Pfoe, sinds ik zwanger ben vind ik het nog enger, dat autorijden. Ik schreef al eens een artikel over mijn rijangst. Ik heb dit met fases van soms erger en soms minder erg, maar ook op veel momenten gaat het goed. Afstanden tot 30 minuten gaan moeiteloos. Oke, tenzij mijn bloedsuikers schommelen, maar sinds ik de sensor (ivm. diabetes type 1 red.) op mijn arm heb, gaat dit heel goed. Wanneer de afstanden langer zijn of het vooral snelwegen zijn die ik op moet, dan blokkeert er iets in mij.
Ik ga zweten, wazig zien en krijg hartkloppingen. Ineens denk ik een hypo te krijgen, ineens wordt mijn zicht slechter. Vooral filerijden vind ik naar, alsof ik dan nog meer het idee heb dat ik ‘vast’ zit. Een soort claustrofobische angst. Ik ben drie jaar geleden toen Lana pas een paar maanden oud was, met haar teruggereden van Amsterdam naar Brabant. Op de A2 moest ik langs de weg stoppen op de vluchtstrook met enorme duizelingen. Achteraf bleek het mijn te snel werkende schildklier te zijn, maar dat had ik niet door. Het was zo eng dat ik sindsdien niet moeiteloos lange afstanden rij. Dit is echt zonde, want vroeger reed ik voor mijn vorige bedrijf ‘Beautydream’ nog drie dagen in de week heel Brabant af.
Angstig voor autorijden tijdens de zwangerschap
Ik ben niet trots op mijn rijangst. Ik heb mijn rijbewijs met zoveel trots gehaald en ik ben heel zelfstandig. Maar autorijden is iets wat niet makkelijk gaat en sinds ik zwanger ben is dit een graadje erger. Je voelt je nog kwetsbaarder met het wonder in je buik en lichamelijk voel ik mij minder stabiel. Ik heb meer last van wisselende bloedsuikers en heb minder controle op mijn lichaam. Ik ben dan ook erg dankbaar dat mijn vader en Yannick regelmatig lange afstanden voor mij willen rijden zodat ik toch de dingen kan doen die ik graag doe voor mijn bedrijf. Maar liever nog, zou ik zelf gewoon zo mijn auto instappen om naar Amsterdam te rijden voor een afspraak. Zo’n lange rit is het niet.
Ik rij sinds een tijdje een wat grotere auto en daar voel ik mij al veiliger in als in mijn vorige auto. Toch mis ik er wat features in die me nog meer een veilig gevoel zouden geven op de weg. Nieuwe auto’s van Opel (zoals de Opel Zafira) hebben hier wat handige snufjes voor. Zo kun je 24/7 gebruik maken van telefonische service via Opel OnStar. Dit is handig om je te helpen navigeren naar een bestemming, maar vooral wanneer je in nood bent is dit de SOS knop die je zal helpen. Merk je buiten bewustzijn te raken hoef je maar op de knop te drukken of deze service lokaliseert waar je bent en schakelt hulp in wanneer dit nodig is. Niet alleen voor jou, maar ook voor inzittenden zoals je kinderen of partner. Wanneer je buiten bewustzijn raakt en je te laat bent om zelf de SOS knop in te drukken, dan zal er automatisch een hulpdienst gebeld worden zodra de airbags opengaan bij een eventueel ongeval. De hulpdiensten zijn op die manier snel paraat. Dat vind ik een heel fijn en veilig gevoel. Een voorbeeld dat voor mij kan gelden: Stel dat ik buiten bewustzijn raak door een hypo en ik veroorzaak een ongeluk, dan zal er met spoed een hulpdienst komen. Dat is een veilig gevoel voor mijzelf en mijn kinderen. Deze dienst is beschikbaar in veel landen in Europa en ervaar ik echt als een groot pluspunt dat mij meer zelfvertrouwen op de weg geeft. Alleen al het idee dat deze hulplijn aanwezig is, zou me een veiliger gevoel op de weg geven.
Nu nog even doorsparen of hopen op een geldboompje in de tuin om die droomauto waar te maken. Ben je wel nog op zoek naar een nieuwe auto, dan zou ik zeker aanraden om een auto met Opel OnStar te overwegen. Dit kan een heel veilig gevoel op de weg geven.
Voor nu blijf ik oefenen en leg ik de lat voor mezelf niet te hoog. Wanneer ik wel van mezelf te veel verwacht dan ontstaat er meer angst en vermijd ik het autorijden nog meer. Afstanden tot een half uur leg ik met gemak af en die grens hoop ik langzamerhand te gaan verleggen voor mezelf. Ik weet heel goed dat ik gewoon auto kan rijden en dat ik niet zomaar flauw zou vallen in de auto, maar het is iets wat tussen mijn oren zit en wat ik er moeilijk uit krijg bij mezelf. Ik moet langzamerhand dat vertrouwen weer gaan terugwinnen.
Ik ben enorm benieuwd of andere vrouwen zich herkennen in mijn gevoel. Heb je ook wat meegemaakt op de weg waardoor je rijangst ontwikkeld hebt? En vind of vond je autorijden in de zwangerschap ook spannender als daarbuiten? Ik ben benieuwd naar jullie reacties bij de comments.
Hoi Kelly, leuk artikel. Nu ben ik niet zwanger… Maar autorijden… Het is leuk zolang de stukjes kort zijn en zolang ik niet de snelweg op moet. Want dan komt er een soort angst. Ik vind het doodeng. Ik doe het wel… Maar ik ben helemaal bezweet en kapot als ik aankom op de plaats van bestemming … Brrr
Ik kan me heel goed voorstellen dat je angstig bent tijdens autoritten. Diabetes kan toch heel gevaarlijk zijn. Ik heb jaren geleden een auto ongeluk gehad en de schrik slaat soms nog steeds toe wanneer mijn partner bijvoorbeeld te weinig afstand houdt van de auto voor ons. Afgelopen week beleefde ik een heel angstige autorit. Na een heel korte nacht moest ik via de snelweg naar mijn werk rijden. Ik werd ineens duizelig en dacht weg te vallen. Wat was ik geschrokken. Voortaan ga ik op tijd naar bed als ik de volgende dag niet thuis werk.
Danielle | Mama Lifestyle Blog onlangs geplaatst…Menstruatieverlof tijdens de dagen dat je ongesteld bent?
Ik herken het wel ook al heb ik mijn rijbewijs nog niet. Toen ik 18 was ging ik er mee bezig, maar raakte zwanger en wou het geld liever voor mijn dochter gebruiken dan voor rijles. Uiteindelijk op mijn 25ste weer begonnen maar kreeg bij de 2de rijles een Black out waardoor ik een stuk niet meer weet, gelukkig wel goed gegaan (alleen een stoep rondje geramd, reed net op een rotonde) maar ik merk wel dat ik veel meer angsten heb sinds ik moeder ben. Uiteindelijk nu weer gestopt met rijles, aangezien mijn rijinstructeur een hersenenbloeding heeft gehad en een half jaar niet mag rijden en ik niet dat stap durf te zetten om naar een andere rijschool te gaan.
Dit is voor mij erg herkenbaar.
Bij mij komt het doordat ik iets meegemaakt heb (zoals jij ook eigenlijk) en dit is bij mij doorgeslagen in paniek aanvallen.
Dan ga je ook wazig zien zweten verkeerde ademhaling en wordt je duizelig. Ik zit hiervoor bij n psycholoog om te leren omgaan met deze dingen.
Als je er niet iets aan laat doen nekt het je op dn duur. Tenminste dat zien ze vaak.
Neem contact op met je h.a. zeg eerlijk wat je dwars zit en misschien ben je met 3 behandelingen d.m.v. oefeningen er vanaf.
Bij mij persoonlijk heeft het te lang geduurd waardoor t langer duurt voor ik er vanaf ben.
En er met andere over praten en t bespreekbaar maken dan hebben mensen meer respect voor je en begrip.
Succes… het is best moeilijk!!
Liefs Eline
Hoi Kelly,
Ik heb zelf nog geen ongeluk mee gemaakt maar toen mijn zoontje 2 maanden oud was zaten we allemaal samen in mijn vaders auto. Plots ramde een vrachtwagen ons tegen hoge snelheid en gelukkig liet hij snel los en werden wij niet mee gesleurd. De auto was pertotal maar wij hadden gelukkig niets. Mijn kleine vriend, daar maakte ik mij zoveel zorgen om dat ik ben beginnen panikeren en flauw viel. De ziekenwagen werd opgebeld en we kregen de melding dat als de vrachtwagen ons 1cm feller naar links had gegrepen, wij waarschijnlijk allemaal dood waren. Nog steeds vind ik het vreselijk om achter het stuur te kruipen maar het moet als ik nog een kindje wil. De jarenlange ivf heeft al heel wat kilometers doen tellen op mijn auto. Van Mol naar Gent (België) is het steeds 2u rijden en met de hoeveelheid gekken op de baan is dat een hele uitdaging. Maar mijn kinderwens is te groot zodat ik me iedere keer weer een heleboel moed in praat. Je doet het prima Kelly. Ik kijk heel erg naar je op. Je bent prachtig en hebt een liefdevol gezin. Alles komt goed. Vertrouw maar op jezelf. Veel liefs vanuit België.
Zou het niet helpen om eens met een psycholoog te praten over je angsten? Wel logisch dat het enger is om te rijden met een kindje erbij inderdaad, kan ik me goed voorstellen. Ik rij zelf ook voorzichtiger als ik iemand meeneem.
Wat de reclame achter je post betreft: ik denk dat je je heel veilig en goed mag voelen in jouw eigen auto: een Seat, als ik me niet vergis? Seat is onderdeel van Volkswagen en die auto’s zijn echt zeer degelijk. Ik zou tien keer meer jouw Seat verkiezen dan een Opel eerlijk gezegd 🙂 een Seat heeft ook een lange levensduur en ga je nog vele jaren plezier van hebben. En wat het verwittigen van de hulpdiensten betreft: van zodra er een ongeval gebeurt, zijn er mensen die verwittigen. Lang leve de gsm’s 🙂
Ik heb last van rij -angst. Zwanger of niet zwanger. Het gaat gewoon duizelen op de snelweg. Ik ben er niet trots op en wil het ook echt niet. Maar het overkomt me.. In jouw geval kan ik de angst ook goed begrijpen.
Poeh, zo vervelend die rij-angst, zeker als het je belemmerd in dingen die je eigenlijk wil doen. Ik heb enkele jaren geleden een ongeluk gehad en dat heeft zeker een flinke impact op m’n rij-vertrouwen gehad. Het gaat eigenlijk wel goed maar vermoeidheid, regen en ‘s avonds laat zijn nog steeds niet mijn favoriete omstandigheden, zeker niet als 2 daarvan in combinatie zijn. Maar als ik het dan toch doe ben ik wel altijd trots op mezelf als ik de auto weer voor ons huis parkeer. Dat ik het toch maar “gewoon” gedaan heb. Het lijkt me goed om vooral te focussen op wat er wel lukt en inderdaad die mentale grens van 30 min langzaam te kunnen vergroten. Succes!
Ik ben nog nooit zwanger geweest, dus herken dat onderdeel niet, maar herken het wel om je onveilig/bang te voelen in het verkeer. Ik ben een tijdje geleden op de fiets aangereden, waardoor ik nu merk dat ik me angstig voel op de fiets, heel vervelend!
Loes onlangs geplaatst…Levende Loes #9 – 1 tot 7 april
He M,
Dankjewel voor je fijne comment. Ik heb hier in tijden ook hulp bij gehad en het gaat ook op momenten heel goed. Het blijft mijn gevoelige plek zeg maar en ik weet
wat er achter ligt en wat ik kan doen om mezelf hier rustig in te krijgen.
Ik heb een top auto, mijn Seat is echt mijn kindje, hij rijdt heerlijk en een andere auto (welk merk dan ook) zal met mijn angst niets doen. het on star systeem mag
wat mij betreft wel in mijn Seat gebouwd worden haha.
Het is vooral een tip voor andere vrouwen die ik deel, die de angst herkennen en eventueel denken aan een andere auto. Dat het systeem je wat rust kan geven, maar dit lost de basis van het
probleem niet op. Het zit in het aard van het beestje, ik zelf, zal ik maar zeggen 😉
He Anneke
Wat een lieve comment/
Wat heftig wat je moest meemaken bij je vader in de auto. Ik snap enorm goed dat dit veel angsten met zich mee brengt. Wat heftig dat je jarenlang in een ivf traject zit en je kinderwens
nog niet in vervulling mocht raken. Ik wens je alle geluk toe en ik hoop zo voor jullie dat jullie kinderwens mag uitkomen, is jullie zo gegund <3
Dankjewel voor je lieve reactie, doet me heel goed die te lezen,
Liefs Kelly
Ik vind auto rijden over het algemeen erg leuk. In het donker vind ik het alleen wel eng en als het dan ook nog regent… Ik kan me jouw angsten goed voorstellen! Misschien is een beetje rij angst ook wel goed. Niet iedereen is zich er volgens mij van bewust dat je met een auto gevaarlijke ongelukken kunt veroorzaken.
Nicole @ Talk with children onlangs geplaatst…8X LEUKE (GRATIS!) POSTERS VOOR IN DE KINDERKAMER
Dank je wel Kelly.
Ik hoop ook nog steeds dat we gezegend mogen worden met een broertje of zusje voor mijn zoontje. De strijd is helaas lang maar zo’n lieve woorden als die van jou geven me dan weer moed. Dank je wel!
Liefs, Anneke!
Lieve Kelly!
Wat ben ik onwijs blij met jouw stukje over angst tijdens auto rijden. Klinkt raar maar herkenning is soms zo fijn. Tot een paar jaar geleden reed ik overal naar toe. Het hele land door, geen enkel probleem. Tot ongeveer 4 jaar geleden. Had al heel lang lichamelijke klachten. Dacht gaat wel weer over of ik ik liet het onderzoeken maar daar kwam nooit wat uit. Nadat ik me baan kwijt raakte werd het erger. Gewoon doorgaan was het motto en niet aanstellen. Ik begon fris en fruitig met nieuwe baan. Op een dag dat ik lekker vrij was ging ik met de auto op weg naar een vriendin in Den Haag. Ongeveer een uurtje rijden. Heen weg had ik al wat last, raakte lichtelijk in paniek. Maar ben ondanks dat bij me vriendin aangekomen. Helaas moest ik alleen maar denken aan de terugweg. En ja toen ging het mis. Was denk ik net schiphol voorbij en begon wazig te zien, trillen en echt pure paniek. De file hielp ook nooit want voor me gevoel kon ik geen kant op. Ben uit eindelijk gaan toeteren naar voorbij gangers. Iemand vroeg wat er aan de hand was. Heb het niet uit kunnen leggen maar deze jonge man besloot om het van me over te nemen. Op de vluchtstrook is hij snel ingestapt. Ergens waar ik tot rust kon komen heeft hij mij afgezet en daar ben ik uiteindelijk door me broer opgehaald. Wat begon als een paniekaaanval is er een burnout naar voren gekomen. Hier liep ik al jaren mee maar nooit aandacht aangeschonken. Ik had gewoon roofbouw gepleegd en me lichaam en geest waren gewoon op. Na paar therapie en medicatie gaat het echt goed met mij. Alleen met de auto de snelweg op is en blijft een probleem. Ik kan het relativeren en denk als dit het enige is wat ik eraan over hen gehouden oké dan is het zo. Maar zou ook heel graag me vrijheid weer terug willen. En onbezorgd de weer op willen. Dank je wel dat je dit met ons deelt. Ben gelukkig niet alleen met deze angst! X Nicole
Super vervelend lijkt het me! Ik heb zelf ongeluk gehad en sindsdien wel bang als degene met wie ik meerij te dicht op de voorganger ga zitten! Bij mn eerste zwangerschap echt nergens last van! En bij de 2e stond ik af en toe doodsangsten uit in de auto! Op een 80 weg zat ik badend in het zweet achter het stuur want echt dat ging veel te hard! Liet mij maar lekker thuis blijven! Gelukkig geen last meer van nu! En zolang je naar je eigen grenzen luistert hoe vervelend ook blij jij je het veiligst in de auto voelen! Gelukkig heb je een hele lieve papa en man! 😉 En dat is nog gezellig ook!
Nicole onlangs geplaatst…Maand update Evy | 4 maanden
Dat snap ik en het kan voor velen wel een veiliger gevoel geven om te weten dat zo’n systeem ingebouwd zit. Als het kan helpen, waarom niet he! Nog veel succes met de (langere) autoritten! 🙂
Knap dat je hierover schrijft!
Wat vervelend dat je mede door je DM1 hier nog wat angstiger voor bent (ondanks dat ik zelf geen DM1 heb, kan ik mijzelf wel indenken waarom je de gevaren ziet).
Zelf heb ik het niet zo op autorijden. Wel ben ik echt enorm blij met mijn automaat. Van dat schakelen werd ik heel zenuwachtig en nu ik automaat rijd, brengt dit heel veel rust voor mijzelf mee.
Rijangst is toch niets om je voor te schamen. Je rijdt in een metalen bak en een klein le verkeerde beweging kunnen desastreuze gevolgen hebben. Ik vind het vaak ook doodeng en ben blij als ik op de plaats van bestemming ben. In de tijd dat ik in Den Haag woonde heb ik het van me af weten te zetten, ander zou ik nergens komen.
Ik hoop dat je het op een gegeven moment van je af kan zetten, maar als je een hypo krijgt of de kans op een hypo hebt snap ik dat dat niet zo makkelijk gaat. Gelukkig heb je van die lieve mannen om je heen!
Rachel onlangs geplaatst…10 tips voor de eerste hapjes
Hey hoi,
Sinds 3 jaar weet ook ik dat ik een te snel werkende schildklier heb, en altijd als ik zit, wat je in een auto ook doet, ben ik er van overtuigd dat mij dat helpt in het niet flauwvallen, ik heb de truc ontdekt niet flauw te kunnen vallen als ik zit omdat er niks kan gebeuren… nu is dat bij suiker anders…
Rijangst ✅ ik heb mn rijbewijs gehaald toen ik 33 weken zwanger was van mn eerste en heb daarna te weinig geoefend. Ik rij af en toe omdat het moet van mn man en familie haha. Ik vind vooral het idee dat ik met mijn 2 jongens in een auto zit en dat ik als bestuurder verantwoordelijk ben voor hun veiligheid naar. Dat ons iets kan overkomen.. Maar nu mn man 2 maanden weg is en de auto voor de deur staat kàn ik het niet meer goed praten voor mezelf. Aanstaande zondag wordt mn eerste ritje alleen samen met mn jongens.
Ik ben ook geen held op de weg. Liever rijd ik niet maar soms moet het nou eenmaal.
simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…Hallo zon, hallo energie…….hallo sproeten.
Ik snap je hoor Kelly! Bang ben ik niet in de auto, maar ik voel me wel 10 keer zo kwetsbaar met een 36 weken-baby-buik. Ik vraag me af hoe het gaat als de kleine straks geboren is…
Snelweg is geen probleem, alleen in de (binnen)stad kan ik wel echt in paniek raken. Trams, fietsers, voetgangers, éénrichtingswegen en al die borden overal.. Soms echt te verwarrend!
Heleen onlangs geplaatst…Plog #2: Groei&liggingsecho, tandarts, zwangerschapsverlof en.. Babyshower!
Hey Kelly,
Ook ik heb rijangst..
Ik ben niet zozeer bang voor mezelf achter het stuur maar voor andere bestuurders. Ik hoor en zie vaak de meest bizarw idioten op de weg en dat maakt me bang. Die angst is zelfs nog 100x zo groot als ik naast iemand in de auto zit op de bijrijdersstoel. Ik heb dan zelf helemaal geen controle meer en bij het minst of geringste breekt het zweet mij uit.
Nu heb ik al een aantal keer een bijna ongeval meegemaakt waardoor de angst alleen maar groter is geworden..
Het is echt een hele nare angst om te hebben en kan me goed vinden in jouw verhaal.
Hoi Kelly!
Wat vervelend voor je. Toen ik zwanger was, voelde ik me ook kwetsbaarder ja. Toen mijn oudste dochter nog 8 maanden was, ging ik met haar naar de Little Gym. We moesten de snelweg op. Ik begon ook ineens heel paniekerig te worden achter het stuur zo out of the blue. Ik moest sneller ademen en was ook echt bang dat ik daar plat ging met Ophelia achterin. Ik deed het raam open voor frisse lucht en deed ademhalingsoefeningen en werd snel kalmer. Ik maakte de rit af. Volgens de huisarts kon dat nog met zwangerschapshormonen te maken hebben. Heb daar gelukkig inmiddels geen last meer van. Yoga hielp me ook moet ik zeggen. Ik rij nu regelmatig van Frankfurt naar Berkel en Rodenrijs en terug. Ik moet voor ik vertrek wel echt even een ‘focus moment’ hebben ofzo…die ene ervaring heeft wel z’n sporen nagelaten. Ik begrijp jou wel. ? Godzijdank hebben we in onze auto wel zo’n sos-assist zitten. ??
Essma onlangs geplaatst…Fietshelm | overbodige luxe of pure noodzaak?
Fijn, deze herkenning. Dan weet ik dat ik niet de enige ben.
Ik heb niet last van lichamelijke ‘mankementen’, maar als ik moet rijden wordt ik spontaan slecht ziend (zo voelt het, en ja het slaat nergens op) ook ga ik trillen en krijg ik last van spanningen. Een ritje naar de supermarkt is qua spanningsboog net lang genoeg voor mij.
Ik ben enorm bang dat ik het stuur ‘omgooi’, en van de weg af raak.
Het beperkt je heel erg in ieder geval..
Ja sinds ik een automaat heb, is er iets meer rust in mij gekomen idd.. dat schakelen was geen succes haha. Nu nog van die spanning afkomen..
ik herken mij helemaal in dit verhaal!ik vind het ook jammer dat ik mijn rijbewijs heb maar bijna nergens meer naar toe durf te rijden?vandaag ook moet ik ergens heen is ongeveer 20min rijden en dan maak ik me al een week druk ja en dan op de dag zelf is het nog erger zie ik niet scherp,gevoel dat ok flauw voel,warm,hartkloppingen en waar ik het meest van baal als er iemand naast me zit doe ik het zonder probleem maar zodra alleen drama!ik heb een tijdje anti depressiva voor gebruikt ging echt tot en reed overal na toe dan ga je ermee stoppen en komt toch dat gevoel weer terug.helaas
Ik vond auto rijden heerlijk! 3 uur op pad, geen probleem..
Maar na mijn auto ongeluk (waar ik niet zelf reed) kan ik zelf niet meer rijden en in een auto zitten geeft mij al klotsende oksels. Vreselijk!
Ik had tijdens mijn zwangerschap ook last van rijangst. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik nog steeds niet graag rijd met de kleine achterin
Leonie van Mil onlangs geplaatst…Zomerdoelen 2017
balen dat je zo angstig bent want je zou “ontspannen” achter het stuur moeten zitten. maar herken je angst wel meis, ik rij ook niet meer zo op mijn gemak met dit lichaam
Toen ik zwanger was, vond ik autorijden ineens ook veel spannender. Alsof je je toch meer bewust bent van wat er allemaal mis zou kunnen gaan en op zo’n moment gaat het niet meer alleen om jou. Ook autorijden met mijn dochter achterin vind ik op de snelweg spannend. Ik hou er ook niet zo van, maar ik heb gelukkig geen rij-angst.
Anneke onlangs geplaatst…Bekijk het maar: 13 Reasons Why
Ik heb zelf een klein koekblikje als auto, waarmee ik alleen nog binnendoor rij – zeker met mijn dochter! Anders neem ik de (grotere) auto van mijn man mee.
Mirjam onlangs geplaatst…Eieren zoeken | De inhoud van onze plastic paaseieren
Ik heb zelf ooit een vliegangst cursus gedaan boj stichting Valk maar zij helpen ook met dit soort dingen! Is zo zonde, want het is natuurlijk niet nodig om bang te zijn. En zo fijn voelt dat natuurlijk niet! Als je er iets mee wil doen zou ik zeker even contact opnemen.
Lisette onlangs geplaatst…Law of attraction – Affirmation