Dit jaar mag ik mij inzetten als ambassadrice voor de CliniClowns. Hier ben ik enorm trots op en ik vind het een heel belangrijk doel om meer awareness voor te creëren. Zelf heb ik een jaar als pedagogisch medewerker stage gelopen op de kinderafdeling van een ziekenhuis waarbij ik het werk van CliniClowns van dichtbij heb mogen bekijken. Ik noem het magie en zie dan ook hoeveel het betekent voor de kinderen, hun herstel en hoe ze kind mogen zijn ondanks het ziek zijn. Vandaag mag ik het verhaal van Belle met jullie delen. Belle was pas 4 jaar toen leukemie is vastgesteld. Haar moeder vertelt in deze blog hun ontroerende verhaal en wat CliniClowns voor hun betekend hebben.
Moeder Sietskse aan het woord:
‘Ons gezin was heel normaal en traditioneel. In oktober 2007 kregen Martijn en ik een relatie, en in augustus 2013 werd Belle geboren. Een gezond poppetje, met alles erop en eraan. Gelukkig maar, want door de medicatie die ik slik tegen mijn epilepsie, was er een verhoogde kans op een open ruggetje. Wat genoten wij van onze rol als ouders! In juli 2016 was ons geluk écht compleet, met de geboorte van ons zoontje Vince.In juli 2017 bracht ik Belle voor de laatste keer naar het kinderdagverblijf. Na de zomervakantie zou ze voor het eerst naar school gaan. Ik had een vreemd voorgevoel. Een soort duiveltje op mijn schouder die me influisterde dat we deze zomer maar flink moesten genieten, omdat alles zou gaan veranderen. Ik probeerde het naast me neer te leggen, maar dat ging niet. Vanaf september had Belle vage klachten, en na herhaaldelijke huisartsbezoeken, kreeg ik eindelijk een doorverwijzing voor elkaar.Pas eind november van dat jaar kwam bij de artsen het vermoeden van leukemie. Iets wat ik de hele zomer al had gevreesd, maar waar ik niemand écht van had kunnen overtuigen. Tot dat moment.De medische mallemolen draaide op volle toeren, toen op 8 december de daadwerkelijke diagnose kwam; ALL. (Acute Lymfatische Leukemie ) Lamgeslagen, verdrietig, wanhopig. Wat nu? Duizend vragen, van heel simpel tot heel diepgaand. Gelukkig zijn we van nature heel positief ingesteld, en hebben we het ook heel luchtig gebracht richting Belle.
Al tijdens alle onderzoeken in het Radboud UMC, maakte Belle kennis met de CliniClowns. Haar eerste ontmoeting was met Biba en Tip. Ook zij moeten de magie hebben gevoeld die er ontstond. Ze ging helemaal op in het spel, en verzon het ene na het andere scenario. Belle vergat even helemaal in welke bizarre achtbaan ze terecht was gekomen, en leefde helemaal op.Al snel bouwden Belle en de CliniClowns een warme band op. Het kon niet gek genoeg! De kamers waar Belle verbleef waren de ene keer een Mc donalds restaurant, en de andere keer een postsorteerbedrijf. Met Tip en Pom mocht Belle eens poseren voor ‘de Lach’, het donateursblad van de CliniClowns.Ook was ze in december met Tip en Pom te zien op tv, voor de ledenwerving.De kracht van de CliniClowns zit hem in de oneindige fantasie, het inlevingsvermogen en de betrokkenheid. Ook kunnen zij ontzettend goed schakelen in verschillende situaties. Het ene kind is het andere niet, evenals de situatie waarin zij verkeren.Helaas ziet Belle de CliniClowns nu niet meer. Wij hebben er om praktische redenen voor gekozen dat we alle behandelingen in het Prinses Maxima Centrum doen. Dit betekent voor ons dat we wekelijks naar Utrecht moeten, wat best heel bepalend is voor ons leven momenteel. Helaas ziet Belle de CliniClowns niet in Utrecht, wat ze erg jammer vindt. Ze komen daar op een andere dag, waardoor ze hen misloopt. Eigenlijk zou er in een centrum als deze, veel vaker CliniClowns op bezoek moeten komen.Belle moet nog precies 1 jaar en 3 maanden behandeld worden. Tijdens de tweede fase van van de behandeling hoorden we dat er een derde jaar nodig is, in verband met een gen-afwijking. Een extra domper, maar we slaan ons er doorheen!Onze kanjer blijft altijd vrolijk en positief, en het enige wat wij hoeven doen is haar daar in volgen. Niet altijd even makkelijk, maar zo komen we er wel!’’
pff heftig!! dit soort verhalen wil je toch niet lezen 🙁 helaas keiharde realiteit maar wens hun alle kracht toe
Ik lees je reactie nu pas Rachel, maar bedankt voor je lieve woorden!