Storytime: Hoe ik mijn rijangst overwon en hoe dit nu een rol speelt

Vandaag heb ik een wat serieuzere blog voor jullie, ik ga het namelijk hebben over de overwinning van mijn rijangst. Ik deelde het laatst op social media en in een podcast dat ik inmiddels bijna over deze angst ben heen gegroeid en dat ik ermee heb leren omgaan. Is het over? Nee, vooral lange afstanden blijven voor mij altijd spannend en tref ik de nodige voorzorgsmaatregelen voor om veilig te kunnen rijden, mijn gezondheid (diabetes type 1) speelt hierin een grote rol. Maar los van de langere afstanden, rij ik met gemak overal wel naar toe. Hoe die rijangst ontstaan is en ontwikkelt heeft tot waar ik nu sta deel ik in dit artikel en hier beantwoord ik gelijk veel gestelde vragen die ik hierover kreeg via Instagram.

Storytime: Hoe ik mijn rijangst overwon en hoe dit nu een rol speelt
Ik was 18 toen ik mijn rijbewijs haalde, ik had toen nog geen diabetes type 1 en ondanks dat ik langer dan gemiddeld deed over het behalen van het toen nog roze papiertje, was ik dolblij met mijn rijbewijs. Ik had toen een bedrijf waarmee ik beauty workshops verzorgde door heel Brabant en ik heb dit met enorm veel plezier jaren gedaan. Ik reed uren in het weekend om dit leuke werk te kunnen doen. Ik had toen geen enkel moment angst in de auto en naar dat gevoel heb ik lang terug verlangt.

Want toen werd ik moeder en begon ik nogal met mijn gezondheid te kwakkelen. Ik ben bevallen met 34 weken zwangerschap door dat ik het Hellp syndroom kreeg wat veel sporen naliet.  Zeker in combinatie met de diabetes die ik heb, had ik geen vertrouwen in mijn gezondheid en lichaam. Ik reed toen Lana 3 maanden oud was met haar alleen vanuit Amsterdam terug. Ik werd draaierig en stond op de vluchtstrook op de A2. Achteraf bleek mijn schildklier te snel te werken wat ook meespeelde.  En dan moet je dus nog de snelweg weer op, waar men 120+ km per uur rijdt. Super eng was dat en die ervaring heeft zijn sporen achtergelaten. Sindsdien durfde ik die lange afstanden niet meer te maken. Ik bleef dagelijks autorijden en afstanden tot ongeveer 30-40 minuten gingen prima, maar van langere afstanden werd ik angstig. In de auto voelde ik het opkomen, ik werd draaierig, benauwd, zweten, het gevoel mezelf te verliezen. De angst in mijn hoofd, zorgde voor die lichamelijke effecten. En zo was het dus zo dat zodra de afstanden mij te lang werden, ik het uitstelde of vroeg of er iemand mee wilde. Gelukkig heeft mijn vader me vaak geholpen en is ook Yannick vaak mee geweest. Het stomme is dat wanneer ik de lange afstanden wilde maken en er zat iemand naast me zat die het ieder moment zou kunnen overnemen, de angst helemaal niet in me op kwam. Wat dus ook bevestigde dat het ‘tussen mijn oren zat’. Maar dat maakt het niet makkelijk opgelost.

Het moment van het overwinnen van rijangst
Ik voelde me heel afhankelijk en wilde gewoon die auto in kunnen springen naar waar ik maar heen wil. Een aantal zaken hebben me geholpen zoals het kunnen scannen met een speciale reader van mijn bloedsuiker wanneer ik een stop maakt tijdens het autorijden, een product dat me ook tijdens het rijden meer zekerheid geeft over mijn diabetes. Maar daarnaast ook het meer vertrouwen leren krijgen in mijn gezondheid en lichaam. Ik besloot dat de knop om moest. Ik wist dat het ‘tussen mijn oren’ zat en hoe enorm zwaar het is om het toch aan te gaan, je kunt het alleen zelf oplossen. En zo besloot ik om de afstanden die ik reed te gaan verlengen. Ik ging podcasts luisteren in de auto of meezingen met muziek en ik maakte met mezelf afspraken dat als ik bijv. 1 uur moest rijden, ik na 30 minuten even mocht stoppen bij een parkeerplaats om even wat te drinken of de benen te strekken om voor m’n gevoel de rit op te delen. Als het dan na 30 min. eigenlijk wel ging, dan stopte ik niet maar stopte ik pas wanneer die behoefte kwam en zo leerde ik de afstanden verlengen.  Inmiddels rijd ik al makkelijker de lange afstanden, maar de angst kan soms ineens de kop op steken, het blijft mijn ‘zwakke plek’. Inmiddels weet ik hoe ik ermee om kan gaan. Ik zorg dat ik goed uitgerust ben en dat ik tijdens het rijden iemand kan bellen, dat ik stops maak wanneer ik de behoefte voel en ik hou me vast aan de gedachte dat er lichamelijks niets ‘mis’ is. Dat ik iedere keer weer mag leren.

Veilig rijden met de automodus app
Tijdens het autorijden is het voor mij heel belangrijk dat ik niet ben afgeleid. Een muziekje of podcast luisteren kan wel, maar ik zorg dat ik tijdens de rit mijn telefoon niet hoef te gebruiken. Een smartphone kan een enorme afleider zijn. Interpolis heeft een gratis app ontwikkelt om je telefoon niet in vliegtuigmodus, maar in AutoModus te zetten. De AutoModus app helpt jou om je telefoon tijdens het rijden links te laten liggen. Zo rijd je veilig en gefocust op de weg. Al meer dan 235.000 mensen hebben de app al gedownload en ik deel deze tip ook graag met jullie.

Je download de app gratis en krijgt tot 15% korting op een nieuwe autoverzekering van Interpolis. En het tofste is, bij elke kilometer die jij mobielvrij rijdt, spaar je geld voor het goede doel. Je kunt kiezen uit de goede doelen: Kika, Voedselbank en Stichting Verkeersslachtoffers. Zo help jij met je goede gedrag anderen dus dat is een win win situatie. Tijdens het gebruik van de AutoModus app kun je wel gebruik maken van de navigatie op je telefoon, maar de rest blijft dus offline voor jouw veiligheid en die van je passagiers. Via deze link kun je de app gratis downloaden.

Ik ben benieuwd of jullie ervaringen hebben met rijangst, of dat je dit helemaal niet herkent, laat je reactie achter bij de comments.

*In samenwerking met Interpolis geschreven.