Mijn blog Kellycaresse.nl is niet alleen een platform voor mijn ervaringen, maar ook deel ik af en toe de ervaringsverhalen van andere vrouwen en moeders. Sommige onderwerpen zijn taboe en door deze toch te delen kan hier openheid over ontstaan. Zo mailde Meri mij haar verhaal. Zij en haar partner kregen te horen dat zij slechts 1 procent kans hadden om zwanger te worden. Na 11 jaar kwam die wens toch in vervulling. Alles over dit heftige traject, haar ervaringen en gevoelens lees je vandaag.
Meri had 1% kans om zwanger te worden
Meri: Ik weet nog goed dat ik van een vriendinnetje mijn eerste vriendenboekje in mijn handen kreeg, als vijfjarig meisje begon ik dan alle vragen in te vullen. Wat wil je later worden? Moeder is wat ik wildworden. Maar als vijfjarig meisje kon ik niet vermoeden dat dit zo’n enorme uitdaging zou worden. Na een reis van 11 jaar zijn we nu eindelijk de ouders van een stoer jongetje en een heel lief klein meisje.
Getrouwd en tijd om aan kindjes te beginnen.
In augustus 2005 zijn wij getrouwd, de mooiste dag van ons leven. Meteen daarna gingen we aan de slag met onze andere grote droom, een kindje. Ik stopte met de pil en we gingen ervoor. Na maanden van proberen was er nog niets. Om ons heen werden al een paar vrienden zwanger en dat was zuur, maar we hielden goede hoop. Steeds vaker gingen we op gezette tijden en planmatig vrijen, ook met behulp van ovulatietesten. Helaas bleef een zwangerschap na een jaar nog uit. We bezochten de huisarts. “Wacht maar, zei de arts, binnen een jaar hebben jullie een kind, jullie zijn er teveel mee bezig”. Met een doorverwijzing stonden we binnen twee minuten weer op straat. Hoe doe je dat, iets heel graag willen en er dan niet mee bezig zijn?
Zwangerschapsaankondigingen om je heen doen pijn.
Op naar het ziekenhuis en daar gingen we de molen in bij de gynaecoloog. Allerlei testen en veel wachten. Ondertussen bleven wij het proberen en werd iedereen om ons heen zwanger. Dat doet veel pijn, je bent blij voor al die mensen maar ondertussen wil je voor jezelf een kinderkamer inrichten en tutten met babykleertjes. Als we weer het nieuws hoorden dat iemand zwanger was dan waren we oprecht blij voor hen, maar thuis vloeiden de tranen, frustratie en onzekerheid. Dan ging je weer met een rompertje op kraambezoek met een geforceerde lach op je gezicht en mocht je luisteren naar verhalen over hoe erg al die gebroken nachten waren, hoe moe iemand wel niet was, “onderkantjes” die pijn doen en mannen die niet meehelpen. Veel klaagzang en het enige wat ik dacht was: Dat wil ik ook, maar mijn buik bleef leeg.
1% Kans om zwanger te worden, ICSI traject gestart
Samen hebben we 1% kans om natuurlijk zwanger te worden, kregen we te horen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit maar dat is bijzonder laag. De enige optie was ICSI. Dus op naar het IVF Centrum. Meteen dacht ik, we gaan ditmaal niet schieten met losse flodders maar gericht een kindje op de wereld zetten en dat gaat ons lukken. Ik voelde diep van binnen dat als ik het maar graag genoeg wilde en er alles voor zou doen, dan zou het ons lukken. Een innerlijke kracht borrelde op en de kansberekening was al vrij snel gemaakt, we moesten maar lang genoeg volhouden.
En zo bleven we 2,5 jaar volhouden, proberen, proberen, ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Prikken zetten, daar werd je bedreven in. Nog steeds zit er een “deuk” in mijn buik van alle injecties. Het werkende leven ging gewoon door en het ICSI traject ook. Ik heb mezelf vaak op openbare toiletten moeten injecteren en met iedere spuit groeit de hoop op een kindje. Na al die jaren waren we allebei op, klaar, verbitterd en konden we de lol van het leven even niet meer zien.
De weg kwijt
Alles was zo ontzettend oneerlijk. Je zusje die zomaar zwanger werd na een relatie van 7 maanden om vervolgens na 3 maanden zwangerschap uit elkaar te gaan, andere vrienden kregen alweer hun tweede kindje, vrienden die uit elkaar gingen omdat de kinderjaren hen van elkaar hadden verwijderd, zo oneerlijk. Een kindje was bij ons zo welkom maar de ooievaar was de weg kwijt en wij ook. Ik voelde mij een mislukkeling, dat wat zo natuurlijk is en wat een vrouw kan doen dat kan ik niet, het op de wereld zetten van een kindje.
Iedere keer moest je je man opnieuw teleurstellen als het weer niet was gelukt. Mijn man zag mijn verdriet en de enorme wens om moeder te worden en gunde mij al het geluk van de wereld. Mijn wereld stond echt even stil op het moment dat hij zei dat hij zoveel van me houdt en me zo erg een kindje gunt dat hij bij me weg wilde. Dan kon ik een kindje maken met een andere man. Maar dat kindje wilde ik met hem en niemand anders. We hebben toen een break genomen en zijn op vakantie gegaan naar Amerika. Even weer connecten met elkaar, genieten van een lekker glas wijn en weer even weten waar we staan en wat we willen in het leven. Een nieuwe kracht boorde ik aan, want wat als het nou wel lukt, wat als er strakjes een minimensje is dat mij mama noemt..
bron
Lees ook: Hoelang zal zwanger worden duren? Door Marieke.
In 2010 werden we dan eindelijk zwanger van onze zoon, wat een geschenk uit de hemel. Hij was zo welkom, de ooievaar had de weg eindelijk gevonden. Na een paar jaar begon het weer te kriebelen, we hadden nog drie embryo’s in de vriezer liggen. Met goede moed begonnen we aan een tweede traject. Afgelopen december zijn we ouders geworden van een prachtig meisje, we waren nu een compleet gezin. Gisteren vroeg mijn zes-jarige zoon “Mam, wil je in mijn vriendenboekje schrijven?” en op de vraag wat wil je later worden kon ik nu alleen maar antwoorden: De mama van een heel gelukkige en tevreden mannetje.
Kelly: Dankjewel Meri, voor het delen van je heftige, ontroerende verhaal, een verhaal met gelukkig een heel mooi staartje. Maar wat een zware tijd hebben jullie gehad. Ik wil je heel veel geluk en gezondheid wensen voor de toekomst met je prachtige gezinnetje en ik hoop dat je verhaal helpt om een taboe te doorbreken. Zwanger worden is niet zo vanzelfsprekend en wanneer dit niet zo is, dan mag hier over gepraat worden.
Herken je je in het heftige verhaal van Meri? Of heb je dit bij mensen om je heen gezien? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en eventuele verhalen. Laat je reacties achter bij de comments.
Heel goed dat je dit deelt. Er is zoveel verborgen verdriet over de kinderwens. En dan zijn mensen ook nog zo lekker tactisch en direct; dat doet pijn als zwanger worden niet van zelf gaat.
Patricia onlangs geplaatst…Virus heeft mij in zijn macht…
Wat en heftige tijd moeten jullie hebben meegemaakt
Frank onlangs geplaatst…Terugblik; Eerste trimester
Er ging wat mis bij mij comment?. Wat een heftige tijd hebben jullie meegemaakt en gelukkig is het allemaal goed gekomen. Ik herken het verhaal van Meri omdat ik een stelletje in de buurt heb wonen die er al 9jaar alles aan doen om kinderen te krijgen maar hun wens is nog steeds niet in vervulling gegaan. Heel erg voor die mensen leef ook erg met hun mee omdat het bij ons dan wel zo snel lukte.
Frank onlangs geplaatst…Terugblik; Eerste trimester
Mooi geschreven en zo herkenbaar! Na jaren een kinderwens en vele icsi trajecten nu ook eindelijk mama van een dochtertje. Hopelijk mag daar in de toekomst nog ooit een broertje of zusje bijkomen. Ik ben al heel blij dat het in iedergeval 1x gelukt is en wij mogen ervaren hoe het is om papa of mama te zijn
Och wat heftig zeg. Wat moet dat zeer doen. Een wens die niet in vervulling gaat.
Maaike onlangs geplaatst…DIY project: Plantenpot van beton
Wat heftig zeg! Dat kun je je inderdaad niet voorstellen als klagende (loeder)moeder bij wie zwanger worden vanzelf ging. Goed om weer eens met de neus op de feiten te worden gedrukt
Lisette onlangs geplaatst…Lisette’s weekoverzicht: bezoek aan Bollo, Jul en de spoedapotheek
Wat een heftig verhaal. Ik weet nog hoe groot mijn wens was om zwanger re worden. In de tijd dat de situatie nog niet goed was (man studeerde nog) vond ik het best moeilijk om andere zwangere te zien. Voor mij was het een kwestie van wachten. Het lijkt me duizend malen moeilijker en pijnlijker als de kans op zwangerschap nihil is.
Super dat je nu een compleet gezin hebt!
Rachel onlangs geplaatst…Tweelingtaart voor 4 jarige meiden
Jeetje wat heftig om te lezen. Soms sta je er helemaal niet bij stil dat het een enorm groot wonder is om zwanger te mogen zijn. Mijn schoonzusje is ook jaren bezig geweest en uiteindelijk heeft ze een mooie dochter op de wereld mogen zetten.
Sylvia onlangs geplaatst…About last week.. #28
Heel herkenbaar helaas. Al meer dan 4 jaar zijn wij bezig en iedereen om ons heen is zwanger.. maar we blijven positief!
Rafaella onlangs geplaatst…poging nr. 2
Wauw ik ben er stil van. Het is een wonder dat je zwanger mag worden. Helaas hoor ik steeds meer in mijn omgeving dat zwanger worden niet zomaar vanzelf gaat
Aneta onlangs geplaatst…Samen delen, samen spelen | De ontwikkeling van het samen spelen
Wat een heftig verhaal. Ik weet uit mijn omgeving dat een zwangerschap helaas niet zo vanzelfsprekend is. Wat fijn dat jullie uiteindelijk twee mooie kinderen hebben en jullie droom na zoveel jaar is uitgekomen.
Femke onlangs geplaatst…15 persoonlijke vragen tag
ben er stil van maar goed dat je dit deelt, er zijn zoveel andere die in dat schuitje zitten of hebben gezeten.
rachel onlangs geplaatst…Hoera voor deze meid….
Knap en moedig dat je dit vertelt! Zwanger worden is zeker niet iets vanzelfsprekends en gelukkig geef je andere vrouwen moed hierin. Hele mooi dat het uiteindelijk toch voor jullie gelukt is om een gezin te stichten.
Liset onlangs geplaatst…Fashion | LASCANA shoplog
Mijn zus is na jaren proberen, maagverkleining, operatie aan haar eierstok zwanger na een icsi behandeling. Na 11 jaar
Wat een wonder!! We zijn zo blij. Ik werd zelf de 2e keer in 1 keer zwanger. In mijn omgeving veel fertiliteitsproblemen. Resultaat genegeerd worden, geen kaartje, geen felicitaties. Dat doet ook pijn. Het gevoel je moeten schamen voor je geluk.
Wordt er best naar van. Ik vraag me af waar deze ‘vruchtbaarheidsproblemen’ vandaag de dag vandaan komen. Ik hoor het steeds vaker….
Essma onlangs geplaatst…5x | tips voor ontspannen thuiskomen na vakantie
Wow Meri, dat is echt een geschenk uit de hemel dan! Mooi verhaal! Geniet van je zoon!
marleen onlangs geplaatst…Burgertrutjes.nl is jarig! Update & WIN een goodiebag!
Wat een heftig verhaal! Dan voel ik me er soms zo “schuldig” dat zwanger worden bij mij zo gemakkelijk gaat. Dat gun je toch iedereen met een kinderwens!
Marianne onlangs geplaatst…Maak een verschil in de wereld: go vegan!
Wat een prachtig geschenk hebben jullie uiteindelijk toch nog gekregen!
Ik vind het echt fijn dat ook zulke verhalen worden gedeeld, er zijn meerdere vrouwen waarbij het niet zo vanzelfsprekend lukt en het lijkt mij fijn dan verhalen van lotgenoten te lezen.
Mommy adventures onlangs geplaatst…4x fijne apps voor tijdens je zwangerschap.
Wat ‘n mooi verhaal en goed dat je ‘t hebt gedeeld! Heel veel geluk met je zoontje!
Leonie onlangs geplaatst…Spam je blog!
Jeetje wat hebben jullie een hoop mee moeten maken.. en wat mooi en fijn dat de hoop en het geduld alsnog beloond werd! Heel veel geluk met z’n 4tjes!
Kelly onlangs geplaatst…365 plates #228 ons nichtje Raychel ontmoet!
Wat moedig en goed dat je dit vertelt. Bij ons was het meteen ‘raak’ en kan me dus niet indenken hoe moeilijk het moet zijn geweest om in je omgeving al die zwangeren te zien. Ik heb hierover laatst een gesprek gehad met een collega die ook al 7 jaar probeert. Ik wil met mijn zwangere buik een ander niet ellendig maken, maar kan en mag mijn eigen blijdschap hierom ook niet wegstoppen.. ik vind dit echt een lastig dilemma. Ik trek me de gevoelens van een ander snel aan en wil niemand kwetsen. Ik vraag me dan af wat je kunt zeggen of doen om de pijn bij een ander te verminderen. Ik ben benieuwd of anderen dit herkennen.
Dit lijkt me echt zó zwaar. Weer zo’n verhaal dat bevestigt dat hinten/vragen naar zwangerschap echt not done is.
Fijn dat dit verhaal een happy end heeft!
Audrey onlangs geplaatst…Recept: frisse zoetzure komkommersalade
Wat een heftig verhaal. Hier ook de grootste wens die ik heb, mama mogen worden. Helaas PCOS en dat maakt dat wij al bijna 3 jaar bezig zijn voor een kindje waarvan 2 jaar in de medische molen. Het is heel moeilijk om andere te zien met een kindje of met hun mooie zwangere buik. De ene keer is het moeilijker dan de andere keer, maar we blijven hoop houden.
Jessica onlangs geplaatst…Afvallen met Jess #5 mijn afval avontuur gaat verder