Ik ben momenteel ver in verwachting van ons derde meisje. De bevalling komt steeds dichterbij. Bij Lana werd ik met 34 weken zwangerschap al verrast met een vroeggeboorte door het Hellp-syndroom waar ik toen mee kampte, waardoor zij met een spoedkeizersnede gehaald is, omdat we beiden in levensgevaar waren. Mijn wens was daarom groot om van mijn tweede kindje natuurlijk te bevallen. Na een bevalling van ruim 13 uur weeën en vervolgens een kwartier persen, werd besloten ook Aimy met een keizersnede te halen omdat het op de natuurlijke manier niet zou lukken. Dit keer weet ik daarom al dat ik ga bevallen met een geplande keizersnede, de primaire sectio zoals ze dat noemen. Hoe kijk ik hier naar uit? Wat zijn mijn verwachtingen? Ik deel hier vandaag meer over.
Na twee keizersnedes, wordt de derde bevalling ook een (geplande) keizersnede
Na twee keizersnedes wordt een natuurlijke bevalling ontraden en wordt een volgende bevalling gedaan met een (geplande) keizersnede. Je spreekt dan een datum af met het ziekenhuis waarop jullie kindje geboren zal worden. Tenzij een bevalling daarvoor al spontaan op gang komt, dan zetten ze de keizersnede direct in (secundaire sectio). Ik krijg regelmatig de vraag hoe ik hier tegenaan kijk. Want ik deelde in mijn tweede zwangerschap ook in een aantal artikelen dat ik de impact van een keizersnede zo heftig vond, en dat mijn wens om natuurlijk te bevallen zo groot was. Toch kijk ik er nu heel anders tegenaan. Ik heb namelijk alle facetten van een natuurlijke bevalling ervaren vorige keer, op de vaginale uitdrijving na. Ik heb uren met heftige weeën gezeten dus ik weet hoe het voelt, ik kan erover meepraten en ik heb ervaren hoe mijn lichaam een kindje op de wereld wilde zetten. Ik heb ook geprobeerd haar uit te persen, helaas zonder volledige ontsluiting. Ik wilde heel graag ‘dit eens hebben meegemaakt’. Er over mee kunnen praten, ervaren wat voor oerkracht er uit je lichaam komt om je kindje op de wereld te zetten. Dat oergevoel heb ik ook zo ervaren bij het geven van borstvoeding aan mijn twee dochters, waarbij je lichaam op eigen kracht, je kindjes groot kan voeden.
Het was bij de bevalling van Aimy bijzonder om te ervaren hoe mijn lichaam alles op gang bracht en door middel van weeën een doorgang maakt voor je kindje. Ik heb toen helaas ook weer ervaren dat het niet is gelukt op eigen kracht. Dat ik moest accepteren dat er hulp van het ziekenhuis nodig was om allebei gezond uit de bevalling te komen. En daarom heb ik er nu ook vrede mee. Been there, done it, maar veiligheid en gezondheid staat voorop en in ons geval betekent dat voor mijn volgende bevalling een geplande keizersnede. Ik heb er vrede mee en ik ben blij dat ik daardoor nu wel eens weet hoe mijn bevalling gaat verlopen, zonder angstig te hoeven zijn voor een zwangerschapsvergiftiging, of urenlang op een paar centimeters ontsluiting blijven hangen. Het blijft geen onderwerp waar ik onwijs happy op reflecteer, maar het hoort ook bij mij en het is een taboe waar weinig over gesproken wordt.
Nadelen van een keizersnede
Een keizersnede kent wel allerlei nadelen. Ik kan niet meepraten over de nadelen van een natuurlijke bevalling, bij mij is het ‘down there’ verder allemaal nog zo ongeschonden als maar zijn kan, maar de keizersnede laat ook letterlijk haar littekens na. Het herstel van een keizersnede heb ik namelijk, met name bij Aimy, als heel heftig ervaren. Een aantal weken ben je volledig uit de running en ervaar je veel pijn en lichamelijke ongemakken. Lopen is de eerste 2 weken bijna niet te doen, je eigen kindje optillen is een uitdaging, en dan heb ik nog twee kindjes die alle liefde en knuffels van mama kunnen gebruiken. Tegen die herstelperiode zie ik dan ook enorm op. Ook het geven van borstvoeding komt na een keizersnede vaak wat lastiger op gang, maar ook hier heb ik alle vertrouwen in, ik weet dat mijn lichaam het kan en ik heb er ook weer heel veel zin in. De hele herstelperiode heb ik natuurlijk helemaal over voor dit mooie wonder in mijn buik. Een klein lief zusje voor Lana en Aimy. Ik ben enorm dankbaar het weer allemaal te mogen ervaren.
Ik kijk er naar uit, maar vind het ook wel weer heel spannend. Ik ben benieuwd of er meer vrouwen zijn die een geplande keizersnede hebben gehad en hoe zij dit ervaren hebben. Het is en blijft een heel persoonlijk onderwerp, bevallen. Want je hebt vaak niet de keuze hoe dit gebeurt als er medische complicaties zijn. Ik hoor heel graag jullie verhalen. Ik ben benieuwd naar jullie reacties op dit onderwerp bij de comments.
Ik ben 7 weken geleden bevallen via een geplande keizersnede omdat onze zoon in stuit lag. Toen de gynaecoloog op 36 weken zei dat een natuurlijke bevalling er niet meer in zat, was ik heel erg teleurgesteld en verdrietig. Ik wilde zelf mijn kindje op de wereld zetten! Bovendien was ik ook heel bang voor de operatie en alles wat er aan vooraf gaat. En voor de pijn achteraf.
Als ik er nu naar terug kijk: wat is het goed meegevallen! Het verplegend personeel was zo lief, mijn zoon is kerngezond ter wereld gekomen en mocht na 5 minuutjes al direct bij mij liggen . De pijn viel ook heel goed mee en na 10 dagen kon ik al weer 5 km wandelt. Ik besef dat ik heel snel hersteld ben en ben daar ook dankbaar voor!
Twee negatieve puntjes waren voor mij dat uurtje nadien in de recovery (zonder baby, maar dat was wel genieten voor papa) en dat ik heel erg suf ben geweest door die epidurale verdoving en waarschijnlijk wel wat kalmeringsspul.
Veel succes Kelly, jij kan dit zeker! Straks is jullie derde meisje er!! ❤
Ik vind het als vader heftig om te zien hoe een “gewone” gaat en zoals ik het van mensen om me heen hoor is het herstel van een keizersnede geen pretje. Daarom heb ik ook veel respect voor vrouwen die een kind (hoe dan ook) op de wereld zetten. Heel veel succes en geniet van de laatste loodjes!!
Mijn tweede is met een geplande keizersnede gekomen wegens stuitligging en ik vond het een verademing! Zou nog liever 10x zo bevallen dan op de natuurlijke manier. Gewoon bevallen is niet zo mijn ding zeg maar.
Het herstel ging na mijn ks ook veel sneller. Binnen een week zat ik weer op de fiets. Bij mijn eerste bevalling was ik ingeknipt en het heeft echt maanden geduurd voordat ik weer pijnloos kon gaan zitten; laat staan fietsen!
Mooi om te lezen Kelly. Mijn eerste bevalling eindigde na 24uur volop in de weeen in een spoedsectio. Nu 35 weken zwanger van baby 2 en krijg ook een geplande keisersnede. Moet zeggen dat dit mij wel rust geeft. Hoop ook dat ik dit kindje direct op mijn borst krijg en niet pas na 2,5 uur op de recovery gelegen te hebben… Zoontje was toen bij papa maar voelt toch apart. Ook zie ik op tegen het herstel, maar we zullen zien hoe dat verloopt. Succes met de laatste weken!
Hirt in okt 2015 een geplande keizersnee ivm stuitligging. Wegens bloedverlies en borstvoeding die maar niet op gang leek te komen een behoorlijk pittig herstel. En nu 2 weken geleden ook weer een geplande keizersnee (gentle sectio), ook weer ivm stuitligging. Ik zag er enorm tegenop, om weer zo laag in energie te zitten, zeker nu ik er al 1 heb rondlopen. Ook zag ik enorm op tegen de ruggenprik (deze ging de vorige keer niet goed). Maar echt, het viel me deze keer 100% mee. Amper bloedverlies, ruggenprik amper gevoeld en in 1 keer goed gezet. De dag erop kon ik alweer zelfstandig uit bed en douchen/toilet gaan en de dag daarna mocht ik naar huis. Pijn valt me dit keer ook echt reuze mee. Dus Kelly, net zoals elke bevalling anders is, is ook elke keizersnee weer soort van anders. En omdat het je de vorige keer zo is tegengevallen, zal het waarschijnlijk dit keer, nu het gepland is en je niet op bent van de weeën, meevallen. Blijft lastig natuurlijk omdat je al kindjes hebt rondlopen, maar gelukkig heb je een hele goede en lieve man 😀 succes!!
Phoe dat is heftig weer een keizersnede. Een aantal collega’s van mij hebben dit ook gehad en weet alles van het herstel. Dat is inderdaad geen pretje, nu je ook nog twee meiden thuis rond hebt huppelen.
Ik hoop dat je een goed en vlot herstel krijgt naar je keizersnede. Lijkt mij heel pittig als ik het zo lees en van de verhalen uit mijn omgeving. Ik begrijp hartstikke goed dat dit spannend is, het is ook niet niks. Je wordt geopereerd om je kindje geboren te laten worden. Ik wens je alvast succes toe met naar die dag toe leven (of misschien eerder)!
Ik heb twee prachtige dochters van 3 jaar en 1 jaar. Beide meiden geboren met een geplande keizersnee. Ik heb bij beide meisjes een gentle sectio gehad, dit is een moeder en kind vriendelijke keizersnee. Ik kan niet mee praten over weeen en persen. In het begin vond ik dat heel erg nu denk ik bij mijzelf die pijn heb ik niet hoeven voelen dat is fijn. En ik kan zeggen ik heb twee kindjes en ik heb nog nooit een wee gehad haha.
Ik heb heel erg opgezien tegen het moment dat ik mijn oudste dochtertje niet kon tillen 6 weken lang.. achteraf gezien is mij dat enorm mee gevallen ik heb het haar goed uitgelegd en ze accepteerde dat en was juist heel lief, echter kreeg ik een baarmoeder infectie ongeveer twee weken na mijn bevallen waardoor ik een paar dagen in het ziekenhuis heb gelegen zonder kindjes en zonder man.. dat vond ik wel heel heftig, dat is dan ook waar mijn oudste het vaak daarna over had mama ziekenhuis auw aan de buik… gelukkig is het herstel verder heel snel gegaan met drie weken kon ik zo goed als alles weer en ik mocht al heel snel naar huis weinig bloedverlies gehad.
Die infectie vergeet ik maar gewoon en kijk terug op een hele spoedig herstel en ik zou zo weer tekenen voor een geplande keizersnee ( al was dit ons laatste kindje en weet ik dat ik nooit natuurlijk zou mogen bevallen maar dat terzijde)
Heel veel succes de aankomende periode en geniet ervan straks weer Zo’n klein hummeltje ?
Heel erg ingrijpend is dit niet alleen voor jou maar ook voor je gezin.
Ik had een gewone bevalling gehad en bij de tweede een spoed keizersnede.
O zo ingrijpend.
Daar had ik veel last van gehad.
Ik wens jullie veel succes Xoxo
Ik hoor vaak dat het herstel bij een primaire sectio toch wel een stok beter gaat. Je hebt er geen urenlange weeen opzitten en bent beter voorbereid. Ik heb het nooit meegemaakt maar gelukkig is de mogelijkheid er!
Zo te lezen is het ontzettend zwaar! Daar heb je als je nog nooit zoiets hebt meegemaakt of van dichtbij hebt gezien weinig beeld bij. Ik wens je alvast een voorspoedig herstel!
Mila is ook met een geplande keizersnee gekomen. Natuurlijk heeft een keizersnee nadelen maar die ik heb ik gelukkig niet ervaren. Ik heb het als heel goed ervaren. Toen ze in stuit bleek te liggen heb ik gelijk voor een keizersnee gekozen. Een stuitbevalling leek mij niets. En eerlijk, ik vond het erg prettig zo! Succes met de laatste loodjes!
Ik heb hetzelfde meegemaakt als wat jij meemaakte bij Aimy.
Ik werd ingeleid (41.5 dus tijd!) en na een hele dag weeën gehad te hebben en ontsluiting die voor geen meter vorderde (06:30 ingeleid en 23:10 9 cm met een randje) mocht ik dan eindelijk meepersen om 23:10.
Ik bleef hangen op 9 cm met een randje. Dat randje is nooit meer weggegaan want toen ik om 01:30 niet meer kon en de gyneacoloog erbij kwam, lag ze zelfs nog te hoog om haar met de vacuüm te halen.
Op dat moment is besloten om een spoedkeizersnede te doen.
Dus op naar de OK.
Inmiddels terecht gekomen in een weeën storm van persweeën dus werd echt plat gespoten met van alles tegen de pijn.
Toen bleek ook dat de ruggenprik te hoog/te laag zat waardoor een klein stukje boven mijn schaambot dus niet verdoofd was. Ik voelde het als ze het testte om te checken of ik dit voelde.
Ze hebben 3x wat bijgespoten (bloedvaten stonden dus ook wagenwijd open, hoi bloedverlies tijdens keizersnede) toen besloten werd dat ik direct onder volledige narcose moest, omdat het nu gevaarlijk begon te worden.
Binnen een minuut was ik weg en om 02:03 is mijn dochter geboren.
Niets van meegekregen dus. Pijnlijke gedachte…
Ik geloof dat we een uur verder waren toen ik wakker werd gemaakt en kennis kon maken met onze dochter.
Uit een narcose komen voelt alsof je uit het diepste van je slaap gehaald wordt en je slaap zegt; hoooo terug komen jij!
Ik viel dus iedere keer weer weg en heb hier dus ook totaal geen fijne herinneringen aan.
Ik herinner me dus gewoon niet helemaal hoe onze eerste ontmoeting was.
Ik weet vaag dat ze probeerden om haar aan te leggen maar dat dit niet lukte.
Maar ik herinner me bijvoorbeeld niet dat ik naar haar gekeken heb of haar aangeraakt heb.
Pas om 05:30 was ik voor m’n gevoel weer helder en had ik dus opeens een kind naast me liggen.
Dit was zo bizar. Dit heeft ook wel een nasleep gehad en het heeft zeker wel een week geduurd voordat ik echt dacht, oké ik ben moeder. Zij hoort echt bij mij. Ze gaat niet weg, dit is mijn dochter.
Nu ben ik zwanger van de 2de en krijg ik een geplande keizersnede.
Bewust kies ik hiervoor want ik wil niet weer het hele circus door en dat het niet vordert en ik uitgeput de keizersnede in ga en ik de pech heb dat ik weer onder narcose moet omdat de ruggenprik weer niet goed zou zitten.
De angst is zeker aanwezig dat ik bij de komende geplande keizersnede dus weer de pech heb dat ik om wat voor reden onder narcose moet, maar omdat het gepland is zal die kans kleiner zijn en kunnen ze meer aandacht besteden aan het goed zetten van de ruggenprik. Ik wil zo graag meemaken hoe het is om je kind geboren te zien worden, die eerste seconden, minuten meemaken. Een kind wat bij je gelegd wordt en wat je kunt knuffelen.
Het herstel kijk ik eigenlijk niet tegen op. Ja, je moet rekening houden met wat je kunt, maar ik had geen pijn. Al mijn zenuwen in dat gebied waren ook doorgesneden waardoor mijn huid helemaal gevoelloos was. Nog steeds wel iets.
Ik had alleen pijn als ik op mijn zij lag, dan trok het litteken. Een week na de keizersnede was ik het bed aan het verschonen… domste ooit!!! Haha. Raad het ook niemand aan en was kapot daarna, maar pijn had ik dus niet.
Kelly, ik wens je heel veel succes!! En een voorspoedig herstel en een goede start met de borstvoeding.
Ik heb uiteindelijk 4 maanden fulltime gekolfd en dat wil ik deze keer ook weer doen.
Heel spannend hoor Kelly! Het lijkt me vooral zo raar dat je naar het ziekenhuis gaat, en weet dat je een paar uur later je meisje bij je hebt liggen :D.
Mijn jongste zoon is ook met een keizersnede geboren, door dit artikel merk ik dat ik het daar nog best een beetje moeilijk mee heb.
Bij mijn tweede kind is mij een keizersnede aangeraden door de gyn omdat mijn dochtertje is blijven hangen achter mijn schaambeen. Ze kon de laatste draaiing niet maken om eruit te komen. Dit heeft meer te maken met mijn anatomie. Volgens de arts obv de meting van mijn tweede kind en mijn smalle heupen is een keizersnede geadviseerd. Ik had het hier wel echt heel moeilijk mee. Wilde helemaal geen keizersnede! Wilde natuurlijk geen risico’s lopen, dus had ik hierin geen keuze. Mijn dochtertje heeft namelijk een plexuslaesie overgehouden aan de hele bevalling. Die nachtmerrie wilden we niet nog een keer. Nu, 13 maanden na de keizersnede train ik mezelf voor de halve marathon en heb ik het vertrouwen in mijn lichaam en ‘mentale’ kracht weer terug! Het kost tijd, maar de energie komt terug! En hoe?! ?De keizersnede heb ik in vergelijk tot een natuurlijke bevalling (hoe gecompliceerd die ook verlopen was) echt als vele malen erger ervaren. Ik vind jou een bikkel en wens je alle kracht toe die je nodig hebt om jullie 3e kindje geboren te laten worden! ?
Oh inderdaad dit zal stiekem wel enorm spannend zijn!!! Mij lijkt het wel raar om een dag te plannen haha, voor mijn gevoel was dit altijd een verrassing haha!
vind het wel heftig om te lezen Meis en kan er niet over mee praten want hier gewoon op de natuurlijke manier.
Ook dit keer doe jij dit even en ondanks de ongemakken hoop ik dat je vol kan genieten van jullie mooie 3e meisje xxx
Ik lees graag mee en reageer nooit, maar wilde hier toch even op reageren. Hier al 3 keizersnedes ondergaan. Bij de 1e lag helpp op de loer, dus ingeleid. Na uren weeën geen vordering dus ks. 2e werd in de laatste weken besloten om ks te doen wegens een te groot kindje. De 3e werd een geplande ks en een gentle sectio. Hebben ze die keuze bij jullie ziekenhuis ook? Dat is zo fijn namelijk! Je mag je kindje de hele tijd bij je houden mits de gezondheid dat toe laat. Daarnaast had ik het geluk dat ik snel herstelde van de ks. Maar oh wat vond ik het vervelend om in het ziekenhuis te liggen. Om niet compleet te zijn als gezin. Dat vond ik eigenlijk nog het aller vervelenste. Ik heb bij de 2e en 3e ks alles op alles gezet om Max 2 nachtjes te blijven. Dat was gelukt gelukkig. Bv kwam bij alle keren snel genoeg op gang (mbv kolven ook) om mn kindjes te voeden. Sterkte met de allerlaatste loodjes!
Na 37 uur bevallen en 3 cm ontsluiting werd ik steeds slaperiger, steeg mijn bloeddruk ineens erg hard (ik had al zwangerschapsvergiftiging) viel de hartslag van de baby weg. Ik eindigde dus op de OK na een mislukte inleiding. Ik heb het als super heftig ervaren maar pas een tijdje later kwam dat besef. Ik hoop dat ik bij een tweede kindje op een natuurlijke manier kan bevallen maar weet ook dat je soms geen keuze hebt.
Ik ben de eerste keer natuurlijk bevallen en hoop dat straks ook weer te mogen. Een keizersnede lijkt me heel heftig, vooral het herstel. En dan al helemaal als je al andere kindjes hebt rondlopen! Ik denk dat het in jouw geval nu wel scheelt dat de ks gepland is, en je er dus in principe “uitgerust” ingaat. Dat maakt het vast iets minder heftig 🙂
6 maanden geleden bevallen van mijn tweede zoon via geplande keizersnee. Eerste duurde 52 uur en uiteindelijk spoedkeizersnee. Grote en lange kinderen en ik ben best smal. Helaas lag meneer twee ook nog eens verkeerd. Ik moest dus wel een geplande keizersnee. Ik heb alles bij de eerste ervaren, van eerste wee tot persweeen.
De geplande keizersnee was apart omdat je de datum kiest van te voren.
Het was daarentegen zoveel relaxter dan de eerste bevalling. Nog steeds spannend, maar wel rustiger. Ik heb ook meer herinneringen aan de tweede bevalling
Opknappen en genezen duurde wel wat langer
Ik ben ondertussen 7 maand geleden bevallen van mijn eerste kindje via een keizersnede. Het zag er van in het begin naaruit omdat zoonlief in stuit zat.
In het begin was ik enorm terleurgesteld dat ik niet vaginaal kon bevallen.
Maar je hebt geen andere keuze. Je kindje moet nu eenmaal geboren worden. Nu weet ik er zelf redelijk veel over door mijn beroep maar bij jezelf is dit toch nog anders.
Tot op de dag van vandaag heb ik het er nog altijd moeilijk mee dat ik met een keizersnede bevallen ben. Gelukkig heb ik er iets moois voor in de plek gekregen en ik zou geen dag meer zonder mijn zoontje kunnen.
Hi Kelly,
Interessant om jouw ervaring te lezen over jouw manier van bevallen. Het grappige is dat ik mij zo niet in kan leven in jouw ervaringen! En zo zie je ook maar weer dat de beleving, ervaring voor iedereen anders is. Ondanks een spoedje (1e) en geplande keizersnee zijn mijn ervaringen positief, niet heftig oid. En herstel ik wonderbaarlijk snel van een keizersnee. Sporten gaat vrij snel weer en 6 weken niet tillen is met 1/2 kinderen echt onmogelijk hier!..
Mijn wens om natuurlijk te bevallen was in eerste instantie ook echt groot, maar dat heb ik nu echt wel een beetje naast mij neergelegd. Ik zeg altijd ‘ik ben gemaakt om zwanger te zijn, en kennelijk niet om te baren’. Ze komen bij mij niet uit zichzelf en daar heb ik echt vrede mee. Om toch wel een beetje de ervaring te hebben van een gewone bevalling heb ik dit keer een gentle assisted sectio. Wat ook wel betekent dat je als moeder zelf je kind uit je buik haalt tijdens de keizersnee ipv de gynaecoloog. Sinds begin dit jaar wordt dit in een paar ziekenhuizen in NL gedaan, en dit leek mij zo’n mooie afsluiting van het zwanger zijn! Wel moest ik ervoor naar een ander ziekenhuis, maar ik hoop dat dit zo’n gave ervaring (inclusief fotograaf) gaat zijn!
Voor jouw succes met de laatste loodjes, moet vast goed komen. 🙂
In mijn geval moest een keizersnede juist voorkomen worden. Ik kreeg dus veel interventie om de natuurlijke bevalling zo spoedig mogelijk te laten verlopen. Ik was wel blij dat de tweede keer een vacuuumpomp niet nodig was en het allemaal zo voorspoedig ging. Het lijkt me heftig om bij je herstel van een zwangerschap en uren met weeen liggen ook nog moet herstellen van een zware operatie en dat terwijl je voor een kleintje moet zorgen. Het lijkt me dubbelop heftig.
Ik kan me voorstellen dat je wens om natuurlijk te bevallen groot was na de heftige ervaring met de geboorte van Lana. Mooi dat je bij Aimy toch de weeën etc mee hebt mogen maken (laten we het ‘speciaal’ noemen gezien de pijn haha). Toch vind ik het heel mooi om te zien hoe je accepteert dat het ook deze keer een keizersnede gaat worden. Het allerbelangrijkste zijn jij en de baby maar ik kan me voorstellen dat je die wens om natuurlijk te bevallen wel een plekje hebt moeten geven:-)
Ik heb zelf de eerste 2 keer een keizersnee gehad en ben de 3e keer natuurlijk bevallen.. eigenlijk zelfde voorgeschiedenis.. 1e 11 weken te vroeg door preeclamptie, 2e wilde mijn lichaam niet genoeg ontsluiten en bleef hangen op 3cm.. 3e keer heb ik alles uit de kast getrokken om een natuurlijke bevalling een kans van slagen te geven, dokters heb ik moeten overtuigen van mijn wensen en het is me gewoon gelukt.. heel veel geluk mee gehad.. Ik had het ook geaccepteerd als het niet was gelukt.. maar dit is een andere kant van het verhaal.. het is soms toch best mogelijk de 3e keer natuurlijk te bevallen..
ik kan me inbeelden dat dit speelt in je hoofd. Gelukkig is het allemaal voor een goed doel en is het enigste dat echt telt, het feit dat jij straks een gezond kindje in je armen hebt.
Ik ben afgelopen november bevallen middels een geplande keizersnede. Mijn zoontje lag in stuit. Omdat mijn baarmoeder min of meer misvormd is waardoor het kindje al minder plek heeft, was een draaipoging uitgesloten. De gynaecoloog raadde een keizersnede aan.
Ik heb de keizersnede zelf als heel mooi ervaren. Van te voren werd goed uitgelegd wat er ging gebeuren. Ik heb gezien hoe mijn zoontje uit mijn buik werd gehaald. Hij werd even gecheckt door de kinderarts en meteen weer bij mij op de borst gelegd. Tijdens het sluiten van mijn buik heeft hij dus steeds bij mij gelegen.
De pijn vond ik de eerste dagen vrij heftig. Maar niet ondoenlijk (oke, op het moment zelf wel). Achteraf gezien vind ik dat ik snel hersteld ben. Al voel ik nu nog steeds van binnen het litteken. Ach ja, mijn zoontje en ik zijn allebei gezond, dus wat wil ik nog meer!
Ik heb bij mijn eerste zwangerschap een geplande keizersnede gehad, omdat de placenta voor de uitgang lag. Komt maar iets van 0,02 procent voor, maar hierdoor was een natuurlijke bevalling niet mogelijk. Ik vond het prettig dat ik wist waar ik aan toe was. Daarintegen ben ik nu 40+2 weken zwanger en ga nu voor de natuurlijke weg, ook op advies van de gynaecoloog, want mijn placenta ligt bij het litteken en daar moeten ze dan doorheen, met de gevolgen veel bloedverlies. Her wachten frustreert me nu wel. Hoop dat mij herstel sneller zal zijn, maarja je weet nooit hoe het loopt. Voor hetzelfde geld lukt natuurlijk niet en moet ik alsnog een keizersnede. Afwachten….
Hier een (on)gepland keizersnee. Onze kleine man lag in stuit maar wel in een “goede” dus billen omlaag voeten omhoog. Ik zou het dus op de vaginale manier mogen proberen.
Maar.. Ivm zwangerschapssuiker was het een risico om overtijd te gaan, en ivm stuitbevalling mogen ze weer niet te ve opwekken. Na een paar keer strippen nog niets. Ik was psychisch op, en dus besloten we met 39+1 de kz te laten plannen later die week. De volgende dag begon het toch allemaal vanzelf en wou ik het toch proberen. Na een dag en nacht weeen kreeg ik het nieuws dat ik pas 3 cm ontsluiting had en het nog niet eens was begonnen. Niet wat je wilt horen. We mochten naar huis om t daar uit te zitten. Eerste kindje, weeen waren wel al goed genoeg aanwezig om niet meer te kunnen slapen dus ik ging royaal in de paniekstand. Optie 2 was, kijken of de ok later die dag vrij was voor de kz. Daar hebben we uiteindelijk voor gekozen, en om 16.55 is de kleine man uiteindekijk geboren. Nog geen seconde spijt van gehad, van deze beslissing. Wel heb ik me nog een tijdje echt een mietje gevonden omdat ik ons kind niet “zelf” op de wereld heb gezet. Dat gevoel is gelukkig grotendeels voorbij. Het herstel was pittig vooral de eerste twee weken. Gejankt heb ik, en veel. Voelde me nutteloos. Gelukkig ging het snel steeds beter. Nu 6 maanden later heb ik als ik veel loop wel nog last van het litteken, en tijdens mijn menstruatie kan het wat vervelend aanvoelen. Ook heb ik nog een “doof” stuk huid. Maar al met al, viel het mee!
Toi toi, je kunt het! En probeer goed aan je herstel te denken.
Liefs,
Joyce
Hoi Kelly, zo herkenbaar hoe je het schrijft. Mijn zoontje is twee jaar geleden geboren d.m.v. een keizersnede. Na 17 uur weeën ging het niet meer, ik had koorts waardoor mijn zoontje ook koorts kreeg. Hij moest snel geboren worden. Ik vond het zo heftig, de narcose werkte niet goed, er kwam lachgas bij. Ik kon m’n kindje pas drie uur later vasthouden. Ik merk dat ik het nog steeds wel moeilijk vind.
Ik heb mijn keizersnede als ontzettend heftig ervaren en nu, 11 maanden later, voel ik nog dagelijks dat ik aan mijn buik geopereerd ben.
Ik lag opgenomen met ontsluiting. Jack lag in een stuit met een beentje en navelstreng onder zijn billetjes richting de uitgang 😉 Mocht de bevalling doorzetten, moest ik met spoed een keizersnede krijgen. Dit is gebeurd, incl. weeënstorm, ruggenprik die in eerste instantie niet lukken en mijn man die niet op tijd aanwezig kon zijn.
Omdat ze het beentje er niet uit kregen, is er inwendig nog een snee gezet om Jack te kunnen halen. Dit is echt niet zachtjes gegaan, want Jack was bont en blauw na zijn geboorte.
Door deze ervaring, mag ik niet meer op natuurlijke wijze bevallen. Ik vind dit erg jammer, omdat ik onwijs benieuwd ben naar die oerkracht en die pijn. Hoe gek het ook klinkt, hahaha. Maar ik heb me er ook bij neergelegd. Een gezonde en voldragen zwangerschap is mij meer waard dan een natuurlijke bevalling.
Lieve Kelly, bedankt voor dit fijne artikel! Het heeft voor mij veel helder gemaakt! Ik hoop dat je een fijne bevalling zult krijgen, nu het gepland is, zal het vast een hoop rust geven.
Sodeju! Na 10 dagen al zoveel wandelen :O Respect!
Heel herkenbaar Kelly. Allebei mijn kindjes lagen in stuit en zijn met een keizersnede ter wereld gekomen. Sommige mensen doen dan net of je het er jezelf makkelijk vanaf hebt gemaakt. Maar dat is het niet. Ik had wat graag op een natuurlijke manier bevallen maar na de draaipogingen schoot mijn kindje als een boemerang weer terug in stuit. Het zat er niet in. Mijn eerste keizersnede viel me best mee. Bij de tweede zag ik er net als jij tegenop dat je je andere kind(jes) niet kunt optillen en dat ze op moeten passen maar mijn zoontje had het goed door en was heel voorzichtig. Enige advies. Je denkt nu dat je weet waar je aan toe bent maar ik spreek uit ervaring dat je kind alsnog voor een verrassing kan zorgen. Ik had een geplande keizersnede maar een week voor die datum braken mijn vliezen en werd het een spoedkeizersnede. Geen ramp maar ik was er niet op voorbereid dat ze eerder zou komen. Helaas ging bij de tweede mijn wond open waardoor ik langer plat moest liggen om het te laten helen, dat vond ik irritant. En dat litteken, ach daar ben ik trots op, heb daar twee mooie kindjes uit gekregen. Het hoort bij mij.
Ik wens je veel sterkte en een mooie bevalling want ook een keizersnede is een bevalling!
Ik vind het erg fijn om ervaringen/verhalen over keizersnedes te horen. Zelf ben ik afgelopen november voor het eerst bevallen. Met 41wk en 3d was ik heel blij dat mijn bevalling toch nog vanzelf begon. Ik heb zo’n 10uur lang flink weeën gehad. Maar mijn zoontje bleek ineens in stuit te liggen. Daarnaast ontstonden er allerlei complicaties tijdens de bevalling en werd het dus een spoedkeizersnede. Ik vond de keizersnede zelf echt heftig. En het herstel ook, veel zwaarder dan ik me voor had kunnen stellen. Achteraf heel dankbaar dat we na een week allebei gezond en wel naar huis mochten. Ik zou misschien (als ons meer kinderen gegeven worden) nog vaginaal kunnen bevallen, maar ik schat de kans groot dat het nog weleens een keizersnede kan worden. En daar zie ik echt wel tegenop met de ervaring die ik nu heb. Maargoed, eerst eens genieten van ons zoontje voorlopig haha.
Heel veel succes met de laatste loodjes, de bevalling en je herstelperiode. Ben heel benieuwd naar jullie 3e meisje ??
Pff Kelly, heftig verhaal wel hoor.
Ik ben nu 31+4 weken zwanger van onze eerste. Met 20 weken bleek mijn placenta over mijn baarmoedermond te liggen. Vandaag daar weer een echo voor gehad en hij ligt er nog overheen 🙁 Bij de meeste vrouwen trekt hij weg, maar bij mij dus niet. Dit betekent dat ik nu door moet naar het ziekenhuis en naar alle waarschijnlijkheid ook een geplande keizersnede zal krijgen.
Het is me echt heel rauw op mijn dak gevallen vanochtend en ben er echt even door van slag…Maar fijn om jou verhaal nu even terug te lezen.
Hopelijk verloopt je herstel spoedig en snel.
Soms heb ik het idee dat moeder die met een keizersnede bevallen zijn enigszins teleurgesteld in zichzelf zijn en het idee hebben dat ze geen goede moeder zijn.
Lieve moeders, jullie zijn allemaal toppers! Op het cruciale hebben jullie, samen met de specialisten ervoor gekozen om voor het kindje de aller beste beslissing ooit te nemen. Deze keuze was van levensbelang voor je kindje, dan ben je juist een super goede moeder!
Hi Kelly,
Zo ging mijn geplande keizersnede:
http://www.nannyannelon.nl/mijn-gentle-sectio-geplande-keizersnede/
Ik vond het een super mooie ervaring!
Succes en geniet ervan.
Xx Annelon
Hi Irene, wat een mooie woorden.
Ik moest even slikken toen ik ze las, want ja, je hebt eigenlijk helemaal gelijk! En zo zag ik het toch nog steeds niet, een half jaar na mijn ongeplande keizersnede.
Ik vind het nog steeds moeilijk, maar jouw lieve woorden doen me goed. Dankjewel!
Ik heb exact hetzelfde meegemaakt als jij! Ik heb nadien nog een postnatale depressie gekregen door alles wat er gebeurd was. We zouden heel graag een tweede kindje willen maar ik durf gewoon niet meer 🙁
Ik sibel moeder van twee mooie kids ben bevallen van een meisje en een jongen eerste bevalling was met een keizersnede een dochtertje om dat ik het help sindroom had eerst hebben ze geprobeerd met een hormoon veter mijn baarmoeder mond te laten openen maar door deze hirmone kreeg onze dochter hardslag problemen en werd het een spoed kijzersnede omdat na meerdere pogingen de ruggenprik niet lukte ging ik onder al gehele narcose ik was er dus niet bij …dit vond ik echt schokkend zeker toen ik bij kwam en hoorde dat mijn man ook net te laat was om de ok nog binnen te mogen en er dus ook niet bij was
En ook nog hoorde dat ze met veel moeite haar aan het ademen gekregen hebben gelukkig heeft zij hier geen hersenbeschadiging aan over gehouden ze is nu gezond en sterk en al weer een grote meid van bijna 8 jaar later heb ik nog een zoon gekregen hij is via een vaginale bevalling gekomen helemaal goed en gezond hij was er in een kwartier ! Op de wereld zijn hard slag ging ook even naar beneden maar ik was 10 maanden zwanger van hem daarom was alles in mijn ligaam zo voor berijd dat hij met de vakium pom er heel erg vlot was ben nouwelijks uit geschuurd maar alles moest aan de binnenkant worden gehecht onze zoon had geen punt hoofd door de pomp omdat hij er plop zo uit was ik ben bevallen met een ruggen prik en heb daar voor geen weeen gehad …ik ben nu voor de 3 keer zwanger van een meisje of een jongen dat weet ik nog niet …maar ik heb toch gekozen om te mogen bevallen met een keizersnede de keizersnede was sneller genezen dan de onderkant bij mij zaten de hechtingen zo stak dat de thuis arts ze heeft los gesneden wat was ik die dag op gelucht want voelde alsof ze de mijne aan elkaar had geniet
Deze keer word het een gepande kijzersnede en hoop er graag nu wel bij te kunnen zijn bij kennis