De Mommy Burn-Out na het krijgen van kinderen – Een terugblik

Ik wil met jullie vandaag terugblikken op een periode die nu een jaar achter me ligt. Maar een periode die veel moeders doormaken en waar ook veel taboe op heerst. De Mommy Burn-Out, zo heb ik het genoemd, is geen officiële term. Ik doel hiermee op de periode na het krijgen van je kinderen. De rustperiode die komt nadat je een of meerdere kinderen gekregen hebt en je tijd een beetje stil stond door het zwanger zijn, kraamperiodes, weer werken en weer zwanger zijn etc. Daarna kan er een dip komen. Dat je even kwijt bent wie je was. Op zoek gaat naar jezelf, uitgeput bent en even niet weet hoe je kunt genieten van het moederschap. Iets wat men niet zo durft te zeggen want we mogen zo dankbaar zijn voor onze kinderen. Omdat juist nu in deze gekke periode dit makkelijker kan opspelen, deel ik mijn ervaringen en hoe ik eruit ben gekomen.

De Mommy Burn-Out na het krijgen van kinderen – Een terugblik

Om scheve gezichten te voorkomen, met burn-out bedoel ik niet de letterlijke medische vorm ervan, maar hoe het kan voelen, het uitgeput zijn na het krijgen van kinderen, het even niet meer weten wie je bent, wat jou nou echt blij maakt en hoe je positief en geduldig kunt blijven als moeder en weer kan genieten van de kleine dingen. Ik maakte hem mee, en ik had niet verwacht dat het mij zou overkomen, net als al die andere moeders.

Tijdens mijn afstuderen kozen mijn man en ik ervoor om voor kinderen te gaan, we dachten dat zwanger worden wel even kon duren dus we gingen er maar alvast voor. En ja, meteen raak. Dus met een dikke buik haalde ik mijn diploma op en wat waren we gelukkig met dit nieuws. Tijdens de zwangerschap kreeg ik vrij snel dusdanige complicaties dat ik mijn bijbaan in de horeca niet meer kon doen. Na mijn studie kwam ik dus thuis te zitten, een enorme shock voor zo’n bezige bij als ik dus zette ik dit om naar het volledig focussen op mijn blog, wat achteraf de beste stap was die ik kon zetten. Lana werd met 34 weken geboren, wat was dat schrikken maar wat een geluk. De vroeggeboorte gaf me wel snel heimwee naar het zwanger zijn, het voelde niet afgemaakt. Maar doordat ons huwelijk en alle voorbereidingen daarop er tussen kwam, begonnen we toen Lana 1,5 jaar was aan onze kinderwens voor een tweede. Lana was 2 jaar en 4 maanden toen Aimy kwam, ook toen weer in de zevende hemel. Aimy was 9 maanden en de wens voor een derde kwam al. Die wens kwam net zo snel, als de derde zwangerschap volgde. Wat waren we opnieuw in de zevende hemel en hier zijn we nog steeds zo enorm dankbaar en gelukkig mee. Drie lieve gezonde meisjes. Na de geboorte van Feline, waren we al snel druk in de weer met ons nieuwbouwhuis. Daar komt enorm veel kijken en toen dat allemaal klaar was, volgde de verhuizing. En zo waren we 5 jaar verder. 5 jaar waarin ik mijn studie HBO SPH afmaakte, 3 kinderen in 4 jaar tijd kreeg, een serieus bedrijf opbouwde, onze droombruiloft en vervolgens ons nieuwbouwhuis. Allemaal fantastische mijlpalen waar ik mega dankbaar voor ben.

De Mommy Burn-out
En toen… toen was die continue vorm van nieuwe prikkels voorbij. Na jaren volop met nieuwe dingen bezig te zijn geweest kwam ik mezelf tegen. Stond ik letterlijk even stil. Dingen van vroeger die niet verwerkt zijn kwamen boven, mijn diagnose diabetes type 1 die ook nog niet volledig een plekje had en het feit dat ik tijd had om na te denken over deze intense periode. En toen kwam daar intense vermoeidheid, sombere dagen, huilbuien uit het niets, het gevoel van niet volop kunnen genieten van het moederschap en al het moois om me heen. Het gevoel van altijd maar ‘aan’ staan. Ik was mezelf even kwijt. Ik was uitgeput en de zorg voor 3 kinderen viel me ineens heel zwaar. Alles viel me even heel zwaar. Ik heb er toen bewust voor gekozen dit meteen online met jullie te delen in mijn vlogs. Omdat ik weet dat zoveel vrouwen dit herkennen. Omdat dit hele normale emoties zijn die je niet hoeft te onderdrukken.

Erkennen is stap 1 in het proces van genezing. Erkennen dat dit speelt, dat je je niet hoeft te schamen, dat je jaren je gegeven hebt voor je kinderen, je man, alles om je heen en misschien jezelf een beetje vergeten bent. Ik had al een hele fijne business coach die me ook op persoonlijk vlak coachte en me dit liet inzien wat enorm fijn was dus ook met haar kon ik hierover sparren omdat bij mijn business en persoonlijk enorm in elkaar overliep. Maar ook voelde ik dat ik meer hulp nodig had. Ik ging naar de huisarts en legde mijn verhaal uit en werd al snel naar een psycholoog doorverwezen. Via de psycholoog kreeg ik intensere therapie om allerlei dingen te verwerken.

Veel Mindset werk gedaan
Maar naast dit ben ik enorm stappen gaan maken in het verbeteren van mijn mindset. Ik was de reis van persoonlijke ontwikkeling al wel begonnen. Zo heb ik afgelopen jaren veel geïnvesteerd in coach programma’s waarin je werkt aan een sterkere mindset. Nu ging ik hier dieper op in. Ik ging nog meer lezen en creëerde voor mezelf bepaalde rituelen die me enorm helpen. Naast moeder zijn, moest ik ook de echte Kelly weer vinden. Wat heb ik nodig om goed in mijn vel te zitten? Ik heb voldoende me-time op een dag nodig. Zodat ik een geduldige en lieve moeder kan zijn die gelukkig is, en dat straal ik uit op mijn kinderen en ook zij werden veel rustiger ging ik merken. Je kinderen zijn echt een spiegel van jouw emoties, hoe confronterend het ook is. Tijdens de Mommy Burn-out momenten merkte ik aan mijn kinderen ook enorme onrust, ze weerspiegelden letterlijk mijn lagere eigenwaarde, mijn frustratie, vermoeidheid en irritaties. Toen ik aan mezelf ging werken en een sterkere mindset kreeg, werd ik rustiger, vrolijker, geduldiger en dit krijg ik ook terug in de vorm van kinderen die dit ook zijn. Die me-time ben ik gaan integreren nadat ik het boek ‘The Miracle Morning’ ben gaan lezen. Dit boek heeft zoveel voor mij betekent! Hierdoor sta ik in de ochtend vroeger op en heb ik tijd voor mezelf, zodat als de kids wakker worden ik een vrolijke geduldige moeder ben. Ik ben veel meer zelfhulp boeken gaan lezen en heb zo ontdekt wat goed bij me past. Ik blijk veel introverter te zijn als ik zelf dacht, ik laad letterlijk op van in mijn eentje zijn en ik heb ook moeten leren om te ontdekken welke mensen bij energie geven, en welke energie zuigen. Dat zegt niets over die mensen die met alle liefde me opzoeken, maar over wat past bij mij. Als moeder mag je leren echt goed voor jezelf te zorgen en je grenzen te bewaken. En zo ben ik ook in mijn sociale leven veranderingen gaan maken. Ik spreek niet zoveel meer af met vriendinnen, ik focus me echt op mijn gezin en wat goed is voor ons. Maar als ik vriendinnen zie, dan geniet ik hier intens van. En vriendinnen die dit snappen, zijn vriendinnen die bij me passen en waar ik ook een goede vriendin voor kan zijn. Want dit komt van twee kanten.

En zo ben ik allerlei mindset shifts gaan maken en kwam ik stapje bij beter dichterbij de Kelly wie ik echt ben. De Kelly die gelukkig is als zichzelf, als vrouw van, als moeder van, als vriendin en dochter van. Ik kreeg er zoveel energie, passie, geluk voor terug. Ik voel zoveel meer innerlijke rust en vertrouwen in mezelf. De mening van anderen kan ik zoveel makkelijker naast me neerleggen en is niet meer bepalend voor de keuzes die ik maak. Dit zou ik echt elke moeder gunnen.

Maar het begint bij erkennen wat er speelt. Eerlijk durven zijn naar mensen waar je om geeft. Ontdekken wat jouw energiegevers en zuigers zijn. Ontdekken wat jij nodig hebt om beter in je vel te zitten en kiezen voor jezelf. Als jij als moeder voor jezelf kan kiezen en gelukkig kan zijn met jezelf en je leven, dan straal je dit uit naar je kinderen en krijg je dit ook terug van hen.

De komende tijd ga ik blogs delen om jullie tools en handvatten te leren die mij enorm geholpen hebben in dit proces. Hoe je kunt ontdekken wat jij nodig hebt om gelukkiger, geduldiger en relaxter te zijn als moeder. Tools die mij enorm helpen en die ik jou ook zou gunnen. Schrijf je hieronder gratis in met je mailadres, dan ontvang je van mij de Kel-Email en word je gratis op de hoogte gehouden van updates, extra tips en positieve motivatie. Ik ben benieuwd naar jullie reacties op deze kwetsbare blog.