Diabetes en zwangerschap, mijn ervaringen, part 2! Zwanger zijn is iets heel erg moois en bijzonder en ik ben onwijs dankbaar dat ik dit voor de tweede keer mag meemaken. Een kindje krijg je niet cadeau, dat heb ik zelf ook bij mijn vorige zwangerschap ondervonden en dat is wat ik dit keer weer zo ervaar. Ik roep altijd, zwanger zijn is een feest, maar diabetes gooit in mijn geval soms echt roet in het eten. In mijn vorige zwangerschap deelde ik er al een artikel over (Diabetes en zwangerschap), en dit keer zal ik er ook af en toe mijn ervaringen mee delen. Zwanger worden met diabetes is eigenlijk net zo als bij iedere andere vrouw, zwanger zijn is een complexere strijd.
Zwanger worden met diabetes.
Om zwanger te worden moest ik natuurlijk wel goed zijn ingesteld. Het is niet zo van, schat we gaan ervoor. Nee, eerst toestemming vragen bij de dokter, en dat kan dan ook even duren tot je ‘groen licht’ krijgt. Gelukkig was dit in mijn geval geen probleem, ik was goed ingesteld, we ‘mochten’.
Van mijn vorige zwangerschap herinner ik me nog hoe zwaar dat was. Die moeilijke bloedsuikers (en vele lage suikers) in het eerste trimester, tot hoe verder de zwangerschap, je steeds insuline intoleranter wordt en dus meer insuline nodig hebt. Dat is een hele zoektocht, iedere dag weer. In mijn vorige zwangerschap lag ik ook al in het ziekenhuis na een tijdje en doordat ik diabetes heb, bestaat er een grotere kans op complicaties, waaronder het Hellp syndroom, wat ik dan ook de vorige keer gekregen heb.
Toch weerhield me dit niet van de wens om weer zwanger te worden, ik dacht niet na over mijn angsten, we gingen ervoor.
Zwanger zijn met diabetes
Zodra ik zwanger raakte merkte ik dit ook gelijk aan mijn bloedsuikers. Je gaat meer energie verbruiken door het groeiende kindje in je lichaam en de hormonen gaan hun eigen gang. Toen wist ik weer ‘o ja, hier ben ik aan begonnen’. In het eerste trimester had ik regelmatig waardeloze bloedsuikers. Op zich ging het ook in fases goed hoor, dat gaf ik toen ook nog aan in mijn photodiary en daar was ik ook zo dankbaar voor.
Ook ging het momenten niet goed, met een keertje eerste hulp als gevolg en zelfs een ziekenhuisopname bij 12 weken zwangerschap. Wat een domper is dat! Het voelt alsof ik het niet zelf ‘kan’ bijbenen. In mijn vorige zwangerschap had ik ‘pas’ bij 30 weken een ziekenhuisopname ivm. diabetes, nu al bij 12 weken.
Bovendien voelt het zwanger zijn met diabetes voor mij als het zijn van een soort ‘verplicht rokende of drinkende zwangere’. Ik zou persoonlijk nooit roken of drinken tijdens mijn zwangerschap. Je hoort me er niet over oordelen, maar ik zou het zelf niet doen. Diabetes is een bron die ook ‘schade’ kan aanrichten. Slechte bloedsuikers kunnen onvrijwillig schade aanrichten. Dat blijkt wetenschappelijk gezien mee te vallen, bij Lana was er ook niets aan de hand, maar ik voel me heel ‘schuldig’ om iets waar ik zelf weinig aan kan doen. Het enige wat ik kan doen is consequent mijn bloedsuikers meten, insuline toedienen en gestructureerd eten. Een taartje kan eigenlijk niet, dat pak ik dan ook bijna nooit. Maar een keer een bakje chips, voelt als een zonde. Terwijl ik gewoon een heel goed schema heb qua insulinetoediening wanneer ik snacks en dergelijke eet, hierdoor kan het bijna niet ‘mis’ gaan. Ook adviseren artsen om gewoon af en toe wat lekkers te nemen. Soms zou ik willen dat Yannick die diabetes even 9 maanden kon overnemen, niet dat ik hem dat gun hoor, maar soms zou het fijn zijn als deze belasting niet tijdens mijn zwangerschap zou hoeven. Of het zou handig zijn als hij af en toe het zwanger zijn kon overnemen, wanneer ik even niet zo fit ben bijvoorbeeld, ik ben soms bang dat mijn lichaam minder ‘gezond’ is voor het kindje. Dit zit overigens tussen mijn oren. Ik voel me schuldig om mijn zieke lichaam, maar besef me maar al te goed dat ik mijn best doe om er zo gezond mogelijk mee om te gaan. En dat de kans het grootst is dat het gewoon goed verloopt, mijn onzekerheid heeft daarin soms de overhand.
Discipline en vertrouwen in mijn lichaam
Duizenden vrouwen met diabetes voor mij hebben gezonde kinderen op de wereld gezet, en ik zelf heb ook al een gezond kindje op de wereld mogen zetten dus ik weet ook wel dat mijn lichaam het kan. Het vergt meer discipline, vaak de suikers meten en een strakker eetmenu volgen. In the end weet ik dat het dit allemaal waard is en heb ik er ook alles voor over.
Ik ben benieuwd of er bezoekers zijn die zich in mijn verhaal herkennen, ook diabetes hebben of een chronische ziekte waardoor zwanger zijn soms complexer kan gaan. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en reacties. Laat je reactie achter bij de comments.
Het lijkt me best wel ingrijpend om diabetes te hebben en dan zwanger te zijn. Maar met de juiste begeleiding komt het ongetwijfeld helemaal goed met jou en dit nieuwe wondertje.
Patricia Schmitz-Heres onlangs geplaatst…Review | Camping de Paal
Ik heb inmiddels 18 jaar diabetes, ben (nog) niet zwanger. Maar al zonder zwangerschap vind ik het een enorme klus! Heb je een sensor? Ik heb het sinds kort, dat geeft mij veel inzichten. Ook een pomp, maar dat al 16 jaar.
Ik vind t knap hoe je het allemaal doet! Heb je veel schommelingen of vooral hypo’s? Ik ga bijna trouwen, hoop een tijdje daarna toch ook wel zwanger te mogen worden. Nu een hba1c van 7,1, hiervoor 6,3, dus weer even wat strakker instellen. Succes!
Hopelijk blijft het bij die ene opname en gaat het vanaf nu alleen maar goed!
Charlotte onlangs geplaatst…Fotodagboek 12: woordjes leren en bruiloft
Die vergelijking die je maakt met roken of drinken is heftig. Voor roken of drinken zou je kunnen zeggen dat je een keuze maakt (al is dat ook niet helemaal waar als het om verslavingen gaat), maar bij diabetes heb je geen keus. Ik kan me voorstellen dat onzekerheid soms even de overhand neemt. Gelukkig is dat altijd maar even en heb je goede begeleiding. Hou vertrouwen! X
Marion onlangs geplaatst…Loving Lazy Sundays #58
Jeetje, “toestemming” vragen… Ik vind het nogal wat. Ik hoop dat het bij die ene opname blijft en dat je redelijk zorgeloos de zwangerschap door komt!
Simone onlangs geplaatst…Een kijkje in onze portemonnee
Ik heb gelukkig een sensor gekregen deze zwangerschap die wat meer controle geeft over de dag heen. Toch kan het van dag tot dag verschillen hoe het gaat. Ik ben nu redelijk strak ingesteld. Ik wil je een hele fijne bruiloft wensen en ik duim voor je dat diabetes je kinderwens niet in de weg hoeft te staan. Liefs Kelly
Ik wist dat diabetes heftig is en ook zeker een leven overhoop kan halen, maar dat het zo ingrijpend kan zijn. Jeetje, toestemming vragen om proberen zwanger te worden. Poeh, ik vind het ontzettend knap hoe je het allemaal doet! Vertrouw vooral op jezelf! Ik snap dat onzekerheid soms de overhand neemt, maar vertrouwen is zo belangrijk. 🙂 En met de begeleiding die jij krijgt, de lieve steun van Yannick en de glimlachmomentjes van Lana komt dat vast goed!
Renske onlangs geplaatst…Hoera! Mijn nieuwe blogritme
Lastig zeg! Fijn dat het tot nu toe allemaal goed gaat en je er positief mee om gaat! Ik wens je een goede verdere zwangerschap!
Bien onlangs geplaatst…Alweer een jaar afgestudeerd!
Diabetes is natuurlijk sowieso al iets waar je in het dagelijks leven goed rekening mee moet houden.. Bij een zwangerschap is die ‘druk’ er natuurlijk extra. Gelukkig komt die extra druk tijdens je zwangerschap ‘maar’ 9 maanden. Hopelijk kom je de rest van je zwangerschap helemaal goed door!
Femke onlangs geplaatst…My Weekly Pinterest Pins: Food and cook hacks / tips and tricks
Jeetje wat heftig Kelly..
Maar ik herken sommige dingen die je schrijft wel terug uit mijn zwangerschap.
Toen ik de zwangerschap inging/daar voor was ik niet chronisch ziek. Pas toen ik eenmaal zwanger was met 7 weken kreeg mijn lichaam een allergische reactie op het hcg hormoon (altans dit dachten de artsen)
En hield niks meer binnen. 28 keer per dag overgeven, en van week 6 tot week 37 in het ziekenhuis gelegen met een depressie en uitdroging erbij.
Er is nu nog 1% van alle zwangere vrouwen die dagelijks overlijden aan de zwangerschap ziekte Hypermesis Gravidarum.
Met week 35 kreeg ik ook het help syndroom erboven op. Gelukkig kon mijn dochtertje tot wk 37 blijven zitten met medicatie in het infuus.
Dat was nog niet alles.. na de geboorte bleek mijn dochtertje ook nog heupluxatie aan beide kanten te hebben. Dus ze moest 3 weken in traxie liggen in het ziekenhuis, en thuis 3 maanden met gips om beide beentjes.
Gelukkig is alles goed gekomen, maar een 2e zwangerschap zit er voor mij niet meer in.
Lijkt me heel heftig. Knap hoe je hier mee omgaat!
Saskia onlangs geplaatst…Outfit Senna & Sophia
Het lijkt me erg heftig. Knap dat je er zo open over bent. En ja een kindje krijgen is zeker niet zomaar iets. Sommige mensen doen daar zo makkelijk over en soms hoor ik ze zeggen ‘dan nemen we even een kind’. Vreselijk vind ik dat!
Dita onlangs geplaatst…Lichtpuntjes #16
Ik herken me voor een deel wel in je verhaal. Ik heb cvs het chronisch vermoeidheid syndroom. En wil heel graag een kindje met mijn vriend. Ik weet het zal voor mij nog wat zwaarder worden dan voor een gezonde vrouw. Maar ik wil er voor gaan dit is mijn droom. Maar mijn vriend is er erg onzeker over of mijn lichaam het wel aan kan en ik ook. Dus probeer ik me nu zo goed mogelijk voor te bereiden en gezond te leven. En als ik zwanger ben veel overleggen met mijn huisarts wat voor mij de beste opties zijn. Overigens houden we het hierdoor ook bij 1 kindje. Het is wel mijn grote droom ik werk zelf ook met kinderen. Ik ga er vol voor als we zover zijn. Kan stiekem niet meer wachten :).
Nou je kent mijn verhaal als het goed is…en ik herken je schuldgevoel ook wel. De vraag ‘waar ben ik aan begonnen’ als ik weer een spuit met bloedverdunners moest zetten omdat mijn placenta anders vol bloedpropjes kon zitten, of zelf trombose zou krijgen.
Een tweede kindje mag niet meer. Het kan goed gaan, maar de kans dat ik het niet overleef is veel groter. En dat is dan duidelijk, maar o zo moeilijk te accepteren.
Ik hoop zo voor je dat je de hele zwangerschap kan voldragen en dat het allemaal goed blijft gaan! Ik denk aan je.
Lifesabout onlangs geplaatst…Bami met spitskool en gehakt.
Ik kan geen ervaringen delen, want die heb ik niet.. dat je soms even onzeker bent is niet erg maar zorg dat je van alle mooie dingen en lichtpuntjes blijft genieten 🙂
Het lijkt me heel heftig. Maar goed dat je er aandacht aan besteed 🙂
Malou onlangs geplaatst…BLOGGING STORIES TAG
PFoe heftig om te lezen voor mezelf omdat ik ook diabetes type 1 heb. Ik ben 26 jaar, mijn man is 31 en ik weet niet of ik moeder durf te worden met deze ziekte. De dagelijkse strijd die diabetes nu al voor mij betekent, ik ben deels arbeidsongeschikt door de zwaar schommelende suikers en vermoeidheid, maakt mij zo huiverig of ik het durf, maar mijn kinderwens is zo groot. Dankjewel dat je hierover schrijft, ik laat dit aan mijn man lezen, wie weet dat ik die wens nog in vervulling durf laten gaan
Ja de angst is dan kleiner dan de wens. Heel begrijpelijk, maar snap wel dat t enorm opletten is.. Lijkt me best lastig soms!
Nicole onlangs geplaatst…Social Media Lie – Tag
Wat goed dat je hierover schrijft, wat lijkt me dat zwaar en wat knap hoe je het doet. Die vergelijking alcohol/roken kan ik me voorstellen, en dat terwijl je er niets aan kunt doen, knap hoe je je emoties op papier kunt zetten.
Mooi en oprecht artikel! Liefs Vero
Wat heftig om zo je zwangerschap mee te maken, het lijkt mij heel zwaar.
Oeps! Reactie al verzonden :S
Ik vind het knap dat je het zo goed doet en hoop natuurlijk dat alles helemaal goed blijft gaan!
Het lijkt me erg moeilijk om van tevoren in te schatten hoe een zwangerschap gaat lopen i.c.m. de diabetes. Nu weet je dat natuurlijk nooit, maar dat lijkt me heftig. Ook al is de wens heel groot dan kan de zwangerschap toch pittig zijn.
Ik heb zelf geen chronische ziekte gelukkig, maar wel vrij vroeg in de zwangerschap zwangerschapsdiabetes gekregen. Ik denk dat het niet helemaal goed te vergelijken is, omdat ik normaal geen diabetes heb, maar ik vind het ontzettend moeilijk. Aangezien ze insuline in eerste instantie proberen te voorkomen moet ik momenteel vrij obsessief met mijn eten bezig zijn en bloed prikken. Dat had ik me anders voorgesteld 😉 Maar ja, ik heb de wetenschap dat als het goed is bij mij de diabetes na de bevalling weg is en dat is bij jou helaas niet het geval.
Ik hoop voor je dat je, je suikers de rest van de zwangerschap onder controle kunt houden en dat je zonder ellendige ziekenhuisopnames het einde van je zwangerschap bereikt.
Lonneke onlangs geplaatst…Roze of blauwe muisjes?
Vind het erg knap van je dat je dit onderwerp zo open bespreekt. Andere vrouwen met diabetes kunnen hier lezen wat voor complicaties je kan verwachten in je zwangerschap en hoe jij daarmee omgaat.
Karlien onlangs geplaatst…Gezond eten, drie tips
Hee Kelly,
Wat heftig zeg! Maar toch heel stoer dat je gewoon je hart hebt gevolgd! Ik wens jou een hele fijne en goede zwangerschap toe en hopelijk blijft het bij 1 opname.
Liefs Melanie
Melanie onlangs geplaatst…Bananenbrood
Als kind van een chronisch zieke moeder weet ik een beetje wat je nu mee maakt. Mijn moeder moest elke dag haar epilepsie pillen slikken en voelde zich daar zo rot over. Ik kwam geheel gezond ter wereld. Elke dag een pilletje is beter dan een aanval. Voor mij hoort de epilepsie gewoon bij haar net als jouw diabetes heel ‘gewoon’ zal zijn voor Lana en haar zusje. Don’t worry it will all be alright!
Elise | The Beauty Suitcase onlangs geplaatst…[OUTFIT] – Flower Print And Suede
Knap van jou, hoe je er mee omgaat. Lijkt mij extra moeilijk tijdens een zwangerschap. Komt vast allemaal goed!
Marijke I easydailyfood onlangs geplaatst…Daily Foto’s #3
Hoi Kelly, hier hele andere chronische aandoeningen maar dan wel 4… Ik heb astma, HMS (Hypermobiliteitssyndroom) en fibromyalgie. Mijn astma was voor mijn zwangerschap zo heftig dat ik elke 3 uur medicijnen moest nemen, ook s nachts. Door de zwangerschap ging het zo goed dat het is teruggegaan naar zelfs maar 2x per dag! Door de HMS en Fibro heb ik ook bekkeninstabiliteit ontwikkeld. Als ik eind van dit schooljaar ben afgestudeerd moet ik eerst nog revalideren wil ik ooit weer alleen voor mijn dochter kunnen zorgen (ik ben alleen en woon met mijn dochter bij mijn ouders)… Het is zwaar en bij een eventuele volgende zwangerschap zal ik waarschijnlijk in een rolstoel belanden, met weinig kans op herstel. Ik hoop nog steeds dat het nog wel kan zonder rolstoel, als ze deze keer wel naar mij luisteren als ik aangeef dat het niet meer gaat…
Ik hoop echt dat je de aankomende maanden kunt genieten en dat alles goed gaat met jou en het kindje in je buik! Liefs, Celine
Celine onlangs geplaatst…MUSTHAVE: De leukste beauty apps op dit moment
Hoi Kelly,
Ik heb zelf ook diabetes en ook een grote kinderwens samen met mijn vriend. Enige probleem: hij heeft ook diabetes… Dus dat gaat spannend worden. Vooral omdat de kans dat ons kindje diabetes krijgt, nu veel groter is omdat mannen het diabetes gen sneller door kunnen geven. Daarbij moeten wij dus ook beiden goed zijn ingesteld, dus dat is ook nog best een challenge. Maar gelukkig zakt onze HBA1C steeds meer, dus hopelijk mogen wij over 1 jaar ook 🙂 Heb je nu ook bijvoorbeeld andere cravings als je een hypo hebt bijvoorbeeld? Of voel je de hypo’s en hypers anders aan?
Heftig zeg! Je leeft er natuurlijk mee, dus hebt er ook een manier op gevonden om er mee om te gaan, maar het lijkt me toch heel erg lastig allemaal. Ik hoop dat je zwangerschap voorspoedig verloopt zonder nare ziekenhuisbezoekjes!
Channah onlangs geplaatst…Recept: pasta met kabeljauw
Ik vind knap hoe jeje er doorheen zet. Ik geloof best dat het wat onzekerheid kan meebrengen die diabetes. Maar je doet het hartstikke goed en alles met de goede bedoelingen voor je kindje dus voel je alsjeblieft niet slecht bij sommige dingen is niet nodig! Liefs Lisanne
Lisanne onlangs geplaatst…Tips voor naar het bos!
Hi Kelly!
Mooi artikel heb je geschreven, goed dat je dit soort dingen blijft aankaarten, dat niet altijd alles perfect gaat in het leven.
Ik vroeg me alleen af (sorry diabetes noob hier) wat bedoel je precies met ‘goed zijn ingesteld’ voordat je mag beginnen met het proberen om zwanger te raken?
Liefs Anneli
Hier geen diabetes maar ook ik slikte medicatie tijdens de zwangerschap die uitwerkingen kon hebben later. Heel lang heb ik me schuldig gevoeld toen RIana ziek bleek bij de geboorte maar dit had niets met de medicatie te maken, maar het gevoel bleef.
Barbara onlangs geplaatst…De voor- en nadelen van een persoonlijke blog
Wat naar dat je je schuldig voelt om iets waar je niks aan kan doen. Dat lijkt me heel erg lastig. Ik hoop dat je bloedwaardes goed en op peil blijven en dat het niet al te moeizaam gaat zijn voor je!
Eline onlangs geplaatst…WIN || Kookboek lekker eten na maagverkleining
Dank je voor je reactie! Ja, dat gaat lukken, disbruiloft. Ja, ik kan mij goed voorstellen dat het per dag verschilt. Succes, dit zal veel energie kosten!
Ik heb zelf geen diabetes maar wel een chronische ziekte waardoor ik mijn kindje een maand geleden heb verloren 🙁 een zwangerschap is zeker niet vanzelfsprekend en misschien klinkt het een beetje gek maar ondanks mijn verdriet ben ik ook dankbaar dat ik wel heb kunnen ervaren hoe het is om zwanger te zijn.. wat een bijzonder gevoel is dat!! Hopelijk komt mijn tijd nog en word ik alsnog op een dag moeder 🙂 Geniet van je zwangerschap kelly! xxxx
Ik vind het heel mooi om te zien hoe bewust jij je bent van jouw diabetes in combinatie met zwangerschap. Dit zorgt er al voor dat je heel bewust de zwangerschap ervaart en goed voor jezelf en dus voor het kindje zorgt.
Zelf heb ik geen diabetes, maar wel angst voor zwanger worden door mijn eetstoornis verleden. Ik ben bang dat dit tijdens een eventuele zwangerschap in de toekomst toch weer wat naar boven zal gaan komen. Maar dan weet ik dat mijn omgeving er voor mij is.
Ik weet sinds ik 24 week zwanger ben dat ik zwangerschapsdiabetes heb. Een hele omschakeling en na drie dagen met aangepast menu moest ik al insuline gaan spuiten. Ik voel me soms zo schuldig terwijl ik weet dat ik echt alleen het nodige eet, en noet te veel koolhydraten neem. Het is best uh ja balen om te zien dat suikerwaardes zo verschillen.. en nu ik er een griepvirusje bij heb al helemaal.
Vind met het avondeten nog best moeilijk om een menu samen te stellen dat ik wel vol zit, maar niet te veel koolhydraten binnen krijg. Dus als je misschien tips hebt..? We hebben ook geen ruim boodschappen budget dus dat maakt het ook al wel wat lastiger!
Ik heb ontzettend veel bewondering boor hoenje het doet met je zwangerschap. Daarbij ook nog eem dochtertje die aandacht vraagt. Ik ben zo ontzettend moe, blij dat dit mn erste kindje is en ik er niet al eentje jad hihi. Ben nu 29+1.
Liefs, cynthia
Wil je heel veel sterkte wensen en je doet het hartstikke goed, je houd jezelf zo goed in de gaten! Ik heb zelf bij mijn eerste hellp gehad en bij de de tweede zwangerschapsdiabetes en daarna pre eclampsie, gelukkig wist ik toen symptomen en waren we er vroeger bij. Maar wat vond ik die zwangerschapadiabetes heftig zeg. Ik ging van hypo naar hyper en was constant aan het meten en spuiten en zoeken. Ik kon niet meer werken en durfde amper het huis uit. Ik kan me voorstellen dat als je als diabetes hebt, het nog heftiger is.
Nogmaals sterkte en je doet al het beste voor je kindje en helemaal met de medische begeleiding die je krijgt, vind ik de vergelijking met roken en alcohol te sterk hoor! In die laatste twee gevallen doe je bewust iets wat niet goed is voor je kindje en jij zorgt nu juist goed je kleintje! Xxx
OOH dat wachten op groen licht. Bij mijn dochter Maura bleek ik al zwanger voor ik groen licht kreeg, toen moesten we ineens heel hard werken voor een goede Hba1c. Mijn insulinebehoefte bleef zo ong de hele zwangerschap dalen, best bijzonder. Mijn bloeddruk daarentegen begon met 21 weken al problemen te geven. Toen kon het met medicijnen bijgetrokken worden gelukkig. Uiteindelijk vanaf week 33 stijgende bloeddruk en eiwitten en met 36 weken ingeleid ivm zwangerschapsvergiftiging.
Al met al heb ik het absoluut niet als heftig ervaren en zou ik het zo weer doen. Je wordt zo goed in de gaten gehouden dat ik het vertrouwen heb dat het goed kan gaan.
Maar eerst….. Trouwen en op naar een goed Hba1c?
Veel geluk met je man en jouw meisjes!
Groetjes Amy