Gastblogger Roxanne is inmiddels trotse mama van haar zoon James. Ze zal binnenkort haar bevallingsverhaal gaan delen, maar vandaag deelt ze nog de heftige reis naar het zwanger worden toe. Iets waar je niet vaak wat over hoort van mensen. Een openhartig en mooie blog waar misschien een aantal veel herkenning in zullen vinden. Ik laat Roxanne aan het woord om meer te vertellen over hun reis naar het zwanger worden toe.
Roxanne: Al vanaf mijn zestiende gebruik ik de pil. Ik ben destijds begonnen met de pil omdat ik altijd zeer heftig ongesteld was. Ik moest zowel een super tampon én een maandverband gebruiken en nog hield dit niet langer dan 2 uur. Ik durfde amper naar school omdat ik continu bang was dat ik was doorgelekt. Met de normale dosis Microgynon 30 werd dit niet beter, dus ben ik aan de Microgynon 50 gegaan, een zware pil. Nadat ik deze zwaardere variant gebruikte werd het beter. Ik kreeg een cyclus van 28 dagen en de hoeveelheid bloed was normaal.
De Mirena spiraal
Zo ongeveer 4 jaar geleden werd ik steeds minder vaak ongesteld. Het gebruik van de zware pil begon mij tegen te staan in verband met de hoeveelheid hormonen. De huisarts heeft toen de Mirena spiraal aanbevolen. Zo gezegd, zo gedaan. De hoeveelheid hormonen met een Mirena spiraal zijn minder dan bij de pil. Ik werd tijdens het gebruik van de Mirena spiraal helemaal niet meer ongesteld. Dit vond ik aan de ene kant heel prettig, maar aan de andere kant besefte ik mij dat dit eigenlijk niet oké is.
Het verwijderen van de Mirena Spiraal
In oktober 2017 geleden besloten Nick en ik dat het tijd was om de spiraal te verwijderen in de hoop dat ik zwanger zou worden. Ik vond dit ontzettend spannend en ik heb de afspraak een paar keer vooruit geschoven. Ik denk dat ik het makkelijker zou vinden om te stoppen met de pil dan het verwijderen van een spiraal omdat je hiervoor echt naar de huisarts of de gynaecoloog moet. Het wordt dan echt een ding en dat vond ik best spannend. Na het verwijderen van mijn spiraal zijn wij niet direct bewust bezig geweest met zwanger worden.
Mislukte zwangerschap
Mijn cyclus kwam vrij snel op gang en ik was gelukkig niet meer zo heftig ongesteld als vroeger. Echter na een paar maanden begon mijn cyclus steeds langer te duren. Zo was ik na 45 dagen nog steeds niet ongesteld geworden. “Zou het nu al gelukt zijn?” dacht ik. Ik deed een zwangerschapstest en ja, positief. Na een paar dagen kreeg ik veel krampen en begon het bloedverlies. Mijn huisarts gaf aan dat dit waarschijnlijk een mislukte zwangerschap is geweest. Dit is hierna nog twee keer gebeurd. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dit best als een zware periode heb ervaren. Het was natuurlijk nog erg vroeg en het komt vaak voor dat een zwangerschap in zo’n vroeg stadium afbreekt, maar toch ben je na elke positieve zwangerschapstest ontzettend blij waardoor je ook enorm teleurgesteld bent wanneer het uiteindelijk niet doorzet.
Ovulatietesten
Door de mislukte zwangerschappen raakte mijn cyclus in de war. Ik kon geen pijl trekken op wanneer ik ongesteld zou worden, laat staan wanneer mijn ovulatie was. De wens om zwanger te worden werd steeds groter, dus besloten wij om ovulatietesten aan te schaffen. Het voordeel van ovulatietesten vind ik dat je precies weet wanneer de ovulatie plaats vindt waardoor je meer duidelijkheid krijgt en de kans vergroot om zwanger te raken. Ik werd namelijk best onzeker dat het nog steeds niet gelukt was en er speelde allerlei scenario’s door mijn hoofd zoals ‘wat als ik niet zwanger kan worden?’
Zwanger!
Begin mei kreeg ik onverwacht een raar gevoel in mijn buik en had ik last van pijnlijke borsten. Ik durfde nog niet direct een test te doen omdat het nog erg vroeg was en ik al vaker teleurgesteld was afgelopen maanden. Toch voelde ik dat er nu iets anders aan de hand was. Ik was er 80% zeker van dat ik zwanger zou zijn. Een zwangerschapstest zou dit moeten bevestigen. Vanaf dit moment heb ik niet meer gedronken en geen rauw vlees meer gegeten. De maanden hiervoor heb ik voor elke ovulatie een soort van ‘laatste keer carpaccio moment’ gehad. Ongeveer twee weken later wist ik voor 99% zeker dat ik zwanger was. Mijn lichaam veranderde en ik voelde mij heel anders. Ik besloot om alvast een zwangerschapstest te doen. Omdat ik al een godsvermogen had uitgegeven aan Clear Blue digital testen had ik de normale testen van Clear Blue aangeschaft. Er verscheen een licht plusje dus ik dacht meteen “ik wist het!”. Ik ben direct naar de drogisterij gereden om een Clear Blue digital test te halen omdat ik benieuwd was hoe lang ik nu zwanger zou zijn. Ondanks dat ik de tweede test niet met mijn eerste ochtendplas heb gedaan, kwam er na een paar seconde “zwanger 1-2 weken” te staan.
Onzeker
Ik besefte mij heel goed dat het mogelijk zou zijn dat de zwangerschap weer vroegtijdig af zou kunnen breken. Hierdoor ben ik in het begin enorm onzeker en bang geweest. Om deze reden zijn wij met 5 weken al naar de verloskundige gegaan voor een extra vroege echo. Tijdens deze echo kon de verloskundige zien dat er echt iets in mijn baarmoeder zat, maar helaas zag zij nog geen hartje kloppen. Soms zien ze dat wel bij 5 weken, maar soms ook niet. Teleurgesteld gingen wij weer naar huis. Mijn lichaam voelde anders dan normaal en ik werd steeds meer zeker van de zaak. Tijdens een echo toen ik 7 weken zwanger was zagen wij een kloppend hartje. Wat een opluchting!
Bloedverlies
De kans dat een zwangerschap alsnog afbreekt nadat je een kloppend hartje hebt gezien is een stuk kleiner. Met deze wetenschap hebben wij het blije nieuws al met onze ouders gedeeld. Toen ik met 9 weken enorm veel steken in mijn buik kreeg en veel bloed verloor heb ik direct contact opgenomen met de verloskundige. Ik ben een kleine bloedprop verloren wat leek op een cashewnoot. De verloskundige gaf aan dat ik de volgende ochtend direct kon komen voor een echo, maar dat ik er zeker rekening mee moest houden dat het een miskraam zou kunnen zijn. Vol onzekerheid en verdriet gingen wij de nacht in. Ik kon niet slapen en allerlei scenario’s speelden door mijn hoofd.
Een tweeling
Toen wij de volgende ochtend aankwamen bij de verloskundige kreeg ik direct een echo. Het was even zoeken, maar uiteindelijk trof zij toch een kloppend hartje aan. Wat een enorm blij nieuws! Maar wat was dan het bloedverlies? En wat betekende die bloedprop dan? De enige verklaring die hiervoor mogelijk was, is dat het hoogstwaarschijnlijk een tweeling is geweest. Er was er helaas één te zwak en die heeft het niet gered. Echter is dit nooit met 100% zekerheid gezegd. Het antwoord kreeg ik toen ik na de bevalling de placenta zag. Ik deel de volgende keer mijn bevallingsverhaal met jullie. To be continued..
Ik ben benieuwd of jullie je herkennen in mijn verhaal, heb jij helaas ook miskramen meegemaakt? Duurde het zwanger worden ook wat langer als je misschien gehoopt had? Deel je reactie en ervaringen hieronder of op social media, ik ben heel benieuwd.
Liefs Roxanne
Om heel eerlijk te zijn vind ik de titel (heftige weg) nogal misplaatst. In principe was je snel zwanger, en voor meerdere echte miskramen is geen enkel bewijs. Het komt enorm vaak voor dat een zwangerschap in een zeer vroeg stadium afbreekt. Dat is een nadeel van al die vroege testen van tegenwoordig. Jullie brengen dit als ‘fijn om te lezen voor mensen die moeite hebben met zwanger worden’, maar voor mensen die daar echt problemen mee hebben (zoals ik) zijn dit soort verhalen juist heel kwetsend. Bedenk je dat er mensen zijn die na jaren ivf met lege handen staan, dan is de term heftige weg nogal misplaatst.
Ben het ergens wel eens met bovenstaande reactie.. Er zijn mama’s die jaren wachten op een positieve test en vaak ook vreselijke miskramen door moeten maken. Maar heftig heeft voor iedereen een andere lading, tuurlijk is het ontzettend verdrietig wat je hebt meegemaakt, het moet ook allemaal een plekje krijgen en je word ook bang bij een volgende wel goede zwangerschap.
Zelf 3 vroeggeboortes gehad allemaal tussen de 15 en 20 weken.. Jaren er over gedaan, jaren opnieuw verdriet, jaren die stomme vragen ‘willen jullie geen kinderen ofzo, het word wel eens tijd he’.. Vlak voordat we onderzoeken zouden krijgen nav de 3e vroeggeboorte had ik dan eindelijk de positieve test in handen die ook positief bleef. Een zwangerschap die niet zonder slag of stoot ging, een bevalling als een zonnetje maar een hel van herstel waar ik nu 10 weken later nog niet helemaal genezen was. Dus, ik vind mijn verhaal ook best pittig, mijn inziens worden dit soort verhalen te weinig gedeeld zodat zwanger worden en blijven voor veel mensen maar vanzelfsprekend is.. Er word niet bij nagedacht dat er ook heel veel verdriet aan vooraf gegaan kan zijn.
Mijn dochtertje is met 23 weken te vroeg geboren en overleden. Ze was helemaal gezond! Nu was ik weer 9 weken zwanger.. En bij de 3e echo bleek dat het hartje gestopt was met kloppen. Ik heb pillen gehad en een miskraam gehad. Nu blijkt echter dat m’n baarmoeder nog niet leeg was en moet ik nog 2 weken afwachten. Anders moet ik geopereerd worden. Dus ja.. Helaas heb ik ervaring met dit soort dingen. Alleen wel op een andere manier.
Dank voor het delen van je verhaal. Het krijgen van een kind is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Evenals een zorgeloze zwangerschap. Mijn kindje is doodgeboren na 8 maanden zwangerschap. Nu ruim een jaar later hebben we regenboogbaby mogen verwelkomen. Mocht je mijn verhaal wilen lezen, dan kun je het hier vinden https://yourbabybasics.nl/regenboog-baby-wat-is-dat/
Hoop dat je nog wel een beetje hebt kunnen genieten van je zwangerschap. Ben benieuwd naar de rest van je verhaal.
Ik ben het met je eens; ik vind de titel ook zeer ongepast.
Wij zijn ook al 4 jaar bezig met zwanger worden (via ivf) en als ik dit lees dan denk ik: hoezo heftig?
Dat je niet direct blijvend zwanger raakt gebeurt veel vaker. Het is niet makkelijk; maar heftig is overdreven.
Erg jammer dit..
met je eens Quirijn. Ik heb dat testen op de dag dat je je menstruatie verwacht of zelf nog eerder ook nooit begrepen.
Lijkt me trouwens niet dat de datum in dit verhaal van oktober 2017 klopt. Zwanger worden duurt ook altijd langer dan je hoopt, of je zou gelijk in je eerste cyclus zwanger moeten worden.
wat heftig Chaya, maar wat een mooie term regenboogbaby.
Ik ben een kindje verloren na bijna 5 maanden zwangerschap. Toen ik weer zwanger was las ik een mooie tekst voor op het geboortekaartje. Begon als volgt:
Na donker komt licht, telkens weer.
Na regen de zon, keer op keer.
We hebben deze tekst uiteindelijk niet gebruikt, maar ik heb hem wel onthouden.
Nou dit inderdaad. Zelf in de mmm gezeten en dacht toen ik de titel zag dat t daar over ging.
Vind t aardig misplaatst sorry.
Neemt niet weg dat de miskramen die je hebt gehad niet erg zijn. In tegendeel. Je weet dat je zwanger kunt raken.
Normaal is dat er 12 tot 18 maanden staat om zwanger te raken. Hier duurde t de eerste keer 3 jaar en 4x iui.
Mooi! Het blijft een bijzonder iets.
Mooi verhaal Roxanne. Zwanger worden is echt niet zo vanzelfsprekend en er speelt veel onzekerheid mee.
He meiden, dankjewel voor jullie reacties. Het was niet bedoelt anderen persoonlijk te raken met de titel. Ik heb de titel aangepast. Wat vervelend om jullie verhalen te lezen, dat gun je niemand dat het zo verloopt. Dankjewel voor het delen van jullie ervaringen, liefs Kelly
Ik wordt hier een beetje boos om naar 3 jaar proberen om zwanger te worden via iui,ivf en icsi staan wij met lege handen. Omdat ik met vervroegde overgang ben was 32 toen wij daar achter kwamen.
Wat een mazzel om zo snel al een kindje op deze wereld te mogen zetten, helaas zijn mijn partner en ik ook al lang op weg om zwanger te worden, eerder dan bij jou je spiraal eruit ging, en tot op heden nog geen geluk, geen zwangerschappen, geen miskramen; gewoon niks. Bij iedere zwangerschap die je ziet is er verdriet, bij iedere baby die je ziet jaloezie.. Vorige week de eerste behandeling in het ziekenhuis gehad, waar er waarschijnlijk helaas nog vele gaan volgen.
Dus wat een geluk dat je toch nog op zo’n redelijk korte termijn een voldragen zwangerschap en gezonde baby op de wereld hebt kunnen zetten. Gefeliciteerd
Ik snap de reacties ook wel hier ook al lange tijd in de ivf in 5 jaar tijd maar 1x zwanger geweest. Dit werd ook een miskraam. Overstimulatie andere soorten ellende maar nog geen kind… Was het maar waar
Ook super heftig om mee te maken sterkte
Vreselijk, wat is het leven toch soms oneerlijk