De laatste tijd krijg ik steeds vaker reacties van andere mama’s op mijn vlogs, blogs en social media posts dat het bij mij allemaal zo vanzelf lijkt te gaan. Dat mijn kinderen zo ‘makkelijk’ lijken, waar haal ik toch de tijd en energie vandaan om te sporten en waarom komt alles zo kalm over, alsof het maar allemaal komt aanwaaien. Ik vind dit soort reacties soms best lastig en deze blog schrijf ik niet om verantwoording af te leggen. Ik schrijf dit ook niet om te laten zien dat ik juist wel een heel zwaar leven heb of dat ik die supermom ben, deze blog schrijf ik omdat ik wil vertellen wat die reacties met me doen en in hoeverre deze kloppen met de realiteit.
Laat ik voorop stellen dat ik geloof dat ik die reacties krijg met de intentie een compliment te geven. Zo van ‘Hoe doet ze het toch, wat knap’, of ‘wat fijn dat het allemaal zo makkelijk gaat’. Dat waardeer ik enorm, ik waardeer iedere reactie die ik krijg en vind het heel bijzonder om zo’n grote groep lieve vrouwen achter me te hebben staan. Dankjewel daarvoor! Zulke reacties voelen soms ook dubbel, ik vind het juist zo belangrijk te laten zien dat mijn leven net als dat van ieder ander is, dat ik ook worstel met het moederschap maar anderzijds er ook net zo goed van geniet.
Bij mij komt alles ook niet aanwaaien. En ik heb het idee dat ik zowel de ups en downs laat zien. Ik deel mijn leven met jullie, mijn hoogtepunten en moeilijke momenten en wie mij lang volgt weet ook dat het allemaal niet is komen aanwaaien. (Bij wie waait alles wel zomaar even aan trouwens?).
Ik heb pittige zwangerschappen en bevallingen achter de rug. De kraamtijd was alledrie de keren aan het begin niet zo rooskleurig als deze kon zijn en ik worstel dagelijks met chronisch ziek zijn. Ik denk dat we allemaal zo onze worstelingen hebben die we wel of niet delen met anderen.
Ik ervaar het moederschap soms als pittig, maar zeker niet als enorm zwaar. Het lijkt niet zo hip te zijn om te delen dat het moederschap je niet enorm zwaar valt. Dat het zelfs best wel meevalt en soms roep ik ‘voor de grap’ dat ik zo nog een paar kinderen erbij zou willen. Dat blijft een grapje hoor, maar geeft wel weer hoeveel geluk het moederschap en mijn kinderen me geven.
Dat het me niet zo zwaar valt komt denk ik door allerlei aspecten. Ik heb een man die zich 100% inzet als vader en daar ook echt van geniet. Hij is veel thuis door de diensten die hij maakt wat het ook mogelijk maakt zich zo in te zetten. En ik heb ouders die 24/7 voor ons klaar staan. De meiden zijn dol op mijn ouders en komen er heel graag. Door hun steun waar ik altijd op kan rekenen, kan ik mijn werk doen zoals ik het nu kan doen en heb ik altijd een hulplijn bij moeilijkere momenten. Doordat ik mijn werk daardoor zo flexibel kan plannen, houd ik veel tijd over voor mijn kinderen en die tijd koester ik enorm.
Ik krijg ook vragen bij video’s waarom het bij ons allemaal zo kalm overkomt. Of mijn kinderen nooit huilen en of ik echt een baby heb die gelijk in slaap valt zodra ik haar in haar bedje leg. En hoe ongeloofwaardig dit misschien klinkt, ik heb het getroffen met best ‘makkelijke’ kinderen. Kinderen die bij 2 maanden al doorslapen en die (tot nu toe) gewoon redelijk makkelijk de ontwikkeling doorkomen. Maar ja, ook mijn kinderen huilen. Ook zij gaan door de bekende fases heen zoals een ‘Nee-fase‘, ‘niet willen eten‘, ‘de peuterpuberteit‘ en de bekende ‘maar waarom dan’ fase. Ook ik sta weleens voor schut in de supermarkt met een kind dat schreeuwt om een snoepje en dat de hele winkel je aankijkt alsof je je kind verwaarloost als je haar op dat moment gewoon negeert. Maar overall valt het allemaal mee, gaan ze makkelijk slapen en zijn ze relaxed. En wanneer ze wel huilen haal ik het niet in mijn hoofd dat moment te filmen of vast te leggen. Dat vind ik privé. Je zal echt weleens een huiltje op de achtergrond van een vlog horen, maar ik probeer dan mijn camera weg te leggen en weer te filmen wanneer het weer over is. Ik heb ook liever niet dat mijn man de camera op mijn snoet zet wanneer ik net in een hormonale huilbui zit.
Wat je ziet in mijn vlogs en leest in mijn blogs zijn een groot deel van mijn leven, maar wel gefilterd door de privacy bril en de toon is waar mogelijk positief, omdat ik zo ook het liefst in het leven sta. Het moraal van dit verhaal: mij is ook niet alles komen aanwaaien maar ik geniet intens van mijn leven als moeder en die boodschap deel ik graag met anderen. Genieten van de kleine mooie dingen en daar de focus op leggen. Dat maakt het leven zoveel makkelijker denk ik. Ook tijdens de minder mooie momenten die we allemaal kennen.
Ik ben benieuwd hoe jullie deze blog interpreteren. Ervaar jij het moederschap als heel zwaar? Heb jij veel steun voor mensen om je heen of sta je er alleen voor wat het een stuk pittiger maakt? Ben je ook chronisch ziek of maak je andere omstandigheden door. Heb jij ‘makkelijke’ kinderen of juist slechtere slapers? Ik ben benieuwd naar jullie reacties.
Enjoy the little things in life 😉
Ik start denk ik hetzelfde in als jij als ik het zo lees. Ik heb ook mijn momenten, maar vind het ook niet mega zwaar en heb denk ik tot nu toe twer makkelijke kinderen. Vooral goed slapen scheelt inderdaad al een hele hoop.
Wat je blog betreft is het denk ik dat mensen denken dat je alles deelt, terwijl dit natuurlijk niet het geval is. Je kiest je momenten en deelt veel maar beslist altijd nog zelf wat je achterwege laat. Een gecensureerde versie van Kelly.
Ha kelly.
Ik denk inderdaad dat het een compliment is. En ja ik vind het moederschap met minder makkelijke kinderen, niet doorslapers en een begintijd met nonstop huildagen wel zwaar geweest. Inmiddels is onze jongste 1 en nu pas in de afgelopen maanden zoals je ook kon lezen ervaar ik de rust in ons gezin weer terug en is het genieten pas echt begonnen. Ik wens je veel moois toe.
-x- Mama van Dijk
Ik ervaar het mama zijn als iets heel moois maar soms best pittig. Mila wordt in februari 2 jaar en is een pittig meisje met echt een eigen willetje. Erg leuk allemaal maar soms… hahaha
Gelukkig heb ik een vriend die 4 dagen werkt en er altijd voor ons is. Het maakt bij ons ook niet uit wie van ons bij Mila is. Ook onze ouders wonen om de hoek. Erg fijn en zeker makkelijk.
Maar je bent toch ook een supermom? 😉 Heel mooi geschreven zo. Je omschrijft perfect hoe ik het moederschap ook ervaar. En ja soms is het pittig maar ik vind het niet enorm zwaar. Ik geniet van het moederen en het scheelt misschien inderdaad dat wij ook een redelijk makkelijk kind hebben. Nu tijdens mijn tweede zwangerschap en het vele ziek zijn krijg ik enorm veel hulp van de families en dat is zo waardevol. Daarnaast staat mijn vriend ook voor 1000% voor ons klaar en dat bewijst ‘ie iedere dag. Maar het komt ons ook echt niet aanwaaien allemaal!
Ik dank dat je het inderdaad als compliment “moet” zien. Al snap ik zeker jouw dubbele gevoelens. Mensen vergelijken zichzelf toch nou eenmaal met anderen. Ik merk ook als moeder, ook ik doe dat (onbewust). En als het dan bij jezelf allemaal niet van een leien dakje gaat dan sta je soms wel even te knipperen met je ogen of te klapperen met je oren. Hoe dan? Ligt het aan mij?
Ik heb de start als intensief en pittig ervaren. Mijn kinderen hebben allebei een pittige start gehad, de laatste was echt een huilbaby en slapen komt ook niet echt in hun woordenboek voor. Mijn zoon is nu net vijf maanden en wat is het nu genieten. Dat gespook in de nacht blijft, ook bij dochterlief van net drie maar ze zijn nu allebei happy. Hebben een sterk karakter maar dat maakt ze ook zo uniek.
Helaas werkt mijn man veel, hebben wij niet echt een achterban en dat maakt het wel lastig zo nu en dan. Zo is het zo anderhalf bij jou. Juist die dingen maken ook zo’n verschil.
Voor mij is het moederschap het aller mooiste maar zeker ook hard werken. Ik zou het niet anders willen, tel mijn zegeningen en mijn kinderen zijn mijn kinderen..
Goed dat je dit deelt. Ik vind dat alles benoemd mag worden. Alles is oké want het is nou eenmaal hoe het is. Je kan het ook niet mooier of slechter maken. Dat is het mooie van kinderen, ze zijn zoals ze zijn.
Bij jou denk ik dat mensen vergeten dat het een gefilterde versie van jouw leven is. Lekker houden zo!
Ik vind het alleen maar mooi hoe je erin staat! Dat je niet altijd alle minder leuke momenten laat zien, betekent niet dat die er niet zijn. Het kan alleen soms goed zijn om vooral de positieve kanten te benadrukken. Zelf schrijf ik op mijn blog ook veel over positiviteit en mooie dingen. Maar natuurlijk heb ik ook weleens huilbuien om niet, krijg ik ook kwetsende opmerkingen te horen en struggle ik ook met dingen waarover ik me onnodig druk maak. Soms is het alleen in verband met privacy fijn om dat te filteren. Ik zou niet willen dat ook zakelijke relaties alles van mij weten 😉
Goedemorgen Kelly,
Ik ervaar je blogs als fijn en plezierig om te lezen, de reacties zullen vast positief bedoelt zijn, en de momenten waarop je kinderen verdrietig zijn, zijn inderdaad privé momenten waarbij je er voor je kind moet zijn, dus ik vind het alleen maar positief dat je dan je camera weg legt.
Ik ben moeder van 2 kinderen, een jongen van nu bijna 5 waarvan ik niet de biologische moeder ben (stiefmoeder vind ik altijd zo n raar woord), en sinds juni dit jaar ben ik moeder van een prachtig dochtertje die 6 weken te vroeg geboren is.
Ons jochie is makkelijk en luistert heel goed, ik heb hem tot nu toe nog geen straf hoeven geven vior iets geks, uiteraard heeft ook hij zijn fases, en miemelt veel maar daar is makkelijk mee om te gaan vind ik persoonlijk, er is echter nog steeds een enorme strijd met zijn biologische moeder om verschillende redenen (oa verwaarlozing) waardoor het ook weer niet makkelijk is omdat je het ook aan hem merkt en je er weinig aan kunt doen behalve de juiste instanties inschakelen die dan vervolgens helaas ook weinig doen.
Toen ik zelf moeder werd heb ik dat als enorm pittig ervaren, zelf niet gedacht dat het zo pittig kon zijn. Zij was niet alleen te vroeg geboren maar ook heel onrustig en huilde heel veel, ik heb dan ook vaak met mijn handen in het haar gezeten en wij hebben echt alles geprobeert om haar, maar ook ons te helpen, uiteindelijk is het met veel geduld, strak inbakeren en rust en regelmaat gelukt en is ze nu met bijna 6 maanden een heel ander kindje geworden, ze huilt nu bijna niet en slaapt ook lekker.
Het was allemaal wennen met een heftige start maar daar vind je uiteindelijk ook je weg in, ik ben in iedergeval al doorgewinterd mochten we ooit nog een kindje willen ?
Wat vervelend dat je sommige reacties zo ervaart! Ik vind je zn leuke,vrolijke moeder en positief in het leven op een normale en fijne manier! Een vrouw die ook naar de lidl en action gaat & ons juist zo fijn op een leuke lieve manier laat zien hoe jij het doet en wij daar zelf eventuele tips of trucks uit kunnen halen! Lieve Kelly, twijfel niet aan jezelf (ook al hoort dat er ook bij ?) ik vind je een lieve/ leuke vrouw om te volgen en kijk/lees met ontzettend veel plezier!! ? Groetjes
Ik begrijp helemaal wat je bedoeld. Hoewel ik vind dat je altijd een zo eerlijk mogelijk beeld van de werkelijkheid moet laten zien, gaat hier een bepaald filter over heen op social media. Grotendeels voor de privacy van je kinderen en familie. Het is goed om je struggels af en toe te benoemen, maar laten we focussen op de positieve dingen. Het moederschap gaat mij ook gemakkelijk af, iets waar je je soms bijna schuldig over voelt tegenover anderen ofzo. Alsof je moet verantwoorden dat het bij jou wel makkelijk gaat… Alleen maar fijn toch dat het goed gaat 🙂
Wauw wat een geweldig lieve complimenten? dankjewel! Die steek ik in mijn zak?
goedemorgen Kelly!
allereerst exuses! ik had ook een reactie geplaatst dat ik het zo knap vond, je ochtend routine met 3 kindjes, wat zo vanzelf gaat in het filmpje en bij mij vaak niet. ik bedoelde dit inderdaad als een compliment en dat dit alleen maar fijn is, al snap ik natuurlijk dat dit niet altijd zo vanzelf zal gaan.
ik heb net zoals jij (gelukkig) een hele lieve man die een echte papa voor ze is, met regelmaat kookt ect.
de diabetes bij jou is hartstikke heftig en vraagt continu veel aandacht. ik werk zelf in de zorg en heb hier daardoor ervaring mee.
het moederschap van 1 naar 2 kindjes vond ik zeker in het begin weg pittig en wennen. maar ze maken ons leven zoveel kleurrijker en mooier, ze zijn alles waard en ik zou mijn meisjes voor niks willen missen! we kwamen op 7 voor de eerste keer in het zkh te liggen met de kleine. 3 dagen later naar huis en 4 dagen weer. 5 dagen moeten blijven. 3 dagen thuis en toen weer maar voor anderhalve week. hierdoor werden we steeds, als we net een beetje ons ritme hadden gevonden, ontregeld in het ritme.
nu probeer ik vooral te genieten van onze momenten, ze worden zo snel groot. de jongste kan nu ook gewoon in bedje liggen, zonder alles bij elkaar te schreeuwen, terwijl ik de oudste aankleed en dat geeft een hoop opluchting en rust in mij. ik sta er door de weeks van 6.30 tot 17.30 “alleen” voor. mijn man is dan werken. als ik moet werken kunnen onze meisjes gelukkig ook naar opa en oma.
onze jongste dochter kan niet zelf ontlasring passeren en krijgt hiervoor om de 3 maanden botox injecties en dan soms iedere dag een darm spoeling, soms om de dag. dit ervaren wij als erg pittig omdat ze nu pas 6 maanden is en ons niet kan vertellen dat ze pijn heeft. we moeten echt op de signalen letten en optijd ingrijpen voor een ziekenhuis opname te voorkomen. we zitten met regelmaat op de spoedeisende hulp maar kunnen naar hun haar dan helpen weer naar huis en gelukkig hoeven we dan niet te blijven.
de oudste is een makkelijke slaper. ze sliep met 37 weken zwangerschap (geboren bij 33 weken) al door. en nu altijd minimaal 12 uur achter elkaar. de jongste krijgt nog bv en komt meestal tussen 23u en 7u 5x om te drinken, nu gelukkig al van de afgelopen 3 dagen, 2 daarvan maar 2x (Woehoeeeee)
groetjes Lyn
Ik ben chronisch vermoeid, dat betekend dat ik al moe ben als ik op sta, tot dat ik naar bed ga, als ik een keer wat energie heb dan is dat van korte duur, dat is vaak best pittig. Ik heb geen hulp verder en doe dus alles alleen, mijn man werkt de hele dag van s’ochtends vroeg tot savonds laat als ons dochtertje al naar bed gaat, mijn familie woont niet in de buurt, en de familie van mijn man werkt ook.
Mijn dochtertje kwam voor de fles vandaar dit losse stukje nog even haha ?
Een mooie openhartige blog ? Van je gezicht en lichaamshouding is af te lezen hoe veel je van je meisjes en Yannick geniet: mooi!
Privacy is iets wat we allen van elkaar moeten accepteren en respecteren. Heel begrijpelijk en logisch dat je bepaalde momenten niet vast wil leggen!
Ik geniet iedere dag weer van het moederschap, er komen af en toe ook momenten voorbij dat ik even met mijn handen in het haar zit. Tegenover vrienden/vriendinnen en familie ben ik daar heel open over: adviezen inwinnen en horen dat het herkenbaar is (en dat ook deze fase weer zal overwaaien ?) vind ik heel fijn ?
Ik denk dat elke mama een supermama is, want allen willen we het beste voor ons dierbaarste bezit/bezitjes. Dus lieve mama’s: wees trots op jezelf! ❤
Ahh zie jouw reactie en vorige alleen maar als compliment!! <3 dankjewel, heel lief!
Ik ben zelf (nog) geen mama maar volg je al jaren vanwege je positiviteit! Ik denk dat veel mensen vergeten dat iedereen moeilijke en zware momenten in het leven mee maakt (en daar ben je ook open en eerlijk over naar ons bloggers) maar de manier waarop jij er mee omgaat is door toch een positieve draai eraan te geven. Kijken wat wel mooi is en goed gaat ipv alleen maar te focussen op negatieve dingen (waar wij mensen en ik zelf toch wel vaak ons schuldig aan maken).
Het komt bij mij niet speciaal over alsof het je komt aanwaaien, omdat ik weet hoe je aan het worstelen kan zijn met je gezondheid. Het lijkt mij ook niet altijd makkelijk om een hypo te hebben met kinderen om je heen. Je doet het heel goed hoor Kelly en je hebt gelijk dat je niet alles filmt.
Hi Kelly! Jouw positiviteit komt inderdaad goed over in je schrijfsels, vlogs etc. Ik vind dat, en heb ik meerdere malen gezegd, heel fijn en bewonderenswaardig. Ik weet wat voor struggels suikerziekte met zich mee kan brengen want mijn vader heeft het. Toch geef je 100% (zo komt het op mij over als kijker) Mooi hoor! Ik heb het een stuk ‘zwaarder’ alhoewel ik een rothekel aan dat word heb (want als het moederschap zwaar is, wat heeft een kind met die ziekte dan of de moeder zelf??), gebruik ik het toch om aan te geven dat het hier in Frankfurt zeker geen rozengeur en maneschijn is. Mijn man en ik hebben zelden tijd voor elkaar omdat we onze kinderen niet zomaar bij vreemden willen laten. In de praktijk betekent dat dat ik elke minuut van de dag met mijn jongste ben en alles moet proberen om hem te entertainen. Door alle fases heen staan we hier dus helemaal alleen voor. Er woont hier geen familie en zijn geen vrienden in de buurt dus onze ‘hulplijnen’ zijn ‘buiten werking’. We hebben hier voor gekozen en zo is het nu eenmaal. Maar deze omstandigheden krijgen mij in ieder geval niet van mijn stuk. Wil mijn kinderen never nooit het idee geven dat het zwaar is om voor ze te zorgen! Nooit. Want wat dat met ze doet, zullen we nooit weten. Altijd positief blijven hoe moeilijk en onmogelijk dit soms ook lijkt is zeker een must! ?
Ik denk dat het heel goed is dat je deze blog hebt geschreven, zodat je volgers beseffen dat ze niet het volledige plaatje te zien krijgen. Bij niet-bloggers en -vloggers ziet de buitenwereld ook niet alle downs, waarom zou dat bij jou online anders zijn?
Ik ervaar het moederschap als mooi en pittig tegelijk. Ik geniet zeker niet de hele tijd, maar ben wel altijd dankbaar voor mijn lieve kinderen. Jouw positieve berichten zorgen er vaak voor dat ik de boel weer kan relativeren en doen me beseffen dat het ook ligt aan je eigen interpretatie van een situatie of je hem als rot of grappig ervaart. Bedankt daarvoor!
Wat ik bij jouw blogs zo mooi vind is dat je juist zo openhartig bent! Je schrijft over leuke, fijne en gezellige dingen maar ook over de minder leuke dingen! Ik zag op social media de reacties voorbij komen waar je het over hebt.. ik denk dat de reacties positief bedoeld zijn, maar snap het punt van je blog wel.
Wij hebben 2 dochters (13 en 4 jaar) met allebei hun hun beperkingen, dus nee ook hier gaat het niet allemaal vanzelf. Dat is combinatie met een beschadigde rugzenuw, maakt het soms wel pittig, maar als de dames dan heerlijk bezig zijn of even lekker komen knuffelen oid.. ja dan weet je dat je het goed doet en dat maakt het zware ineens veeeeel minder zwaar
Ik heb zo’n reactie ook wel geplaatst, denk ik… zie het als een compliment als alles zo kalm overkomt. Blijkbaar sta je gewoon rustig en stevig in het ouderschap en dat is zeker wel knap. Mijn eerste was best een makkelijk ventje, en toen kwam mijn meisje. Pas nu, nu ze richting de drie maanden gaat, gaat het beter. Maar met twee maanden stond ik op punt van instorten. Wees blij dat je geluk hebt met vrij makkelijke kinderen, die ook nog eens heerlijk slapen, met een man die veel thuis kan zijn en met jouw flexibele baan. En dat mag ook wel met zware zwangerschappen en bevallingen en jouw ziekte. Dat ik zo’n reactie plaatste is echt een compliment en zeker geen uiting van jaloerzie. Heerlijk als andere mama’s wel kunnen genieten!
Ik vind dat juist heel fijn aan jouw blog, dat je zo positief bent. En ik heb hetzelfde. Tuurlijk deel ik ook de mindere dingen in mijn leven maar probeer ik wel zoveel mogelijk positief te bloggen. Niemand zit te wachten op alleen maar narigheid lijkt mij. Ik heb ook drie kids en vind het alles meevallen! Ik vind moeder zijn het mooiste wat er is!
Lieve Kelly, ik had ook “zo’n’ reactie geplaatst en bedoelde het ook echt als compliment! Wat ik ermee bedoelde is: mijn zoontje is niet zo makkelijk kun je ons tips geven of aangeven hoe jij het aanpakt zodat ik wellicht dat kan proberen toe te passen? Ik snap goed dat je de lastige momenten liever niet deelt (dat doen we volgens mij allemaal niet, iedereen laat liever blije baby’s en kinderen zien), aan de andere kant is het ook vrij natuurlijk dat je jezelf vergelijkt met andere moeders waaronder jij. Ik heb heel veel aan je blog nu ik net voor het eerst moeder ben geworden en vind dat je het zo goed doet met de meiden! Zie de reacties als compliment en haal er mogelijk een topic uit voor een blogpost of video ( in mijn geval uit mijn eerdere reactie: hoe kun je toewerken naar een baby kunnen wegleggen en hoe krijg je het huishouden voor elkaar als je een pasgeboren baby hebt die je niet makkelijk weglegt oid)
Keep up the good work!
Het gras is altijd groener aan de overkant. Je bent volgens mij van jezelf al een positief mens en dat scheelt zoveel in hoe je in het leven staat en met “tegenslagen” omgaat.
Afgelopen zomer is onze dochter 10 weken te vroeg geboren en mensen vonden dat we er zooo goed mee omgingen. Ja .. wat moet je? Gewoon doorgaan. En natuurlijk huil je wel eens in bed. Maar de volgende dag weer volle kracht er tegen aan.
Het moederschap valt me niet zwaar. Vindt het ook een soort hype van “tegenwoordig”. Als ik het met mijn Oma over vroeger heb … toen was het pas zwaar. En nog klaagde ze toen niet.
Ik kijk altijd met plezier naar je vlogs en volg je op instagram.
Geniet van het leven en tel je zegeningen.
Ik kampte zelf altijd met chronische vermoeidheidsklachten en dat maakte het wel pittig als moeder zijnde. Nu ging dat eindelijk beter door voeding- en leefstijlaanpassingen. Maar nu mijn jongste (#3) er is, en zij zò ontzettend moeilijk met slapen is (‘s avonds tot laat wakker blijven en ‘s nachts minstens 2 keer wakker worden – en nu er tandjes doorkomen zelfs meer) is het wel even weer pittig. Ik heb het geluk dat mijn man de vrijheid heeft om op de dagen dat ik echt heel weinig slaap heb gehad, dan een dagje thuis te werken en zo mij overdag een beetje kan laten uitrusten. Echt, zonder zijn inzet, zou ik het echt nooit redden ?? Ben zo blij en dankbaar voor hem. Ondanks de dikke wallen en strijd geniet ik wel enorm van mijn kids ? Denk dat dat het allemaal dragelijk maakt.
Dankjewel, ik zie het ook als heel mooi compliment en vind het super lief dat je die wil delen?
niemand heeft rustige kids klaar!! en alle kids zijn stront vervelend, klaar. je geeft mij ook altijd een rustige indruk maarja die kan ik ook geven in mijn blogs en vlogs hihih maar geloof je ook zo op je woord als je zegd dat je staat te bleren tegen je kind omdat het het bloed onder je nagels vandaan haalt hahah
elke moeder heeft dezelfde issues 😉 xx
Ik vind het heel mooi hoe je dit hebt omschreven. Ik ervaar het ook wel op die manier, het is ontzettend genieten en bijzonder maar soms is het pittig en heeft het moeilijke momentjes. Het hoort er allemaal bij. Met een positieve mindset kom je al een heel eind inderdaad.
Ik snap het wel wat sommige bedoelen. Het lijkt alsof alles van zelf sprekend gaat. En veels te makkelijk gaat.. moederschap is mooi maar ook zwaar..
Soms zoek je ook herkenbaarheid dat niet alle kinderen altijd makkelijk zijn.. de driftbuien hoeven niet in beeld maar benoemen is soms ook al fijn. De broodjes tegen de mur worden geplakt.
Posiviteit is super maar niet alles is een roze bril.
Lieve Kelly,
Ik ben inderdaad een persoon die weleens een reactie heeft geplaatst in de vorm van: “Laat jij Feline weleens huilen?” en “Wat een makkelijk kindje is ze”.
Dit is nooit bedoeld om je onzeker te maken of je een vervelend gevoel erover te geven! Het is meer vanuit mijn eigen onzekerheid geplaatst en een oprecht “advies” vanuit jouw kant. Met name omdat jij al ervaring ermee hebt
Mijn situatie: ik ben pas moeder geworden van het liefste jongetje dat nu 6 weken oud is (rond Feline’s leeftijd dus). Overdag slapen gaat steeds minder goed helaas en hij huilt steeds vaker. In de avond is het altijd prijs: dan is hij enorm onrustig en huilt veel. Mijn man komt moe thuis van het werk en heeft al weinig trek om ook nog het gehuil hier aan te horen. Dat vind ik persoonlijk erg zwaar.
Als ik in je blogs dan zie dat jullie gezellig samen uiteten gaan, denk ik serieus van: Hoe doe je dit dan? Is Feline nooit onrustig in de avond? En is het vreemd dat mijn kindje dit dan wel is?
En als Feline moeilijk slaapt en huilerig is, hoe speel jij hier dan op in? Misschien dat ik er tips uit haal om zelf toe te passen 😉
Kortom: het is vanuit mijn kant dus nooit negatief bedoelt, of ermee gezegd dat jij het makkelijk hebt, maar meer een soort “roep om tips” voor de baby 😉
Ik ben zelf nog geen moeder maar kan goed snappen dat je niet alles deelt of laat zien. Dat doe ik zelf ook niet!
Ik ervaar het moederschap wel als zwaar omdat ik er alleen voor sta. De kleinste wordt daarnaast ook iedere nacht minstens 1 keer wakker. Best pittig! Maar ik probeer zoveel mogelijk te genieten naast het opvoeden en verzorgen. Gelukkig heb ik ook ouders die altijd voor me klaarstaan, daar ben ik heel dankbaar voor!
Hier sluit ik me helemaal bij aan!
Het komt niemand aanwaaien denk ik maar je eigen houding, gedrag en hoe je er zelf in staat helpen wel om het op een bepaalde manier te behappen. Jij bent, net zoals ik mezelf herken, iemand die het beste uit de situatie wilt halen. Huilen, jengelen, niet willen slapen, het hoort er allemaal gewoon bij en maakt ons als moeder niet ongelukkiger. Eerder gelukkiger als ze dan wel weer lief zijn en het laat ons die mooie momenten nog meer koesteren!
Je doet het super, Kelly en het is heerlijk om jou als first time mom te kunnen volgen en zoveel te kunnen herkennen in jouw vlogs en blogs! Ga zo door, je doet het geweldig!
Ik lees/kijk jouw blogs/vlogs met plezier. Juist door te lezen/kijken kan je nieuwe inzichten krijgen en tips. Dus ik zie t als positief!
Mijn 2 dochters schelen 14 maanden. Jongste is 5 weken en ik vind t mega zwaar zeg ik je eerlijk.
Door jou zo te zien voel ik me niet alleen 🙂
Dankjewel en ik waardeer het enorm en vind het ook hele fijne complimenten 🙂 ik zie het niet negatief 🙂
Wat betreft Feline, ik doe alles op verzoek, voeden, slaapjes en zo beweegt ze met ons mee. Soms zit ik de hele avond met haar aan de borst, andere avonden hoor ik haar niet. De andere meisjes slapen dan al dus dat is ook fijn als we bijv oppas in huis hebben 🙂
Heel erg bedankt voor je reactie!!
Wat fijn dat het zo goed voor jullie werkt.
Toevalig ben ik vandaag langs het consultatiebureau geweest. Inderdaad ook het advies gekregen om meer zijn ritme te volgen, vaker te voeden (hij was te weinig gegroeid, maar spuugt ook veel uit ). Gelukkig weet ik nu de vermoedelijke oorzaak van zijn onrust. Met meer goede moed ga ik verder 🙂
Hoi Kelly ,
Ik geniet er altijd van zoals jullie met jullie meisjes omgaan, heerlijk rustig.
Ik had dat niet 18 jaar terug, ook een chronische ziekte waardoor ik weinig kon / kan en dan trok ik het echt af en toe niet. Mn man werkte van 5 uur s morgens tot half 6 ‘s avonds ( gelukkig nu niet meer ?). Ik werd dan echt weleens kribbig / chagrijnig. Ik heb zo’n bewondering Hoe jij het doet met een chronische ziekte , echt respect !!!!!
Mensen reageren zo vanuit jaloezie….
Mooi en duidelijk geschreven. Alleen maar fijn dat je je richt op de positieve punten. Zelf vind ik het moederschap ook niet zwaar. Tuurlijk sommige momenten zijn even pittig, maar het moederschap zelf vind ik toch vooral genieten.
Ik denk dat het allemaal veel “makkelijker” is als je kinderen alleen al goed slapen, ik merk dat ik het moeder zijn daarom soms zo enorm zwaar vind, met maar drie uur slaap is het best moeilijk om overdag nog fit en positief te zijn, je ergert je natuurlijk sneller aan een kind dat moppert dan wanneer je wel gewoon lekker een nachtje hebt kunnen doorslapen. Ik kan me ook voorstellen dat je niet filmt als er een huilt, op dat moment wil je er toch voor je kind zijn en daar hoort een camera niet bij. Op social media is het natuurlijk ook veel makkelijker om te laten zien hoe goed alles gaat, terwijl je in real life echt wel eens een off day hebt, maar over het algemeen zet men dat niet online, wat in mijn ogen ook begrijpelijk is.
Hi Kelly! Mooie blog. Ik zou het vooral als een compliment zien inderdaad. Mensen weten zelf ook wel dat iedereen zo zijn minder leuke dingen heeft. Ons zoontje was een huilbaby en drinken en slapen ging ook niet vanzelf. We hebben het hier heel moeilijk mee gehad. Toch heb ik altijd geprobeerd om de mooie momenten vast te leggen. Ik vind het ook belangrijk om positief in het leven te staan, anders maak je het voor jezelf nog moeilijker. Daarnaast staan wij er met ons gezin alleen voor. Geen opa’s of oma’s in de buurt die kunnen bijspringen. Wij zijn volledig afhankelijk van elkaar. Dit is soms wel moeilijk. Wij hebben geen avondjes samen, kunnen geen avondje samen weg naar een concert etc. Maar goed, we weten dat dit ooit wel weer komt en proberen nu zo veel mogelijk van ons gezin te genieten!
Ik ervaar het wel als zwaar. Mijn man werkt in shiften en is daardoor vaak niet thuis op hectische momenten. Ik blog misschien TE eerlijk hahaha je kan het wel lezen op mijn blog. Mijn kinderen slapen slecht en dat weegt ook hard door. Maar echt superleuk dat jij er echt helemaal van kan genieten. Is alleen maar fijn voor jou en de kids.