Een brief aan mijn dochter Aimy

aimylana-450x450

Lieve Aimy, wat is het toch bijzonder om nog een keer mama te zijn geworden. Ik was zo gewend om gewoon de mama van Lana te zijn, dat ik even moest wennen toen jij geboren werd. Wat ben je mooi, lief, bijzonder. Ik heb me in de zwangerschap soms zo onzeker gemaakt. Bang dat ik van een tweede kindje nooit zoveel zou kunnen houden als hoeveel ik van Lana houd. Bang om mijn aandacht niet goed te kunnen verdelen. Bang om niet genoeg te kunnen genieten.

En toen werd je geboren. Niet geheel zonder slag of stoot. Ruin 13,5 uur vol in de weeën gezeten. Gedacht dat ik je echt wel zelf op de wereld zou kunnen zetten. Tot het laatste uur dacht ik dat nog, en toen toch die keizersnede. Je kwam op dezelfde manier ter wereld als je grote zus Lana. Je werd geboren en ik zag meteen, jij bent een zusje van Lana, duidelijk een dochter van ons. Wat bijzonder!

De eerste maand moeder zijn van twee kindjes heb ik ervaren als een heftige wervelwind. Kan ik dit wel aan? Hoe doen andere moeders dit? Hoe hebben andere moeders nog tijd om te douchen? Hoe houd ik alles in het gareel? Hoe verdeel ik mijn aandacht over twee kindjes. Ben ik wel een goede moeder? Voldoe ik wel aan alles wat er nodig is voor de zorg voor jullie allebei. Ik was bang te kort te doen aan Lana maar tegelijkertijd ook aan jou. Toen de borstvoeding niet zo goed liep voelde ik mij schuldig. Waarom pikte ik de signalen niet op dat het niet goed ging? Allemaal vragen die ik mezelf stelde.

De eerste maand zat erop en per dag groeide mijn zelfvertrouwen als moeder van twee. Wat is het fantastisch om voor jou en je grote zus te zorgen. Ik merk ook dat je als tweede kindje, anders wordt opgevoed dan als eerste kindje. De ervaring die ik al heb, het soms makkelijker denken over dingen, het gewoon maar doorgaan. Lana heeft ruim 2 jaar alle zorg van mij gehad en jij zal die grotendeels van de tijd delen, behalve wanneer Lana bij de gastouder/peuterspeelzaal is. Soms geeft dat me een schuldgevoel, maar jij mag dan weer de aanwezigheid van een zus hebben, wat Lana in die tijd niet had. Dat zijn wat gedachten die regelmatig in mijn hoofd afspelen.

Ik weet in ieder geval dat al die onzekerheid die ik in de zwangerschap had niet nodig was. Want het is dus echt zo, van een tweede kindje hou je net zoveel, heb ik ervaren. En die aandacht verdelen, dat is soms best een gepuzzel maar vooral een hele leuke uitdaging. Lieve Aimy, wat ben ik toch trots op jou! Laten we samen met papa en je grote zus heel veel mooie avonturen beleven.

Liefs mama.

Volg mij via Bloglovin', Instagram of Facebook of Youtube.


Meld je gratis aan voor de Kel-E-Mail en ontvang toffe bonussen, exclusieve content en elke twee weken een feestje in je mailbox

 

dit veld niet invullen s.v.p.

31 gedachten over “Een brief aan mijn dochter Aimy”

  1. Wat een prachtige brief Kelly. Ook ik voel me soms schuldig naar mijn zoontje (mijn tweede kindje) dat ik voor hem minder exclusieve aandacht heb dan voor zijn grote zus destijds. Maar het is waar: hij is juist een bofkont dat hij gelijk een lieve, grote zus, een speelkameraadje had.
    Mama Lifestyle Blog onlangs geplaatst…Ik stop ermee…My Profile

  2. Mooi geschreven kelly. Toen mijn oudste dochter naar de basisschool ging, had ik wat meer 1 op 1 tijd met mijn tweede dochter. Erg leuk om dan neer tijd door te kunnen brengen en mee te maken hoe je tweede dochter is zonder haar zus.
    Josan onlangs geplaatst…De Ik als blogger-TagMy Profile

  3. Mooie brief, zal ze later heel waardevol vinden! En die onzekerheid ken ik wel.. Dat vraag ik me ook af, kan ik wel net zoveel van een tweede houden? En je hoort overal om je heen van ja, maar zult t toch zelf moeten ervaren denk ik.
    Nicole onlangs geplaatst…Persoonlijke update: mijn maagproblemenMy Profile

  4. Heel mooi geschreven en deel herkenbaar. Ik heb zelf nooit getwijfeld of ik van de tweede net zoveel kon gaan houden als van de eerste. Dat deed ik al tijdens de zwangerschap. Het schuldgevoel van wel of niet genoeg aandacht geven heb ik ook. Inmiddels is de jongste nu bijna 5 weken en hopelijk gaat het verdelen van aandacht met de week beter.
    marie-louise onlangs geplaatst…Hoe wij op de namen zijn gekomen…My Profile

  5. mooi geschreven. De onzekerheid gaat dus zelfs bij een tweede niet weg. De bewustheid en er mee bezig zijn, zegt al genoeg over er voor je kinderen zijn en het kunnen. Ik denk dat je het fantastisch doet als ik zo jouw blogs lees
    Leonie van Mil onlangs geplaatst…Emotionele mamamomentenMy Profile

  6. Aah, ik kan me dat zo voorstellen dat je je afvroeg hoe je het nu met twee moest doen (Terwijl één al zo druk was waarschijnlijk). Ik hoor constant van mijn schoonzussen (die allemaal al 3 kinderen hebben) dat ze één ook al zo fulltime druk vonden. Totdat je er twee hebt, en het zelfde geldt voor drie. Op de een of andere manier weet je je tijd nog beter in te delen en weet je het voor elkaar te krijgen. Ik heb nog helemaal geen kinderen en ik vind het nu al zo druk! (Dat flits er dan altijd door mijn hoofd. Haha!) Mooie brief, leuk en lief om te lezen!
    Shifra onlangs geplaatst…Snapshots juni #4My Profile

  7. Wat ontroerend, echt een mooie brief Kelly. Wat zal Aimy blij zijn met zo’n lieve, warme mama als jij. Voel je alsjeblieft niet schuldig dat je je tijd moet verdelen, dat Aimy niet 2 jaar jouw volledig aandacht heeft zoals Lana dat had. Dat is nou eenmaal zo, zij heeft nu een superlieve grote zus naast haar, iets wat Lana weer niet had. Zo heeft het allebei iets 🙂 Zie er het mooie van in!
    Carlijn onlangs geplaatst…Wat ik wel en niet ga missen aan de babytijdMy Profile

  8. Wat mooi dat je een brief hebt geschreven en het deelt met ons!
    Een zwangerschap bevat al veel onzekere momenten, maar dat gaat in het moederschap alleen maar door… Ik ben mezelf daar iig al bewust van. Het blijft nieuw en spannend
    Leonie onlangs geplaatst…Mamashowt: Het geboortepakjeMy Profile

  9. Wat een mooie brief 🙂 Ik herken de onzekerheid die je tijdens de zwangerschap al voelde, of het allemaal wel goed gaat komen, of je wel net zoveel van de tweede kan houden als van de eerste. Dus ik ben blij te lezen dat het helemaal is goedgekomen 😉
    Joyce onlangs geplaatst…23 weken zwangerMy Profile

  10. Wat een mooie, ontroerende brief! Kan me voorstellen dat je je best eens druk hebt gemaakt tijdens je zwangerschap, maar volgens mij doe je het hartstikke goed! Ik roep altijd heel graag dat ik snel een broertje of zusje voor Morris zou willen, mocht het ons nog een keer gegeven zijn, maar vraag me inderdaad ook best wel af hoe dat dan gaat, met twee van die kleintjes.
    Michelle onlangs geplaatst…PLOG#51: EEN RUSTIG WEEKENDMy Profile

  11. Wat een lieve brief! Kan me heel goed voorstellen dat je onzeker bent over de hoeveelheid aandacht die je kan geven aan de tweede. Een baby weet al genoeg aandacht op te eisen 😉
    Nienke onlangs geplaatst…Ik wil geen roze!My Profile

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.