt uit maar moet ik wel plannen. Een middagje Efteling met Aimy terwijl Lana op school is en Yannick voor Feline zorgt. Naar een speeltuin met Lana, terwijl de andere meisjes thuis zijn. Of heerlijk even wandelen alleen met Feline. Ik merk vooral aan Lana en Aimy dat ze heel anders zijn wanneer ze niet bij elkaar zijn. Aimy is veel minder aan het uitdagen en veel rustiger wanneer Lana er niet bij is. Ook Lana kletst veel meer met mij als Aimy er niet is. Ik denk dat dit ook logisch is. Ze hoeven dan de aandacht niet te verdelen of door middel van uitdagen deze aandacht te eisen. Het is goed voor kinderen om te leren dat ze niet altijd alle aandacht kunnen krijgen en deze moeten delen met een broertje/zusje maar ik vind het ook belangrijk om die individuele aandacht te kunnen geven. Ik merk dat dit de meisjes goed doet en zelf word ik er ook heel blij van.
Ik ben blij dat het verdelen van de aandacht over de drie kinderen ons goed af gaat. Het gaat gewoon vanzelf. Dus mocht je als mama van twee kinderen, zwanger van de derde of een derde kindje overwegen, dan heb je misschien wat aan mijn ervaringen. Al is het een hele persoonlijke kwestie natuurlijk.
Hoeveel kinderen heb jij? Hoe ervaar jij het verdelen van de aandacht over je kinderen, ging dit vanzelf of merk je dat je hier soms mee worstelt? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen bij de comments.
Ik merk ook dat de aandacht verdelen automatisch verloopt door de verschillende fases. Lyna is 4 en Sofia 2:)
Omdat lyna op de basisschool zit nu kan ik ook mijn momenten met Sofia pakken.
In januari gaat Sofia naar de peuterspeelzaal en dan breekt er ook weer een nieuwe fase aan. Heb ik zomaar een ochtend voor mezelf ook wel heerlijk zeg!!
Mooie dag
Wat fijn om te lezen dat het zo goed gaat met het verdelen van de aandacht over de drie meisje! Echt goed dat jullie bewust bezig zijn met een stukje een op een aandacht voor alle drie. Ik ben zo benieuwd hoe het gaat als mijn tweede meisje er straks is.. kan me voor nu nog zo moeilijk voorstellen dat ik voor haar dan hetzelfde voel al voor Merle…
Hoi Hoi, een ideaal blog om te lezen op dit moment! Ik begin aan het laatste trimester van ons 2de kindje en begin me toch behoorlijk zorgen te maken of ik de aandacht en liefde straks makkelijk kan verdelen hebben..Door dit te lezen lijkt het me verstandig om ook regelmatig met onze 1ste dochter dingen apart te gaan ondernemen. Erg leuk en fijn deze tip! Het stelt me ook een beetje gerust dat het hopelijk van zelf gaat ? Knap en mooi om te zien hoe jullie dit doen! Het lijkt mij een mooie opzet om zo “eigen” tijd met de kinderen te hebben!! Maar ook mooi om te zien hoeveel liefde jullie hebben voor elkaar en de kinderen!!
Goed bezig!! Fijn dat je hierin een balans hebt gevonden.
Ik heb een zoontje van 9 weken. Toegegeven: de laatste 3 weken heb ik teveel aandacht aan hem gegeven. Hij kwam hierdoor niet goed tot rust. Slaapsignalen die hij gaf, herkende ik niet goed, waardoor ik hier niet adequaat genoeg op in speelde. Het gevolg was dat hij hazenslaapjes ging doen en ieder kwartier weer wakker was. Ik werd er helemaal dol van. Na een goed gesprek met de consultatiebureau-arts zijn we over gegaan op slaaptraining: bij eerste vermoeidheid wakker in bedje leggen. Uiteraard kwam er eerst protest vanuit hem, maar nu we een week hiermee bezig zijn, lijkt het al wat beter te gaan. Hij is vrolijker als hij goed uitgerust is.
Kortom: teveel aandacht geven, is blijkbaar ook mogelijk 😉
Goed om te lezen dat het je zo goed afgaat! De balans van aandacht lijkt mij ook lastig. Ik heb er (nog maar) een, dus alle aandacht is nog voor Isabelle.
Wat mooi dat je individuele aandacht hebt voor alle drie jouw meisjes. Lijkt me toch best heftig maar ik denk toch dat het heel belangrijk is voor hun latere ontwikkeling
Ik heb een zoontje van 2 jaar. Wij willen ook heel graag een tweede we zijn er mee bezig, te veel internet lezen wordt ik zo onzeker van omdat het niet lukt ?.,
Fijn om te lezen dat het je gemakkelijk afgaat!
Ik ben op het moment zwanger van ons eerste kindje, dus aandacht verdelen zal de komende tijd nog niet hoeven!
hier de 2 meiden maar dat is altijd soepel verlopen moet ik zeggen en nog eigenlijk. de ene keer is het tijd voor die en dan voor die of wij splitsen zich op, niomi met papa en rashel met mama of andersom
leuk kelly dat je hier over schrijft leuk onderwerp
ik heb zelf 4 kindjes de oudste dochter Yara is eind januari 9
de tweede dochter is 7 en de derde dochter jasmijn is 1 jaar en 8 maanden
en ons jongetje is 4 maanden.
het is druk een huis vol haha
en ik merk op sommige momenten dat ik soms heel erg vermoeid kan zijn van mijn twee jongste kindjes en als ze dan slapen moet ik toch weer energie over hebben voor de oudste twee en hun dingetjes dat valt niet altijd mee vind ik
maar ik ben mij er wel bewust van want het mag niet zo zijn dat de twee oudste dan aandacht te kort komen omdat ik moe van de jongste twee
verder is ons jongetje gelukkig een heel rustig en makkelijk kindje huilt nooit alleen als hij een pamper nodig heeft of honger ik geef bv dat krijgt hij nu alleen nog geen hapjes of andere dingetjes.
jasmijn is ook een lief makkelijk meisje maar weet wel nu al wat ze wilt haha
wat alleen maar goed is voor later denk ik dan.
de derde draaide bij ons zo mee in het gezin ik moet wel zegen dat het scheelt dat onze twee oudste prinsesjes mee helpen de vierde ons jongetje is een heel rustig en makkelijk jongetje wat het ook makkelijk maakt natuurlijk
maar het korte leeftijdsverschil tussen hem en jasmijn ons derde dochtertje maakt het wel soms pittig in de zin dat je de hele tijd bezig bent met ze
het lijkt net de verzorging van een tweeling zo ervaar ik het een beetje
mijn man kookt hier in huis haalt de boodschappen altijd en doet veel in de verzorging van de kinderen dat scheelt ook een berg
maar goed ondanks alle drukte weegt dat zeker niet op tegen de prachtige momenten van ons warme en fijne gezin
familie vraagt ook regelmatig hoe het nou eigenlijk is met 4 kinderen ?
nou het heeft twee kanten zeg ik altijd dan en dan leg ik het zelfde uit als hier
Wat fijn dat het jullie goed af gaat!
Wij hebben zelf drie kindjes (9, 4 en een newborn) en ik herken me heel erg in jouw verhaal. Ook ik doe mijn best om met ieder kindje individueel iets te ondernemen minimaal eens per week: Soms is dat het spelen van een bordspelletje, samen iets lekkers bakken of een middagje naar de bioscoop. Ik merk dat we daar allemaal baat bij hebben en inderdaad dat de kids dan ook echt heel anders reageren en meer hun ‘pure’ zelf kunnen zijn. Hele fijne momenten!
Ik heb er 3, en geen man die af en toe bijspringt, dus bij mij is het gewoon wie het hardste schreeuwt krijgt de meeste aandacht