Hoelang zal zwanger worden duren? Dat is een vraag die Marieke (anonieme naam) zich stelt, ze deelt haar ervaringen vandaag op Kellycaresse.nl. Ik heb op mijn site al een heleboel ervaringsverhalen rondom het vervullen van een kinderwens gedeeld. Verhalen van vrouwen die lang bezig waren om zwanger te worden, verhalen van vrouwen die niet weten of het nog mag lukken. Maar naast de verhalen van hen waarbij het heel lang duurt, zijn er heel veel vrouwen, die een kinderwens hebben en met hun partner het besluit namen ervoor te gaan. Als dit een paar maanden duurt, kan dit ook onzekerheid en vragen opwekken. Het lijkt een taboe te zijn om daarover te spreken, ‘Je mag immers nog niet klagen’. Ook daar wil ik aandacht aan besteden. Het is vaak zo dat je of de verhalen hoort waarbij het direct lukte om zwanger te worden, of de verhalen waarbij het zwanger worden langer duurt. Die middenweg wordt vaak niet besproken vanuit een taboe. Om dat te doorbreken doet Marieke haar verhaal, ze deelt haar onzekerheden en angsten en ook hoe het proces er uit ziet voor haar en haar partner.
Marieke: Laat ik me eerst even voorstellen, ik ben een vrouw van net 30, ik werk als verpleegster en ik beschouw mezelf als een nuchter, down to earth mens. Dat was ik, tot mijn partner en ik besloten om aan kinderen te beginnen. We hebben een stabiele relatie, een fijn huisje, leuk werk en we voelen ons er klaar voor (voor zover je voor zoiets klaar kan zijn natuurlijk). Daarom besloten we om in de zomer van 2015 te proberen zwanger te worden. Het moment dat ik de voorbehoedsmiddelen de vuilnisbak ingooide, vond ik best spannend. Vanaf nu kon het beginnen!
Menstruatiecyclus na het stoppen met anticonceptie
En toen begon het grote wachten tot m’n cyclus terug op gang kwam. Mijn dokter vertelde dat het niet ongewoon is als je het eerste half jaar nog een wisselende cyclus hebt, dus ik gaf mezelf een half jaar de tijd om m’n weer een normale cyclus te laten ontwikkelen. Tevens gaf hij de raad om pas effectief te beginnen proberen nadat je weer een keer spontaan je menstruatie hebt gehad. Een kleine 2 maanden later was het echter al zo ver: mijn lijf ‘deed het weer’. Stiekem was ik daar nog nooit zo blij om geweest.
Overal bolle buiken
Mijn partner en ik gingen dan ook vol enthousiasme aan de slag. Tevens waren we druk met werk en sociaal leven: het was best een fijne zomer! Echter viel het me toen al op dat zodra je besloten hebt om zelf aan kinderen te beginnen, je ineens overal bolle buiken tegenkomt. Wat gek. Maar ik nam het voor lief en dacht bij mezelf ‘Onze tijd komt nog wel’. De herfst kwam en ging en m’n cyclus begon stilaan te normaliseren. Hoera!. Maar toen raasde er opnieuw een hele ‘wij-zijn-zwanger’ – golf voorbij. M’n beste vriendinnetje kwam na een maand met het goede nieuws, andere vrienden verwachtten gezinsuitbreiding, collega’s raakten zwanger, een nichtje die nooit kinderen wilde was nu ongepland zwanger. Vijf aankondigingen op korte tijd zorgden ervoor dat ik crashte.
Hoelang zal zwanger worden duren?
‘Waarom lijkt iedereen in ronde 1 zwanger te worden en duurt het bij ons zo lang?’, ‘Ben ik er te veel mee bezig?’. Ik maakte mezelf gek met deze vragen, het bleef maar malen, en ik ging van pure jaloezie dingen googlen. Heel… slecht… idee. Goedbedoelde adviezen (“Laat het los”) kwamen m’n kant op, maar: zie ik er uit als Elsa van Frozen? Ik ben nu eenmaal een controlfreak en een ongeduldig type, ik hou er van te weten waar ik aan toe ben. Je kan een kindje toch niet ‘psychologisch weghouden’ omdat je er te veel mee bezig bent? En hoe moet je er dan totaal niet mee bezig zijn? Natuurlijk gun ik iedereen een mooi gezinnetje, maar mag een mens ook gewoon balen omdat het hier niet zo 123 lukt? Mag dit net zo goed de nodige onzekerheden met zich meebrengen?
Het taboe dat ‘zwanger proberen te worden’ heet
Rationeel weet ik ook wel dat ik niet mag zeuren, we zijn tenslotte pas een klein half jaar aan het proberen om zwanger te worden. Iedere dokter zegt om het een jaar aan te kijken. Maar het blijft gewoon balen. Het lijkt wel alsof de hele wereld verdeeld is in 2 kampen: zij die direct zwanger zijn en zij die er jaren over doen en in de medische molen terecht komen.
Ik heb schrik dat wij ook in die medische molen terecht gaan komen. Vraag me niet waarom, maar als ik uit ga van het negatiefste scenario, kan het alleen maar meevallen, toch? Alle respect voor mensen die er door moeten, maar het gaat toch wel even slikken zijn mocht het bij ons effectief zo ver komen. Typische gedachtes van iemand die veel te veel nadenkt over de dingen. Ik merkt ook dat het stoppen met de pil me veel emotioneler maakte: waar ik ‘vroeger’ soms nogal ‘vlak’ was, kon ik nu al huilen bij een emotionele reclame. En ondertussen speel ik gewoon de gezellige, vrolijke vriendin/collega spelen en zet ik bij iedere echo/babyborrel m’n mooiste glimlach op, maar binnenin knaagt de jaloezie. Maar hoelang zal het gaan duren tot wij zwanger mogen zijn?
Proberen het zwanger worden los te laten
Na deze verdrietigere periode heb ik samen met m’n vriend besloten om er niet meer zo krampmatig mee om te gaan. We praten er meer over, en proberen het tussen de lakens leuk te houden. En wat mezelf betreft: Ik probeer iedere dag opnieuw om positiever te denken en te genieten van wat ik wel heb! Ik heb echt een knop moeten omdraaien en de ene dag lukt dat al beter dan de andere. Maar als anderen het lukt, dan zal onze tijd echt toch ook wel eens komen zeker?! We geven onszelf tijd tot de zomer, en mocht het nodig zijn dan zullen we op dat moment op zoek gaan naar medische hulp. Maar fingers crossed dat dat niet nodig zal zijn!
Kelly: Dankjewel Marieke, voor het delen van je verhaal. Goed dat je je verhaal wilt delen, ik denk dat het voor heel veel lezeressen herkenbaar is. Het hele ‘zwanger proberen te worden’ lijkt een groot taboe te bevatten, men praat er niet zomaar over. Ik hoop dat er lezeressen zijn die het verhaal van Marieke herkennen. Mocht je je ervaringen (anoniem) willen delen, dan mag dit bij de comments. Mocht je ‘tips’ of iets ander erover kwijt willen, mag dit ook. Iedere vrouw zal dit hele proces op een andere manier beleven. Ik ben benieuwd naar jullie reacties bij de comments.
Marieke ik vind het heel dapper dat jij je verhaal hier met ons durft te delen. Ik weet zeker dat jij niet de enige bent waarbij het wat langer duurt om zwanger te worden. Hopelijk is het snel “raak” en hoeven jullie over een half jaar niet de medische molen in. Ik had het geluk dat ik heel snel zwanger raakte. Ik stopte met de pil en we hadden ziets van we zien wel hoe lang het duurt. Maar beide keren was ik vrij snel zwanger. Ik begrijp heel goed dat wanneer je hebt besloten dat je dolgraag samen een kindje wilt, dat elke maand dat het niet lukt een teleurstelling is en dat de teleurstelling alleen maar erger wordt. Door elke gemiste maandelijkse kans en door al die bolle buiken om je heen. Hopelijk is het jullie snel gegund. Misschien geef je nog een keer een updat via Kelly’s site?
MamaOnderneemt onlangs geplaatst…Uitgeschakeld… door mijn eigen toedoen
Ik herken dit verhaal wel een beetje. Niet persoonlijk maar wel van dichtbij. Een vriendin van mij wilde al jaren graag kindjes, haar partner was er steeds niet klaar voor. Toen hij dit wel was heeft het 1,5 jaar geduurd voor zij zwanger was. Iedere maand was bij haar weer een grote teleurstelling en dat was al vanaf maand 1. Iemand kan dan wel zeggen dat je ‘pas’ een half jaar bezig bent, al je wens zo groot is, is zoiets altijd balen. Hopelijk is een zwangerschap jullie snel gegund!
Femke onlangs geplaatst…Review: Zarqa haarproducten
Ik vind de komst van dit verhaal heel goed! Want Marieke, het is ook kak.. En ja, dat zeg ik terwijl ik hoogzwanger ben maar ik kan mij goed indenken hoe je je voelde. Want ik was bij de 3e maand ná het aantreden van mijn normale cyclus zwanger (duurde 2 maanden), maar in die tijd heb ik oprecht met mijn ziel onder mijn arm gelopen. En niemand diep het begreep (behalve mijn intens geweldige man). Wánt wat klaag je jou? Iets anders dan geduld en rationaliteit mocht ik niet tonen. Onzin! Zwanger willen wordende zo’n enorm emotioneel en heftig proces, logisch dat je er onzekerheid, angst, verdriet etc. bij kan voelen ondanks dat het ‘nog niet heel lang is’. Het is een emotionele rollercoaster! Je wilt namelijk moeder worden, mijn hemel! Dat is niet zomaar iets.. Voor vele een bepaalde levensinvulling of zelfs dé levensinvulling. Of vrienden die dan zeggen dat je nog niet zo verdrietig moet zijn want zij deden er 2 jaar over, dát is pas lang. En daar doet niemand ook wat aan af, maar het leek wel alsof ik mij ook niet even kak mocht voelen. Ik ben net zoals jij een extreem ongeduldig persoon en snapte ergens niet dat als ik alles juist doe, het dan nog niet wilde lukken. Waarom bij andere wel? Afijn. Het is voor mij geschiedenis, en ik hoop heel erg voor jou dat je wellicht binnenkort al een prachtige update kan geven op Kelly d’r site. Sterkte, succes en kracht toegewenst.
Ik kan me je situatie helemaal voorstellen vooral die bolle buiken in je omgeving. Ik hoop dat het je snel mag lukken en vraag kelly dan alsjeblieft even om een update. voor kelly zowiezo wel een leuk idee om over een half jaar de moeders nog is te spreken en te vertellen hoe het nu met hun gaat.
Lisanne onlangs geplaatst…Shoplog Huishoudbeurs
Heel erg herkenbaar, Marieke. Wat heb je het mooi geschreven. Overal dikke buiken, dat zag ik ook. Hoe meer tijd er verstreek, hoe vuriger de wens.. Helaas moest ik wel de medische molen in. Een lange en heftige tijd maar het is het allemaal zo waard geweest. Ik hoop dat jullie wens gauw uit mag komen. Laat je emoties de vrije loop en blijf hopen. Loslaten hoeft niet dat is zo makkelijk gesproken. Verwijt jezelf niks! Succes en sterkte.
Goed om hier ook eens aandacht aan te besteden. Ik herken je verhaal niet persoonlijk maar zie het wel veel om mij heen, ook hoe verdrietig het kan zijn als je niet weet waar je aan toe bent. Ik hoop voor je dat het niet lang meer hoeft te duren.
Saskia onlangs geplaatst…What’s in my Bulaggi Bag
Heel knap dat je over je onzekerheden wilt vertellen. Het lijkt me lastig als je er veel mee bezig bent, loslaten is iets wat heel moeilijk kan zijn :). En weet je, het lijkt misschien alsof iedereen binnen een paar maanden altijd zwanger is, maar wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat je er echt een vol jaar voor mag rekenen voordat de meeste stellen zwanger zijn. Maak je dus nog niet ongerust! Geen stress is nog altijd het beste en ik hoop dat jij zorgeloos zwanger mag worden. Heel veel succes Marieke :).
Liset – Beautydagboek onlangs geplaatst…Foto’s Beautygloss Eylure persevent + unboxing goodiebag
Wat goed en dapper dat jij je verhaal hier durft te delen! Ik herken dit in mijn nabije omgeving en het brengt zoveel onzekerheid en verdriet met zich mee. Ik wens je heel veel sterkte en succes!
Dorien onlangs geplaatst…GEVAARLIJK LEKKER: ZO MAAK JE NUTELLA BROWNIES!
Wat een prachtig verhaal om te lezen. Ik denk inderdaad dat er te makkelijk over wordt gedacht door de buitenwereld en dat het dat extra zwaar maakt. Ik hoop dat jullie snel prachtig nieuws mogen krijgen!
lifestyle-boutique onlangs geplaatst…Gave Lippenstift
Mijn tip: temperaturen iedere ochtend. Dan heb je een beetje zicht op of je uberhaupt een eisprong hebt gehad en wanneer. Voor mij was zwanger worden n mindfuck Elke keer dacht ik het te zijn, voelde het aan alles, maar was niet zo. Ik hield me vast aan de statostiek dat 75% binnen 6 mnd zwanger is en 95% binnen een jaar. Keep your head up!
Ik snap je gevoel helemaal! Maar vergeet niet dat jullie eigenlijk nog helemaal niet zo super lang bezig zijn. Al kan ik me he-le-maal voorstellen dat dit wel zo voelt (want dit had ik zelf namelijk ook na een paar maanden proberen!). Zelf hebben wij er 13 maanden/rondes over moeten doen, en toch ben ik gewoon op de natuurlijke manier zwanger geraakt. Probeer niet teveel te denken aan die hele medische malle molen. Want daar zijn jullie nog lang niet. Tot een jaar proberen is best wel normaal, al hoor je die verhalen minder vaak (je hoort in de wandelgangen vaker ‘Het lukte bij ons in 1 keer, hij hoeft maar naar me te kijken en ik ben zwanger!’. Terwijl er genoeg -echt genoeg- vrouwen zijn die er 6 of 8 of 13 maanden over hebben gedaan. Maarja… dat is niet zo leuk om te moeten vertellen). Zet ‘m op en ik duim voor je!
Knap dat je er zo open over praat. Wij hebben dik 2 jaar geprobeerd zwanger te worden maar het lukte niet. We waren nog jong dus we besloten niet naar de dokter te gaan.. Ik was misschien ook wel bang.. Uiteindelijk zijn we na dik 3 naar zwanger geworden zonder enkele medische hulpmiddelen.. Hoop doet leven, ik hoop dat het snel raak is!!
Lonneke onlangs geplaatst…Help, ik heb een lopende baby!
Heel herkenbaar! Hier in 2014 anticonceptie aan de kant geschoven. Door ons huwelijk hebben we na een half jaar besloten om onze kinderwens even uit te stellen. In november 2015 bleek in zwanger maar helaas is ons kindje nooit verder gegroeid dan 10 weken.
Er niet mee bezig zijn, kan dat überhaupt? Ik hoor het ook maar vaak genoeg maar als je eenmaal een kinderwens hebt ben je het liefst zo snel mogelijk zwanger natuurlijk.
Hopelijk mag je snel zwanger zijn! X
Fenna onlangs geplaatst…Foodie Friday: Brownies met frambozencheesecake
Ik hoor dit soort verhalen in mijn omgeving heel vaak. En ik snap maar al te goed dat het ineens overal wel lijkt te lukken en je overal bolle buiken ziet. Dat is heel herkenbaar. Ik vind het dapper dat je je verhaal met ons deelt en ik hoop oprecht dat het snel mag lukken.
Channa onlangs geplaatst…7x waarom ik toch een loedermoeder ben!
Heel herkenbaar! Het duurde bij mij 8 maanden voordat ik zwanger werd. Er doemden allerlei verschrikkelijke doemscenarios in mijn hoofd op, net zoals bij Marieke. Ook al weet je dat het best een jaar kan duren, het voelt echt níet fijn! Na 8 maanden besloot ik ovaluatie testen te gebruiken. Of het heeft geholpen weet ik niet maar die maand raakte ik zwanger! Nu al 15 maanden genieten van een mooi jongetje. Niet bij de pakken neer zitten, het lijkt een eeuwigheid te duren maar het komt vast goed!
Wat ontzettend herkenbaar Marieke. Ik ben ook het type ontzettend nuchter, gelukkig met wat ze heeft etc. En wat voelt het dan soms onterecht en slecht om die jaloezie te hebben. Wij zijn net zolang bezig als jullie maar wij gaan al wel de medische molen in omdat ik na 3 cyclussen die stuk voor stuk langer duurden, nu sinds oktober niet meer ongesteld ben geweest. Ik heb me een dag zwanger en heel gelukkig mogen voelen omdat ik een licht positieve test had, alleen was die vals positief..
Ik hoop dat het voor jullie snel raak is!
Ik herken dat wel er veel mee bezig zijn en dat het dan zo’n teleurstelling is. En ja ook jij mag gewoon je verdriet uiten, waarom zou je minder verdrietig mogen zijn dan een ander? Omdat diegene langer bezig is? Jij hebt ook een wens… Ik hoop dat hij snel in vervulling mag gaan!
Nicole onlangs geplaatst…De top 5 van.. Aukjeswereld
Ik hoop voor jou en je partner dat het snel raak is! Het lijkt mij ook verschrikkelijk om lang te moeten wachten op die positieve test en ik vind het dapper van je dat je hier je verhaal durft te vertellen! Jullie tijd komt hopelijk snel!
Marije onlangs geplaatst…10 jaar geleden tag
Ik snap dat het frusterend is als om je heen ‘iedereen’ zwanger is en het bij jou nog niet lukt. Maar op zich is er geen reden tot paniek. Vanaf de zomer van 2015 proberen is helemaal niet zo lang nog. Het is nog lang niet gezegd dat je in de medische molen komt. En al zou je dat wel komen, dan is er alsnog grote kans dat het allemaal goedkomt. Dus je loopt in je hoofd ook wel heel erg op de zaken vooruit! Een half jaar is niet zo lang. Ik zou mezelf even tot halt proberen te roepen. Hoe meer het een obsessie wordt, hoe minder het lukt.
Nicole onlangs geplaatst…Wat als je zelf het geslacht van jouw baby mag kiezen?
Lieve Marieke,
Wat een herkenbaar verhaal. Ik weet nog goed toen ik in 2009 stopte met de pil, ik iedere maand dezelfde gedachtes had.
Inmiddels zijn wij 7 jaar verder en dit hoofdstuk voor ons ‘afgesloten’. Na vele vruchtbaarheidsbehandelingen zijn wij helaas nog altijd kinderloos.
Hoop hebben mijn man en ik niet meer, maar volledig afsluiten kunnen we nog niet. Wel is het ons gelukt om weer vooruit te kijken. We maken plannen voor de toekomst en genieten van ons leven samen. Lange tijd heb in een negatieve spiraal gezeten, met depressies tot gevolg. Inmiddels kan ik weer genieten van wat wij wel kunnen. Want waar deuren sluiten, gaan andere deuren soms weer open.
Ik wens jou en je partner een hele fijne toekomst én een vruchtbaar jaar!
Liefs
Dankjewel voor je reactie, Dat is eigenlijk precies de essentie van het verhaal van Marieke, dat hoe normaal en veelvoorkomend het is om een aantal maanden te moeten wachten, dit wel heel frustrerend is en die emotie er ook mag zijn. Daar wordt vaak niet zo openlijk over gesproken.
Ik kan me voorstellen dat het frustrerend is dat het overal lukt en bij jullie nog niet. Ik hoop voor je dat het heel snel mag lukken!
Charlotte onlangs geplaatst…Een koningin in tijdrekken…
Ook ik begrijp je helemaal Marieke. Het kan allemaal heel frustrerend zijn. Ik heb beide kampen meegemaakt. Bij de eerste was ik in ronde 1 zwanger. 9 maanden na onze huwelijk is onze zoon geboren. In de huwelijksnacht verwekt. Wat een geluk en nooit gedacht. Toen wij voor een tweede wilde gaan ging het allemaal niet zo vlot. Mijn cyclus was niet meer wat het geweest was en maand na maand ging voorbij. Hoevaak ik wel niet naar mijn hoofd geslingerd kreeg dat ik niet moest zeuren, omdat ik immers al moeder ben is niet eens meer te tellen. Wat werd ik er verdrietig en onzeker van. Na 1.5 jaar ‘geduld’ hebben raakte ik zwanger van nummer 2 en nu alweer 27 weken in blijde verwachting. Dit allemaal heeft er wel ingehakt. Voor kindje 3 willen we nu ook niet meer zo lang wachten, maar eerst deze baren 😉
marie-louise onlangs geplaatst…Lekker eten begint in de buik
Wat knap dat je je verhaal doet hier. Ik kan me heel goed voorstellen hoe het is. Ik hoor het heel vaak bij mensen in de omgeving..zelf ben ik wel snel zwanger geraakt maar ik weet als geen ander dat het niet vanzelfsprekend is (ik ben geadopteerd, dat is ook niet zonder reden). Ik hoop dat het jullie ook snel gegund is!
Dita onlangs geplaatst…My Life – Februari 2016 #2
Heel herkenbaar! Na het stoppen met de pil had ik meteen een ‘goede’ en regelmatige cyclus.
Elke maand was toch een teleurstelling. Ondanks onze instelling; we zien wel hoe het loopt.
Toen we een half jaar later een huis kochten (en dus echt een tijdje niet bezig waren met zwanger worden) hadden we op de dag dat we overhuisde een positieve test in handen! 🙂
Ondertussen wordt ons meisje volgende week al weer 1 jaar 🙂 <3
Ik hoop voor jullie dat jullie wens ook gauw uit mag komen!
Wat heftig om te lezen… Ik herken je verhaal ontzettend en ik weet wat de onzekerheid met je kan doen. En ik heb ook geen tips voor je, het is en blijft een moeilijke tijd. Je schrijft anoniem maar Kelly weet vast wie je bent ;). Ik heb ooit mijn verhaal gedeeld over dit onderwerp en misschien kan het je helpen om te lezen dat je in ieder geval niet de enige bent met dit gevoel.. Kelly weet wel over welk blog ik spreek, mocht je er interesse in hebben. Heel veel sterkte. Xx
Jessica onlangs geplaatst…Fantastic Moms Weekly #63
Zo herkenbaar! Ik kan alleen maar zeggen dat het gewoon heel erg is als het niet meteen lukt en je daar echt boos en verdrietig over mag zijn. Ben ik ook. Ik ben ondertussen in ronde 13 of 14 ( ik tel het al niet meer) beland en ondanks dat ik elke keer hoop probeer te houden is de stap richting de huisarts akelig dichtbij aan het komen. Ik wens je veel sterkte en hoop voor jou en mij snel een positieve test!
Simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…30 dagen challenge #2 / Mijn weg naar minder spullen.
Ik herken hetgeen je beschrijft héél erg. Dat hele ‘loslaten’ verhaal; hou op hoor. Alsof er ergens een knop zit die je ff indrukt waardoor je er ineens heel relaxt in kunt staan. Ik had het geluk dat ik na ronde vier zwanger bleek, maar heb me van te voren ook zo druk gemaakt over of het ons wel gegund zou zijn. Als de wens zo sterk is, is iedere maand er een teveel. Kan me je gevoel – als medecontrolfreak – dus heel erg voorstellen. Ik hoop dat het jullie heel snel gegund zal zijn!
Michelle onlangs geplaatst…PLOG#21: EEN ECHT VRIJE VRIJDAG
Dapper dat je je verhaal durft te delen. Zwanger worden is een taboe, maar zwanger worden via het ziekenhuis is nog een veel groter taboe. Wij zitten in de MM en als we erover beginnen of het komt ter sprake weet niemand eigenlijk wat ze moeten zeggen…
Succes!
jessica onlangs geplaatst…BIT = Back in Time #2
Ik herken het helemaal. Wij zitten in precies hetzelfde schuitje. Ik hoop dat het voor ons beide snel gegund is. Die onzekerheid is killing en hoe blij je ook voor alle anderen zwangeren bent, zo verdrietig je zelf kan zijn als het weer niet is gelukt.
Zo vervelend lijkt het me als mensen zeggen dat je het moet loslaten, ze hebben waarschijnlijk geen idee…heel veel sterkte en hoop dat je snel zwanger bent 🙂
Karlien onlangs geplaatst…Mijn week in foto’s #24
Herkenbaar verhaal! Elke maand weer ongesteld worden is een vervelende ervaring, hoe lang je ook (pas) bezig bent. Dat had ik tenminste… Gelukkig ging het bij mij nog snel (na 4mnd).. Maar ik had die maanden daarvoor ook dat ik alleen maar bolle buiken en kinderwagens zag. Huilen als t weer niet was gelukt.. En zo vreemd dat je in je voorgaande jaren zo panisch was om niet zwanger te raken en nu dat je t wilt t niet wil lukken! Zo’n omgedraaide wereld. Ik heb een aantal blogjes geschreven (ben begonnen met mamablog toen we gingen proberen) over mijn reis naar zwangerschap, misschien vind je t fijn om dat te lezen.
Ik hoop dat t snel lukt! X
Leonie onlangs geplaatst…Mamashowt: Inhoud van de Zwangerbox!
Herkenbaar. Om ons eerste kind te krijgen, waren we ca. 3 jaar, 4 IUI-behandelingen en een emotionele rollercoaster verder. Na de MMM geen reden gevonden waarom het niet lukte. Erg frustrerend, tegelijkertijd hoopvol, maar des te verdrietiger dat het zo lang duurde en we maand na maand het opnieuw probeerden.
Loslaten is dan geen optie. Just go with the flow en blijf proberen te genieten van de kleine dingen, ga gezellig uit eten met je vriend/man, etc.
Overigens nu in 1 keer spontaan zwanger geworden van het broertje voor onze dochter, dus don’t give up!
Heel herkenbaar, steeds elke maand een teleurstelling! Ik bleef testen, niet normaal wat hebben we veel geld daaraan uitgegeven.. Ik maakte mezelf echt gek. Mijn man zei dat ook steeds lief dat dat echt niet nodig was, maar hoe ik mij ook elke maand had voorgenomen eens normaal te doen, toch ging ik weer (veel te vroeg) testen! Nu ben ik 22 weken zwanger. Gelukkig maar, want ik weet niet hoe lang ik dit volgehouden had.
Fleur onlangs geplaatst…Marieke: Hoelang zal zwanger worden duren?
Ja wel heel erg herkenbaar, wanneer je graag wilt lijkt iedereen om je heen zwanger te worden. Toch ben je nog niet zo heel lang bezig hoor, gemiddeld kan het een jaar duren en een keer duurde het zelfs anderhalf jaar tussen de miskramen door.
Laat je niet gek maken, stress werkt averechts. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, I know. Maar het is ook een periode wat je een beetje moet koesteren en van proberen te genieten. Succes!
Lifesabout onlangs geplaatst…Photodiary. Memory Lane 21-27 februari
Heel herkenbaar. Wij zijn sinds aug 2012 bezig onze kinderwens te vervullen. Helaas nog steeds zonder resultaat. We zijn 1 keer zwanger geraakt wat helaas resulteerde in een “slechte echo” rond de 12 wkn. Er is toen een miskraam opgewekt. Hopelijk gaat onze tijd ooit nog eens komen al wordt die kans na al die jaren helaas steeds kleiner
heel dapper dat je dit deelt en kan me de frustratie heel goed voorstellen. het is idd makkelijk gezegd dat je het naast je neer moet leggen maar meestal is dat wel waar, dingen gebeuren spontaan zeg ik altijd en ik hoop voor jullie dat het binnen kort zover is 😉
rachel onlangs geplaatst…#Vlog 24 februari 2016
Zwanger worden blijft soms een moeilijk verhaal. Je kan een kindje namelijk zeker psychologisch wel weg houden, ik ken die namelijk genoeg in mijn omgeving en ik was er zelf ook eentje. Ik wilde ook heel erg graag en als ik iets wil dan liever gister dan vandaag. Ik kon het niet los laten en baalde als een stekker dat het na een miskraam niet meer wilde lukken. Pas toen mijn vriend in opleiding ging waardoor hij doordeweeks er niet meer zou zijn en we dus alleen ‘kans’ hadden in het weekend, dacht ik nah laten we die opleiding maar even 17 weken afwachten en dan proberen we daarna wel weer. Toen raakte ik acuut na de eerste cyclus die ik had in die tijd gelijk zwanger. Hoe bedenk je het en dan ben je al 1,5 jaar bezig.. Het psychisch los laten is heel moeilijk, maar dat je een kindje psychisch kan ‘tegenhouden’ is in sommige gevallen helaas wel degelijk zo
Sheela onlangs geplaatst…Mijn baby musthaves
Ik denk dat het juist goed is dat je het deelt, anoniem of niet. Ik ben 26 en bijna uitgerekend van ons eerste kindje maar al met al zijn wij ruim 9 maanden bezig geweest (met een tussenstop van 2 maanden) voordat het raak was. Dat ‘loslaten’ vond ik ook altijd een beetje belachelijk, als je er niet mee bezig bent lukt het toch ook niet per se. Daarnaast is er niks mis met het bijhouden van je cyclus en sommige dagen net even wat meer seks omdat dat wel eens je vruchtbare dagen zouden kunnen zijn.
Wat ik wel belangrijk vond was ten allen tijde positief blijven, geloof erin dat het lukt, linksom of rechtsom. Geniet van de voorpret, koop stiekem een klein pakje of knuffeltje als je dat leuk vindt en als het heel hoog zit, neem iemand anders (een vrouw) naast je partner in vertrouwen en praat erover. Lucht echt op.
Heel veel succes!
Zodra je de keuze maakt om voor een kindje te gaan, kom je zeker overal zwangere tegen en dat maakt het zeker moeilijk. Ik ben er juist heel erg mee bezig en die adviezen van je moet er niet teveel mee bezig zijn is vreselijk. Ik krijg het nog steeds te horen. Maar hoe kan je er nou niet mee bezig zijn als je de 4e keer de medische molen in gaat omdat je eerste kindje overleden is en daarna 2 miskramen heb gehad.
Dus ik zal je zeker niet zeggen dat je het los moet laten, maar zeker wel dat als je een jaar al probeert toch even naar de huisarts te gaan. Maar hoop zo voor jullie dat het niet nodig is.
Debbie onlangs geplaatst…Glimlachmomentjes #4
Het lijkt me een heel onzekere periode die je veel aan het twijfelen brengt. Ik hoop dat het jullie binnenkort gegunt is!
Hanna onlangs geplaatst…KOFFIE TAG
Heel herkenbaar, in december 2012 besloten we dat ik met de pil zou stoppen, ik had al vrij snel een cyclus van 28 dagen maar helaas heel 2013 geen positieve zwangerschapstest in handen, vol vertrouwen gingen we 2014 in, in mei hadden we eindelijk een positieve zwangerschaptest, deze zwangerschap eindigde helaas met een miskraam met 6 weken, in september hadden we weer een positieve test in handen, ook deze zwangerschap eindigde met een miskraam met 6 weken, ik was het vertrouwen helemaal kwijt, en had het gevoel dat wij samen nooit een kindje zouden krijgen, op koningsdag 2015 hadden we weer een positieve test in handen, ik durfde niet te blij te zijn de eerste weken heb ik me heel onzeker gevoeld, maar deze zwangerschap ging gelukkig wel goed, ons dochtertje is nu 8 weekjes! I
Dank je wel, lieve Elise. Wat een enorm mooie reacties zijn er op m’n artikel gekomen. En ja: zoals je zei: mensen die jouw situatie af doen als denigrerend omdat zij er al 2 jaar over doen: daar heb je dus niets aan. Het heeft me even tijd gekost, maar ik merk dat ik de ene dag er al wat positievere tegenover sta dan de andere. Dus ja… Afwachten maar.
Ik hoop idd ook binnenkort een leuke update te kunnen geven.
Voor jou: alvast heel veel succes met je naderende bevalling, ik ben er zeker van dat jullie schitterende ouders gaan worden!
Dank je wel, wat mooi!
En wat heftig seg, de mmm moet een zware tijd geweest zijn. Maar ja zoals ze zeggen ‘dat vergeet je eens je kindje in je armen ligt’.
We blijven hopen 🙂
Dank je wel Liset! Doet me echt deugd om zulke lieve woorden te lezen!
Stress vermijden had ik idd ook al als tip gekregen vd dokter, dus ik probeer nu zo veel mogelijk stressloos door het leven te gaan!
Afwachten maar 🙂
Thanks! Goeie tip! Maar dan weer: door te temperaturen, leg je er dan niet juist nog extra druk op? ” m’n temperatuur is gestegen dus het is nu het moment” ? In elk geval een goeie tip, ik hou ‘m in m’n achterhoofd!
Wat een heftige situatie seg. En hebben ze al kunnen onderzoeken waardoor die slechte echo kwam?
Ik wens jullie echt uit de grond van m’n hart het allerbeste toe, en ik snap dat het mssn voor jou oneerlijk kan aanvoelen, maar ‘ hou moed’. iedereen hier gaat door hetzelfde, maar zonder hoop kunnen we niet leven, toch?!
Wat een rot situatie Debbie. Ik kan me zo inbeelden dat je degenen met goedbedoeld advies achter het behang wilt plakken. Ik hoop echt voor jullie mee op goed nieuws binnenkort!
Wat Een mooi verhaal! En wat moet je je inderdaad onzeker en angstig gevoeld hebben, zeker met de 3e positieve test. Ik heb hier uiteraard geen ervaring mee, maar ik kan snappen dat je zelfvertrouwen en positieve ingesteldheid dan ver te zoeken was.
Alsnog natuurlijk proficiat met jullie kleine meisje!
Ik denk dat jij een goede inspiratiebron zou zijn voor de dames hier 🙂
Dank je wel voor je lieve reactie! Ik heb het hele gebeuren nu wel wat van me af kunnen zetten al lukt dat de ene dag al wat beter dan de andere. Maar ja: mrs controlfreak hier zit in haar hoofd al 5 stappen verder, en ik weet ook dat de medische sector heel ver staat, maar laat ons gewoon hopen dat we daar niet gaan aanbelanden!
Haha je: doemscenario’s all over. Dat komt wrs omdat we de drang hebben om alles te controleren en regelen en dit dus net niet te controleren valt! Hoop doet leven, zullen we maar denken.
Dank je wel voor je hoopgevende reactie!
Ohh wat heftig Tessa. Ik kan me zo je verdriet en ongeloof inbeelden.
En dan zijn die goedbedoelde adviezen natuurlijk eens zo zwaar om aan te horen.
Ik hoop van harte dat je eventuele medische conditie jullie kinderwens niet lang meer in de weg staat.
Ik wens jullie snel positief nieuws toe
Wat een heftig verhaal, ik weet even niet meer hoe te reageren.
Wat een stress, verdriet en angst moet die hele periode met zich meegebracht hebben. Het lijkt me zo moeilijk om iets waar je zo naar hebt verlangd een plaats te kunnen geven. En ik heb bewondering voor jullie als koppel dat jullie nu toch weer vooruit kijken en op een andere manier van het leven weten te genieten.
Dat lijkt me heel moeilijk, maar ik geloof dat jullie er nu precies wel vrede mee hebben, toch?
Ik wens jullie het allerbeste!
Dank je wel lieve Michelle, wat een mooie woorden!
Ja inderdaad, er rust nog zo veel taboe op de mmm. Terwijl je toch heel dikwijls verhalen hoort van mensen die niet op de natuurlijke manier zwanger zijn geworden. Als je maar even doorvraagt, dan hoor je dot oh zo vaak.
Ik wens jullie veel sterkte, geduld en positiviteit 🙂
Om heel eerlijk te zijn had ik nooit gedacht dat ons dit zou overkomen. Uiteindelijk blijft slechts 3% ongewenst kinderloos. En ondanks dat ik ook niet had verwacht dat we direct zwanger zouden zij, had ik we verwacht dat wij bij die 97 procent zouden horen. Helaas is de realiteit anders. Echt vrede zal ik daar nooit mee hebben, maar je moet wel verder. Maar ook nu heb ik nog regelmatig moeilijke momenten. Het is nou eenmaal zo dat iedereen om ons heen of zwanger is of een gezinnetje heeft… En ook de hele wereld is gericht op voortplanting. Logisch natuurlijk, dat snap ik ook. Maar dan is het soms extra moeilijk als de buitenwereld geen tot weinig begrip toont voor ons verdriet. En ook de vraag: hebben jullie ook kinderen? Blijft pijnlijk. Inmiddels heb ik geleerd om de bal direct terug te kaatsen: nee helaas niet. Misschien hard, maar het is en blijft iedere keer verdrietig om dit soort vragen te krijgen.
Ondanks dat wij nu in een hele andere fase zitten begrijp ik je verdriet en frustratie zeker.
Zodra je stopt met de pil wil je maar een ding. Hoe dom misschien, maar ik had zelfs een negen maanden dagboek gekocht, want het zou toch mooi zijn als ik die kon invullen.
Mensen die zeggen dat je het moet loslaten snappen niet waar ze het over hebben, zo werkt het niet. En waarschijnlijk heb je ook wel de gedachtes gehad: ik kan nog niet dit of dat plannen, want was als we zwanger zijn…
Iedere maand weer de spanning of het raak is, en verdriet als het niet gelukt is…
En bij ieder pijntje denk je: zal het raak zijn.
Ik ben van mening dat iedere vrouw haar verdriet mag hebben. Iedere vrouw die moeder wil worden, wil dit het liefst zo snel mogelijk nadat ze stopt met voorbehoedsmiddelen. En of je nou een, een paar maanden, een half jaar of jaren bezig bent… Iedere vrouw mag zich verdrietig en k*t voelen als aan het einde van de maand blijkt dat het niet gelukt is. Want uiteindelijk voelt het voor ons als vrouwen vaak toch een beetje alsof ons lichaam faalt.
Knuffel voor jou
Lieve Marieke, bedankt voor je herkenbare verhaal! Ik had het kunnen schrijven!
Inmiddels hebben wij een dochter van 2,5 jaar oud, maar ook over haar hebben wij een jaar gedaan. Ik moest ook “ontpillen” en het duurde bij mij vrij lang voordat mijn cyclus op gang was. Maar toen die op gang was ben ik op een gegeven moment toch ovulatietesten gaan gebruiken. En toen was het op een dag “raak”. Ik heb wel 3 testen gedaan om te geloven dat ze positief waren. We staan nu weer op hetzelfde punt, we willen graag een 2e kindje, maar ik ben er nu niet zo obsessief mee bezig, we laten de natuur zijn gang gaan, want de ene dag verlang ik er hevig naar, maar de andere dag heb ik zo mijn handen vol aan onze temperamentvolle dochter, dat ik het ook wel eventjes goed vind. Mijn gevoel zegt dat er ooit nog wel een 2e komt, maar mocht het niet op de normale manier lukken, dan gaan we geen medische molen in, we hebben tenslotte al een mooie gezonde dochter gekregen! Ik ben nu 33 en heb mezelf t/m mijn 35e levensjaar gegeven om voor een 2e te gaan. Daarna word het toch risicovol en de kans op een zwangerschap word steeds minder. Maar ondanks dat ik er ook nuchter in sta, doet het inderdaad pijn als je in je omgeving geconfronteerd word met zwangere vrouwen en/of baby’s. Eind 2015 heb ik 4x een “zwanger-nieuwtje” moeten verwerken. Ondanks dat ik oprecht blij ben voor deze vrouwen steekt het wel…Zeker als je die maand je best hebt gedaan en wéér ongesteld geworden bent….
Ik wens je heel veel succes en sterkte! en bedenk; je bent niet de enige!! Nogmaals bedankt voor je herkenbare verhaal, zo fijn dat dit eens bespreekbaar word gemaakt! Veel liefs.
Hi Marieke,
Dapper dat je je verhaal deelt. Ook voor mij is je verhaal heel herkenbaar. Inmiddels zijn mijn man en ik al 2,5 jaar bezig om zwanger te worden en zijn we volop bezig in de MMM.
De dingen die je beschrijft (jaloezie, moeite hebben met loslaten, willen weten waar je aan toe bent etc.) zijn ‘normaal’ hoor… heel veel mensen hebben hier last van.
De adviezen van anderen zijn vaak goedbedoeld, maar komen niet altijd zo goed over. In het begin had ik hier erg moeite mee, tegenwoordig ben ik duidelijker in het aangeven van mijn grenzen en zeg ik bijvoorbeeld dat ik de goede bedoeling snap, maar dat ik niet zit te wachten op advies.
Ook babyborrels en kraamvisites doe ik alleen als ik het kan hebben.. In het begin vond ik het asociaal van mezelf, maar nu zie ik het meer als goed voor mezelf zorgen.
Als ik je advies mag geven, zou ik zeggen: wees lief voor jezelf en zorg voor jezelf. Probeer niet teveel waarde te hechten aan de adviezen van anderen, want een ander woont niet in jouw lijf en weet gewoon niet hoe het is.
Ik hoop voor jullie dat de MMM niet nodig zal zijn en dat jullie ondanks de spanning rondom zwanger worden veel geluk en plezier zullen delen met elkaar!
Ja inderdaad, je hebt het exact verwoord zoals ik het voel. Het baby nieuws komt maar langs alle kanten binnen van mensen die echt maar 1 of 2 maand aan het proberen waren, en het precies niet snappen dat anderen er wat langer over doen. Wel 1 koppel in de vriendenkring die er zelf ook jaren over hebben gedaan, zowel bij hun 1e als 2e kind en zij zijn dan ook de enigen die niet met de standaard “en wanneer beginnen jullie er aan?” Vraag komen.
Ik vind het zelfs redelijk onbeleefd om aan onbekenden/ vage kennissen zulke vragen te stellen. Daar heeft toch niemand iets aan, en je gaat zulke privé dingen toch ook echt niet aan de grote klok hangen.
Ik vind jou echt heel dapper, moedig dat jullie jullie zinnen op iets anders kunnen zetten. Maat idd: ik kan geloven dat het echt een heikel punt blijft: kinderen worden ahw opgedrongen door de maatschappij en zelfs al kiezen mensen bewust voor geen kinderen: dan kampen zij toch ook dikwijls met afkeurende blikken / meningen. Laat staan wat het moet zijn als je ongewenst kinderloos blijft.
Ik wens jullie echt heel veel moed toe en een prachtige zonnige toekomst!!
Ik las net je artikel waar je het over had. Wauw, echt waar. Tranen in m’n ogen. Dank voor het delen, het doet echt ‘deugd’ om te horen dat er nog veel meer mensen in dezelfde situatie zitten. Helaas spijtig dat dit idd niet wat meer bespreekbaar is. Dank je wel Jessica!
Ik vind het knap dat je dit deelt! Lijkt me behoorlijk moeilijk! Ik hoop dat het je snel en op een spontane manier gegund is
Kelly onlangs geplaatst…Persoonlijk| Waarom transport ?
Hoi Marieke, ik en mijn vriend willen nog even wachten met kinderen. Maar ik kan me nu al zorgen maken over het moment dat we het wel willen. Dus ik kan me jouw angsten volledig voorstellen. Ik heb in het verleden veel
Problemen gehad met mijn menstruatie. En ooit is een bultje op mijn baarmoeder gevonden. Er is mij toen op het hart gedrukt dat dit niets ergs was en dat dit een eventuele kinderwens niet in de weg hoeft te staan. Maar het blijft wel in je gedachten spoken.zelfs nu het nog niet eens aan de orde is. Ik vind het daarom heel goed dat je jouw verhaal deelt! Hopelijk krijg je toch snel een mooi plusje op die test.
Hallo, ik weet exact hoe je u nu voelt is een mallemolen die door je hoofd raast en is idd zo dat ineens iedereen vrolijk met een dikke buik en kinderwagen rondloopt is (van horen zeggen) omdat je je er nu op fixeert… Ik ben zelf al 3jaar bezig om een kindje te krijgen maar helaas zal dat niet voor mij mogen zijn na ganse onderzoeken en opdringen van mijn kant wist al langer dat er iets mis was hoor Maja dokters zeiden dat dit niet mogelijk was op mijn leeftijd ben 28nu… En ja ik zit dus al in de overgang dusja kansen zijn miniem e en als ik dan zwanger zou worden zit de schrik er ook wel in… Heb al 2 kindjes kunnen hebben… 🙁 mede dat ik dit heb is wss mijn eieren niet goed en is de kans op een gezond en levensvatbaar kindje blijkbaar ook miniem dusja helaas moet ik mijn kinderwens stillekesaan opbergen want ik kan beter zo denken dan maar blijven hopen op iets wat wss toch nooit zal zijn… En aangezien de vriend niet wil adopteren dan zit er niet veel anders op natuurlijk… Maja xe zijn best ook gelukkig met ons 2tjes hoor en ik moet kijken naar wat ik wel heb e;-) ik wens jr alvast veel geluk weet zeker dat het met jou helemaal goed komt
Ik reageer even niet met mijn naam, want niemand in onze omgeving weet dit.
1 juli 2014 was mijn eerste dag zonder de pil. Ik was zo zenuwachtig! Ik heb al 2 kindjes met mijn ex-partner en ben inmiddels al ruim 4 jaar met mijn huidige partner. In “ronde 3” was het al raak, wauw!! Helaas eindigde dit in een miskraam. Daarna hebben we het nog 3 maanden geprobeerd en toen een tijdje pauze gehad. Helaas heb ik ook geen korte cyclussen en elke dag langer wachten (dan het gemiddelde), voelt heel irritant. Inmiddels zit ik in de 14e “ronde” (11e na mijn miskraam) en het is nog steeds niet gelukt. We hebben al wat onderzoeken gehad, maar dat was allemaal in orde. Toch voelt het rot om dan weer naar huis gestuurd te worden met “niks” en je probeert het nog maar een half jaar zelf… Ik heb zo duidelijk het gevoel dat er echt iets niet klopt…. Erover praten durf ik eigenlijk niet, want tja…ik heb al 2 kindjes, dus wat zeur ik…. Zo wordt er gedacht ben ik bang….
De seks blijft gelukkig meestal gewoon nog leuk, maar echt vlakbij mijn eisprong voelt het voor mij toch anders. Ik begin me sinds het zaadonderzoek ook nog eens schuldig te voelen (die was perfect, dus zal wel aan mij liggen)…., waarom kan ik geen kindje meer krijgen?
Vind het moeilijk om te delen, maar ga het toch doen… Wie weet herkend iemand zich erin..
Liefs
Mooi dat je hier je gedachten en ongerustheden kan delen!
Mijn vriend en ik hebben besloten dat 2016 het jaar is om te proberen voor een kindje. Ik ben al sinds mei vorig jaar gestopt met de pil maar mijn cyclus is nog steeds verre van regelmatig, ofja, als je een cyclus van 7 à 8 weken niet meetelt dan, want zo lang zit er minstens elke keer tussen.
We zijn er door omstandigheden nog niet echt aan begonnen, volgende maand zou het echte proberen gaan beginnen. Maar ik merk dat ik me nu al zorgen aan het maken ben. Hoe zal het bij ons gaan? Als het gemiddeld een half jaar duurt, is dat bij ons dan niet minstens een jaar door mijn vreselijk trage cyclus? Scheelt er iets met mij wat ik nu eigenlijk al moet laten onderzoeken? …
En daarbij merk ik ook dat ik soms hele nare gedachten krijg over degenen die wél over pronken met hun zwangerschap (heel mijn fb tijdslijn stroomt er wekelijks van over). Telkens iemand de zwangerschap aankondigt denk ik “zie je wel, bij hen dus ook al zo soepel, …”, en “bij iedereen gaat het zo vlot, zal je zien dat wij net degenen in de rij zijn die pech gaan hebben want zo vaak op rij kan het toch gewoon niet goed blijven gaan”? Terwijl je de minder goede verhalen natuurlijk vrijwel nooit leest. Zucht, het is een spannende tijd maar ook eentje met veel ongerustheid en vraagtekens!
Ik herken je gevoel heel goed natalia: wij vrouwen maken ons toch snel druk over vanilles en nog wat, terwijl het meestal echt allemaal wel goed komt. Ook al is dit nu moeilijk te geloven.
Als je je echt ongerust maakt zou ik gewoon eens langs de huisdokter gaan en je situatie uitleggen. Wie weet heeft hij wel tips/ medicatie om je cyclus regelmatiger te maken.
Ik wens jullie heel veel succes toe!
Wij zijn al 5,5 jaar bezig, en volgens onderzoeken is er niets mis met ons beide. Ik vind een half jaar echt te kort om je er zo druk over te maken. Natuurlijk snap ik dat als je eenmaal de keus maakt om voor kinderen te gaan, je meteen zwanger wilt worden, maar ik heb geleerd dat het leven soms niet gaat zoals je zou willen, en dat, ookal begrijpen we in het moment niet waarom, er overal een rede voor is.
Lieve Marieke,
Ik snap je TOTAAL! Ik ben nu denk ik 2,5 jaar geleden gestopt met de pil.. We wouden wel kinderen maar hadden niet het idee om er bewust voor te kiezen.. Dus onder het mom van het kan maar hoeft niet ben ik gestopt.. Ahum dat denk je dan, je bent er in je achterhoofd gewoon erg veel mee bezig. Ik had een hele onregelmatige cyclus en dacht dus elke keer na 30 dagen dat ik zwanger zou zijn.. Enorme aantallen testen zijn er hier door heen gegaan.. Ik dacht precies hetzelfde als jou.. Zou ik nou door die medische molen moeten?! Veel mensen dicht bij mij wel.. Dus ik was daar enorm bang voor.. Ik heb toen besloten hoe stom het ook klinkt om me er over heen te zetten.. Ik zou er niet meer aan denken.. Zou het gebeuren dan zou dat.. En anders niet.. Heeft lang geduurd hoor.. Voordat ik dat dacht.. Maar het heeft me wel geholpen.. M’n lijf werd rustiger.. Ik werd rustiger.. En na 2 maanden waren we zwanger.. Ik ben nu 32 weken zwanger!
Ik hoop dat binnenkort bij jou precies het zelfde gebeurd.. Ik weet niet of je wat aan m’n verhaal hebt.. Maar ik wou het met je delen..
Heel veel succes!
Wat een mooie reactie, hier heb ik echt veel aan! Dit artikel heb ik inderdaad al een tijdje geleden geschreven en ik merk nu pas dat ik er wat rustiger tegenaan kan kijken. Ik laat elk babynieuws maar op me af komen en bekijk het wel. Eerder zei er ook al een dame dat stress etc helemaal niet goed is dus ben nu het stressloze leven zoveel mogelijk aan het proberen te omarmen.
Dank je wel voor je lieve comment en natuurlijk van harte gefeliciteerd!
Lieve Marieke,
Ik snap je gevoel helemaal. Toen ik mijn spiraaltje had laten weghalen dacht ik ‘kom maar op’ en dacht echt snel zwanger te zijn, na 6 maanden werd ik wat onrustiger, precies Zoals jij het omschrijft…..je hoopt dat het snel raak is en bent bang dat het niet gaat lukken. Na een jAr zijn wij naar de fertiliteitsarts gegaan, daar konden ze niets vinden, ik werd voor de zekerheid ingepland voor een operatie. Na 1.5 jaar was ik vlak voor de geplande kijkoperatie zwanger….we konden ons geluk niet op. Helaas ging het bij 15 weken alsnog mis….
Ik voel me nu op sommige momenten zo teleurgesteld…. Maar we blijven wel moed houden en positief….ik denk aan je.
Liefs
Wat een verschrikkelijk nieuws 🙁 Ik ga hier geen clichés plaatsen want daar heb je toch niks aan, ik wens jullie alleen veel sterkte toe!
Het was zo pijnlijk toen mijn vriend het uitmaakte. Mijn vriend begon me te bedriegen met een meisje in de buurt en wanneer hij ooit wordt gesneden, ontkent hij het en zegt hij dat het alleen maar vrienden zijn. Ik hou van hem, geloofde en vertrouwde hem, hij was mijn alles en ik kon geen dag blijven zonder van hem te horen.. Op 7 november ging ik naar zijn huis zonder hem op de hoogte te brengen en toen zag ik hem met een meisje dat ik altijd vermoedde, waar seks zonder de deur te sluiten. Ik huilde en verliet zijn huis die nacht, ik kon niet slapen, ik huilde de hele nacht en hij belde me niet. Het werd erger toen hij ‘s morgens belde en zei dat hij van me houdt, maar de relatie niet kan voortzetten .. Het was alsof mijn wereld ten einde was, dus ik deed onderzoek op internet en zag mensen getuigen van het goede werk van Lord Bubuza bevoegdheden, dus ik contacteerde hem en vertelde hem mijn problemen. Hij reageerde en vertelde me wat ik moest doen en ik zorgde voor alles wat hij nodig had en hij verzekerde me dat Tim naar me terug zou komen smeken. 15 uur nadat alles was gedaan, kwam mijn vriend Tim naar mijn huis, huilde en smeekte me om hem te vergeven. Ik dacht dat ik droomde toen ik me de Heer Bubuza-belofte herinnerde. Ik ben nu gelukkig getrouwd met Tim en we leven gelukkig. Er is een God op aarde en dat is Heer Bubuza. Neem contact met hem op Whats App-nummer:: +1 505 569 0396 of e-mail: lordbubuzamiraclework@hotmail.com