Mijn blog Kellycaresse.nl is niet alleen een platform voor mijn ervaringen, maar ook deel ik af en toe de ervaringsverhalen van andere vrouwen en moeders. Sommige onderwerpen zijn taboe en door deze toch te delen kan hier openheid over ontstaan. Zo mailde Roos mij met haar heftige verhaal. Ik laat vanaf nu Roos aan het woord.
‘Zou je later kinderen willen?’… JA! Heel graag zou ik kinderen willen. Maar ik heb al twee kinderen, een tweeling, alleen ben ik ze verloren. Ik heb een missed abortion gehad. Een gemiste miskraam. Herfst 2016, een week over tijd, een positieve zwangerschapstest! Wat waren wij blij. Mijn vriend en ik zouden bijna 8 jaar samen zijn, en waren dolbij met het feit dat we papa en mama zouden worden. Rond de zes weken hebben wij het verteld aan onze ouders, broers en zusje, en onze opa’s en oma’s.
Roos deelt haar verhaal: Zij had een missed abortion van haar tweeling
Verder heb ik het op nieuws mijn werk gelijk verteld, omdat ik met straling werk. Verder hielden we het nog stil. Mijn vader vertelde mij ooit: ‘als je ooit zwanger bent, vertel het dan alleen aan de mensen die je het ook kan vertellen als het niet goed gaat’. Dit hebben wij gedaan.
De eerste controle bij de gynaecoloog was prima. Bloeddruk meten, bloed prikken, alles zag er goed uit. Ik had weinig last van kwaaltjes, wel misselijk in de ochtend en ontzettend moe. De eerste echo zou zijn met 11 weken en 5 dagen. De dag die ik mij nog herinner alsof het gister was. De dag dat de grond onder onze voeten verdween.
De eerste echo, geen hartactie
Winter 2016, eindelijk was het tijd voor de eerste echo! Voor het moment waarop we ons kindje zouden zien (ja, toen wisten we nog niet dat het er twee waren). Ik verheugde mij erop dat mijn vriend het kon zien, dan wordt het allemaal toch iets realistischer. Ook wilde ik het nieuws de dag na de echo delen met alle collega’s en onze vrienden. Onze afspraak liep iets uit, maar wij merkten dat het stel voor ons slecht nieuws te horen had gekregen. ‘Fijn dat ze dan ook de tijd nemen’ zeiden we tegen elkaar, ‘wij kunnen alleen maar hopen dat wij straks beter nieuws kijgen’. Het kon fout zijn, dat wisten we. Maargoed, we zijn jong en gezond, dus het zal vast wel goed nieuws zijn.
Dit goede nieuws kregen wij niet. De verloskundige plaatste de echokop op mijn buik. Ik was zenuwachtig… Toen kwam het beeld. ‘Oooh het zijn er twee hè!’ riep ik enthousiast. Ik keek mijn vriend aan en zei dat we dan toch echt wel moesten verhuizen. Het bleef stil. Ik zag niks. Met mijn medische achtergrond kon ik snel zien dat dit niet goed was. ‘Ja,’ zei de verloskundige ‘het zijn er inderdaad twee. Dat heb je snel gezien… maar ik zie geen hartjes kloppen‘. Mijn gevoel werd bevestigd, ik zag ook geen hartjes kloppen. Er gingen allerlei gedachten door mijn hoofd, wat nu? Ik wist het niet meer. Diezelfde avond zaten wij met onze ouders in de woonkamer. Wij zouden een miskraam krijgen.
En toen, de miskraam
Ik had besloten te wachten, of de miskraam nog spontaan zou optreden. Ik wilde nog even afscheid kunnen nemen van onze tweeling in mijn buik. De miskraam kwam niet, en dat had ik ook niet verwacht. De kindjes zijn gestopt met groeien rond de 8,5 week. Ik was al bijna 12 weken zwanger. Uiteindelijk heb ik gekozen om de miskraam op te wekken met misoprostol. De periode van de miskraam was ontzettend zwaar. Op mijn werk weet iedereen ervan, maar veel vriendinnen weten niks van mijn verhaal af. Wat moet ik zeggen? Ik was zwanger maar heb een miskraam gekregen? Ik weet het soms niet. Ik heb veel opmerkingen gehoord waar ik niks aan had en die mij alleen verdrietiger maakte. Ik dacht altijd maar dat mensen waarschijnlijk niet weten wat ze moeten zeggen. Opmerkingen zoals ‘je bent nog jong, en hebt tijd zat‘ tot ‘je kan tenminste zwanger worden‘.
Inmiddels zijn we een paar maanden verder. De scherpe randjes worden minder scherp. Het verlies hebben wij beide een plekje kunnen geven door veel te praten met elkaar. De wens en het gemis worden alleen maar groter, dit vind ik zelf erg lastig. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan onze tweeling denk.
De eerste ronde hebben wij moeten wachten. De tweede ronde waren wij er ook nog niet klaar voor, tot ik weer een ongesteld was. We waren beide teleurgesteld en merkten dat we nu weer wilden proberen zwanger te raken. Een zwangerschap laat nog op zich wachten, maar wij hopen dat het ons gegund is. En ook dan vertellen wij het weer vroeg aan onze ouders, broers, zusje, en opa’s en oma’s. Want stel dat het mis gaat… dan wil ik dat ze ons kunnen opvangen, net zoals ze bij de tweeling hebben kunnen doen.
Dankjewel Roos, voor het delen van dit heftige aangrijpende verhaal. Een verhaal wat je niemand zou gunnen en ik wens jullie dan ook veel kracht, sterkte, liefde en geluk voor de toekomst toe.
Wat heftig en ontzettend verdrietig Roos. Wat dapper dat je je verhaal met ons durfde te delen. Heel veel sterkte gewenst….
Danielle | Mama Lifestyle Blog onlangs geplaatst…Te vroeg geboren: Karin’s baby werd geboren bij 35 weken zwangerschap
Vreselijk. Ik heb zelf een missed abortion gehad ook. Nu twee succesvolle zwangerschappen later kan ik daar nog steeds verdriet van hebben. Overigens is het hier destijds helemaal mis gegaan met die pillen en ben ik met spoed in het ziekenhuis beland en gecurreteerd. Nu gelukkig twee gezonde kinderen. Ik hoop dat dat jullie ook gegund is.
Nicole onlangs geplaatst…5x De wondere wereld van Marktplaats
Lijkt me vreselijk om mee te moeten maken en inderdaad lastig wie je wat verteld. Die opmerking zijn ook naar al zullen ze goed bedoeld zijn t komt hard over!
Nicole onlangs geplaatst…Eigenwijs de week door #43 | laatste daagjes werken
wat heftig. tjonge jonge! Heel vel sterkte ik hoop met je mee! Mooi dat je dit met ons deelt. -x-
mama van dijk onlangs geplaatst…– W I N A C T I E – Olijfboom, kruiwagen en tuingereedschap!
Wat naar! Er zijn weinig dingen zo emotioneel als weg naar het krijgen van kinderen. Wij hebben een paar jaar en een hoop behandelingen op onze eerste moeten wachten. Een ander verhaal dus maar ik snap wel je enorme verdriet. Ook toen kreeg ik veel opmerkingen die hard aan kwamen. Mensen hebben vaak geen idee hoeveel pijn het doet als het mis gaat (of niet lukt). Heel veel sterkte!
Sjoukje – meergeldminderstress onlangs geplaatst…The Ultimate Bundle: koop hem nu…
Vreselijk 🙁 nooit meegemaakt, lijkt mij heel heftig. Sterkte en ik hoop dat jullie binnenkort weer een positieve test in handen mogen hebben en al vroeg een echo krijgen! X
Angela – mama met passie onlangs geplaatst…Jij bent een mama met passie!
Heel herkenbaar. Hier in juni 15 ook een missen abortion met een kleine 14 wkn zwangerschap. Eindelijk waren we zwanger na een heel medisch traject. Ik was er kappot van. Inmiddels mama van een dochtertje van drie maanden, wederom door icsi
Jeetje, inderdaad! Dan ben je zo onwijs blij dat het is gelukt. Enorm heftig. Ik hoop dat het jullie alsnog gegund is! Ook al neemt dat de pijn nooit helemaal weg.
Sophie onlangs geplaatst…Update: Hoe gaat het met afstuderen?
Lieve roos, ik ben zelf een dochter met 20 weken verloren en (daarna gezonde zoom) heb net een missed abortion gehad. Ik leef onwijs met je mee. Mama zijn met lege armen is vreselijk.
Toch hebben beide ervaringen mij ook positive dingen gebracht. Door de liefde van leven te verliezen, vond ik mijn eigen liefde voor het leven.
En ik probeer de taboes om niet voor 12 weken over je zwangerschap te praten te doorbreken. Ik heb de periode van mijn missed abortion ook vlogs gemaakt. Mocht je willen praten over het verlies, weet je mij te vinden! Dikke virtuele knuffel voor jouw…
Lisette onlangs geplaatst…Welk Disney figuur past het beste bij mij?
Heftig hoor. En dit moet ook een plekje krijgen dat kost tijd.
Maar 1 vraag. De eerste echo met 12 weken? Die had ik al rond de 8 weken. Dat is toch tegenwoordig gebruikelijk?
Sterkte!!
Wat moet dit heftig voor je zijn geweest, ik wens je daar heel veel sterkte in! Ik denk ook dat mensen vaak niet weten wat ze moeten zeggen en daarom soms met onhandige tips of opmerkingen komen. Ik hoop (en ga er vanuit) dat ze het niet zo bedoelen. Desalniettemin is dat natuurlijk ontzettend vervelend en rot om te horen. Neem de tijd die je nodig hebt om het te verwerken en ik wens je heel veel goeds voor de toekomst :).
Liset onlangs geplaatst…Maak je body in 6 stappen klaar voor de zomer!
Vreselijk zeg! Heel veel sterkte.
Malou onlangs geplaatst…10 manieren om geen contact te krijgen met een kinderarts
Veel sterkte. Een missed abortion of miskraam is altijd heel ingrijpend. Geef het de tijd. De opmerkingen zijn heel normaal om te krijgen merk ik, veel mensen weten niet hoe ze moeten reageren en proberen je moed te geven. Hopelijk zijn jullie snel opnieuw zwanger van een goede zwangerschap,
simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…De week, met een snufje liefde #4
Hopelijk is een nieuwe, gezonde zwangerschap je gegund wanneer jullie er klaar voor zijn. ??
Essma onlangs geplaatst…Photo Diary Little Origin #7
Wat een heftig verhaal. Het maakt meer in me los dan ik had verwacht. De goedbedoelde zinnetjes steken door m’n hoofd, maar nu ik zelf zwanger ben geweest (gelukkig alles goed gegaan) snap ik dat dat als een mes tussen je ribben kan voelen.
Sterkte -x-
Rachel onlangs geplaatst…Een dag uit m’n leven #3
jeetje wat erg 🙁 kan me niet voorstellen hoe dat moet zijn. hele dikke knuffel <3
femketje onlangs geplaatst…Vlog – April 17th/23rd 2017.
Wat heftig! En wat een nare opmerkingen krijg je dan zeg. Poeh zo oneerlijk! Ik hoop dat jullie in de nabije toekomst een mooie zwangerschap mogen hebben.
Jessica onlangs geplaatst…7 tips voor het plannen van een vakantie
Wat vreselijk! Alsnog sterkte gewenst.. Ik heb zelf 2x een miskraam gehad waarvan 1 pas bij 16 weken, en hoewel ik 2 geweldige dochters heb, vind ik het nog steeds vreselijk
sprakeloos ben ik…..en als nog sterkte <3
rachel onlangs geplaatst…#Vlog 29 april ’17, wijziging planning….niks doen
Bedankt voor je verhaal. En Kelly bedankt voor het delen. Het heeft me geraakt en me geroerd. Ik wens jullie veel kracht en sterkte toe. <3
Wat erg voor jullie! Ik hoop dat je snel in verwachting zal zijn van een gezond kindje. Veel sterkte!
Lieve Roos,
Ik weet sinds gister dat ik zwanger was van een tweeling, 1 kindje zonder hartactie(6+2 weken) en 1 lege vruchtzak.
Ik vind het geschenk van een tweeling prachtig maar oh zo moeilijk dat ze niet leven:(
Heb hier ook veel verdriet van en het is heel frustrerend dat het op dit moment nog in mijn buik zit. Ik wacht nog tot volgende week dinsdag, dan nog een echo en daarna laten curriteren..
afschuwelijk dit! Onze lieve baby’s
Dit verhaal is bizar. Ik begon te lezen en het leek wel of ons verhaal geschreven was. Wij hebben ook een missed abortion gehad. Zijn ook met 11w5d naar de verloskundige geweest. En ook ik heb een medische achtergrond, zag dat het twee kindjes waren, maar ook geen hartactie. Ze zijn ook met 8w5d gestopt met groeien, dus leven. Inmiddels hebben we vorige week weer een miskraam gehad. Ditmaal een spontane. Ooit hopen ook wij trotse ouders te worden van een zichtbaar kindje. Sterkte allemaal!