In deze nieuwe ‘lifewith2girls’ ga ik het hebben over een onderwerp wat door een aantal van jullie is aangevraagd, maar ook iets waar ik nog voor en tijdens de zwangerschap veel over na dacht. Hoe ga ik de aandacht tussen twee kinderen verdelen als er een tweede kindje geboren wordt? We zijn nu een aantal weken verder en inmiddels merk ik dat ik dit niet meer lastig vind. In het begin vond ik het heel lastig, ik had een continue schuldgevoel. Dit begon al in het ziekenhuis.
Ik heb ruim 6 dagen in het ziekenhuis gelegen (inclusief bevalling) en tijdens die dagen verbleef Lana bij mijn ouders. Daar was ze in hele goede handen en daar heeft ze het enorm naar haar zin. Dat was een zorg minder, maar als ze dan bij ons op bezoek kwam zodra Aimy geboren was, voelde ik me heel schuldig. Ik was bang dat Lana het gevoel kon krijgen dat ze vervangen was door Aimy. Dat zij nu voortaan bij opa en oma moest blijven, of dat de nieuwe baby meer aandacht zou krijgen. Eigenlijk hele irreële gedachten, maar ik had hier veel verdriet van, ik kon dit gevoel in eerste instantie niet loslaten. Ik miste Lana in het ziekenhuis en wilde er volledig voor haar zijn, maar de situatie was niet anders dan zo, op dat moment was het belangrijk dat ik en Aimy zouden aansterken en dat ik alle aandacht voor Aimy had. Ik weet ook wel dat een meisje van 2,5 jaar dit helemaal niet zo zal beleven. Ze had enorm veel plezier bij mijn ouders en daardoor ook alle aandacht die ze verdiende maar daar ging wel mijn schuldgevoel over.
Eenmaal thuis gekomen was dit dan ook een vraagstuk voor mijn kraamweek. Onder begeleiding van de kraamverzorgster wilde ik leren hoe ik de aandacht en zorg over twee kinderen het beste kon verdelen. Ik heb veel gehad aan wat zij mij leerde. Eigenlijk is het een kwestie van loslaten en go with the flow. De situatie zal gaan wennen en Lana zal leren dat haar zusje, even belangrijk is als haar maar dat er ook net zoveel aandacht is voor beiden. De aandacht wordt op een andere manier verdeeld. Vanaf het begin ben ik Lana gaan betrekken in de zorg voor Aimy. Het is nou eenmaal zo dat een baby veel meer zorg nodig heeft. Voeden, kolven, verschonen, alles duurt wat langer en dat zijn momenten waarop ik niet de volle aandacht voor Lana heb. Ik ben daarom Lana gaan betrekken bij de zorg, dan geeft Lana me een luiertje aan, een spuugdoekje, mag Lana kiezen welk broekje of shirtje Aimy aan krijgt enzovoorts. Vervolgens probeer ik Lana positief te bekrachtigen door haar te complimenteren. ‘Goed zo Lana, jij kan mama heel goed helpen‘, en dan zie ik Lana glunderen van trots. Zo komt ze tevens geen aandacht tekort, ze heeft juist die grote zussen rol dan. Op die manier probeer ik te roeien met de riemen die ik heb.
Een voorbeeld van het ochtendritueel
Ik begin rond 07.00 met kolven, dan wordt Lana rond 07:15 wakker (dit is iedere dag verschillend) en mag ze bij mij op bed komen zitten. Tijdens het kolven knuffel ik haar, vraag ik of ze lekker geslapen heeft en kletsen we een beetje. Dan ga ik Lana verschonen, verzorgen en aankleden en dan gaan we weer op bed zitten tot Aimy wakker wordt. Dit duurt vaak even dus kan ik ondertussen met Lana kroelen, stoeien, spelen met haar popje op bed etc. Zodra Aimy wakker wordt ga ik Aimy voeden. Dit is vaak rond 08.15. Ik zet de televisie op de slaapkamer aan en dat is het moment waarop Lana even een filmpje mag kijken. Bij het geven van borstvoeding heb ik namelijk alle aandacht voor Aimy nodig. Na het voeden gaan we ‘samen’ Aimy verschonen, verzorgen en aankleden en dan leg ik Aimy terug in haar wiegje. Dan ga ik me aankleden, opmaken en klaarmaken om vervolgens met Lana naar beneden te gaan om samen te ontbijten. Op die manier heb ik zowel voor Lana als Aimy de volle aandacht kunnen hebben met een-op-een momentjes en samen-momentjes.
Zo gaat het eigenlijk de hele dag wel, net afhankelijk of we beneden zijn, buiten zijn of ergens naar toe gaan. Natuurlijk komt het ook voor dat Lana alle aandacht probeert te pakken terwijl ik Aimy zit te voeden. Net dan wil Lana ook wat drinken, iets lekkers of dat ik dat ene boekje uit de kast haal. Soms wordt ze dan wel eens humeurig. Dan moet ik haar uitleggen dat ze even moet wachten. Dat ik dan Aimy voed en daarna Lana kom helpen. Lana begint er ook steeds meer aan te wennen dat ze op sommige momentjes iets voor zichzelf moet doen en ik haar niet steeds kan helpen. Wanneer Yannick thuis is dan verdelen we de aandacht ook. De een doet Lana in bad, de ander Aimy. Ik doe natuurlijk het voeden van Aimy, maar tijdens die momenten kan Yannick een een-op-een momentje met Lana hebbeb. Tijdens de maaltijden eten we standaard aan tafel en dat zijn ook echt momenten voor Lana. We nemen de dag door en eten samen terwijl Aimy in de box ligt.
Ik denk daarom dat we zo wel al een hele mooie balans gevonden hebben waarop beide kinderen evenveel aandacht krijgen. Beide meisjes krijgen een-op-een momentjes met mij en Yannick, maar we doen ook gezamenlijk dingen. Nu we wat weken verder zijn merk ik dat er echt een ritme komt en dat het best te doen is. Ik zit meestal niet meer met mijn handen in het haar haha 😉
Ik ben benieuwd hoe andere moeders dit ervaren hebben en hoe zij de aandacht over meerdere kinderen verdelen. Of misschien ben je zwanger en ben je benieuwd hoe dit er voor jou kinderen uit zal zien. Ik ben benieuwd naar jullie reacties bij de comments.
Ik ben natuurlijk 2 kinderen gewend omdat ik meteen een tweeling kreeg, maar ik vind het soms ook lastig. Ik merk wel dat het vaak vanzelf gaat.
Simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…Ik weet hoe een baby wordt gemaakt! #eettafelpraatjes
Lana bij de zorg van Aimy betrekken is heel goed. Dat deed ik ook bij mijn dochter. Ik betrok haar ook bij de zorg voor haar broertje. Kinderen vinden het heel leuk om te helpen. Wat ik ook deed was tijdens het voeden van mijn zoontje een boekje voorlezen aan mijn dochter. En mijn dochter mocht ook achter de kinderwagen lopen. Ze was zo trots als een pauw. Misschien kan Lana nog niet goed achter de kinderwagen lopen. Mjjn dochter was een jaartje ouder dan Lana dus dat ging goed.
MamaOnderneemt onlangs geplaatst…Mijn blogstatistieken van januari t/m maart
Ik denk dat je het heel goed aanpakt, zo zou ik het ook willen doen. Ik denk dat ik ook wel last van schuldgevoel zou hebben, maar alles is even wennen. Benieuwd hoe dat mag gaan als ik nog een tweede zou krijgen!
Wilmaaa onlangs geplaatst…Genieten van de zon in een outfit van H&M – mama en haar meisje
Als ik het zo lees heb je een hele mooie verdeling, Het lijkt me echt even zoeken in het begin en ik snap je schuldgevoel wel hoor! Fijn dat het zo goed gaart :-).
Femke onlangs geplaatst…Blogmutsen & Co #14: Mijn favoriete webshops
Mooi stuk! En heel herkenbaar. Inclusief het schuldig voelen in het begin. Inmiddels weet ik dat de oudste niet meer beter weet dan dat haar zusje ook aandacht krijgt en gaat alles mega natuurlijk. Zo fijn.
Gwen onlangs geplaatst…Mama is fit #13
Zo te lezen ben je je heel bewust van het feit dat je Lana niet ‘tekort’ moet doen. Goed dat je haar ‘s ochtends tijdens het kolven even bij je neemt bijvoorbeeld. En dat ze mag helpen met Aimy helpt ook al heel erg mee. Ik heb zelf een tweeling dus verdeel mijn aandacht al vanaf het begin. Gaat vanzelf!
Carlijn onlangs geplaatst…Personal update: veranderingen op carlijnbiesemaat.nl
Mooi geschreven! Ik denk dat het ook heel slim is om het zo aan te pakken 🙂
Kelly onlangs geplaatst…Persoonlijk| Verliefd op een huis
Mooi beschreven. Het lijkt me vooral in het begin heel lastig omdat een baby natuurlijk veel vraagt. Maar je doet het goed zo te lezen 🙂
Frank onlangs geplaatst…Vreemde klachten
Wat verdeel je dat mooi en ik snap die angst wel in het begin hoor. Denk dat ik dat ook zo zal ervaren al weet je eigenlijk wel dat je je niet schuldig hoeft te voelen. Vind dat je het goed aanpakt. Hier zou het boven op bed blijven niet zo werken. Fay wil zodra ze wakker is naar beneden. Heel soms lukt het ons om haar boven te houden zodat wij ook nog even lekker kunnen snoezen in bed maar 9 van de 10 keer kan dat dus niet..
Nicole onlangs geplaatst…De eerste asperges van het seizoen
Het blijft soms lastig vind ik. Maar je hebt wel een mooie balans zo te lezen. Zo doen wij het ook.
Saskia onlangs geplaatst…Mijn quilty pleasures
Het lijkt mij ook best lastig om de aandacht goed te verdelen. Ik denk wel dat Lana het maar al te leuk vindt om mama met alles te helpen. Het lijkt erop dat jij de balans heel goed gevonden hebt!
Dorien onlangs geplaatst…MIJN OUTFIT DIARY #26 FRINGES, HIGH HEELS EN RIPPED
Wat een fijn ritme is dit al Kelly! Misschien kun je voor Lana wat te eten meepakken als je gaat voeden. Wat stukjes fruit of een soepstengel en wat te drinken. Niet calorierijk maar wel het idee dat ze ook mag eten en drinken. Wellicht helpt dat!
Jessica onlangs geplaatst…Dag dreumes! Hallo peuter! #4
Alle begin is lastig. Zo te lezen heb je een balans gevonden. Ik heb nu één kindje en droom van een tweede maar ik denk dat ik tegen hetzelfde aan zal lopen als jij,net als vele andere vrouwen. Het is toch even puzzelen met een kleine baby erbij. Knap hoe je het allemaal doet hoor!
demallemolenmoeder onlangs geplaatst…Een week in foto’s; verrassing!
Ik kan me je schuldgevoel goed voorstellen vooral toen je in het ziekenhuis lag. Het lijkt me vreselijk Lana dan te moeten missen. Fijn dat je nu een ritme hebt met de twee meiden, lijkt me alsog pittig. Goed bezig!
Lonneke onlangs geplaatst…Een stukje uit mijn dagboek
Zo te lezen doe je het ontzettend goed! Je kan alleen maar trots op jezelf en jouw twee mooie meiden zijn 😉
Liefs
Tineke onlangs geplaatst…35 weken zwanger
Het lijkt me best lastig inderdaad! Het is ook één van de redenen dat wij 1 kindje hebben vooralsnog.
Nicole onlangs geplaatst…Een miskraam, en dan? – Nazorg na een miskraam
Knap dat jullie zo snel al een mooie balans hebben gevonden. Lijkt mij ook erg lastig als er ooit een tweede kindje zou komen.
Marijke onlangs geplaatst…Gevulde zoete aardappel op z’n Italiaans
Zo te lezen gast het heel erg goed. Ik denk dat het ook komt doordat lana nog vrij jong is, wat je ook zegt zulke gedachte heeft ze nog niet. Haar bij de zorg betrekken vind ze vast geweldig! Fijne dag vandaag liefs lisanne
Lisanne onlangs geplaatst…Review Hannah’s keuze
Zo te lezen gast het heel erg goed. Ik denk dat het ook komt doordat lana nog vrij jong is, wat je ook zegt zulke gedachte heeft ze nog niet. Haar bij de zorg betrekken vind ze vast geweldig! Fijne dag vandaag liefs lisanne
Lisanne onlangs geplaatst…Review Hannah’s keuze
Fijn om jouw ervaring hiermee te lezen! Ik heb net een tweede kindje gekregen, dus ook hier een belangrijk onderwerp. Ik denk wel dak ik me er drukker om maak dan mijn peuter 🙂
Alicia onlangs geplaatst…Handy newborn items
Wat knap! Het lijkt me best pittig om dit zo te moeten doen. Ik vind het met alleen Mila soms al druk.
Dita onlangs geplaatst…Recept: Indiase curry
Ik vond dit in het begon ook een lastige. Gezien her feit dat Jim niets anders deed dan huilen de eerste weken was ik continu bezig met hem. Ik probeerde dat te compenseren door in de avond quality time te plannen met Levi. Nu Jim alweer bijna 6 maanden is gaat het zoveel beter. Ik betrek Levi overal bij. Zodra hij uit school komt kleuren wel samen op spelen een spelletje. Wanneer Jim slaapt doen wel leuke dingen samen en wanneer Jim wakker is probeer ik met zijn 3’en te spelen op de speelmat.
Diana Carlton onlangs geplaatst…Geluksmomentjes van de afgelopen periode
Wat fijn dat jullie al zo snel een goede balans hebben gevonden. Dat lijkt mij ook nog best lastig. Wij hebben nu nog maar een kindje, maar tegen de tijd dat er misschien een tweede bij komt dan is zij al minimaal 3, dat scheelt denk ik ook wel wat omdat je dan alles wat beter uit kan leggen.
Charlotte onlangs geplaatst…6 x praktische tips om te shoppen met je peuter
Fijn dat je een ritme hebt gevonden. Het is ook best wat voor de oudste, een hele verandering in huis. Bij ons gaat het ongeveer hetzelfde. Mijn man en ik verdelen de aandacht. Soms moet mijn oudste dochter even wachten. Dat gaat steeds beter, ze leert nu echt zichzelf ook even te vermaken. En als ik dan weer tijd heb, knuffelen we eerst even lekker.
Ellen onlangs geplaatst…Kijk in de week #4
Hier ging het eigenlijk vanzelf. En af en toe was het inderdaad even wachten voor de borstvoeding, maar dat werd al snel normaal. Ik denken dat je het per kind gewoon moet aankijken 🙂
Channa onlangs geplaatst…Week in foto’s # 11 – Airhockey, verjaardag en naar de camping!
Wat fijn om te lezen dat het nu al zo goed gaat!
Sophie onlangs geplaatst…Een nieuwe bril?!
Tijdens de zwangerschap maakte ik me ook zorgen. Onterecht gelukkig. ik doe het eigenlijk ook net als jij. Haar erbij betrekken. Neemt niet weg dat als hij in het begin huilde ze soms nog snel even op schoot wilde kruipen om mij te verhinderen naar hem toe te gaan. Nu hij een half jaartje is en meer geïnteresseerd in wat er om hem heen gebeurd, zijn ze echt de beste maatjes.
Mary-Lou onlangs geplaatst…Hoe kies je de juiste draagdoek? ⪠draag(dins)dag
Fijn dat er steeds meer ritme komt! Lijkt mij zwaar in het begin, maar wat ik om mij heen zie is dat het altijd wel op zijn pootjes terecht komt. En Lana is trotse zus!
Lifesabout onlangs geplaatst…Weekendvlog. Zon, zon en nog eens zon.
Wat interessant om te lezen hoe jullie dit doen. Zo te lezen lukt t goed om de aandacht te verdelen… En leuk ook dat Lana enthousiast wordt van het helpen!
Leonie onlangs geplaatst…Mamakraamt: Zwangerschapsupdate #14 – Week 22
Ik heb de oudste twee hier ook meteen betrokken bij de nieuwe baby. Ze mochten haar vasthouden, helpen met alles en ik zorgde ervoor dat hun ook een op een aandacht kregen.
Tamara onlangs geplaatst…Maakt moeder worden je meteen een volwassene?
Ik denk ook dat het heel goed is dat je Lana overal bij betrekt. Een broertje of een zusje krijgen is gewoon een hele verandering. Vooral voor zo’n kleine peuter. Wij willen het straks net zo gaan doen.
marie-louise onlangs geplaatst…Van babykamer naar peuterkamer
Volgens mij gaat je het heel natuurlijk af, het verdelen van de aandacht. Ergens denk ik ook wel dat dit vanzelf gaat en je toch niet anders kunt. Je kunt jezelf niet in twee delen. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je je schuldig voelt naar je oudste omdat zo’n baby toch veel meer zorg vraagt!
Manon onlangs geplaatst…10 redenen waarom jij een goede moeder bent
Ik ben echt heel benieuwd hoe het mij vergaat als het eenmaal zo ver is. Het lijkt me heel lastig maar zo te zien gaat het je fantastisch af. Goede voorbeelden geef je 🙂
Shirley onlangs geplaatst…Aan de zuchtende meneer
Ik vind dat jullie het zo goed en al best snel een mooi ritme hebbene gevonden. Vooral in het begin lijkt me het even lastig om dit te vinden.
Hanna onlangs geplaatst…WOENSDAG GEHAKTDAG – Brabantse worstenbroodjes
goede aanpak kel zo deden wij dat hier ook, niomi overal bij betrekken en eigenlijk gebeurd dat nog steeds!! zo was het voor mij fijn om de aandacht te kunnen verdelen en hun samen met elkaar leren omgaan
en de man-dochter momentjes zijn top!! ook dat hadden wij en nu nog hihi
rachel onlangs geplaatst…Shoppen en gek doen
Je pakt het echt goed aan zo! Fijn!
Ilse onlangs geplaatst…Westwing aankoopjes
Wat leuk om te lezen hoe jullie dit doen. Ik zal dit zeker in mijn achterhoofd houden als er een tweede kind op komst is. Liefs Marjon
Marjon onlangs geplaatst…Voor het eerst op moeder-dochter vakantie
Het lijkt me inderdaad moeilijk om 2 kindjes even veel aandacht te geven, maar volgens mij pak je dit goed aan en heb je een goed ritme gevonden!
Vanessa onlangs geplaatst…Glenn vertelt: Leven met een chronisch zieke vriendin
Het blijft zoeken vind ik. Onbedoeld verschuift de balans snel naar het kindje dat bijvoorbeeld op dat moment veel aan het peuteren is, of juist heel aanwezig.
Karlien onlangs geplaatst…Courgettes kweken: tips voor een succesvolle moestuin
Leuk om te lezen hoe jij de aandacht verdeeld tussen de kindjes.
Diana onlangs geplaatst…Hotel Randwyck Maastricht
Ik ben eind juni uitgerekend van ons tweede kindje. Het schuldgevoel dat jij in het begin had dat herken ik zeker. Mijn zoontje is altijd bij ons geweest, voornamelijk bij mij. Nog nooit uit logeren en ook slapen we samen. Ik moet sowieso in het ziekenhuis blijven en voor mijn rust en herstel wil ik vier dagen in het kraamhotel verblijven. Gelukkig is mijn vriend er op dat moment wel en kan hij de zorg overnemen. Maar als ik in de nacht beval dan is hij wel het eerst zonder zowel papa en mama. Wat betreft het ritme er na ben ik best gerust. Bij mijn zoontje heb ik ook alles op me af laten komen, ik volgde het ritme van mijn zoontje (en doe ik nu nog steeds) en ik zie wel waar het schip strand.
Dat lijkt mij nou ook heel lastig, de aandacht over twee kindjes verdelen! Zo te lezen, heb je er inmiddels al een fijn ritme in gevonden. En wat hebben wij dan toch een geluk dat we kraamhulp krijgen na de bevalling! Kraamverzorgsters komen natuurlijk bij heel veel verschillende gezinnen, waardoor de adviezen vaak heel waardevol zijn. Bij jou zo te lezen ook!
Yneke onlangs geplaatst…3x toeval bestaat niet – #2
Heel leuk om te lezen. Hier nog geen tweede op komst, maar zeker goed om te onthouden hoe je dat kunt doen. Lijkt mij namelijk ook ontzettend lastig!
Angela – Mama met passie onlangs geplaatst…Mama vertelt: Blogster Nicole, mama van Spencer
Lijkt mij heel lastig. Hier nog geen sprake van een tweede, maar dit ga ik heel goed onthouden! Fijn dat je al zo snel een ritme daarin hebt gevonden 😉
Angela – Mama met passie onlangs geplaatst…Mama vertelt: Blogster Nicole, mama van Spencer
Wauw wat knap. Dat schuldgevoel is natuurlijk niet terecht maar wel killing dan. Hier nog de volledige aandacht voor 1 spruit. Ik ben benieuwd hoe het gaat zijn ooit met twee.
Jodi – liefthuis onlangs geplaatst…Life of Lief thuis….Maart in foto’s
Sinds 1/3/16 zijn wij ook ouders van een 2e kindje. En ik had ook dezelfde bezorgdheid. Gelukkig loopt dit ook hier redelijk goed.
Onze dochter (oudste) durft ook wel eens testen, op het moment dat ik BV geef.. En dan moet ik haar ook even alleen laten doen.
De zoon heeft wel heel wat last van krampen en (verborgen) reflux, dus hij heeft ook wel wat zorg en aandacht nodig. Vaak ook op momenten dat ik met dochterlief bezig ben. Haar moet ik dan uitleggen dat ik even naar de kleine broer moet. Gelukkig is ze zelf ook wel een beetje een ‘bezorgde’ grote zus, maar ikzelf vind dat onderbreken van de aandacht toch wel lastig…
Wat heb jij een heerlijke slaper al! 8:15?! wow! Ik vond het met kolven en aandacht verdelen best pittig, maar zo te horen heb jij het aardig goed verdeeld zo. Topper!
Sonja onlangs geplaatst…Minimel
Wat heb je dit goed bescherven. Nu Elisa 15 maanden is denken we ook aan een tweede, maar ik maak me af en toe best zorgen om het verdelen van de aandacht straks. Ik heb nu alle tijd voor Elisa en vraag me echt af hoe dat zou moeten! Maar als ik het zo lees, gaat dat best lukken 🙂
Nicoline onlangs geplaatst…Tag: dit of dat?
Volgens mij doen jullie het prima! Leuk om te lezen over je aanpak en jullie dagritme!
Susanne onlangs geplaatst…Koffie TAG
Ahh ik vind dit soort persoonlijke verhalen zo leuk om te lezen! Klinkt misschien gek, want ik ben zelf pas 18 jaar oud (zonder vriend of kinderen ;)) Maar juist dit soort artikelen over jullie lieve dochtertjes en opvoeding vind ik interessant om te lezen…
Ik heb de laatste 2 jaar even wat moeilijke periodes gehad en raakte mezelf een beetje kwijt, zo weet ik bijvoorbeeld gewoon echt niet wat voor vervolgstudie ik wil gaan doen, ik heb zoveel geprobeerd maar er kwam niet echt duidelijkheid in. Op een gegeven moment kwamen we er wel achter dat ik niet echt een carrieredroom heb, maar dat ik wel heel zeker weet dat ik het hele huisje-boompje-beestje verhaal wil. En dat ik heel graag zelf een gezin wil vormen en zo’n sterke band met mijn gezin wil krijgen. Misschien dat ik juist door die ”ontdekking” zo geïnteresseerd ben geraakt. Ik volgde je blog namelijk al langer, maar eerst skipte ik de echte ”opvoeding” artikelen, maar nu vind ik dat dus echt zo ontzettend interessant. Alsof ik me al aan het in lezen ben 🙂
Oh en ik vind het ook heel knap dat jullie ervoor hebben gekozen om Aimy & Lana niet echt op beeld te brengen, maar dat wij als kijker toch nog zoveel over hen mee krijgen door o.a. je artikels maar ook door filmpjes waarin we alleen zijkanten/achterkanten te zien krijgen. Toen ik voor het eerst op je blog kwam en daarover las dacht ik dat dat het heel onpersoonlijk zou maken, maar nu een jaar later heb ik eigenlijk totaal niet het gevoel dat ik zoiets als een gezicht mis. Die kleine beetjes die we te zien/ lezen krijgen vormen toch al een bepaald stukje persoonlijkheid die blijkbaar genoeg zijn. Super veel respect daarvoor, want zo sla je 2 vliegen in 1 klap: èn privacy èn toch het gevoel overbrengen alsof we je gezin kennen 🙂
Interessant om te lezen dit. Wij hebben nog maar 1 kindje maar wel de wens voor een tweede een keer. Lijkt me best wel lastig om die aandacht zo te verdelen. Onze dochter heeft nogal veel aandacht nodig en speelt het liefst de hele dag samen met mama en kan ook hekel humeurig (lees: beetje driftig) worden als ze geduld moet hebben. Maar tegen de tijd dat hier een tweede komt (hopelijk) is ze alweer wat ouder natuurlijk. Ik vind het knap hoe jij dit doet! Is Aimy snel tevreden in de box of in haar wiegje wanneer jij wat anders aan het doen bent?
Herkenbaar dat schuldgevoel. Maar ja het wordt minder. Al snel leer je de oudste erbij te betrekken en als ze wat ouder zijn, allebei.