De titel van deze blog klinkt enorm clickbait en dat is zeker niet wat ik ermee wil bereiken. Maar ik ben enorm geschrokken vorig weekend. En ik kijk ook met gemengde gevoelens hierop terug, twijfelend of ik dit moet delen, en eigenlijk deel ik het juist omdat ik hier anderen misschien mee kan helpen want dit kan iedereen overkomen. Ik ben vorig weekend enorm geschrokken. Ik was voor de tweede keer alleen met mijn drie meisjes (Yannick had een 24 uurs dienst) en ik vind dat soort dagen heerlijk. Lekker alleen aankeuvelen met de meisjes. Ik had Aimy al aangekleed, Feline lag gevoed en fris in haar bedje en ik ging Lana aankleden. Lana was ‘boos’ op Aimy, ze wilde dat Aimy niet mee zou lopen haar kamertje in toen ik haar ging aankleden en uit boosheid smeet ze de deur dicht.
Het zijn zusjes en zusjes kunnen over het algemeen ook ruzie maken, elkaar uitdagen. Heel normaal en hier kijk ik ook niet van op. Maar de deurklink van Lana’s deur hing aan een zijden draadje. De deurklink is al een paar keer gerepareerd en was dus nu weer gemaakt, maar ze smeet de deur zo hard dicht, dat hij brak en we opgesloten zaten. Opgesloten zonder telefoon, zonder mijn medicatie, eten of drinken. Ik samen met Lana in haar kamertje, Aimy rondlopend op de overloop boven en Feline in het bedje, maar wij konden er niet meer uit en ik kon niemand bereiken.
Dat is voor iedere moeder verschrikkelijk, je kunt geen kant op en je stelt je rondwandelende peuter voor alsof ze ieder moment een harde val gaat maken en jij er niet naar toe kan, maar ook je baby die daar hulpeloos in dat bedje ligt. Maar ik heb diabetes (type 1) en kan niet lang zonder medicatie/eten/suiker. Ik had mijn bloedsuikermeter niet bij me in Lana’s kamer, geen toegang tot eten of drinken dus ik kon als het lang zou duren bewusteloos raken. Dat gebeurt echt niet a la minute, maar als het dus langer zou duren dat we opgesloten zaten, had dit kunnen gebeuren. Niemand die dit dan door zou hebben en mijn meisjes konden ook niets doen.
Ik had die dag pas in de avond bij mijn ouders afgesproken dus ik zou ook niet zomaar ‘gevonden’ worden. Ik krijg al kippenvel nu ik dit typ. Ik was in flinke paniek en gelukkig kreeg ik het raam open van haar kamer. Dus ben ik gaan roepen om mijn buurvrouw die de sleutel heeft van ons huis maar die was niet thuis. Wie dan wel? En hoe komen we hieruit? Wat als ik bewusteloos raak als het te lang duurt. Wat als Aimy zichzelf bezeert. Hoe kon ik zo stom zijn om in die kamer geen eten/suikers te hebben liggen. Ik voelde me schuldig, machteloos, in paniek en een hele slechte moeder. Ik ging roepen uit het raam en gelukkig hoorde de buurvrouw die tegenover ons woont me roepen. Die liet ik mijn ouders bellen maar die namen niet op. Yannick’s nummer weet ik uit mijn hoofd, ook daar kwam geen gehoor vandaan. Maar er was nu in ieder geval iemand op de hoogte dus dat is goed. Als ik dan weg zou vallen, konden ze hulptroepen inschakelen.
Een andere buurman zag het vervolgens ook, hij haalde een ladder en heeft ons toen via de tuin vrij snel eruit kunnen krijgen. Hoe fijn en lief dat hij ons heeft willen helpen. Dit lijkt misschien vanzelfsprekend maar dat is het niet. Ik vind dat enorm attent en ben hem enorm dankbaar.
Aimy was inmiddels al naar zolder geklommen en vermaakte zich tussen het wasgoed, Feline lag lief in haar bedje. Lana bleef maar sorry zeggen omdat ze de deur had dicht gegooid. Dit zijn dingen die kunnen gebeuren en daar probeerde ik Lana ook gerust in te stellen.
Ik voelde me dom, ik schaamde me, voelde me ineens heel klein en kwetsbaar. Ik alleen met mijn drie kinderen om me heen en toch had het gevaarlijk af kunnen lopen, vooral omdat ik diabetes type 1 heb. Daar kan ik maar beter niet aan denken. Een hele grote les voor mijzelf: Voortaan in iedere kamer wat te eten en drinken hebben liggen en een nieuwe deurklink aanschaffen. Een ‘ongeluk’ kan in een klein hoekje zitten.
Ik deel dit verhaal om anderen bewust te maken dat dit zomaar kan gebeuren. Dat je wordt buitengesloten in je eigen huis, dat je misschien net op dat moment geen telefoon op zak hebt. Dat een kapotte deurklink de boosdoener is bijvoorbeeld. Ik zie het maar als een hele wijze les om nog alerter te zijn op bepaalde dingen.
Heb jij weleens zoiets meegemaakt en hoe ging je hiermee om? Benieuwd naar jullie reacties en ik wil vragen respectvol te reageren. Dankjewel <3
Dat lijkt me echt onwijs schrikken! Maar ik denk ook dat zulke dingen iedereen kan overkomen. Gelukkig dat je zulke lieve mensen in de buurt hebt wonen die je hebben geholpen.
Ik heb iets soortgelijks meegemaakt. Of ja, mijn opa en oma eigenlijk. Ze waren op mijn kindjes aan het passen en waren even op de gallerij kijken (ze wonen in een appartementencomplex). Totdat mijn zoontje heel snel er vandoor ging en zo de voordeur dicht gooide. Stonden ze daar, mijn opa op zijn blote voeten. Zonder sleutels en telefoon. Zij konden natuurlijk wel overal naar toe, maar ook zij waren flink geschrokken.
Oh bah wat een ontzettend nare ervaring!
Kan me goed voorstellen dat je in paniek raakte.
Gelukkig kon je nog helder nadenken en de buren signaleren.
Het is gelukkig goed afgelopen!
Jeetje vrouw! Kan me voorstellen dat je geschrokken bent. Is ook niet niks.
En fijn dat het gelukkig goed afliep.
Pfoeh wat schrikken! Kan me indenken dat er direct doemscenario’s door je hoofd gingen! Wat fijn dat je lieve buren je zo snel konden helpen!
Wat een schrik zeg!! Ik kan me je paniek goed voorstellen. Toen mijn oudste 3 was, trok hij een keer de voordeur dicht terwijl zijn babyzusje in bed lag, en ik geen sleutel in mijn zak had. Het huis voelde als een echte vesting, ik had geen idee hoe ik weer bij mijn baby kon komen. Gelukkig zagen we ineens dat er boven een raam op een kiertje stond. En met de ladder van een garage in de buurt zijn we naar binnen geklommen. Zo’n enorme schrik ook!
Wowww, wat zal dat schrikken zijn geweest zijn, opgesloten in je eigen huis.. Gelukkig waren er (attente) buren in de buurt.
Wat ontzettend schrikken dit en wat goed dat je bent gaan roepen en gelukkig hulp! Pff…wel goed dat je het deelt…alleen maar al om te laten zien hoe snel en onverwacht dit kan gebeuren. Ik neem het mee….
WoW dat is zeker schrikken! Zo zie je maar dat zulke dingen in een klein hoekje zitten. Dit zijn ongelukjes waar je je echt niet bewust van bent
Wow dat is schrikken! Wel een avontuur om later te vertellen aan die meiden 😉
Ik heb tegenwoordig wel AA drink in de badkamer staan omdat mn internist jaren terug al eens zei dat ik van hem niet s nachts, slaperig en gedesoriënteerd, met een hypo naar beneden “mag” lopen. Maar daar houdt het dan ook wel bij op. Als ik alleen thuis ben let ik er wel op dat ik de knip niet op de deur doe van binnen maar gewoon hem op slot draai zodat ze ook van buiten nog naar binnen kunnen. Maar zoiets als wat jou is overkomen kan je natuurlijk bijna niet voorkomen. Misschien wel een goede om her en der wat dextro te leggen!
Dat is heel zeker schrikken, maar gelukkig is het goed gekomen. Dit gebeurt je geen 2e keer meer op die manier!
Jeetje, wat schrikken zeg, zeker als je niet alle drie de meisjes bij elkaar hebt en geen eten en drinken en bloedsuikermeter hebt. Dit maakt me er wel van bewust dat zoiets soms in een klein hoekje zit. Fijn dat alles uiteindelijk weer is goedgekomen!
WoW wat ontzettend heftig! Ik had vast net zo’n paniek gevoel gehad als jij had. Ik heb ooit opgesloten gezeten maar dat was zonder kids. Hopelijk kun je weer een beetje van de schrik bekomen.
Ah gelukkig is het goed afgelopen! kan mij heel goed voorstellen dat je je kapot geschrokken bent. Gelukkig heb je lieve buren en weet je de telefoonnrs uit je hoofd (want ook dat is tegenwoordig niet meer vanzelfsprekend.) Mijn schoonmoeder had het toen ze naar het toilet ging. Scharnieren zaten aan de binnenkant vd deur dus wel konden de deur ook niet losmaken. Uiteindelijk hebben we de deur moeten ontwrichten en half moeten intrappen. Was natuurlijk niet zo heel ernstig maar wel eeen heel avontuur
Ah, Kelly, ik begrijp je gevoel helemaal. Ik heb geen kinderen, maar soms gebeuren er dingen waarbij ik mezelf ook klein en kwetsbaar voel. Dan denk ik ‘nou, ik ben volwassen en ik kan het helemaal niet’ en dan word ik verdrietig. Later bedenk ik mij dat ons allemaal dit soort dingetjes kan overkomen. Ik vind dat je enorm goed gehandeld hebt door vanuit het raam om hulp te roepen. Dus uit eindelijk heb je het met hulp zelf opgelost. Gelukkig is alles goed afgelopen en je hebt weer wat geleerd. Dikke knuffel <3
Ooh dat is schrikken zeg! Volgens mij overkomt dat iedereen wel een keertje. Je hoeft niet bang te zijn dat je direct de loedermoeder van het jaar award krijgt hoor…
Ooh dat is schrikken zeg! Volgens mij overkomt dat iedereen wel een keertje. Je hoeft niet bang te zijn dat je direct de loedermoeder van het jaar award krijgt hoor…
Jeetje wat een stress! Maar wat super goed hoe je gehandeld hebt! Ik heb vorig jaar een soort gelijke situatie gehad in de kraamperiode van mijn 2e, de baby in de box en mn oudste (toen 2 ) scharrelde rond, ik was heel even in de tuin met m’n tante toen mn oudste de deur dicht trok met de onderste knip erop… en wij dus buiten stonden zonder mobiel of sleutel van de voordeur. Blinde paniek! Ik heb zelfs geroepen dat ik het raam in zou gaan gooien haha! Uiteindelijk is m’n tante heel kalm gebleven en die heeft mn oudste weten te instrueren hoe ze de knip weer omhoog moest krijgen. Sinds dien loopt ik nooit meer de tuin in zonder te checken of de deur niet op slot kan vallen!
Toen ik net zwanger was van mijn oudste dochter heb ik me een keer opgesloten in de wc van mijn schoonmoeder toen er niemand thuis was. Ik had mijn telefoon gelukkig wel bij me naar het heeft een half uur geduurd voordat er iemand was om mij te helpen. Van de spanning en de honger heb ik nog moeten overgeven, geluk bij een ongeluk dat ik op de wc zat ?
Wat schrikken zeg! Ik krijg het al benauwd als ik het lees. Wat fijn dat je buren jullie kon helpen!
Jeetje dat is schrikken zeg. Krijg er een rotgevoel van in mijn maag als ik het lees. Ik zorg altijd dat ik mijn telefoon bij me heb. Echt altijd. Mijn man zegt dan altijd dat ik niet zonder mijn telefoon kan, maar het is dus echt voor dit soort situaties. Gelukkig hadden jullie een lieve buurman en is alles goed afgelopen ? Hoe zijn jullie naar binnen gekomen?
Och jeetje wat zal je geschrokken zijn! Ik heb (gelukkig) nog nooit zoiets meegemaakt, maar ben wel altijd bang dat zoiets gebeurt net op het moment dat ik m’n telefoon niet bij me heb…
M’n auto die ineens begon te stotteren, telefoon lag thuis… Garage deur die niet open wilde, terwijl de voordeur op de knip zat, telefoon lag binnen… Dat is wel eens gebeurt en dan ben je wel ‘vrij’ maar kan je ook niks…. Vond ik eng genoeg!
Wow wat schrikken! Ik zou ook zijn gaan schreeuwen tot iemand me hoorde idd!
Onze kinderen slapen beide aan de achterkant van t huis…
een tip maar ik weet niet of het gewerkt zou hebben…
de klink altijd met de “pin” kant aan de binnenkant in de kamer hebben. Als hij er dan uitvalt kan je hem terug stoppen en ben je in de gang kan jr uit een andere deur de klink pakken om hem open te maken.
Ik heb 1x gehad dat ik even snel de honden voor liet plassen. Ik wel de huissleutels mee nam maar die vielen op het moment dat ik de voordeur dicht trok uit m’n handen.
De sleutels lagen binnen en het koortje wat eraan zat lag buiten.
Ik idd ook her en der aangebeld maja iedereen aan het werk. Dus een verbijganger mijn vader laten bellen die gelukkig meteen kon komen.
Dochter lag in de box en zoon had een doosje rozijntjes gevonden die hij aan t opeten was…
het had erger gekund haha
Jeetje wat zul je geschrokken zijn! Ik zou ook best in paniek raken! Gelukkig dat mensen je hoorde roepen!
Jeetje wat heftig. Tranen in mn ogen tijdens t lezen… k kan me die paniek zo goed voorstellen. Blij dat t goed is afgelopen allemaal.
Ik heb ook zoiets meegemaakt, maar dan was ik zelf het kind nog en niet meer zo klein. Mijn ouders waren in de tuin bezig, en ik wilde naar ze toe. Alleen waaide het heel hard, dus toen k buiten stond waaide de deur dicht; zo hard dat de klem (een dievenklem aan de binnenkant) er op kwam te zitten. En we konden dus niet meer naar binnen.
Godzijdank was de voordeur niet op de dievenklem daar, dus met veel gepriegel hebben we via de brievenbus de deur open weten te krijgen (geen touwtje)
Dat was ook pittig schrikken..
Dikke knuffel ❤ Tess
Ah, bah, wat eng zeg! Ik ben mij er wel bewust van dat ik me buitenshuis kan opsluiten en heb dan wel altijd iets van een telefoon of sleutel bij me. Aan jouw situatie zou waarschijnlijk geen enkele moeder denken, dus een slechte moeder mag jij je absoluut niet voelen. Ontzettend fijn dat een buurman je kon helpen.
Heftig zeg! Een dextro op de bovenste plank in elke kamer is in jouw geval zeker geen verkeerd plan. Gelukkig is alles op z’n pootjes terecht gekomen en vind het juist heel fijn dat je dit deelt. Zo zijn anderen alert!
Jeetje wat schrikken! Het lijkt me een hele nare ervaring. Wat fijn dat je buren je gehoord hebben. Goed dat je dit deelt om andersn ervan bewust te maken dat een ongeluk echt in een klein hoekje zit.
Oef dat klinkt echt heel vervelend. Maar je hebt het super goed opgelost. Mama zijn is één grote leerschool heb ik inmiddels al wel ontdekt in deze 2 maanden :p
x
Jeetje! Kan mij goed voorstellen dat je geschrokken was!
Oooh kapotte deurklinken… mijn deur naar de zolder toe viel dicht door de tocht en ook ik had geen mobieltje bij mij. Ik werd pas savonds laat bevrijd toen mijn vriend eindelijk thuis kwam. Gelukkig waren wij toen nog kinderloos… pfff
Ojeee dat is schrikken !!
Ik neem altijd mn sleutels mee als ik nr buiten ga, meestal is de achterdeur ook wel open en we wonen gelijkvloers dus ik kan vanuit elke ruimte naar buiten klimmen.
Een vriendin van me maakte onlangs mee dat de voordeur achter zich dicht sloeg terwijl haar dochtertje nog binnen stond beneden ad trap. Ze heeft moeten een raam insmijten om binnen te geraken. Haar dochter zat ondertussen al boven op de trap. Gelukkig niets gebeurd maar dat had wel erger kunnen aflopen.
Jeetje! Dat is schrikken zeg. Gelukkig is het goed afgelopen.
Pfff wat moet je geschrokken zijn! Ook lichtelijk in paniek. Gelukkig hoorde je buurvrouw je hebben de buren je adequaat geholpen! Begrijp heel goed dat je met je Dm1 alle gedachten wat kan gebeuren door je hoofd gaan. Je Blog is een eye-opener voor andere mensen met kapotte of half kapotte deurklinken.
Oei, dat is schrikken zeg. Ik zorg er tegenwoordig voor dat ik altijd mijn telefoon bij me heb als ik bijvoorbeeld naar boven ga. Heb weliswaar geen kleine kinderen meer, maar na een val van de trap heb ook ik mijn lesje geleerd. Gelukkig heb je hulp gekregen en is het goed afgelopen en was er ook met de meisjes niets aan de hand.
Jaaa! Dit is altijd een grote angst van mij: tijdens de verbouwing van ons huis zat de deurklink van de kamer van onze jongste een beetje provisorisch vast, sterker nog: er was maar 1 deurklink aan één kant, aan de andere kant zat niks. Uit laksheid heeft het echt maanden geduurd voor we een normale deurklink erop hadden gezet. De deur ging gelukkig niet heel makkelijk dicht omdat hij
hartstikke krom is, maar 1 keer is het de oudste dus wel gelukt om hem dicht te doen. Gelukkig kwam precies op dat moment mijn schoonvader langs, dus we zaten uiteindelijk maar 30 seconden opgesloten en omdat ik wist dat hij langs zou komen was er geen sprake van paniek. Maar ik snap je gevoel heel goed!
Jeetje…..
Wat erg.
Vooral omdat je ziek bent en kinderen hebt.
Gelukkig is het goed afgelopen.
Ik was niet lang geleden ook een sleutel vergeten..
In paniek was ik.
Xoxo
Jeetje Kelly wat schrikken idd!! Zeker met jouw diabetes. Ik heb het andersom gehad. Tijdens het uitladen van de boodschappen gooide destijds mijn 1,5 jarige dreumes de deur dicht en mijn sleutels lagen al op tafel binnen…. Traphekje naar boven was open… Gelukkig had ik een raam open staan en was de buurman met lange ladder thuis. Ik kon dus via raam terug naar binnen kruipen maar pfff….was me ook een stressmoment.
Wow, ik kan me voorstellen dat je in paniek was. Dat zijn inderdaad dingen die kunnen gebeuren maar die je niet wilt meemaken. Gelukkig kon je de buren verwittigen. Met een baby op komst ga ik er zeker op proberen letten om mijn gsm altijd bij me in de buurt te hebben.
Oh, wat een schrik! Gelukkig maar dat er fijne buren zijn zeg… Je moet jezelf niks kwalijk nemen, een ongelukje zit in een klein hoekje. Dikke knuffel!
oh jeetje, ik snap heel goed dat je je rot geschrokken bent 😮
WoW wat schrikken!! En wat fijn dat de buurman jullie kwam redden. Zeker heel attent
Aaah wat ontzettend sneu zeg!! Ik zou ook volledig in paniek zijn en dan heb ik nog niet eens diabetes. Hè wat ontzettend heftig voor jullie!! Mij is het (nog) niet overkomen maar mijn ouders wel bij mij op een vakantiepark toen ik klein (1,5jaar) was. Eentje is er als een gek naar de receptie gerend en één bleef met mij praten aan de deur en voor het raam. Er is gelukkig niks gebeurd maar het kan echt elke ouder overkomen! Goed dat je dit deelt! Houdt ons ouders alleen maar alert!!
Oh bah wat een enge ervaring! Gelukkig heb je durven roepen, en heb je nog helder na kunnen denken…. heb zelf ook ooit zoiets mee gemaakt maar dan met een buiten situatie ik was midden in de nacht wakker en ik hoorde de kat onder mijn raam miauwen dus ik naar beneden met alleen een nachthemden aan en een kort broekje (heb het snel warm snachts) ik naar buiten, toen viel de duet achter mij dicht… niet zo’n groot probleem opzich… wel dat het -7 was die nacht en ik door mijn dunne kleding in de vrieskou stond… ik vond het tot een paar jaar terug dood enge gedachte maar nu kan ik er wel om lachen…
Jeetje dat lijkt me idd heel erg schrikken! Opgesloten zitten is zo naar! Ik heb vroeger zelf een keer opgesloten gezeten in mijn eigen basisschool. Mijn moeder werkte daar als vrijwilliger en ik was haar aan het zoeken en dwaalde de school door (al ver na schooltijd) richting kopieer apparaat en toen ik terug kwam en naar buiten wilde lopen zat de deur op slot en was er niemand meer. In paniek kreeg ik hem niet open (draaislot aan de binnenkant) Ik dacht: dan loop ik naar de telefoon en bel ik haar op, maar toen ik terug liep de gang in ging het alarm af. Toen weer in paniek naar de deur gegaan en gelukkig kreeg ik hem toen wel open en kon ik naar huis.
Later ook nog eens op de middelbare school opgesloten gezeten, toen was ik mijn werk aan het zoeken in het voorraadhok van het handvaardigheid lokaal en toen werd het lokaal afgesloten omdat ze dachten dat het leeg was. Gelukkig zat er een nooduitgang in dat hok die uitkwam in de Aula, maar omdat die deur klemde was ik ook niet 123 eruit.
En ook heb ik als klein meisje van 5 of zo mijn moeder een keer buitengesloten toen ze de was ging ophangen in de tuin. Toen had ik de deur op slot gedaan en stond zij buiten zonder sleutels. En toen ze riep dat ik de deur open moest maken lukte dat blijkbaar niet, want toen riep ik ‘kan niet, kapot!’ Ook toen heeft onze buurman geholpen. Hij zette een ladder voor het slaapkamerraam die open stond, schroefde de uitzetijzers eraf en is toen via het raam naar binnen geklommen om de deur te openen. En ik zat gewoon lief te spelen in de woonkamer alsof er niks gebeurt was. Ik herinner me dit zelf niet, maar heb het verhaal zo vaak gehoord van mijn moeder later XD haha.
Gelukkig is het bij jullie ook goed afgelopen!
Dat moet verschieten zijn. Gelukkig eind goed al goed!
Tijd voor een apple watch
Ohhhhh zo herkenbaar. Ik ging buiten de ramen lappen , onze oudste van 2 jaar keek naar de teletubbies , baby in de kinderwagen.
De oudste zwaaide leuk naar mij en deed de deur dicht maar ook de dievenklik, waardoor ik niet naar binnen kon , natuurlijk geen sleutels op zak. Ik ben naar de buurman gegaan die is naar mn schoonouders gegaan om de sleutel op te halen. Dit alles duurde 3 kwartier , nog nooit duurde 3 kwartier zolang en de oudste zwaaide heel schattig naar mij als ik probeerde hem duidelijk te maken om de klik open maken . Sinds die tijd gelijk de onderste klik er af gehaald ?
Kippenvel staat op m’n armen.. wat moet je bang geweest zijn!
Gelukkig ben je gehoord door 1 van de buurvrouwen.. Dapper dat je dit met ons deelt, want het is een angstige ervaring! ?
Wat schrikken zeg! Je hoeft jezelf niks kwalijk te nemen, je bedenkt toch ook niet dat dit kan gebeuren!!! Ach en die arme Lana voelt zich helemaal schuldig en die kleine Amy, straks als Feline groter is kunnen jullie het haar vertellen en kun je er om lachen, al kan ik me nu voorstellen dat je de schrik nog in de benen hebt. Stoer dat je het gedeeld hebt!
Oh dit is ook mijn angst.
Wij hebben een soort van “voorraadkamer” maar deze heeft alleen een klink aan de kant van de woonkamer.
Als je er in staat en de deur valt dicht krijg je hem dus ook niet meer open.
Als ik alleen ben met de kinderen neem ik altijd mijn telefoon mee als ik daar wat moet pakken en ik zet een krukje tussen de deur.
Hij is één keer dichtgevallen maar gelukkig konden mijn dochters hem nog voor me openduwen.
Dat lijkt me flink schrikken. Gelukkig heb je oplettende buren die je uit de brand konden helpen.
Heel lang geleden hadden we een penslot op de deur die niet goed meer werkte. Van buitenaf kon je er wel de deur mee op slot doen maar van binnenuit kon je niet van het slot af halen. Toen sloot mijn vriendje me per ongeluk op toen hij naar zijn werk moest. Achteraf hebben we er wel flink om kunnen lachen. 🙂
Dat lijkt me flink schrikken. Gelukkig heb je oplettende buren die je uit de brand konden helpen.
Heel lang geleden hadden we een penslot op de deur die niet goed meer werkte. Van buitenaf kon je er wel de deur mee op slot doen maar van binnenuit kon je niet van het slot af halen. Toen sloot mijn vriendje me per ongeluk op toen hij naar zijn werk moest. Achteraf hebben we er wel flink om kunnen lachen. 🙂
Wat zal dat schrikken zijn geweest zeg! Maar zoiets kan altijd gebeuren en daar ben jij echt niet ‘schuldig’ aan op de een of andere manier. Slim om uit het raam te gaan roepen en super fijn dat je zulke lieve buren hebt!
Jeetje, dat is schrikken geweest! Gelukkig heeft de buurman en kon hij je helpen. Ik heb van mijn moeder gehoord dat ik dit ook eens voor elkaar heb gekregen. M’n moeder stond op het balkon en ik had de klip erop gedaan. Dus mijn moeder is van het balkon gesprongen (1 hoog).