Mijn blog Kellycaresse.nl is niet alleen een platform voor mijn ervaringen, maar ook deel ik af en toe de ervaringsverhalen van andere vrouwen en moeders. Sommige onderwerpen zijn taboe en door deze toch te delen kan hier openheid over ontstaan. Zo mailde Marije mij met haar heftige verhaal. Zij heeft helaas te maken gehad met een missed abortion. De term missed abortion betekent dat de zwangerschap niet meer in tact is, terwijl de miskraam (nog) niet op gang komt. Een miskraam zonder dat je dit zelf merkt. Marije (28 jaar): Mijn vriend en ik hebben nu iets meer dan vier jaar een relatie en deze lente wilden we onze liefde bekronen met een kindje. Onze kinderwens is er al heel lang. Afgelopen juni gingen we op vakantie naar Griekenland en grapte mijn vriend: “Ik ga je daar bezwangeren.”
Toen onze vakantie erop zat en wij afscheid namen van de lokale supermarkteigenaar, zei hij: “Volgend jaar met een baby terugkomen he?” Tijdens een etentje met een vriendin, voelde ik dat ik naar het toilet moest. Onmerkbaar verdrietig kwam ik terug van het toilet. Ik had wat bloed verloren. Ik wist dat we het de tijd moesten geven. Zo lang waren we immers niet ’bezig’. Twee weken later at ik voor het eerst van mijn leven makreel en dronk ik koffie. Ik appte mijn moeder een foto en haar reactie was: “Ben je niet zwanger?” Naar aanleiding van haar reactie deed ik de volgende ochtend een test. Ja hoor. Zwanger! Terug in bed lag ik te woelen en toen mijn vriend wakker werd, vertelde ik het hem. Wat waren we blij! De extra test die middag vertelde ons dat we al op week 5 zaten.
We besloten het geheim te houden en het na de eerste echo (op 5 september) te vertellen aan familie en vrienden. Wat waren we zenuwachtig voor die echo. Als het kindje maar goed zit en als het hartje maar klopt. Op de echo zagen wij een actief kindje. Erg mooi en emotioneel om te zien. Onze droom was uitgekomen! Tot de echoscopiste benoemde dat er vocht te zien was bij het nekje en buikje van ons kindje. Het kon iets, maar ook niets zijn. Het kon vanzelf weer wegtrekken. De verloskundige praktijk verwees ons door naar het ziekenhuis om het vocht verder te laten onderzoeken. Tijdens de intake wilde de gynaecoloog ons kindje bekijken. Mijn moeder was mee en vond het prachtig, maar helaas hetzelfde bericht; Vocht… We werden doorverwezen naar een ander ziekenhuis waar ze geavanceerde echo’s en meer onderzoeksmogelijkheden hebben.
Deze afspraak was op 13 september, tevens de twaalfde week van mijn zwangerschap. Voorafgaand de geavanceerde echo kregen we uitleg over wat het vocht kon betekenen. Tijdens de echo die volgde zagen wij het meteen. Mijn vriend en ik keken elkaar aan en de tranen rolden over onze wangen. De gynaecoloog bevestigde onze tranen. Wat een verdrietig beeld. Van een actief kindje naar een ineen gedoken, bewegingloos kindje. Meteen moesten we nadenken over de verdere behandeling, namelijk curettage of het opwekken van een bevalling door medicatie.
Ons kindje is in de nacht van 15/16 september, in het ziekenhuis, geboren middels een Misoprostol inductie. Na de geboorte beoordeelden de arts en verpleegkundige hetgeen wat ze zagen en concludeerden dat zowel het kindje als de placenta waren geboren. Op 16 september is ons kindje voor onderzoek naar een patholoog gegaan omdat wij jong zijn, het onze eerste zwangerschap was en vanwege het vocht bij de foetus. De weken erna vloeide ik erg en had ik hevige krampen. Op 4 oktober hadden wij een afspraak in het ziekenhuis met een arts voor de uitslag van het pathologisch onderzoek. Helaas was deze uitslag incompleet. Ik heb toen mijn klachten benoemd en kreeg een echo. Op de echo was iets te zien, maar het gaf geen duidelijk beeld. Het was onnodig om verder te onderzoeken en ik kreeg een afspraak voor de week erop.
Op 5 oktober kreeg ik ‘s avonds ineens hoge koorts. Ik belde naar de doktersdienst en we moesten zo snel mogelijk komen. Daar werden we doorverwezen naar de spoedeisende hulp. Ik kreeg weer een echo. Volgens de gynaecoloog was er veel (ontstoken) weefsel te zien dat er spoedig uitgehaald moest worden. Ik werd weer opgenomen in het ziekenhuis. Daar lag ik, midden in de nacht, op een observatiekamer met allemaal anderen. Ik heb geen oog dicht gedaan. Die volgende ochtend werd ik klaargestoomd voor de O.K. Het ontstoken weefsel zou verwijderd worden door middel van curettage. Direct toen ik wakker werd uit de narcose voelde ik me een stuk beter. Ik heb in totaal twee nachten in het ziekenhuis gelegen. Dit alles speelt nu al zeven weken. Ik ben nog steeds niet de oude. Door de curettage ben ik veel bloed verloren en moet ik aansterken.
Wij zijn erg blij met de steun die wij hebben gekregen van onze families, vrienden en collega’s. Wat ik erg jammer vind is dat er weinig over op internet staat. Ik had nooit van een missed abortion gehoord en in mijn omgeving is het, voor zover ik weet, niet voorgekomen. Onze kinderwens blijft, maar wij willen dit eerst een plekje geven en hopen dat de uitslagen van het onderzoek voor ons positief uitvallen. Liefs Marije.
Dankjewel Marije, voor het delen van je heftige verhaal, wat lijkt me dit intens verdrietig om mee te maken. Wat een grote schrik. Ik vind het knap dat je je verhaal op mijn blog wilt doen om zo openheid over dit onderwerp te creëren. Ik ben dan ook benieuwd of iemand zich herkent in het verhaal van Marije. Hoe ben jij hiermee omgegaan? Je mag ook anoniem reageren als dit fijner voelt. Marije en ik zijn benieuwd naar jullie reacties bij de comments.
Lees ook: De impact van een Miskraam
Wil jij je aangrijpende verhaal ook delen op Kellycaresse.nl? Stuur me een mailtje via kelly@kellycaresse.nl
Wat heftig Marije! Vreselijk om je kindje te verliezen. Ik ben zelf ook mijn kindje in een heel vroeg stadium kwijtgeraakt, maar ik had verder geen fysieke klachten. Ik wens je heel veel sterkte. Voor nu inderdaad het verlies van je kindje verwerken en hopelijk is een volgende en voorspoedige zwangerschap jullie gegund.
Mama Lifestyle Blog onlangs geplaatst…Carrière en moederschap
Hoi, ik heb het helaas ook meegemaakt. Het is vreselijk. Het verdriet, ziekenhuis, operatie, etc. Ik wens Marije ontzettend veel sterkte. Mijn verhaal is lang maar zal het naar Kelly mailen. Ik hoop dat ze het kan lezen, ze heeft immers veel volgers. Ik weet niet of je daar iets aan hebt maar weet dat ik jouw verdriet heb meegemaakt. Het positieve is wel dat ik daarna voor de tweede keer mama ben geworden. Ik gun jou en jouw vriend hetzelfde, een prachtige, gezonde baby.
Jeetje wat een heftig verhaal. Missed abortion komt vaak voor, maar niet vaak met zo’n nare nasleep. Veel sterkte gewenst!
Lisette onlangs geplaatst…Behind the scenes
Dat moet een heftige periode zijn geweest en nu nog. Hopelijk komt er nog een tweede zwangerschap waarbij je een hele fijne ervaring hebt en er een mooi gezond kindje uit komt.
Nicole onlangs geplaatst…Eigenwijs de week door #29 | blogevents & sinterklaas
Ik heb zelf een missed abortion gehad met 9 weken. Het kindje was minuten voor de echo overleden waardoor het de armpjes en beentjes nog uitgestoken had. Het leek echt een kindje, maar het hartje klopte niet. Met pillen de miskraam opgewekt en dat is helemaal misgegaan. Uiteindelijk met spoed opgenomen in het ziekenhuis na heel veel bloedverlies voor een curretage. Zes weken daarna was ik weer zwanger en hij wordt in januari alweer 2 🙂
Nicole onlangs geplaatst…De vijf leukste feel good series!
Een heel heftige en verdrietige ervaring lijkt me. Vooral omdat alles er de eerste keer goed uitzag. Ik hoop dat dit verdriet een plekje krijgt en jullie daarna een mooie zwangerschap en een gezond kindje mogen verwelkomen.
Monique onlangs geplaatst…Snapshot Sunday #11
Wat een heftig verhaal en vooral erg verdrietig. Hopelijk kunnen jullie het een plekje geven, krijg je een voor jullie positieve uitslag van het ziekenhuis. Sterkte!
Femke onlangs geplaatst…What I did – Week 46 2016: shoppen, uit eten en de huismus
Wat is zoiets meemaken heftig he..
Ik heb hetzelfde meegemaakt.
Wij wouden bewust jong zwanger worden zonder er teveel mee bezig te zijn.
Na een aantal jaar was het eindelijk raak ik was de wanhoop bijna nabij maar vond mezelf te jong om hulp te zoeken.
Tijdens mijn echo zag alles er goed uit, en we konden het ook echt niet meer voor ons houden.
En toen kwam de 12 weken echo die had ik wat later gekregen ivm drukte.
En toen zagen we geen hartslag meer.. alles zakte onder mij vandaan..
De miskraam kwam bij mij zelf op gang met hele heftige weeen en mijn baarmoeder bleek achteraf ook al heel erg mee gegroeit vandaar de heftige weeen.
Wij vonden dit ook zo heftig om mee te maken.
Nu 4 jaar later en een hoop geprobeer verder heb ik eindelijk mijn kind hier op mijn borst liggen slapen!
Wow wat heftig zeg. Heel veel sterkte voor jullie en ik hoop dat je snel opknapt.
karlien onlangs geplaatst…De Ardennen met kinderen, een gezinsvakantie
Wat een heftig verhaal.. Heel veel sterkte 🙁
Juliette onlangs geplaatst…Beau’s outfit: Jottum!
Een miskraam of missed abortion is altijd heftig om mee te maken. Helemaal als er daarna zo veel heftige complicaties bij komen kijken als bij jou. Ik wens jullie veel sterkte en neem vooral de rust om het te verwerken.
simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…Sinterklaas versiering 2016
Wat fijn dat je je verhaal deelt en Kelly heel goed dat je hier aandacht aan besteed.
Heb zelf bijna 4 weken geleden een miskraam gehad bij bijna 10 weken zwangerschap. Wat een verdriet als het zo gewenst is en wat een zorgen voor de toekomst. Ik wens je veel sterkte en hoop dat je- als je er weer aan toe bent- gauw een fijne zwangerschap en gezond kindje mag hebben.
Wat is dit herkenbaar. Mijn eerste zwangerschap verliep helaas precies zo, inclusief vocht, het verlies in week 13 en verblijf op de spoed. Ik heb dit toen als enorm heftig en verdrietig ervaren, het “lege” gevoel waar je mee achter blijft is onbeschrijfbaar pijnlijk en niet in woorden uit te drukken. Wat ik mij toen nog niet besefte is wat voor impact dit zou hebben op mijn volgende zwangerschap(pen); de angst voor verlies of slecht nieuws was 9 maanden lang groot. Genieten was daarom ook moeilijk, wat weer zorgde voor veel verdriet. Nog steeds vind ik het jammer dat hier weinig aandacht vanuit o.a. mijn verloskundige voor was. Nu 5 jaar later heb ik 2 gezonde kindjes, waar ik enorm dankbaar voor ben! Ik vind je heel dapper dat je jullie verdriet zo open deelt en wil jullie heel veel sterkte wensen.
Ik heb ook een missed abortion gehad. Bij de 12 weken echo bleek er geen leven meer te zijn en een paar dagen later is het door middel van een curretage verwijderd. Gelukkig is dat in mijn geval allemaal heel voorspoedig verlopen en was ik snel weer lichamelijk hersteld. Het emotionele gedeelte is uiteraard stukken lastiger. Veel sterkte voor Marije!
Wat een fijne en lieve reacties nu al! ? doet mij goed. Het schrijven hiervan heeft mij ook enorm goed gedaan. Tuurlijk ben ik nog wel verdrietig. Maar niet meer zo intens als in het begin.
Curettage bij 12week? Wilden ze bij ons niet doen… mede doordat het kindje opgestuurd zou worden voor onderzoek, maar ze wilden het ook liever “natuurlijk” laten verlopen om beschadiging aan de baarmoeder te voorkomen. Uiteindelijk toch nog een curettage gehad maar dat kwam omdat het rest ontstoken was… hebben jullie hierna al een gezonde zwangerschap gehad?
Bizar dat jullie een zelfde soort echo gehad hebben. Fijn om te lezen dat jullie nu 2 gezonde kindjes hebben mogen krijgen! .
Oh jeetje. Je gunt dit niemand. Ik hoop voor jullie dat jullie in de toekomst een gezond kindje mogen krijgen!
Wat fijn dat je erna gezonde kindjes hebt mogen krijgen!
Bij mij met 11 weken pas eerste echo ivm de feestdagen ed. En toen bleek het hartje niet of niet meer te kloppen. Kindje was ongeveer zo groot als in week 5. Toen curretage laten doen omdat ik niet het idee had dat het snel vanzelf zou komen en ik me nog hartstikke zwanger voelde.
Curretage was zo gebeurd. En binnen 6 weken zwanger van ons mannetje van inmiddels 1.
Nu ik mijn verhaal deel hoor ik toch in mijn omgeving dat zij er ook mee te maken hebben gehad. Zelf kende ik de term niet…
Wat vreselijk! Bij ons van actief naar bewegingloos… heel naar beeld. Het lijkt in het echt ook al op een kindje. Wat fijn dat je erna een gezond kindje hebt mogen krijgen. Doet me goed om te lezen en geeft mij ook kracht.
Wat lief. Bedankt!
Dankje! ?
Wat fijn om te lezen dat jullie een kindje heben mogen krijgen! Doet me goed!
Wat fijn dat jullie erna snel zwanger waren!
Dankje!
Oh wat heftig. Ik ben benieuwd naar je verhaal!
Bedankt! Lief!
Dankje!
Het was een tweeling dus kon niet meer via pillen opgewekt worden dan was de kans groot dat er resten achter bleven en alsnog gecurreteerd moest worden. Wij hebben al een gezonde knul dus dat heeft ons ook flink geholpen en we hebben zeker volop vertrouwen in een nieuwe goede zwangerschap 🙂
Jeetje heftig zeg! ik heb zelf ook een missed abortion gehad met 11 weken, maar uiteindelijk kwam het er nog wel zelf uit. Ik wilde geen medische ingreep achteraf wel spijt.
Joyce onlangs geplaatst…What i’m into #5
Wat fijn om te lezen! 🙂 ergens ben ik ook nog steeds een beetje boos dat ik het beide heb moeten doormaken.
Waarom heb je daar spijt van als ik vragen mag?
Jeetje, wat een heftig verhaal zeg. Hopelijk mogen jullie in de toekomst een gezond kindje op de wereld zetten! <3
Brittany onlangs geplaatst…Van blogger naar vlogger..
Wat een heftige nasleep zeg! Neem zeker de tijd om deze periode te verwerken en samen met je partner en naasten er goed over te praten. Ik heb twee miskramen gehad waarvan ik er eentje moest opwekken met pillen. Heftig om een intacte embryo dan te moeten verliezen. Momenteel zwanger en 3x bleek scheepsrecht te zijn.
Anita onlangs geplaatst…Plog 11 november 2016: echo en TV opnames
Hoi Marije,
Ik schrok even een beetje toen ik je naam, leeftijd en onderwerp zag. Ik heet namelijk ook Marije, ben ook 28 jaar en helaas ook een miskraam gehad (wel vroeg hoor, bij 6 a 7 weken en was spontaan op gang gekomen). Gelukkig nu 2 gezonde meiden:).
Hoe vroeg het ook gebeurd tijdens een zwangerschap, een miskraam is gewoon erg verdrietig. Je hoopt natuurlijk op een andere uitkomst met zo’n echo. Vervelend dat je uiteindelijk nog gecurreteerd moest worden.. Veel sterkte!
Ik vind het fijn dat het steeds minder taboe wordt. Ik heb twee jaar geleden een missed abortion meegemaakt. De 10-wekenecho was niet goed, er was alleen een klein, verschrompeld iets te zien. Ik mocht kiezen tussen de miskraam zelf op gang te laten komen of een curretage, maar de nacht erop kreeg ik hoge koorts en weeën om de twee minuten, waardoor het alsnog snel weggehaald moest worden. Een moeilijk ervaring waar ik nog regelmatig op terugkijk. Zeker omdat ik nu drieëndertig ben en geen relatie heb, voelt het alsof dat misschien wel mijn enige kans was.
holy moly, wat een heftig verhaal! <3
femketje onlangs geplaatst…Unboxing – Coastal Scents (dermarolling.nl).
Helaas hebben wij het ook meegemaakt. Bij 11 weken zagen ze geen kloppend hartje meer. Twee dagen later ben ik geopereerd en lichamelijk was ik snel weer hersteld.
Precies 4 maanden na mijn operatie had ik weer een positieve test in handen en morgen ben ik alweer 30 weken zwanger.
Neem vooral de tijd om te herstellen, heel veel sterkte!
Fenna onlangs geplaatst…Review Flormar Terracotta Blush-On: Touch of Apricot
Jeetje wat onwijs heftig zeg!
Sandra onlangs geplaatst…REMINDER WINACTIE! (MARMEREN) MACBOOK COVER IACCESSOIRES.NL
Heftige tijd, nog extra met zon nasleep. Zorg dat je het een plekje geeft. Een plekje in je hart
Jodi – liefthuis onlangs geplaatst…Lieve Roosje…- Ineens besefte ik me…Ik heb mijn meisje nog niet gevoeld…
Ik herken je verhaal maar al te goed. In juni 15 krijgen wij ook te horen dat we een MA hadden. Na jaren ivf leek onze droom uit te komen maar viel ook ineens volledig in elkaar. Bij mij is er ook restweefsel blijven zitten wat eind aug ’15 nog weggehaald is.
In jan de stap gezet het nogmaals te proberen via België. Op dit moment ben ik 29 wkn zwanger. Ik had nooit verwacht dat deze MA zoveel invloed nog zou hebben op mijn huidige zwangerschap. Ik ben als de dood dat dit als nog fout afloopt. Eerst de angst voor opnieuw een MA, dan de angst voor een slechte 20 wkn echo en nu door de harde buiken de angst voor een extreem vroeggeboorte. Nee een zorgeloze zwangerschap zal ik nooit meer hebben
Dankje voor het delen. Wat heftig en moedig dat je het verteld. Ik denk ook dat wij bij een volgende zwangerschap dat gevoel hebben… wij gingen hier helemaal niet vanuit. Ook omdat in de omgeving iedereen maar “goede” zwangerschappen hebben. Stom eigenlijk. Wat fijn dat je nu zwanger bent! Nog even en de kleine is er!
Klinkt goed dus! Geniet van je zwangerschap 🙂 X
heel heftig zeg, ben er stil van…
rachel onlangs geplaatst…#Vlog 19 november ’16
Wat een heftig verhaal! Heel erg veel sterkte! <3
Lifeaholic.nl onlangs geplaatst…Outfit of the Day #2
Aah! Dat was niet de bedoeling 🙂
Wat heftig. Fijn om te lezen dat je momenteel zwanger bent… ik hoop dat alles goed mag gaan. Besef me ook echt dat het een wonder is! Ik hoop dat je toch nog een beetje kunt genieten van je zwangerschap.
Wat lief, dankjewel!
Dankjewel!
Jeetje wat heftig, en ontzettend vervelend dat er niks te vinden is op internet hierover. Hebben de artsen je na de curretage nog wat meer kunnen vertellen hoe dit heeft kunnen gebeuren?
Jessica onlangs geplaatst…Cadeau tips voor kinderen Sinterklaas/kerst
Pff dit raakt me echt, van actief naar bewegingloos. Namelijk precies wat wij ook mee hebben gemaakt, nu alweer ruim 2 jaar geleden.
Met 10 weken een goede echo gehad, 2 weken later bleek dat het kindje bij 11 weken is overleden, dat beeld vergeet je nooit meer hè. Maar ik kan je wel vertellen dat je er mee om leert gaan.
Inmiddels ben ik 2.5 maand geleden moeder geworden, de missed abbortion en 2 miskramen die ik daarna nog heb gehad zal ik nooit vergeten, maar zodra je (eindelijk) je kindje in je armen hebt verzacht dat wel de pijn. Hopelijk mogen jullie ook snel een klein wondertje verwelkomen!
Heel veel sterkte samen
Het blijf verdrietig. Je voelt je zwanger. Je bent het ook. En ineens… houdt het op. Bizar… fijn dat jullie inmiddels 2 gezonde meiden hebben mogen krijgen.
Het enige wat ze steeds zeggen dat wij waarschijnlijk “dikke vette pech” gehad hebben en het geen levensvatbaar kindje geweest zou zijn. In het begin wilde ik daar niets over horen maar het geeft me nu meestal wel troost. Of bedoelde je dat niet?
Allereerst sterkte!
Mijn 1e 2 zwangerschappen waren met 10 weken beëindigd.. gelukkig kwam het allemaal vanzelf op gang en heb ik behalve het emotionele, geen klachten gehad.. nu ruim 3 jaar verder ben ik 2 gezonde jongens (1 en 2.5 jaar) rijker! 🙂 bij ons gewoon dikke vette pech en heeft de natuur gedaan wat ie moest doen.
Ik besef me nu nog meer hoe bijzonder het is als het allemaal wel goed gaat. Vanuit zo goed als niets kan een heel mooi wondertje komen. Bijzonder!
Nogmaals sterkte en ik hoop dat het jullie, als jullie er weer aan toe zijn, ook gegunt is
Alleenstaande heel veel sterkte met het verwerken!
Mijn 1e 2 zwangerschappen zijn beëindigd met 10 weken. De eerste keer kwam ik erachter vlak voor de eerste echo. De 2e keer bij de eerste echo. Heftig emotioneel, maar gelukkig voor mij niet zo’n heftige nasleep. Je weet dat zoiets kan gebeuren (in mijn omgeving meerdere miskramen geweest, je leeft met hen mee, maar je weet pas echt wat ze voelen als je het zelf mee maakt) maar ja je maakt het liever niet zelf mee, dat weet je pas echt als het je overkomt.
Nu ruim 3 jaar verder, ben ik 2 gezonden jongens (1 en 2.5 jaar) rijker.
En ik denk dat ik me nu juist pas echt besef hoe bijzonder het is dat er zoveel gezonde kindjes geboren worden. Als je je bedenkt dat er eerst zogoed als niks is en dan 9 maand later kan er zomaar een gezond kindje in je leven zijn.
De natuur heeft het zelf opgelost, het was gewoon dikke vette pech! Hoe ellendig dat ook was/is!
ik hoop dat het jullie ook snel gegunt is (als jullie er aan toe zijn) sterkte nogmaals!
Oh oeps 2 keer. Eerste keer deed hij het niet (dacht ik)
En i.p.v. alleenstaande in dit bericht moet er allereerst staan in de eerste zin.
Wat dapper dat je je verhaal op papier hebt gezet. Wat een intens verdriet.. kippenvel en tranen terwijl ik het las.. Lieve Marije heel veel sterkte, Xx
Ik denk dat je ontzettend veel vrouwen helpt door het zo openlijk delen van jouw verhaal. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik vind vijf jaar geleden voor het eerst op zoek ging naar verhalen van vrouwen die hetzelfde hadden doorgemaakt als mijn man en ik destijds. Voor mij was die MA de eerste van drie MA’s en een gewone miskraam. Wij zijn pas na de tweede keer de medische molen ingegaan, en kregen het hartverscheurende nieuws dat de kans op een kindje via de natuurlijke weg voor ons heel erg klein was. Wij hebben besloten toen om dat te accepteren – hoe moeilijk dat ook was. Vorig jaar had ik echter toch opeens weer een positieve test in handen. Ik verwachte er verder niets van, maar wachtte gewoon nog een miskraam af. Maar wonder boven wonder gebeurde dat maar niet tot ik negen maanden later opeens toch een prachtig knulletje in mijn armen kreeg gedrukt van de gynaecoloog. Ik ben elke dag opnieuw zo dankbaar dat het zo uit heeft mogen pakken. Maar oh wat had ik destijds verhalen zoals dit nodig gehad om te weten dat ik niet alleen was.
Joanydvv onlangs geplaatst…Maak je eigen zine & doe mee aan de zineswap
Aaah wat lief. Dankjewel!
Wat een prachtig wonder!gefeliciteerd!
Lief dankjewel!
Wij blijven hoop houden 🙂 fijn dat jullie een wondertje hebben mogen krijgen ?
Heftig! Ik hoop dat je, je geluk nog mag vinden voor de 40ste. ?
❤️
Dankjewel! Het blijft onze droom! X
Fijn om te lezen! Gaat alles goed?
Heel veel sterkte. Heb zelf 1 spontane miskraam gehad en 2x curretage gehad. Inmiddels 1 gezond jongetje van bijna 5 en afgelopen augustus bevallen van een mooi meisje die helaas een hartafwijking heeft/had. Maar tot nu toe zijn de vooruitzichten goed. Nu veel gesprekken met een psycholoog om alles een plaatsje te kunnen geven.
Ik weet uit ervaring dat al het commentaar van mensen vervelend is. Dus het enige wat ik je wil meegeven is: doe alles op je eigen tempo en geef het een plaatsje & dan komt het uiteindelijk wel goed.
Inmiddels is het een halfjaar geleden dat het gebeurd is. De bevalling datum is gelukkig achter de rug nu. Vergeten doen we het nooit. Wij proberen positief de toekomst tegemoet te zien! Heb ook lang gedacht om er over te praten maar mijn verhaal delen en veel praten met familie vrienden en collega’s heeft me goed gedaan.
Wat heftig zeg! Ik ben zelf mijn eerste dichter verloren met 20 weken aan hartafwijkingen. Nu mama van een super lieve zoon. Helaas vrijdag echo gehad dat ons 3de kindje na 7 weken gestopt is met groeien. Nadat wij wel al een goed echo hadden gehad. Bah. Ben nu in afwachting dat het opgang moet komen…
Lisette onlangs geplaatst…Law of attraction – Affirmation
Marije, ik wil je heel veel sterkte wensen.
Ik ben een aantal weken terug met spoed geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Wat ik vooral heel moeilijk vind zijn de zwangerschapsaankondigen waarbij ze uitgerekend zijn in oktober, dat was ook de maand geweest waarin wij ons derde (& waarschijnlijk 4de) wondertje zouden mogen verwachten.
Goed dat je het de tijd geeft om het allemaal een plekje te geven.
Een zeer zwaar onderwerp dat hier ook nog vers is. Ik heb net hetzelfde mee gemaakt. De curettage is op 23 februari doorgegaan. Ik heb nog steeds geen manier gevonden om dit te verwerken. Kan je dit ooit verwerken? Het ooh zo gewenste kindje dat niet gekomen is. Ik kan je niet vertellen wat je moet doen om de pijn te verzachten. Ook mijn woorden zullen niets verzachten, het verdriet niet minderen. Maar weet toch dat ik héél erg met je mee leef, waarschijnlijk ook omdat ik heel erg weet hoe het voelt. Het is niet eerlijk. Er gebeuren zoveel nare dingen met lieve kindjes, bijzondere mensen en al die criminelen mogen hun gang gaan en krijgen niets voor. Voor mij is de logica momenteel heel ver te zoeken. Ik hoop echt dat je een manier vindt om dit te verwerken en ik weer zeker dat de hemel weer een heel mooi, lief en bijzonder sterretje bij heeft.
Héél veel liefs en bijzonder veel sterkte!
Oh wat vreselijk naar en verdrietig. Ik dacht toen ik het meemaakte dat ik de enige was, bizar dat zoveel vrouwen hetzelfde mee maken. Je gunt het niemand. Sterkte! Xx
Ja! Hou maar op. Iedereen om je heen is ineens zwanger… vreselijk lijkt me dat. Kun je het een plekje geven? Xx
Ja! Dat vond ik ook super stom. Ook het feit dat iedereen om ons heen gewoon “vrolijk” door ging met het leven. Dat van ons stond stil. De datum dat wij ouders zouden worden is voorbij. Ik vond het een hel. Wat ik heb gehoord van andere meiden die hetzelfde hebben meegemaakt dat je het pas een beetje kan accepteren als je opnieuw zwanger bent… hier over kunnen wij nog niet oordelen. Ik wens jou ook heel veel sterkte xxx
Hallo Marije,
Graag wilde ik even weten hoe het voor de rest met jou gaat? Ben jij alsnog zwanger geraakt? Hoelang heeft dit geduurd?
Hier op 1 april ook achtergekomen dat het vruchtje geen hartslag meer had. Ik was toen 11.5 week zwanger, het hartje is rond 8 weken gestopt. Mits al de coronamaatregelen was de gynaecoloog voorstander van medicatie te geven om zo miskraam op te wekken. Hier heb ik jammer genoeg niet goed op gereageerd, met opname via spoed als gevolg. Ik verloor zoveel bloed, maar vruchtje kwam er niet mee af. Na 2 zakken bloed en het verwijderen van vruchtje (geen curettage) mocht ik het ziekenhuis verlaten. Na 8.5 week mocht ik pas terug op controle komen, hierbij zag de gynaecoloog dat er toch nog een stuk placenta is achtergebleven. Het voelde mentaal als een 2de MK. Een afspraak voor een curettage werd gemaakt. Ook hier moest ik weer 1.5 week wachten omdat de gynaecoloog verlof had. Ook hier verliep niet alles zoals ik hoopte. Weer heel veel bloed verloren, en de arts zei dat ze niet zeker is dat ze al het weefsel mee had omdat het zo vast zit. Dus nu moet ik weer 5 weken wachten… Ik ben dat wachten zo beu… Ondertussen is het al 2.5 maand geleden en door alle complicaties en wachten kan ik het geen plaats geven. En voorlopig is er nog geen einde in zicht. 😔 Wat als ik nogmaals een curettage moet ondergaan, dit kan toch niet goed zijn voor baarmoeder? Wat als ze deze beschadigen? Dan kan ik mijn kinderwens op mijn buik schrijven. Ik weet ik mag van geluk spreken, ik heb 2 gezonde kinderen (beide na eerste maand al zwanger), maar er is een gemis.. maar de leeftijd tussen de andere kinderen wordt alleen maar groter en we worden alleen maar ouder.
Hoe kan je dit psychologisch een plaats geven als het toch niet meer lukt?!
X