Leven alsof je alle tijd van de wereld hebt

Hoe heerlijk zou het zijn als tijd niet zo’n enorm ding was in ons leven. Als je kon leven alsof je alle tijd van de wereld hebt. Dat je echt bewust in het NU kan leven, kan genieten, zonder je druk te maken om op tijd te komen, te moeten haasten, in de stress te schieten van een paar minuten te laat zijn. Ik ben een enorme control freak (geweest wil ik eigenlijk zeggen) als het om tijd gaat. We kunnen zo in de rush van de dag vergeten om bewust stil te staan bij wat we eigenlijk allemaal doen en vergeten te genieten van ons leven en de mensen om ons heen. En natuurlijk zijn er afspraken waar we gewoon op tijd moeten komen, dit is ook een onderdeel van normen en waarden, maar hoe heerlijk zou het zijn als we daaromheen zoveel relaxter kunnen leven. Ons niet zo hoeven opjagen. Onze kinderen leven al op die manier, zij zijn gewoon in het nu. Daar kunnen wij zoveel van leren. En dus besloot ik ruim een maand geleden om mijn smartwatch af te doen en die ervaringen deel ik vandaag.

Leven alsof je alle tijd van de wereld hebt

Los van dat we allerlei verplichtingen hebben zoals afspraken bij een arts, schooltijden, werkafspraken, zouden we daaromheen veel relaxter kunnen zijn. Ik merkte dat mijn horloge mij een beetje begon te beheersen. Steeds die klok maar checken of ik wel op tijd zou zijn. Bang zijn mensen teleur te stellen als ik wat later zou komen. Enorm haasten richting afspraken waardoor je vol adrenaline ergens aankomt wat veel energie van ons vraagt. Maar ook was mijn smartwatch een controle ding geworden. Het behalen van een X aantal stappen per dag, het controleren van mijn hartslag en zelfs energie verbruik. Nu denk ik, waarom liet ik me er zo door beheersen? Het haalt me allemaal af van dat wat mij werkelijk laat genieten van het leven: Het in het NU zijn, van mijn gezin genieten, van al het moois om me heen en de vrijheid voelen om te doen wat goed voelt.

Ik wilde het leren loslaten. Mijn man is bijvoorbeeld al veel relaxter. Ja, hij komt soms op allerlei afspraken te laat, maar op zijn werk of echt belangrijke dingen komt hij op tijd. En daar waar hij niet op tijd komt, is dat omdat hij in het moment leeft. Het belangrijker vindt om het geduld te pakken voor de kinderen, te zorgen dat iedereen relaxed ergens aan komt dan stressen om wat minuten. Stress is funest voor het lichaam van een mens en toch kiezen we er te vaak voor om wel in die stress te schieten om maar op tijd te komen ten koste van onszelf. Wat zou het toch heerlijk zijn zo te kunnen denken.

Eerst kon ik me zo ergeren aan die mentaliteit van hem. Dan kon ik de mensen waar we hadden afgesproken al horen denken ‘komt hij weer eens te laat’. Hij was de spiegel voor dat wat ik niet kon. Leven alsof je alle tijd van de wereld hebt en daardoor in alle rust je ding doen, te genieten van het leven en goed voor jezelf te zorgen. Ik was gewoon te bang voor het verwachtingspatroon van anderen. Maar daar heb ik een streep door gezet. Ik wil genieten in het nu, een geduldige moeder zijn, me niet laten beïnvloeden door de mening van anderen en genieten in het moment. En dat is ook wat ik mijn kinderen wil leren. Dan maar wat later zijn op plekken, maar dat altijd nog beter dan in overmatige stress leven en je laten meeslepen door de rush van de dag. Ik wil kunnen leven alsof ik alle tijd van de wereld heb, ik denk dat dit ervoor zorgt dat je zoveel bewuster geniet en dat is zo’n fijnere emotie voor je kinderen en de mensen om je heen. De wereld vergaat niet als je ergens wat later komt, maar intern komen er allemaal nare emoties vrij als jij je er wel druk om blijft maken, en dat is zonde vind ik.

En wat mij helpt is te handelen zoals in de volgende situatie: Ik fietste laatst met de kids naar school en we waren aan de late kant. Al sta ik al om 6.00 op, op het laatste moment moet er met 3 kids nog van alles gebeuren. Schoenen die kwijt blijken te zijn, ze willen ineens toch die ene maillot aan, een boterham die op het gemakje wordt opgegeten, we kennen dit als mama’s allemaal. Ik zat op de fiets en normaal zou ik tijdens die fietstocht wel 2 of 3x de tijd checken. Oeh kom ik nog op tijd, oei hoeveel ben ik al te laat. En in die rush ging ik harder fietsen, om vervolgens of net op tijd of net te laat te zijn. Alsof die paar minuten er dan zo toe doen. Maar ondertussen sta je stijf van de adrenaline, geef je je kinderen een gehaaste kus en met die adrenaline breng je je kids naar school. Nu ik weet dat mijn kinderen mijn spiegels zijn en mijn emoties overnemen, weet ik ook dat ik ze met die stress niet help als fijn begin van hun schooldag. Ik wil helemaal niet die emoties zo sterk overdragen, waarom is dat nodig om een paar minuten te besparen? Ons welzijn is veel belangrijker. 

Ik heb een maand geleden mijn horloge afgedaan en als ik dan dus weer in bovenstaande situatie kom, denk ik nu. Door tijdens het fietsen de tijd te checken, voorkom ik niet dat ik later kom. Weten hoe laat het op dat moment is lost de situatie niet op, sterker nog, het verhoogt mijn stress niveau wat helemaal niets oplost. Door het controleren van de tijd, in welke situatie dan ook, verander je niet de situatie. Ik wil leren leven alsof ik alle tijd van de wereld heb. En dit leren gaat met ups en downs, dat gaat nu niet ineens allemaal perfect want het is zo makkelijk om in het oude stress patroon te schieten. Maar me hier bewust van zijn is stap 1 naar een relaxter en gelukkiger leven voor mij en m’n meisjes.

Als ik nu in de auto zit en iemand voor me rijdt enorm langzaam, denk ik niet meer: ‘Shit ik kom te laat, rij toch door met een boos gezicht’ maar is mijn mantra: Ik heb alle tijd van de wereld. Er nu druk om maken zorgt er echt niet voor dat de persoon voor me gaat haasten, terwijl rustig blijven wel ervoor zorgt dat ik me relaxter en beter voel en die emoties geef ik dan door aan mijn kinderen. Over mijn eigen gedachtes en emoties heb ik wel controle en dat helpt me om weer in het nu te komen. Dit is een leerproces met vallen en opstaan maar voor mij wel heel belangrijk en fijn. En wat anderen er van vinden maakt me helemaal niets meer uit ;).

Herken jij je in deze blog? Wat voor lessen haal jij hieruit en hoe ben jij bezig met de tijd? Ik ben benieuwd naar jullie reacties!