Die wens om natuurlijk te bevallen, jeetje wat vind ik het lastig om dit blogje te typen. Om mijn gevoelens, gedachten, emoties over dit onderwerp op het visuele papier te zetten. Maar ik wil het graag uitwerken, voor mezelf om het een en ander van me af te schrijven, maar ook omdat ik hoop dat ik een taboe kan doorbreken of dat andere mensen misschien herkenning vinden in mijn verhaal. Het onderwerp is alleen zo persoonlijk, dat ik er ook niemand over het hoofd wil stoten. Ik doe geen aannames van wat goed of fout is, ik spreek alleen mijn eigen gevoelens en wensen uit. Iets wat me al bezighoud sinds de geboorte van Lana.
Toen ik zwanger was van Lana deed ik van alles om me voor te bereiden op de bevalling. Ik sprak er met vriendinnen over, met mijn moeder en schoonmoeder, ik las verhalen, deed zwangerschapsyoga en had er vertrouwen in. Natuurlijk vond ik het hele ‘bevallen’ iets engs, maar ik had vertrouwen erin. Ik heb werkelijk nog geen seconde gedacht aan de mogelijkheid dat het een keizersnee kon worden, dat gebeurt bij anderen, ver van mijn bed show. Nou niet, ineens was die zwangerschap uit handen genomen, werd ik mama van het mooiste wonder wat er in mijn leven bestaat. Maar die bevalling, die was voor mijn gevoel ook afgenomen. Op verjaardagen, overal wordt over bevallen gepraat. Ik heb geen enkele wee gevoeld, ik heb het gevoelsmatig niet zelf gedaan ook al weet ik dat dit idioot klinkt. Een keizersnee is fysiek heel zwaar, maar was vooral voor mij mentaal ook heel zwaar. Ik heb heel lang met lichamelijke klachten gelopen die ik niet kon plaatsen. Mijn zelfvertrouwen op het gebied van mijn gezondheid is niet zo heel hoog en dat werd na die bevalling nog wat heftiger.
Lana 14-10-2013
Maar, hield ik mezelf voor. Mocht ik weer zwanger mogen worden, dan ga ik natuurlijk bevallen. Die wens is groot, dat wil ik zo ontzettend graag. Maar ook ik weet dat dit geen realistische gedachte is. Ook ik weet dat ik het niet voor het zeggen heb. De artsen zeggen dat de kans op natuurlijk bevallen enorm hoog is, maar dat de kans op keizersnede er ook is. Door de wond die mijn baarmoeder al heeft, door het risico op zwangerschapsvergiftiging en sowieso het risico wat een diabetes zwangerschap met zich mee brengt. Dit houdt mij momenteel allemaal erg bezig. Er is maar een wens die echt groot is, dat is een gezond kindje op de wereld zetten, als dit natuurlijk mag dan ben ik heel erg blij, maar boven alles gaat gezondheid. Mocht het een keizersnede uit medische redenen moeten zijn om ons te redden, dan ben ik alleen maar heel blij als dit ons kan redden, maar het zal me wel verdriet doen, dat het niet op een gezonde manier mocht gebeuren. Ook is het zo dat je na 2 keizersnedes nooit meer natuurlijk mogen bevallen, is mij verteld.
En terwijl ik dit typ voel ik me ook een soort van ‘verwend’. Want hoe dankbaar mag ik zijn dat ik een gezond kindje heb mogen krijgen en hoe dankbaar mag ik zijn dat ik weer zwanger ben. Ik lag bij de geboorte van Lana echt kantje boord, als we later was ingegrepen dan waren we er niet meer geweest, waarom doe ik dan zo moeilijk over de wijze van bevallen? Er zijn veel ergere aandoeningen dan diabetes en zo kan ik relativeren en mijn eigen emoties wegcijferen.
Deze foto is op 08 oktober 2013 gemaakt, tijdens een echo van Lana.
Maar wat kan ik soms jaloers zijn op prachtige bevallingsverhalen. Ik gun het anderen ook zo erg, maar ik hoop het ook zelf te mogen meemaken. En ik weet dat het pijn gaat doen, zwaar gaat zijn enzovoorts, maar ik heb lichamelijk al zoveel te verduren gehad dat ik niet bang ben voor die bevalling. Tevens zou ik een ruggenprik kunnen overwegen, daar zou ik mentaal geen moeite mee hebben. Het lijkt me zo’n magisch moment om mijn eigen kindje uit mijn lichaam geboren te zien worden, ik heb Lana niet geboren zien worden, het is gebeurt waar ik bij was, maar ik heb het niet gezien en dat doet mij soms veel verdriet. De hechting in het begin met mijn kindje was daardoor niet natuurlijk, ik heb me zelfs even van haar vervreemd gevoel. Dat gevoel doet me enorm raakt mij enorm. Ik denk dat dit het aspect is waarom die wens om natuurlijk te bevallen zo groot is. Mijn eigen kindje geboren zien worden en dan op mijn borst krijgen en die hechting mogen starten. Die wens koester ik en ik ga ervoor dat dit mag gebeuren, maar invloed heb ik er niet op en dat maakt me wel eens bang.
Dit waren zomaar mijn gedachten waarin ik mijn grote wens om natuurlijk te bevallen uitspreek. Toen ik zwanger was van Lana keken Yannick en ik het tv-programma ‘babyboom’. Daarin was een vrouw die bewust nog een kindje wilde omdat ze zo graag een natuurlijke bevalling wilde. Yannick en ik keken elkaar aan en begrepen daar niets van, je mag blij zijn met gezonde kinderen, die bevalling is niet zo belangrijk. Ik zou zelf niet voor een derde kindje gaan om een bevalling anders te doen, maar ik begrijp wel die grote wens om natuurlijk te willen bevallen. Zo zie je maar dat je niet kan oordelen over een situatie als je er zelf niet hebt in gestaan. Dit verhaal klinkt denk ik heel onlogisch als je nooit in de schoenen hebt gestaan van iemand die een keizersnede als ‘traumatisch’ heeft ervaren, of als je er heel anders in staat, maar voor mij zijn het de emoties die me momenteel bezighouden. En dit zal voor iedere moeders anders voelen. Ik hoop dan ook niemand voor het hoofd te stoten met mijn verhaal.
Mijn grootste wens is een gezond kindje op de wereld zetten, ik wil niets liever dan dat, maar als dit op de natuurlijke manier kan (vaginaal bedoel ik dan) dan zou ik daar heel blij mee zijn. Een fijne gezonde bevalling en een mooie kraamtijd, dat is mijn wens. Ik hoop dat die mag uitkomen.
Zo, als je tot hier gelezen hebt, dan heb je in zo’n 1000 woorden meegelezen in de hersenspinsels die ik momenteel ervaar, ik ben benieuwd of er vrouwen herkenning lezen. Of hun ervaringen willen delen. Laat je reactie achter bij de comments.
Prachtig verhaal. Ik begrijp het ook helemaal. Ook als is een natuurlijke bevalling niet makkelijk, begrijp ik dat je via deze weg wilt bevallen. Daarnaast duurt het herstel van een keizersnede veel langer dan van een vaginale bevalling. Ik hoop dat je zwangerschap op rolletjes blijft lopen en dat je ditmaal op de natuurlijke manier kunt bevallen.
MamaOnderneemt onlangs geplaatst…Papa heeft twee kindjes die zijn aandacht moeten delen
ik snap je gevoel helemaal. Ik heb ook een vroegeboorte en een keizersnee gehad, ik bleef op 8 cm steken. Mijn wens om ook natuurlijk te bevallen is ook heel groot, en vooral de wens om een normale kraamtijd te hebben. Helaas wachten wij al lang op die andere wens, een derde zwangerschap.
Simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…Ik word maar niet zwanger…de 2 wachtweken!
Ik heb zelf geen keizersnede gehad, maar kan mij voorstellen dat je toch graag wilt bevallen zoals het ‘hoort’. En dan bedoel ik niet dat een keizersnede niet bevallen is, maar iedereen denkt toch al snel bij bevallen aan vaginaal bevallen. Anyway, wat je zelf al zegt een kindje gezond op de wereld zetten is uiteraard belangrijker, ik ga voor je duimen!
Channa onlangs geplaatst…‘Als je zonder speen slaapt, mag je een cadeautje uitkiezen!’
Ik snap je wens wel hoor, heel goed zelfs. Mooi dat je dit zo uitspreekt en je schrijft je verhaal prachtig weg. Ik hoop voor je dat deze wens uit gaat komen :-)!
Femke onlangs geplaatst…Tuesday Tag Day: Too Much Information Tag
Wat mooi dat je het zo goed kunt verwoorden en eigenlijk is het ook best een natuurlijk gevoel wat je hebt. Bij mij was dit juist andersom, ondanks ik op medisch gebied ontzettend veel te voortduren had werd het een keizersnee en het gekke is dat ik het wel had verwacht van te voren.
Ik zag James geboren worden via een keizersnee, had wel 24 uur op de normale manier geprobeerd maar het werkte niet. Zelf heb ik d’r niet zoveel problemen mee maar dat is meer omdat ik weet dat als ik weer een kindje zou willen die ook met een keizersnee moet komen. Dan accepteer je dat gewoon, je kunt immers niet anders.
Ik hoop dat deze grote wens uit mag komen voor je!
Lonneke onlangs geplaatst…Borstvoeding geven met de ziekte van Crohn?
Ik begrijp je heel goed en vind dat je het mooi verwoord hebt! Het is iets heel moois en ik ben blij dat je zo realistisch bent erover. Gezondheid voorop en daarna je wens. Ik denk dat de mensen die je blog lezen allemaal met je mee zullen duimen dat dit gaat lukken. Laat je t wel weten als de kleine meid geboren is? En mocht het zover zijn…het is een heel intens en krachtig moment! Geniet ervan
Geen keizersnede gehad, maar ik snap je gedachtes wel. Hoewel natuurlijk bevallen niet persé leuk hoeft te zijn, is het wel een enorme belevenis en bijzonder.
Josan onlangs geplaatst…Je baby bijvoeding geven, is het nodig?
Je hoort het inderdaad wel vaker dat moeders graag natuurlijk willen bevallen ik snap wel na de vorige keer dat dit je wens us en ik hoop ook echt voor je dat die uit gaat komen. Geniet nog even van je zwangerschap fijne dag liefs Lisanne
Lisanne onlangs geplaatst…Opgeruimd het jaar in!
Ahh dat lijkt me ook ontzettend moeilijk. Het lijkt me o tzettend zwaar een keizersnede, er word heel vaak wat lichtzinnig over gedaan maar volgens mij hebben die mensen niet door wat voor grote ingreep het is. Ik hoop voor je dat je gewoon normaal kunt bevallen
Tamara onlangs geplaatst…Een niet doorslapend kind is de schuld van de ouders.
Ik kan mij dit heel goed voorstellen.. Ik heb een verschrikkelijke bevalling gehad bij Xavi waardoor een eventuele 2e keer waarschijnlijk een keizersnede zou worden. Hier zie ik enorm tegenop en ‘probeer’ het liever zelf. Daarentegen begrijp ik ook zeker wel dat sommige risico’s niet genomen moeten en kunnen worden. Echt een tweestrijd dus.
Kim_xazoe onlangs geplaatst…DIY: Herinneringen van je baby bewaren?
Lieverd je kunt je dan wel bevoorrecht voelen, maar dan nog mag je die wens hebben om natuurlijk te bevallen. Dat is de natuur en ik gun het je zo! Ik hoop echt van harte dat je gaat bevallen zoals jij voor ogen hebt. En daar ga ik voor duimen!
Lifesabout onlangs geplaatst…Rot op met je mindfulness. Of toch niet?
Mij lijkt het pittig, zowel natuurlijk als een keizerssnede.Maar natuurlijk mag je daar op hopen! Daar is toch helemaal niks mis mee!
Kelly onlangs geplaatst…365 days| #11 old school gaming
Ik snap je wens heel goed Kelly en mooi dat je dit deelt. Een natuurlijke bevalling is iets van het lichaam zelf en een keizersnede is iets meer klinisch. Ik kan me voorstellen dat je daardoor graag zelf het gevoel wilt mee maken hoe dat is en voor jou misschien ook in het begin al het hechtingsproces kan beginnen. Voor iedereen is die wens natuurlijk anders, maar als het voor jou belangrijk is, dan mag je dat erkennen. Ik hoop echt dat het je dit keer gegund is!
Liset – Beautydagboek onlangs geplaatst…Make-up Studio (matte) lipsticks Dark Pout Allure
Ik hoop heel hard met je mee dat je natuurlijk mag bevallen van je tweede meisje! Je buik ziet er naar mijn mening op dit moment ook heel gezond uit en ik hoop echt dat het deze keer een stuk minder spannend is. Zowel voor jou en voor je man. Want he, die wil jou natuurlijk ook niet kwijtraken! Maaaar wat ik wel heb geleerd is dat je wel eerder gaat stressen met zo’n drang dus misschien dat als je een deel van je af gaat schrijven dat er dan een stuk minder spanning is? Ik wens je in ieder geval het allerbeste!
Sophie onlangs geplaatst…Lief dagboek #26 – Bloggen, dat kan ik ook!
Ik begrijp je heel goed en ik gun het je onwijs. Mijn eigen bevalling was vreselijk en duurde 36 uur, toch zou ik het zo overdoen!
Dorien onlangs geplaatst…MIJN 21-DINER EN ALLES WAT DAARBIJ KOMT KIJKEN
Ah, wat heb je dit weer prachtig geschreven. Ik kan me heel goed voorstellen dat je op de natuurlijke manier wilt bevallen, ik ga heel hard voor je duimen!
Marlotte onlangs geplaatst…Gezonde cacaotruffels
Ik duim voor je mee dat je op natuurlijke wijze mag gaan bevallen. En natuurlijk mag je dat wensen, lijkt me ook heel logisch toch. Je hebt het niet makkelijk gehad bij de bevalling van Lana, hopelijk blijft dat je nu bespaard!
Charlotte onlangs geplaatst…Oeps, alweer geshopt… (shoplog)
Ik duim voor je mee dat je op natuurlijke wijze mag gaan bevallen. En natuurlijk mag je dat wensen, lijkt me ook heel logisch toch. Je hebt het niet makkelijk gehad bij de bevalling van Lana, hopelijk blijft dat je nu bespaard!
Charlotte onlangs geplaatst…Oeps, alweer geshopt… (shoplog)
Goed geschreven en heel herkenbaar! Na mijn eerste (natuurlijke) bevalling, was het een feit dat de tweede een keizersnede zou worden. Ik vond het verschrikkelijk. Hoopte zo hard dat de bevalling zich spontaan zou aandienen en zo supersnel zou gaan dat het te laat zou zijn voor een keizersnede. Dat gebeurde (uiteraard) niet en de keizersnede werd gepland. En het viel me reuze mee. En, het gevoel voor mijn tweede kindje was er dírect. Daar waar dat bij mijn eerste wel even duurde (ondanks de normale bevalling). En het bizarre is, ik weet dat nog een kindje nog een keizersnede betekent én toch voel ik weer de wens tot natuurlijk bevallen. Ik denk dat de natuur / hormonen hier een hele grote rol spelen. Zoiets moet het bijna wel zijn!
Ja ik herken je verhaal zeker. En je hoeft je emoties hierover niet weg te cijferen. Ze mogen er zijn! Je weet dat ik hetzelfde denk en voel. Nu ben ik niet zwanger maar ik wil wel graag een tweede en dan het liefst volledig natuurlijk. Nu heb ik het wel grootste deel zelf gedaan en dan op het einde alsnog die spoed keizersnede.. Bah! Voelt als falen, nog steeds een beetje!
Nicole onlangs geplaatst…Wanneer ons meisje niet thuis is…
Ik heb zelf geen ervaring met bevallen maar kan me best voorstellen dat je wilt weten hoe het is om natuurlijk te kunnen bevallen. Ik hoop dan ook dat het je gegund Is!
Patricia Schmitz-Heres onlangs geplaatst…Ook Bjarne heeft er nu één: een lievelingsknuffel
Kennen jullie “gentle C-section”? Ik kan me indenken dat je graag natuurlijk wilt bevallen maar misschien kan je je rust een beetje vinden in deze “natuurlijke” manier van keizersnede. Je gaat gewoon voor natuurlijk bevallen maar mocht het dan toch een keizersnede worden, gaat het op een manier waarin je je misschien kunt vinden. De lichten worden gedimd als de baby komt en het kindje mag meteen op de borst van moeder zodat de hechting tussen moeder en kind gelijk kan beginnen. Ik weet niet of jullie ziekenhuis dit doet maar je zou er eens naar kunnen vragen. Succes!
Ons zoontje zou gehaald worden met een keizersnede en kwam uiteindelijk op de natuurlijke manier en te vroeg. Ik had precies het tegenovergestelde dus. Dat was ook geen pretje, want ik had me dus totaaaaal niet op bevallen voorbereid. Maar uiteindelijk maakt het me oprecht geen bal uit. Ik wilde dolgraag een kindje en dat is gelukt. Hoe het ter wereld is gekomen, vind ik eigenlijk niet zo belangrijk.
Nicole onlangs geplaatst…Eeuwige controverse tussen moeders – De Mommy Wars-tag
Als eerste een dikke knuffel! Ik weet niet hoe het is om te bevallen óf een keizersnede te ondergaan, maar ik snap je basale wens wel. Nu ik 32 weken ben en in mijn hoofd al tien keer (natuurlijk) ben bevalling is hier ook de hoop, de wens en de gedachte dat dit vaginaal gaat gebeuren. Hier heb ik al bijna 7 maanden naar toegewerkt, cursus vor gevolgd, mij voor laten lichten en mij met ervaringen doen laten vertellen. Allemaal om voor zo’n soort bevalling te gaan. Maar wat je zegt; je hebt het niet in de hand. Dat vergeet ook ik wel eens. Nu jij al van die wolk af hebt moeten stappen met Lana kan ik mij oprecht voorstellen dat je bij deze tweede toch ook dat wilt ervaren. En neem dat maakt je niet verwend vind ik. Je wilt niet een kwestie van ‘meer’ je wilt het ‘anders’, voor jezelf en voor de start van de relatie met je kindje. Wie zou daar nou iets negatiefs over kunnen zeggen? ik hoop voor jou dat je het krijgt lieve Kelly, dat gun ik je van harte. En ook mijzelf. Een keizersnede lijkt mij énorm zwaar en het herstel verschrikkelijk. Ik benijd je niet. Ik hoop dat wij beide elkaar mogen spreken over een aantal weken en bevallingsverhalen zónder keizersnedes uit kunnen wisselen, daar ga ik gewoon voor! Dikke kus.
Elise Joanne onlangs geplaatst…Zwangerschapsdagboek Week 31 – Extra Echo’s + Beelden
Vaak gaat een bevalling anders dan je in je gedachten hebt.
Dat is al lastig,, dat je het niet zelf kunt bepalen, dat je het aan het lot over moet laten.
Ik heb zelf een hele heftige natuurlijke bevalling gehad, waar ik lang over heb gedaan om te verwerken.
Nu van onze tweede zwanger, en ik hoop dat het niet zo heftig wordt als toen, maar toch neem ik alle manieren mee, alles kan gebeuren, en dan denk ik ook alleen: als het maar een goede en gezonde afloop heeft.
Ik vond dit een heel mooi en bijzonder verhaal, misschien vooral ook omdat ik het niet herken. Ergens kan ik me indenken dat je een gewone bevalling wilt meemaken, het is toch iets bijzonders wat alleen een vrouw kan doen. Zelf heb ik een tweeling op de wereld gezet met een keizersnede en ben ik maar wat blij dat ik geen weeën heb gevoeld. En er ook totaal geen moeite mee dat ik nooit zal weten hoe dat is. In die zin herken ik dat verlangen niet. Hoop niet dat je mijn comment vervelend vind omdat ik het minder herken, zo is het niet bedoeld.
Carlijn onlangs geplaatst…Twins Tuesday: ik ga op vakantie en neem niet mee…
Ik snap je helemaal en ik zou ook graag denk ik natuurlijk bevallen. Ik denk idd dat het een soort als falen voelt, terwijl je er niks aan kan doen. Ik hoop dat het natuurlijk mag gaan Kelly!
Wilma onlangs geplaatst…Mijn blogdoelen voor 2016
Herkenbaar. Bij mij was die wens bij de tweede ook heel erg groot. Helaas niet gelukt. Heeft als een heel groot falen gevoeld, maar als ik nu mijn dochter zie ben ik vooral gewoon heel blij met haar.
Ooo Kelly, wat herken ik me in jouw verhaal. Tot aan het verdriet, waarvan je eigenlijk vindt dat het er niet mag zijn, aan toe. En ik ben er van overtuigd dat je na een keizersnee meer kans hebt op een wat moeizamere hechting. (Zeker als je kraamtijd dan ook nog eens zwart is in plaats van roze). En inderdaad, zonder die keizersnede was het in goed afgelopen, dus keus was er niet, en we mogen ook dankbaar zijn dat de medische voorzieningen in Nederland zo goed zijn. Maar dat neemt niet weg dat je ook echt wel verdriet mag hebben.
Mijn dochtertje is nu 5 maanden en ik begin dat gevoel nu net een beetje toe te laten. Niet alleen dat ik geen natuurlijke bevalling had, maar ook dat de roze wolk me afgenomen is. Geen kraamvisites, niet erop uit met je kindje, niet naar familie etc etc. Pas na 4 maanden kon dat.
Ik wens je toe dat je wens op een ongecompliceerde natuurlijke bevalling mag uitkomen. En zo niet, dat je dan een prettiger ervaring bij de keizersnede hebt dan vorige keer (gentle sectio)l en bovenal (want dat blijft t belangrijkst) dat jij en je dochter maar gezond en wel alles mogen doorstaan!
Michelle onlangs geplaatst…Weer aan het werk
Lastig, dat je er zo mee zit. Ik hoop voor jou dat je natuurlijk mag bevallen, maar hoop natuurlijk vooral dat je je kindje gezond ter wereld mag zetten.
Ik begrijp het zelf niet helemaal, die gevoelens. Ik ben, na een hele dag rugweeen en 10 cm ontsluiting alsnog bevallen met een spoedkeizersnede. Onder algehele narcose zelfs. En na de bevalling probeerde iedereen mij een beetje dit gevoel aan te praten. De gynaecoloog zelfs. Maar ik was gewoon blij dat ze er uit was. Hoe dan ook. Ook nu, 6 maand later voel ik niks van wat jij beschrijft. Gelukkig maar, zo te lezen;)
Hopelijk kun je ooit zonder al die nare gevoelens terug kijken op de bevalling, dat gun ik je, want hoe dan ook kun je er zelf niks aan doen. En een keizersnede is ook een bevalling:)
Miranda onlangs geplaatst…Foto overzicht
Mooi omschreven Kelly! Zelf heb ik dit totaal niet. Ons kindje ligt in stuit en toevallig moet ik straks naar de gynaecoloog. Waarschijnlijk wordt het een keizersnee, gepland. Ik weet dat het herstel langer is maar het maakt mij totaal niet uit. Als ons kindje maar gezond ter wereld komt. Hoe, maakt mij niet uit. Zelf ben ik geadopteerd en ik weet dat het niet uitmaakt of je wel of niet bij je moeder op de borst hebt gelegen na de bevalling. De band die ik heb met mijn ouders is gewoon geweldig! Ik hoef ook niet perse zwanger te worden om moeder te zijn. Grote kans, als we ooit voor een 2e zouden gaan, dit ook een adoptie kindje zal gaan worden. Ik heb tot nu toe (ben 36 weken zwanger nu) een top zwangerschap gehad hoor maar het was voor mij niet iets wat perse moest om moeder te worden. Wel mooi om al die verschillende verhalen te lezen
Dita onlangs geplaatst…Collage – Winter
Best heel herkenbaar ja. Als het goed is, duurt het nog een half jaar voordat ik beval, maar ik hoop ook heel erg dat dat op de natuurlijke manier gaat gebeuren deze keer.
Malou onlangs geplaatst…Zwanger en borstvoeding
Lieve Kelly, ik begrijp je helemaal. Wat stoer dat je dit opschrijft, want je bent niet de enige die dit zo voelt al voelt dat soms wel zo. Weet dat anderen met je meeleven en begrijpen wat je voelt!
Ik ben uiteindelijk ook met een spoedkeizersnede bevallen van James en daar was ik heel verdrietig over. Exact hoe jij het beschrijft, alsof je je kindje niet zelf op de wereld hebt gezet. Ik heb hier een aantal gesprekken over gehad met een bevallingscoach en dat heeft me heel veel geholpen. Door haar kon ik het wat ‘nuchterder’ bekijken. Niet als 1 grote totale mislukking. Mijn nieuwe mantra is: ‘Ik wilde heel graag een natuurlijke bevalling, dat is helaas niet gelukt. Ik heb gedaan wat ik kon en heb nu een gezonde zoon’
Ik wens je heel veel succes met de laatste loodjes en wens je een mooie bevalling! En als je je veel zorgen maakt: bespreek het met je gyneacoloog/verloskundige. Zet ‘m op! x
Laura onlangs geplaatst…Mijn goede voornemens voor 2016
Normaal reageer ik niet, maar wil je even een hart onder de riem steken.
Mijn moeder had bij mijn oudere broer ook een keizersnede, en is 2 jaar daarna van mij bevallen. Middels een natuurlijke bevalling. (zij heeft ook diabetes)
Succes voor de bevalling, hoe die ook mag komen?
Groetjes Astrid
Kijk eens op http://fijnzwanger.nl/. Dit is het bedrijf van een oud-klasgenoot van mij en zij begeleid zwangere vrouwen in het natuurlijk bevallen en hypobirthing. Zelf weet ik er niet heel veel van. Ik heb bij de eerste een spoedsectio gehad en de tweede werd ik ingeleid.
Birgit onlangs geplaatst…Babynamen
Ik heb zelf geen keizersnede gehad maar begrijp jouw wens om natuurlijk te bevallen wel. Ik heb zelf deze wens ook. Ik ben nu 38+5 en mijn zwangerschap is lichamelijk heel zwaar op dit moment. Ik voel me nu niet sterk genoeg om natuurlijk te bevallen en dat vind ik een hele nare gedachte. Ik heb een longziekte en op dit moment heel veel benauwdheiddklachten. Ik wil dus graag bevallen voordat ik mij nog slechter ga voelen (inleiding). Want een keizersnede wil ik liever ook niet.
Ik hoop voor jou dat het op de natuurlijke manier mag verlopen!
Annemijn onlangs geplaatst…Mijn eetdagboek – week 1 (Bodieboost-proof)
Ik kan mij goed voorstellen dat dit een grote wens voor je is en je hoeft je er ook niet voor te verontschuldigen.
Ik duim voor je dat het deze keer natuurlijk mag verlopen!
Rosanne onlangs geplaatst…Ik ben toch niet de enige..?
Wat ontzetted herkenbaar. Ik heb nu ook een enorm “oer” gevoel en vechtlust om natuurlijk te willen bevallen. Ik ben bij mijn zoontje ingeleid en heb wel rug weeën ervaren, waarbij ik enkel op mijn linker zij mocht liggen. Mijn moeder heeft zich suf geduwd op mijn rug om de pijn te verzachten! Ik heb in mijn hoofd tijdens die weeën ook constant in mijn hoofd gezegd dat ik het niet meer durfde en hoe moet daar in godsnaam een kind doorheen!
Ik bleef op 2 cm steken (ik denk dat mijn gedachten hier aan bij hebben gedragen) en moest ik een keizersnede omdat er anders kans was op een infectie en ook de gezondheid van mijn kindje. Mijn moeder heeft me daar heel goed doorheen geholpen. Ik ben zelf ook ter wereld gekomen via een keizersnede dus het voelde vertrouwd. Echter, hebben ze flink moeten duwen en trekken om mijn zoontje eruit te halen wat uiteindelijk met de vacuüm pomp is gelukt. Nu ben ik 27 weken zwanger van mijn tweede kindje en roep nu ook telkens; jij kunt dit! Jij gaat dit meisje natuurlijk ter wereld zetten want dat kun je en je lijf en je hoofd kunnen dit ook! Ik was toen 18 en nu 24 en heb nu wel een stabiele relatie met iemand die me gaat steunen. Het is net wat je zegt, het is erg persoonlijk zoiets! Voor mij persoonlijk hebben deze factoren denk ik een enorme invloed gehad, dat het mij niet gelukt is en dat is voor een ieder weer anders. Ik ga ervoor! En mocht het niet gaan dan heb ik daar uiteraard ook vrede mee.
Ik begrijp het wel. Zo heb ik mij ook wel een beetje gevoeld. Ik zeg bewust beetje, aangezien ik wel natuurlijk ben bevallen. Echter zijn bij mij uiteindelijk beide bevallingen opgewekt. Ik had graag die spanning mee willen maken van wanneer zou het kleintje komen, hoe komen de weeën op gang, wanneer moeten we de verloskundige bellen, maar helaas had ik bij beide een hoge bloeddruk. Bij de eerste was ik op, ik slikte al een maand of 2 medicijnen en zat vol vocht (in de winter) en kon gewoon niet meer. Bij de 2e kwam het aan het eind. Ik voelde me niet goed, en bij controle mocht ik niet meer naar huis. Maar om nog een kindje te nemen om het allemaal wel “normaal” mee te maken, daarom zou ik geen 3e nemen. En ik acht de kans groot dat het bij een 3e net zo verloopt. Ik hoop voor je dat je gezondheid een normale bevalling toelaat maar de gezondheid van jou en je dochter gaat boven alles! Sterkte gewenst!
Henny onlangs geplaatst…agenda als dagboekje
Wat verdrietig Michelle! Ik kan je echt aanraden om hier over te praten met een speciale bevallingscoach, waarschijnlijk kan je verloskundige of gyneacoloog iemand aanraden. Ik heb het pas recent gedaan (James is nu 20 maanden) en het heeft me heel erg geholpen. Sterkte en veel geluk met je dochter!
Laura onlangs geplaatst…Mijn goede voornemens voor 2016
Ah Kelly toch, je moet je helemaal niet verantwoorden of excuseren omdat je die wens hebt. Ik heb helemaal nog niet in je schoenen gestaan, maar ik begrijp heel goed dat je graag natuurlijk wil bevallen, zeker na de moeilijkheden bij je keizersnede van Lana… Natuurlijk is een gezond kindje het allerbelangrijkste en zijn er mensen die helemaal geen kindjes kunnen krijgen, maar dat wil niet zeggen dat jij niet op het beste voor jezelf mag hopen. Ik wens je alvast een hele mooie, natuurlijke bevalling toe en een heel mooi, gezond kindje! <3
Kim | Kimsbloglife onlangs geplaatst…Het avontuur van ‘Poes’… En hoe ik plots een kattenvriend werd!
Jouw verhaal is helaas heel herkenbaar. Ik heb geen keizersnede gehad bij mijn zwangerschapsvergiftiging en Hellp, maar ik heb de bevalling totaal niet bewust meegemaakt. Geen wee gevoeld, geen emotie, helemaal niets.
Bij mijn 2e zwangerschap was mijn wens ook heel groot om ‘normaal’ te bevallen, alles bewust mee te kunnen maken en te voelen wat een wee was. Ook wilde ik heel graag thuis bevallen. Uiteindelijk is alleen het laatste niet gelukt omdat ik door mijn angst voor herhaling op eigen verzoek ben ingeleid, maar voor de rest heb ik alles normaal mee kunnen maken. Daarmee heb ik ook mijn eerste bevalling en de nasleep daarvan een mooi plekje kunnen geven.
Ik gun je zo ontzettend dat je het deze keer allemaal wel mee kunt maken. En als het door omstandigheden niet lukt dan is dat zo, zoals je al schreef is de gezondheid van jou en je kindje het belangrijkste.
Lana is ook middels een keizersnede geboren. Tijdens het breken van de vliezen is ze gedraaid en werd ze een sterrenkijkertje. Daardoor kwam ik niet verder dan 9,5 cm ontsluiting. De rede dat er na 1,5 persweeen wegsuffen besloten werd tot een keizersnede.
Op dat moment maakte het me niks uit, het enige wat ik dacht was; ze moet er NU uit!
Dat stukje hechting wat jij omschrijft herken ik wel. En ik ben er van overtuigd dat Lana mede daardoor nu ook zo extreem veel behoefte heeft aan lichaams contact.
Ik vind het heel jammer dat ik niet natuurlijk bevallen ben, maar zie het niet als een falen van mijn lichaam. Ik heb er hard genoeg voor gevochten, maar het mocht helaas niet baten.. Als er niet tot een keizersnede was overgegaan was het met Lana waarschijnlijk heel anders afgelopen houdt ik maar in m’n achterhoofd.
Ik hoop dat je bij jullie 2e meisje een natuurlijke bevalling mag hebben!
Wauw kelly, het lijkt wel alsof je mijn hersenspinsels hebt verwoord van 2,5 jaar geleden. Zo herkenbaar en goed om dit op te schrijven.
Onze eerst zoon is geboren na een spoedkeizersnede met 41,6, ik kwam niet verder als 7 cm. Wel dus opgewekte weeën gevoeld, maar die roze of euh blauwe wolk daarna was even weg. Ik had me zo ingesteld op een thuisbevalling en dan dit. Natuurlijk was ik blij dat hij gezond was en dat we beide gezond waren. Volgens de gynaecoloog was er geen andere mogelijkheid, zoonlief was gewoon te groot en paste niet door mijn bekken. Wat was ik teleurgesteld, ik heb er heel veel moeite mee gehad, ook omdat zoonlief een nacht op de kinderafdeling doorbracht ipv bij mij. Zoals bij jou en Lana waarschijnlijk ook het geval was?!
Ik hoop voor je dat je natuurlijk mag bevallen van een gezonde meid, maar mocht het anders moeten dat jullie daar rust in vinden. Onze 2e zoon is natuurlijk geboren, dat is zoooo mooi dat gun ik jullie ook <3
Lieve Kelly,
Wat heb ik veel respect voor jou.. Dat is al langer zo doordat je ondanks je ziekte zo positief in het leven staat en naast huismoeder ook gewoon 2 bedrijven runt, ik vind het heel erg knap. Je brief aan je jongere zelf heeft er nog een schepje bij op gedaan. Ik vind je echt een hele sterke vrouw!
Daarnaast kan ik me heel erg vergelijken met jou wat betreft je 1e zwangerschap.
Ook ik kreeg HELLP en ook ik had eigenlijk nooit nagedacht over een eventuele keizersnee.
Ik had net de eerste pufles gehad bij de zwangerschapscursus toen ik met 32+3 werd opgenomen, 3 dagen later werd ons zoontje al gehaald middels een spoedkeizersnee.
Ik heb er echt heel erg veel moeite mee gehad. Daarnaast was ons zoontje 1300 gram dus heeft hij wekenlang in een couveuse gelegen. Zoals jij als geen ander zal begrijpen heb ik ook weinig vertrouwen in mijn lichaam gekregen.
Ik gun het je zo enorm dat je natuurlijk mag bevallen! Ik ga voor je duimen en hopen dat het gaat gebeuren.
Als ons een 2e kindje gegund is is dat ook een hele grote wens van mij.
De oudste lag in een stuit, geprobeerd natuurlijk te bevallen, maar na anderhalf uur persen bleek ze vast te zitten in m’n bekken, ging haar hartslag achteruit en werd het een spoedkeizersnede(onder algehele narcose, meeeeeeeehhhh?)
Bij de jongste durfde ik het niet te proberen, bang dat het weer een spoedkeizersnede zou worden en ik weer een bevalling zou missen… Gynaecoloog heeft me omgepraat en… Het werd een natuurlijke bevalling, in 1 uur en 50 min. Was daar m’n zoontje!
Wat een verschil! Kreeg hem meteen op m’n buik(oudste kreeg ik pas na 5(!) uur te zien..) En ook het herstel (ondank subtotaal ruptuur) ging zoveel beter! Kon ik na de oudste pas na een half jaar weer lopen (ivm bekken), bij m’n zoontje kon ik lopend het ziekenhuis uit.
Ik heb dus allebei meegemaakt en weet je wat het belangrijkste is?! Een gezond kindje…. Bij de oudste moest het wel, anders was het niet goed gekomen. En bij de jongste heb ik gewoon mazzel gehad denk ik. Maar ik snap je wens en je gevoelens zo goed! Maar een keizersnede is niks makkelijker dan een natuurlijke bevalling (zoals vaak onterecht wordt gedacht) en maakt je ook geen slechtere of betere moeder. Een kindje moet er nu eenmaal uit, op welke wijze dan ook! Ik wens je alvast heel veel kracht en wijsheid toe?
Mooi dat je dit durft te delen, ik snap je gedachte zeker en ik hoop dat het je gegund is om natuurlijk te bevallen! Fijne dag vandaag!
Nicky onlangs geplaatst…Wat is winnen? Wanneer ben je succesvol?
Hoe lastig de keuzes op het moment zelf ook zijn, ik hoop in de toekomst ook dit soort prachtige keuzes voor me te krijgen. Voor nu zal ik blijven streven en leven tot ik dan eindelijk daar aankom. Ik hoop dat welke keuze je ook maakt, de beleving wonderlijk zal zijn!
Wat lastig dat je daar zo mee in de knoei zit! Ik hoop echt met je mee dat je wens in vervulling gaat en je natuurlijk mag bevallen! Ik ben zelf bevallen middels een spoedkeizersnede, Olivia paste namelijk er niet doorheen. Ik heb alles van een ‘gewone’ bevalling mee gemaakt (ontsluitings weeen, persweeen) maar zou nooit meer een kindje willen als ik niet met een keizersnede zou mogen bevallen. Ondanks dat die keizersnede me heel veel klachten heeft opgeleverd is voor mij een natuurlijke bevalling, waar je 3 uur met persweeen zit waar geen vordering in de uitdrijving komt, traumatisch.. Misschien (mocht je om medische redenen wel een keizersnede krijgen) kan je vragen om een natuurlijke keizersnede, daarbij kan je mee kijken op het moment dat ze je kindje uit je buik halen, dat zou ik iig wel willen. En ook mijn kindje gelijk op de borst willen krijgen. Dat was bij mijn spoedkeizersnede allemaal niet gebeurd, zeker dat eerste moment dat je kindje op je borst ligt na de geboorte, heb ik als erg moeilijk ervaren dat dat bij ons niet kon. Veel sterkte en hopelijk gaat het gewoon zoals jij wilt dat het gaat!
Sheela onlangs geplaatst…Wanneer komt er een tweede?
Heel herkenbaar jouw verhaal. Ik heb ondertussen 3 kinderen middels een keizersnede gekregen en ben bovendien verloskundige. Mijn 1e kind lag in stuit en was vrij groot en werd een geplande keizersnee. Toch kwamen de weeën te vroeg en dacht ik gelukkig ik ga gewoon bevallen, maar de gynaecoloog durfde het niet aan. De 2e keer was het een hele grote dame ( 9 pond ) maar heb ik geprobeerd om een natuurlijke bevalling te hebben. Ben bij 4 cm blijven hangen en kreeg alsnog een keizersnede. Ik wist toen wel goed wat er ging komen en was er daardoor rustiger onder in het kraambed. Bij ons 3e kindje was het gewoon een geplande datum. Heel raar, maar ik wist weer wat er ging gebeuren. Mijn man was er alle keren bij en we hebben van alle 3 een mooie fotoreportage! Als het kan voor het kind krijg je deze ook meteen bij je in de OK dus geniet daar dan extra van. En hoe denk je dat je eigen cliënten reageren?! Nu heb je nog geen ervaring met bevallen. De mannelijke gynaecologen wel dan? Zorg gewoon goed voor jezelf en bedenk bij alle 2 de manieren wat je prettig zult vinden. Schrijf het op en bespreek het met je man en de gynaecoloog. Hopelijk komt je wens uit, maar denk vooral aan Lana en jullie nieuwe kleine meisje.
Wat een spannende tijden nu dan zeg.. wat hoop ik voor jou dat het op de natuurlijke manier zal verlopen!
Linda onlangs geplaatst…De LEGO Friends Sunshine Ranch & waar ik onze LEGO shop
Ah meid, ik hoop zooooo dat je dit kindje via de natuurlijke weg mag krijgen. Ik snap je gedachtes heel goed. Ik wilde dat ook: natuurlijk bevallen, zonder pijnstilling. Ik ga heel hard voor je duimen dat je over een tijdje met die gebroken vliezen zit en dat die weeën lekker op gang komen haha. Het is iets bijzonders en ik gun het jou ook zo erg om mee te maken. Hou hoop!!!
Manon onlangs geplaatst…Zo doen wij dat – Zindelijkheidstraining #1
Wat knap dat je dit zo eerlijk beschreven hebt! Ik vind het aandoenlijk dat je het steeds probeert te relativeren en je blijft herhalen dat je zo dankbaar bent. Natuurlijk ben je dat, iedereen die dit artikel leest weet dat je júist ontzettend dankbaar bent, maar dat neemt niet weg dat je niet je eigen persoonlijke wensen mag hebben wat heb op de wereld zetten van jullie tweede kindje betreft. Ik kan me je wens om dit op de natuurlijke manier te doen heel goed voorstellen. Hoop zo ontzettend voor je dat ie uit gaat komen!
Michelle onlangs geplaatst…WAAR IK ME OP VERHEUG
Mooi verhaal en ook erg mooi verwoord. Ik heb tijdens de bevalling van mijn zoontje wel gewoon weeën gehad en 10 cm ontsluiting. Met mijn zoontje ging het alleen niet helemaal goed waardoor er over werd gegaan op een keizersnede. Ik ben van mening dat dit is gekomen door de ruggenprik die ik heb genomen ter pijnbestrijding, waardoor mijn bloeddruk daalde en de hartslag van mijn zoontje daardoor in de war raakte. Uiteindelijk is hij gelukkig kerngezond ter wereld gekomen en omdat dat voor mij het belangrijkste was en is had ik ook volledige vrede met de keizersnede. Neemt niet weg dat ik hoop dat ik bij dit kindje gewoon natuurlijk kan bevallen. Lijkt me onwijs mooi om dat ook eens mee te mogen maken.
Wat heb je dit weer prachtig geschreven! Ik heb geen ervaring met een keizersnede, mijn zoontje is via de natuurlijke weg geboren. Maar ik snap je verhaal wel volkomen! Ik hoop dat jij deze keer ook mag ervaren hoe het is om een kindje via de natuurlijke manier op deze wereld te zetten.
Angelique onlangs geplaatst…Bloggersuurtje Kelly
Hee lieve Kelly, ik heb ook een traumatische spoed keizersnee gehad. Het is bij mij alleen wel natuurlijk begonnen, heb heel veel uurtjes weeën gehad (uiteindelijk bleken dit persweeen te zijn omdat mijn zoontje niet goed lag) wij lagen ook beide kantje boord en er is toen een keizersnee gedaan. ik snap in heel veel dingen wel wat je bedoelt. Heb mezelf heel lang kwalijk genomen dat ik me zo vervreemd voelde tegen over mijn zoontje, achteraf kom je erachter dat ik behoorlijk getraumatiseed was en niemand dit in de gaten had. Ik vind het heel dapper van je dat je er zo open over praat. Er bestaan nu gelukkig ook natuurlijke keizersnee’s bespreek dit is met je arts, het kindje word dan ook eerst bij je op de borst gelegd ed. Wat bevalling betreft denk ik wel iets anders, (begrijp me niet verkeerd tuurlijk lijkt natuurlijk bevallen mij prachtig) maar als het kindje en jijzelf gezond zijn, wat maakt het dan uit hoe ze te wereld komen. (Bedoel dit echt niet lomp)
Heel veel succes met alles en ga voor je duimen dat je droom uit mag komen!
Liefs Melanie
Melanie onlangs geplaatst…Nieuwe ontwikkelingen
Ik snap je gevoel, het is ook heel bijzonder. Zelf denk ik nu had ik maar een keizersnede gehad, dat had zoveel pijn en klachten, en fysieke last nog na 2 jaar, dat had ik wel willen missen..
Judith onlangs geplaatst…Bus 18 naar Salou
Ik ken er te weinig van maar ik weet wel dat er mensen zijn die natuurlijk bevallen na een keizersnede. Maar met uw “problemen” geen idee of dat haalbaar is … voor sommige is een wee “al te veel”. Anderen mogen niet persen én daar is wel iets aan te doen!
Verder kan ik er volledig inkomen wat jij wil!! Ik zit met hetzelfde en ik heb dan nog nooit een keizersnede gehad maar wel 4 keer met epidurale en verstekers. …
Sofie onlangs geplaatst…35 weken zwanger, hoe zie ik mijn bevalling
Ik begrijp je helemaal, mijn zoontje is ook geboren met een keizersnede. Ik heb wel de weeën en alles meegemaakt, maar helaas zag meneer het niet zitten om via de natuurlijke weg te komen dus werd het een spoedkeizersnede. Ik heb hier helaas nog steeds klachten van en krijg nog steeds onderzoeken. Na het laatste onderzoek heb ik te horen gekregen dat ik bij de volgende zwangerschap weer een keizersnede krijg en dat ik helaas niet meer natuurlijk mag bevallen omdat mijn baarmoeder te dun is.
Helaas weet ik ook niet of het voor mij er lichamelijk nog wel in zit om ooit nog een kindje te krijgen. De artsen hebben er op zich wel vertrouwen in maar met de keizersnede is er een zenuw meegehecht waar ik nog steeds enorm veel last van heb.
Dus ik snap je wens helemaal, ik vind het zelf ook erg jammer dat het er voor mij nooit meer in zit om natuurlijk te bevallen. Ik gun het je dat jij het wel mag mee maken!
Angela onlangs geplaatst…First Birthday #1
Hoi Kelly, ik volg je al een tijdje via you tube en lees ook je blogs op je site. Leuk dat je iedereen zo op de hoogte houd van je zwangerschap! Ik kan me enigszins inleven in je verhaal hierboven. Hoewel ik helemaal geen ervaring heb die jij hebt gehad met je 1e kindje. Toch snap ik je teleurstelling en hoop op deze keer een normale bevalling wel. Zelf ben ik met 38 weken ingeleid omdat ik een hoge bloeddruk had. Voor die tijd heb ik nog 10 dagen in het ziekenhuis gelegen. Een periode die heel onwerkelijk was, je word eigenlijk een beetje geleefd. Op zich vond ik een inleiding niet erg, zag het niet zo zitten om op een bevalling te wachten, dat dan onverwachts je vliezen breken, je met weeën in de auto naar het ziekenhuis moet enz, hihi. Nu ging ik letterlijk op bed liggen en ging het allemaal vanzelf….nou ja, vanzelf, de pijn was op een gegeven moment onverdragelijk, hoe ik het heb kunnen doen zonder maar 1x om pijnstiller of zuurstof te vragen snap ik nog steeds niet van mezelf 😉 . De geboorte zelf ging heel snel, 20 minuten en onze dochter was er. En ondanks alles goed verlopen is, afgezien vd helse pijn, mag ook ik niet klagen. Toch hoop ik bij een eventuele 2e zwangerschap dat dán wel de geboorte vanzelf begint, dat je langzaam aan weeën krijgt en het niet letterlijk word opgevoerd door een infuus. Dat je rustig aan het idee kan wennen dat je kindje dan nu echt geboren gaat worden. Met inleiden of keizersnede is het net alsof je naar de tandarts gaat, je gaat liggen, de medici doen hun werk en klaar(beetje heel simpel geformuleerd 😉 ). Je hebt eigenlijk geen tijd om je geestelijk voor te bereiden. Bij mij was het een dag van te voren dat ik hoorde dat ze me gingen inleiden, veel te kort dag! Maarja, mijn bloeddruk en bloed- en urinewaardes bleven maar een beetje tegen een zwangerschapsvergiftiging aanhangen, totdat het opeens wel steeg en onze dochter dus gehaald moest worden. Ook ken ik het vervreemde gevoel wat jij bij Lana had. Ik denk dat het door al het onverwachte komt, wat ik al zei; je niet geestelijk kunnen voorbereiden op wat er komen gaat. Ik hoop dat de je de geboorte van je 2e meisje heel anders gaat beleven. Hoe ze ook ter wereld komt. Vergeet niet dat je al de nodige ervaringen hebt, die kun je omzetten naar iets positiefs. Misschien kun je een aantal wensen op papier zetten en dit bespreken. Dingen die persé wel en niet wil na de geboorte. Zo heb je toch het gevoel dat je nog iets in de hand hebt! Heel veel succes met de laatste loodjes en ik hoop dat je deze keer wel een mooie geboorte mag beleven!
Ik herken dit ook.mijn zoontje was nooit ingedaald.en heeft dit tjidens de bevalling ook nooit gedaan.ik kreeg op 9 cm ontsluiting heel erge pijnen in kon niet meer.ze bleven maar vragen heb je geen persdrang ik zeg nee alleen pijn aan mijn schaambot.kwamen er drie vk voelen maar ze voelden geen fontanel.toen kwam er een gyn en zijn co assist. En die voelden ook niks.ze zagen wel dat het een heel groot kind was.iets wat ik tot de dag vd bevalling niet heb geweten.ik.heb wel rekening gehouden met een keizersnede.ik weet niet waarom maar ik had zo een voorgevoel.de vk digen en de gyn ging overleggen en kwamen terug met dat het een keizersnede moest worden.omdat mijn bm op scheuren stond.ze wisten op dat moment niet dat mijn zoontje muurvast lag op mijn schaambeen en dat verklaarde ook de erge pijn achteraf.ik ben blij dat ze op dat moment hebben gekozen voor een keizersnede want ik wil niet weten hoe we er anders uit waren gekomen.maar ik vind het zo jammer ik was zo ver.alles ging goed ik kon de weeen goed opvangen die pijn kon ik aan.ik voel het soms echt als falen.maar laat deze gedachte ook heel snel weer los want die mogen niet de baas worden
Op zich toch vrij logisch dat je die oergevoelens hebt? Ik denk niks mis mee. Op de zwangerschapsvergiftiging na zijn er geen aanwijzingen toch waarom het je vaginaal niet zou lukken? Dus baby hang in there tot minstens 37 weken! Lijkt me ook wel moeilijk om met die gevoelens om te gaan hoor, want niet alleen wordt de vaginale bevalling voor dit kindje dan van je afgenomen, maar ook voor altijd als je nog meerdere kinderen zou willen. Dat lijkt me ook erg moeilijk. Maar aan de andere kant, en dat vind ik ook heel goed van je dat je dat kan relativeren, ben je de vorige keer voor de dood weggehaald en als dat nu weer zou moeten dan kun je daar toch ook wel weer dankbaar voor zijn dat er een methode is om in te grijpen.
Kelly ik hoop zó dat het je gegund is! Volgens mij klopt het inderdaad dat je na twee keizersnedes niet meer natuurlijk ‘mag’ bevallen.
Elise | From My Suitcase onlangs geplaatst…MAC FAST PLAY & CRAVING LIPSTICK | REVIEW
Wat heb je dit mooi verwoord. Ik gun je het van harte om nu natuurlijk te bevallen. Zelf heb ik ook een keizersnede gehad toen Fleur geboren werd. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit niet heel erg vond, na 36 uur mocht ze er weleens uitkomen 😉 Maar ik had naderhand haast nergens last van, twee weken na de geboorte stond ik te springen op Dance Valley. Ik kan me voorstellen dat je graag een natuurlijke bevalling hebt. Het is per persoon zo verschillend.
Frederique onlangs geplaatst…Weekly Diary: 1
Ik kan me helemaal voostellen dat je graag natuurlijk wil bevallen, vorige keer moet echt traumatisch geweest zijn voor je. En je hebt helemaal gelijk, je kan er nou eenmaal niet zeker van zijn dat het deze keer wel zou lukken. Maar als je er zo relaxed mogelijk instaat, heb je dnek ik de grootste kans.
Elisabeth onlangs geplaatst…Zwangerschapsupdate
Hoi! Ik vind het interessant om je verhalen te lezen, je dromen en je angsten. Zwanger zijn Is niet niks, zolang dat wezentje in je zit ben jij de enige bescherming en dat wil je goed doen. Mijn eerste zwangerschap eindigde Door een zwangerschapsvergiftiging ook in een keizersnede. Maar met een prachtige dochter! Het herstel was langzaam, ook in m’n hoofd. Toen ik weer zwanger werd ging iedereen die me bij stond er van uit dat het een natuurlijke bevalling zou worden, maar wel in het ziekenhuis. Ik vond dit zelf ook een fijn idee, niet zozeer omdat ik wat gemist zou hebben, maar als het lijf het kan Is dat gewoon de meest logische uitgang. Dus geen taboe! Denk dat dat maatschappelijk best mee valt maar ik ken je omgeving niet. het herstel sprak me meer aan dan nog een ritssluiting. Deze bleef wel lang zitten en dus moest ik vanwege het litteken ingeleid worden, maar zoonlief Is gewoon zelf geboren. Toen kwam ik er pas achter wat ik bij Nr 1 gemist heb maar ook dat Was omdat alles goed gegaan Is toch ook een hele mooie ervaring. Succes met je laatste weken, succes met voorbereiden op wat je lijf hopelijk mag gaan doen.
Ik snap je echt heel goed! Ik moet je ook heel eerlijk bekennen dat mijn voorkeur altijd zal uitgaan naar een natuurlijke bevalling, ik ben blij dat dit bij James gelukt is. Het heeft gewoon iets magisch om al die pijn te doorstaan en zelf verantwoordelijk te zijn voor het gedeelte ‘bevalling’. Bij een keizersnede moet je zoveel uit handen geven. Ik hoop heel erg dat het je gegund is. Liefs
Sanne Marlijn onlangs geplaatst…Mama haat sporten
Ik hoop dat je wens uit mag komen en op een natuurlijke manier mag bevallen. Zelf zou ik denk ik kiezen voor een tweede keizersnede, al sta ik helemaal nog niet open voor een tweede kindje!
Heel mooi geschreven, Kelly. Ik kan het me wel voorstellen dat je die wens hebt. Gewoon lekker bevallen op een normale manier zonder al die medische toeters en bellen. Hopelijk voor je dat je deze ervaring mag meemaken! Overigens vind ik de bovenstaande foto echt heel erg mooi.
Jeanine onlangs geplaatst…Ontbijtpraat | Overnight oats met veel chocolade voor mijn winterdip
Volgens mij kan dit alleen volledig bij een geplande keizersnede.
Het zkh waar ik beviel doet ook gentle sectio’s, ook met mijn keizersnede hebben ze dit zo veel mogelijk gerealiseerd.
Maar gezien t snel moet, niet helemaal te realiseren. Zo moest ons dochtertje bijv echt eerst voor een snelle korte check voordat ze op mijn borst gelegd werd.
Dit wel allemaal met papa naast d’r en binnen mijn zicht.
Bij een geplande keizersnede lijkt me het trouwens de meest ideale vorm van een keizersnede! 🙂
Ik gun het je heel erg! Wat heb je het mooi verwoord. De meeste moeders zullen je vast volledig begrijpen. Na een vervelende eerste bevalling had ik dezelfde wens bij de tweede. Ik heb gelukkig een droombevalling gehad! Iets waar ik met tranen van geluk op terug kan kijken. Hopelijk mag jij dit over een paar weken ook mee maken! Blijf erin vertrouwen! (:
Heel goed dat je hierover schrijft. En ook al heb je een gezond kindje op de wereld mogen zetten, je mag je er best rot over voelen dat je een keizersnede hebt gehad. Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat je graag op de natuurlijke manier had willen bevallen! Het is namelijk super bijzonder en ik gun je het heel erg dat je dat ook mag mee maken.
Susanne onlangs geplaatst…Ziekenhuistermen #4
Ik kan het me goed voorstellen dat je dat graag wilt en ik hoop dat je het ook mee mag maken bij deze bevalling. Bovenal hoop ik dat alles goed mag gaan!
Lianne onlangs geplaatst…Bananacupcakes met dadelpasta
Oh wat herken ik mij zelf in jou verhaal. Mijn zoontje is 10-10-2014 geboren middels een spoed keizersnede. Mijn zoontje heeft een aangeboren hart afwijking en ben dus in geleid. Ik mis het gevoel van het spontane bevallen. Het spontaan breken van de vliezen, de weeën die onverwachts komen.
Ik ben blij met de keizersnede anders kon ik dit nu niet typen en had ik geen ondeugend mannetje hier rond lopen.
En ik had in het begin een heel onwerkelijk gevoel, is dit wel mijn zoon, hebben ze hem niet omgewisseld toen ik nog op de uitslaap kamer lag, dikke onzin natuurlijk.
En laat we het niet hebben over de reactie “Ach een keizersnede lekker makkelijk, je hebt geen vleugje pijn gehad.. De eerste keren kon ik wel janken. Ik had er niet voor gekozen.
Wat een mooi artikel! Ik hoop echt dat je wens uit gaat komen!
Lindsey Beljaars onlangs geplaatst…Beauty Routine TAG
Hoi Kelly, een taboe? Om natuurlijk te bevallen? Wie dat verzonnen heeft…haha. Ik heb ook een ks gehad en ik vind het heel vervelend dat ik geen natuurlijke bevalling heb gehad. Geen weeen heb gehad. Natuurlijk ben ik onwijs dankbaar dat ik een gezond meisje heb gekregen, maar ik heb precies wat jij ook schreef. En weet je daar schaam ik mij echt niet voor. Wij willen “maar” één kindje, dus ik zal ook nooit natuurlijk bevallen. Helaas! Ik hoop voor jou dat je je kindje op de natuurlijke manier ter wereld mag brengen.
Liefs Miron
Miron onlangs geplaatst…Beauty and the Beast, dé musical
Jeetje wat heb je je gevoel mooi omschreven. En wat gun ik jou een nwtuurlijke bevalling. Ookal heb ik een zwangerschap of een bevalling nog nooit meegemaakt kan ik mij voorstellen dat je het liefste voor een natuurlijke bevalling wilt gaan. En ik hoop dat je dat gegund is lieve Kelly!
Marieke onlangs geplaatst…TV Series Tag
Niet gek dat je de wens hebt, zeker met Hoe het de vorige keer verliep. Ik duim hard voor je mee dat het een bevalling word zoals hij ‘normaal’ verloopt.
Waar ik heel benieuwd naar ben en nog eigenlijk niet gelezen heb (of gemist) is Hoe groot de kans bij jou is dat helpp weer terug komt deze zwangerschap en hoe nu gaat met de bloeddruk. Is hij stabiel en/of word hij goed in de gaten gehouden?
Tamara onlangs geplaatst…Tag: Jaar in vogelvlucht
Wauw je merkt het aan de berg reacties. Ben er stil van, door jou woorden besef ik weer even hoe gezegend ik ben. Natuurlijk gaat een gezond kindje boven alles maar ik gun jou en wens met jou mee voor een natuurlijke bevalling
Jodi onlangs geplaatst…Mama voert oorlog…The mommy wars
Jeetje, zo heb ik er eigenlijk nog nooit over nagedacht. Maar ik begrijp je wel heel goed denk ik, ook al ben ik zelf (nog) geen moeder.
Maike onlangs geplaatst…Ideeën voor een goedkope huwelijksreis
Heel herkenbaar. Mensen snappen niet dat ik weleens eens zeg dat ik het jammer vind dat ik nooit natuurlijk zal bevallen. Ik heb 3 kinderen en 3 keer een keizersnede. De eerste 2 spoed keizersnedes en de laatste zou een geplande keizersnede worden. Maar 10 dagen voor de geplande datum kreeg ik toch weeen.
Ik heb dus wel 3 keer weeen gehad maar heb het voor mijn gevoel nooit afgemaakt. Er zijn maar weinig mensen die dat begrijpen. Mensen beseffen niet dat ik nooit mijn kindje op mijn borst heb gekregen. Bij de tweede heb ik nog wel op de ok gevraagd of de kleine even bij mij gelegd kon worden en dat is wel gebeurd. Maar ik zat aan het infuus en alles vast en de klein lag dan wel bij mijn hoofd maar de echte geur van een net geboren baby heb ik eigenlijk nooit geroken.
Wat ik ook heel naar heb ervaren (en wat nu gelukkig in het ziekenhuis hier verandert is) is dat ik nog minimaal een uur op de uitslaapkamer moest blijven terwijl mijn kindje al beneden was.
en dat eerste uur van mijn kinderen heb ik dus gemist
Lieve Kelly, ik gun het je zo dat je op de natuurlijke manier kunt bevallen! Ik heb zelf geen keizersnede gehad, maar denk me wel iets te kunnen voorstellen bij het gevoel daarbij en de hechting daarna. Ik duim voor je dat je nog een paar ontspannen weken hebt en dat je dan aan de slag kunt 😉 Liefs
Bregje onlangs geplaatst…PyjaMaandag | plog
Ik hoop dat bevalling én de hechting gaat zoals je zo graag zou willen. Ik ben zelf op de natuurlijke manier bevallen, dus ik kan me niet indenken hoe je je moet voelen, maar het lijkt me inderdaad heel onwennig. Ik kan me trouwens niet voorstellen dat je hier iemand mee voor het hoofd zou stoten, je hebt gevoelens om een hele mooie manier geuit en verwoord!
Jeetje, wat een emoties in dit artikel. Ik sta er zelf nog niet zo bij stil, ik heb zoiets van “Tja, ik moet toch in het ziekenhuis bevallen en hoe zien ze maar”. Nog geen idee heb ik van de impact van een bevalling, terwijl die over 10 weken zo ongeveer toch is. Wel krijg ik bij zwangerschapsyoga veel tips en ik hoop dat ik er wat aan heb. Ik hoop op een natuurlijke bevalling voor je en dat je kindje nog eventjes (voor nu) in je buik blijft.
Cindy onlangs geplaatst…TAG: De Happiness tag
Dankjewel voor de tip. Misschien wel verstandig inderdaad.
Michelle onlangs geplaatst…Weer aan het werk
Ik kan het me helemaal voorstellen. Mijn beide kinderen zijn ter wereld gekomen door een natuurlijke bevallimg. Het gevoel dat datje geeft is intens en niet te omschrijven. Mijn moeder heeft dit met mijn broertje en zusje niet meegemaakt en vind dit verschrikkelijk. Een vriendin vertelde mij een soortgelijk verhaal van haar spoedkeizersnede en ik moest er gewoon van huilen. Omdat ik iedereen dat intense en bijzondere moment gun tijdens en na een natuurlijke bevalling.
Ik hoop dat jij het ook mee mag maken!
Bianca onlangs geplaatst…DIY; Eenvoudig vogelvoer maken in leuke vormen
Kelly ik snap je zoooo goed.
Het is ontzettend bijzonder om je kindje geboren te zien worden en dat je haar zelf met persen op de wereld tevkunnen zetten, dat is alle pijn waard.
Ik hoop dat het je deze keer gegund is.
Liefs!
Hi Kelly, ook ik weet precies hoe je je voelt. Mijn zoontje kwam met 38wkn via keizersnede ter wereld ivm stuit en bij mijn dochter wilde ik zó graag natuurlijk bevallen! Jouw gevoel qua hechting kan ik me niet herinneren maar ik heb weinig tijd gehad om hierover na te denken omdat onze zoon heel snel op neonatologie terecht kwam met koorts en andere onverklaarbare klachten en ik mijn kraamweek heb strompelend heb doorgebracht tussen mijn kamer in het zh en afdeling neonatologie. En dan nog die dubbele kolftoestand…. De bevalling van mijn dochter verliep “voorspoedig” alhoewel ik door 5 kwartier persen zonder persweeën hier wel een verzakking aan over heb gehouden en een jaar lang pijn had bij het plassen. Ik ben nog steeds erg blij dat ik beide manieren heb mogen meemaken maar vaak baal ik wel enorm van de klachten die ik aan de natuurlijke bevalling heb overgehouden. Maar dan nog; 2 gezonde kids en dat blijft het allerbelangrijkste 🙂
Melissa onlangs geplaatst…Gezond eten. Het is eigenlijk heel eenvoudig!
Maar hou je taai, heel veel mensen leven met je mee zo te lezen en dat sterkt je vast, hoe het ook gast lopen straks!
Melissa onlangs geplaatst…Gezond eten. Het is eigenlijk heel eenvoudig!
Ik reageer normaal nooit, maar wat heb je dit prachtig verwoord. Het is zo herkenbaar…
Ik ben op 5 juli van 2015 via een keizersnede bevallen van een gezonde zoon, hij lag in stuit. Helaas braken mijn vliezen met 36+5, waardoor we de draaipoging niet gehaald hebben en het allemaal heel snel ging. Ik moest, vanwege snel vorderende ontsluiting, in 10 min. gesprek met gynaecoloog beslissen. Voor mij voelde het toen het beste om zo min mogelijk risico’s voor mijn kindje te hebben. Wel ben ik ‘jaloers’ op mooie verhalen van vriendinnen, want hoewel het natuurlijk heel zwaar is, wel het mooiste om mee te maken. Ik vond het vooral ontzettend moeilijk dat ik de eerste dagen mijn bed niet uit kon om hem te verschonen of zelf te badderen.
Ik gun het je heel erg, veel succes!
Lieve Kelly,
Zoals ik ook al op een andere manier vertelde, hoop ik echt van harte dat je wens uitkomt. Iets waar je zo mee bezig bent, en waar je zo op hoopt. Helaas heb je er zelf geen invloed op, maar we duimen met z’n allen mee.
Ik hoop alleen, mocht je toch weer geen natuurlijke bevallign krijgen, je je er mentaal toch over kan zetten. Thumbs up!
Wat lastig dat je hier zo mee rondloopt op het moment, ik hoop niet dat je dat afneemt om te genieten van alles wat nu in je buik gebeurt. Ik ga heel erg duimen dat je een gezond kindje mag krijgen, wat op de natuurlijke wijze is geboren!
Jessica onlangs geplaatst…Bloeddonor
Ik kan het me heel goed voorstellen. En keizersnede lijkt me, juist mentaal ook, heel erg zwaar. Natuurlijk is het niet ‘minder’ een bevalling dan elke andere. Maar wel anders. En als dat niet je eerste keus was is dat gewoon lastig. Ik heb het zelf wel met de ruggenprik. Stond bepaald niet in mijn bevalplan maar heb hem (gelukkig!) wel gehad. Bij een eventuele volgende zou ik het heel erg graag zonder doen…
Tessa onlangs geplaatst…Top Twaalf: Dingen die ik niet zou doen als moeder maar toch deed.
Ik heb bij beide bevallingen een keizersnede gehad. De eerste keer, omdat het ‘gewoon’ niet lukte. De tweede keer omdat mijn zoontje ivm hoge bloeddruk bij mij geboren moest worden. Ik kreeg de keus inleiden of keizersnede. Inleiden was de vorige niet gelukt, dus weer voor een keizersnede gekozen. Deze tweede keer is me nog beter bevallen dan de eerste keer. Ik was gewoon bij en mijn zoontje moest maar heel even gezien worden. Daarna mocht hij gelijk bij mij liggen. (gentle sectio) Tijdens het hechten, maar ook op de recovery. Dit was een groot verschil bij mijn eerste keizersnede, waarbij mijn man direct weg ging met m’n zoontje. Ik stond voor m’n gevoel 1-0 achter 😉
Doordat het met mij al snel goed ging kon ik hem continu bij me hebben en gelukkig ook al snel pakken als hij huilde.
Ik heb het gevoel dat dit mijn zoontje heel goed heeft gedaan, hij is iig een stuk rustiger dan de eerste. Huilde een stuk minder en sliep beter.
Misschien helpt mijn ervaring je, mocht het onverhoopt toch weer een keizersnede worden. Het kan ook echt heel positief uitpakken!! Natuurlijk hoop ik dat je natuurlijk mag bevallen en dat gaat je vast heel goed af 😉 Succes met de laatste loodjes!
Ik begrijp je gevoelens heel erg. Mijn bevalling is wat anders begonnen, maar uiteindelijk is onze dochter ook met de keizersnede geboren. Bij mij was de rede dat de ontsluiting niet doorzette en ik al 24 uur bezig was en op 4 cm bleef hangen. Ook een rede was dat ik weeenopwekkers kreeg, maar onze dochter er heel heftig op reageerde doordat haar hartslag heel erg daalde. Ik was tijdens de bevalling zo rustig en op een gegeven moment interesseerde het me niet hoe ik zou bevallen, als ik ze maar snel zou zien. Nu na de bevalling denk ik: Shit, waarom lukte het niet. Het is ook wat je zegt: ik heb mijn kind niet geboren zien worden, wat ik zo graag wilde. Daar wordt ik soms toch wel verdrietig van. Ik heb je berichtje met tranen in mijn ogen gelezen. Kelly, hopelijk kun je deze keer wel normaal bevallen. Dit gun ik je zo. Veel liefs.
mooi geschreven meis en kan me er iets bij voorstellen alleen mag ik mij gelukkig heten en zeggen dat ik onze meiden natuurlijk op de wereld heb gezet, lekker thuis. eigenlijk maakt het niet uit als je kindje maar gezond en veilig op de wereld komt maar kan mij in jou wel plaatsen, ik hoop en ga duimen voor je dat je dit keer wel nature mag bevallen en aan de andere kant hihih kan me niet schelen hoe je die mooie uk op de wereld zet want ikke kan niet meer wachten en zie je filmpjes op snapchat en zie dan al aan je gezichie dat je het “zwangerschaps” masker krijgt en dat zegd altijd dat het niet lang meer zal duren, hopelijk loop je nog wat langer hihih
fijn weekend meis xx
rachel onlangs geplaatst…#Vlog: nieuwe camera testen!
Pfff, Kelly…
Ik heb altijd moeder willen worden. één van de dierbaarste wensen in mijn leven. Een kindje krijgen en op mogen voeden lijkt me zo iets moois, en ook roep ik al jaren rond dat het allemaal zo natuurlijk mogelijk moest. Dat was gewoon mijn wens. Het was mijn moeder nooit gelukt om thuis te bevallen, en ik wilde dat wél.
Je mag lachen, ik ben pas 17, maar toch houdt het me heel erg bezig. Tegen de tijd dat ik kinderen wil ben ik 10 jaar verder (eerst even studeren enzo), maar afgelopen maand heb ik diabetes gekregen. Ik ben nú al als de dood voor het inleiden van een bevalling. Het punt is gewoon dat ik heel erg vertrouw op mijn lichaam, dat het doet wat het moet doen. En zo’n infuus dat dan kunstmatig weeën opwekt… ik ben gewoon bang dat dat spul méér doet dan nodig is, of juist niet genoeg doet. Hoe kan een infuus nou weten hoeveel hormonen er nodig zijn om die baby er uit te krijgen? Waarom kan ik dit niet gewoon zelf?
Het is gewoon teleurstelling. In mijn lichaam. In de gehele hormoonhuishouding. Waarom stopt het er zomaar mee, na 17 jaar prima gewerkt te hebben…
Oké, dat was even alle frustratie die er uit moest!
Dankjewel.
Anne onlangs geplaatst…Gezond leven of overdrijven?