Laatst plaatste ik op mijn Facebookpagina een oproepje met de vraag of bezoekers hun verhalen willen insturen. Aangrijpende verhalen, bijzondere verhalen, verhalen die bestaan uit een taboe, verhalen rondom moederschap en kinderwens. Daar kreeg ik hele mooie antwoorden op, hele lieve oprechte mailtjes. Een aantal van die verhalen zal ik in de loop van de tijd delen op mijn blog. Om anderen te inspireren, om taboes te doorbreken, om ook de serieuze kant op Kellycaresse.nl te blijven voortzetten. Een platform te zijn waar ook ruimte is voor de serieuzere kant van het leven. Vandaag deelt Yvette haar verhaal. Zij is gelukkig getrouwd met haar man, echter kampt zij met vaginisme (info). Een aandoening waar veel taboe op rust. Ze hebben samen een grote kinderwens, maar die in vervulling brengen is een aangrijpend traject. Yvette deelt haar ervaringen.
‘Seks na het huwelijk, maar zeg maar vaarwel tegen die huwelijksnacht.’
Yvette: Zo’n 8,5 jaar geleden leerde ik mijn man kennen. Ik was toen 16 en hij was 17 jaar. Ik ben al heel mijn leven bang voor pijn. Ik ga het liefste niet naar de tandarts en vermijd angstige of pijnlijke situaties. Als je een vriend hebt komen er ook ander dingen bij kijken uiteraard. Seks en alles daaromheen beangstigde mij. Mijn man komt uit een christelijk milieu dus voor mij was het altijd heel makkelijk, geen seks voor het huwelijk. Achteraf blijkt dit gewoon weg vluchtgedrag te zijn geweest, en kon ik zo mijn angst vermijden. Op 16 mei 2012 zijn wij heel gelukkig getrouwd maar toen kwam het, seksuele gemeenschap ging niet en deed verschrikkelijk veel pijn. Vaarwel tegen je romantische huwelijksnacht. Zo hebben we nog een aantal jaar doorgemodderd. Mijn man gaf altijd aan: ‘Ik blijf bij je de rest van mijn leven ook zonder gemeenschap’. Dat geluk hadden we wel, we zijn verder super gelukkig en hebben een prachtig leven met ups en downs, dus dit gingen we redden samen! Al heel vroeg hadden wij een kinderwens en dit gaf wel een grote druk op onze relatie, want ja voor een kinderwens heb je gemeenschap nodig.
Yvette: Zo’n 8,5 jaar geleden leerde ik mijn man kennen. Ik was toen 16 en hij was 17 jaar. Ik ben al heel mijn leven bang voor pijn. Ik ga het liefste niet naar de tandarts en vermijd angstige of pijnlijke situaties. Als je een vriend hebt komen er ook ander dingen bij kijken uiteraard. Seks en alles daaromheen beangstigde mij. Mijn man komt uit een christelijk milieu dus voor mij was het altijd heel makkelijk, geen seks voor het huwelijk. Achteraf blijkt dit gewoon weg vluchtgedrag te zijn geweest, en kon ik zo mijn angst vermijden. Op 16 mei 2012 zijn wij heel gelukkig getrouwd maar toen kwam het, seksuele gemeenschap ging niet en deed verschrikkelijk veel pijn. Vaarwel tegen je romantische huwelijksnacht. Zo hebben we nog een aantal jaar doorgemodderd. Mijn man gaf altijd aan: ‘Ik blijf bij je de rest van mijn leven ook zonder gemeenschap’. Dat geluk hadden we wel, we zijn verder super gelukkig en hebben een prachtig leven met ups en downs, dus dit gingen we redden samen! Al heel vroeg hadden wij een kinderwens en dit gaf wel een grote druk op onze relatie, want ja voor een kinderwens heb je gemeenschap nodig.
Zwanger worden via kunstmatige inseminatie
Zo’n 2,5 jaar geleden besloot ik naar de dokter te gaan omdat het niet meer ging. Vooral psychisch, want je voelt je zo schuldig richting je man, want die wil ook zijn liefde tonen. Ik werd doorgestuurd naar een seksuoloog in het ziekenhuis en die verwees mij door naar een fysiotherapeut. Zo kwam ik erachter dat ik kamp met vaginisme. Bij de fysio heb ik 2 jaar bekkenbodemtherapie gehad. Dit heeft me ontzettend geholpen maar na 2 jaar was er maar een klein beetje vooruitgang. Ondertussen groeide onze kinderwens. Vrienden en zussen werden zwanger en dit werd alleen maar zwaarder voor ons. We besloten dat we via kunstmatige inseminatie zwanger wilde worden en ondanks de problemen, de wens was te groot om deze stap niet te zetten. Wij hadden een afspraak gemaakt en werden helaas terug gestuurd met een spuitje en met het advies: ga het thuis maar proberen.. Dit hebben we geprobeerd maar dit gaf onze relatie een klap.
Het kunstmatig insemineren lukte niet en bracht veel frustratie met zich mee. We beseften hoe heftig het probleem van vaginisme was, omdat onze grote kinderwens er maar niet door in vervulling kwam. Na een half jaar gaven we het op, het heeft heel veel impact op je zelfvertrouwen. Terug in het ziekenhuis stuurde ze ons door naar het LUMC in Leiden. Ze zijn daar gespecialiseerd in vaginisme en de behandeling daarvan. Dit zou betekenen een week lang verblijven in het ziekenhuis, waarbij ze een aantal uur gaan trekken aan je bekkenbodem, heel pijnlijk maar er was een slagingspercentage van 89% bekend dus deze kans moesten we grijpen.
Zo’n 2,5 jaar geleden besloot ik naar de dokter te gaan omdat het niet meer ging. Vooral psychisch, want je voelt je zo schuldig richting je man, want die wil ook zijn liefde tonen. Ik werd doorgestuurd naar een seksuoloog in het ziekenhuis en die verwees mij door naar een fysiotherapeut. Zo kwam ik erachter dat ik kamp met vaginisme. Bij de fysio heb ik 2 jaar bekkenbodemtherapie gehad. Dit heeft me ontzettend geholpen maar na 2 jaar was er maar een klein beetje vooruitgang. Ondertussen groeide onze kinderwens. Vrienden en zussen werden zwanger en dit werd alleen maar zwaarder voor ons. We besloten dat we via kunstmatige inseminatie zwanger wilde worden en ondanks de problemen, de wens was te groot om deze stap niet te zetten. Wij hadden een afspraak gemaakt en werden helaas terug gestuurd met een spuitje en met het advies: ga het thuis maar proberen.. Dit hebben we geprobeerd maar dit gaf onze relatie een klap.
Het kunstmatig insemineren lukte niet en bracht veel frustratie met zich mee. We beseften hoe heftig het probleem van vaginisme was, omdat onze grote kinderwens er maar niet door in vervulling kwam. Na een half jaar gaven we het op, het heeft heel veel impact op je zelfvertrouwen. Terug in het ziekenhuis stuurde ze ons door naar het LUMC in Leiden. Ze zijn daar gespecialiseerd in vaginisme en de behandeling daarvan. Dit zou betekenen een week lang verblijven in het ziekenhuis, waarbij ze een aantal uur gaan trekken aan je bekkenbodem, heel pijnlijk maar er was een slagingspercentage van 89% bekend dus deze kans moesten we grijpen.
Bron foto’s: Pinterest
Eenmaal in het ziekenhuis hadden we een super goede klik met de psycholoog en na de intake waren we erg gerustgesteld, het was te behandelen en ze had goede hoop. Met een boel huiswerk werden we naar huis gestuurd. Helaas adviseerde zij om onze kinderwens opzij te zetten om ons echt te kunnen focussen op het vaginisme en op onze relatie. Die week behandeling was psychisch ontzettend zwaar, maar ik merk wel dat we er echt op vooruit zijn gegaan. Penetratie is mogelijk (wat na 8 jaar een enorme vooruitgang is). Gemeenschap is nog lastig en hier wordt keihard aan gewerkt. Tot die tijd staat onze kinderwens op een zijspoor ondanks dat de wens met de dag groeit maar hoe moeilijk het ook is, we kunnen ons beter focussen op een ding tegelijk.
Wat ik gemerkt heb is als je het in je omgeving hierover hebt dat veel mensen het woord vaginisme niet eens kennen. Ze beseffen ook niet dat een vrouw die al 3 kinderen gebaard heeft ook vaginisme kan krijgen. Mensen reageren vaak: ‘zo dat jij zonder seks kan…; of ‘arme man van jou wil die niet bij je weg?’. Gelukkig waren er ook hele begripvolle reacties en hebben we veel steun van onze familie. Maar veel mensen beseffen niet dat dit probleem een enorme last kan zijn zowel lichamelijk als psychisch als in je relatie. Er gaan veel relaties hier op stuk. Zeker in combinatie met een kinderwens zoals bij ons, is het super zwaar. Heel veel vrouwen schamen zich hiervoor. Ik heb geleerd me niet meer te schamen, maar er heel hard aan te werken.
Wat ik met mijn verhaal op kellycaresse.nl wil meegeven aan anderen vrouwen die deze problemen herkennen, is dat ze zich niet weg moeten laten sturen door de buitenwereld. Zorg dat je het probleem serieus neemt. Praat erover met je partner wat je qua gemeenschap wel of niet prettig vindt. Dit heeft ons zoveel vertrouwen in elkaar gegeven hierdoor en dit gaf ons de kracht om hier samen doorheen te komen. Schaam je niet, vaginisme kan iedere vrouw overkomen en is behandelbaar. Je zal heel je leven wel gevoelig kunnen zijn om terug te vallen maar je kan gewoon een gelukkig leven leiden met uiteindelijk een gezinnetje. Er is voor ons nog een weg te gaan maar ik heb er vertrouwen in dat het goed komt.
Via deze link kun je meer informatie vinden over behandeling bij vaginisme.
Via deze link kun je meer informatie vinden over behandeling bij vaginisme.
Liefs Yvette.
Dankjewel Yvette voor het delen van je aangrijpende verhaal. Wat een heftige weg zijn jullie al bewandeld en wat knap hoe je positief in de toekomst kijkt. Ik wil jullie heel veel geluk, liefde en gezondheid wensen en ik hoop oprecht dat jullie kinderwens in vervulling mag raken. Aan mijn bezoekers wil ik vragen om te reageren op het verhaal van Yvette. Vragen stellen mag natuurlijk ook en als je (anoniem) je verhaal wilt delen dan is daar gelegenheid toe.
Lieve Yvette, wat heftig wat je nu doormaakt en meegemaakt hebt. Wat naar dat de artsen eerst jouw vaginisme willen “verhelpen” in plaats van jouw te helpen met ivf om jullie lang gekoesterde kinderwens in vervulling te laten gaan. Ik wens jou heel veel kracht toe en ik hoop dat jullie liefde voor elkaar toch op niet al te lange termijn bekroond mag worden met een kindje. Veel sterkte.
MamaOnderneemt onlangs geplaatst…Mama in de metamorfose & mijn mislukte kapsels door de jaren heen
Lieve yvette wat heftig ik moet eerliuk bekennen dat ik nog nooit van vaginisme had gehoord. Wat ontzettend knap dat je deze weg bewandeld en nog steeds positief kan nadenken ik kan alleen maar zeggen dat je een schat van een man hebt eerlijk waar. En ik hoop echt dat jullie er samen komen en dat je over 10 jaar wellicht met een kleine erbij terug kijkt op deze dag waarin je je verhaal openbaar maakte aan het hele Internet liefs lisanne
Lieve Yvette, ook ik had eigenlijk nog nooit van vaginisme gehoord. Wat dapper dat je je verhaal zo deelt om anderen te helpen en ook informeren (in mijn geval). Heel knap dat jij en je partner hier hard aan werken en elkaar steunen. Heel veel sterkte en succes, ik hoop dat jullie kinderwens snel in vervulling mag gaan!
Kelly onlangs geplaatst…Zwanger en perfectionistisch
Lieve Yvette wat ontzettend moeilijk moet dit zijn. In mijn omgeving ken ik nog iemand die hier last van heeft en het is eigenlijk voor buitenstaanders heel moeilijk te bevatten. Hopelijk mag jullie kinderwens snel in vervulling gaan.
Channa onlangs geplaatst…25 écht belangrijke levensvragen #tag
Wat een heftig verhaal zeg. Yvette, ik wens je toe dat jullie kinderwens in vervulling mag gaan, en dat seks (incl penetratie) uiteindelijk iets mag worden waar jullie allebei intens van genieten. Echt bewonderenswaardig dat jullie niet op hebben gegeven en er zo hard voor werken!
Michelle onlangs geplaatst…Eerste hulp bij babyverkoudheid
Heel heftig dat jullie al zoveel jaar hiermee kampen. Zo jammer dat als je hulp zoekt je pas na zoveel pogingen eindelijk naar de juiste plek gestuurd wordt, intussen ben je weer jaren verder.
Wel goed dat je juist hard aan de vaginisme werkt (ik had hier wel al vaker over gehoord), daar hebben jij en je man straks hopelijk voor altijd baat bij.
Alicia onlangs geplaatst…My biggest mistakes when traveling with baby #1
Wat vind ik het goed dat je hierover verteld, want het is niet iets waar je vaker over leest. Ik kende het wel maar stond er nooit bij stil. Ik hoop dat er mensen zijn die door jouw verhaal zich gesteund voelen en er wat aan hebben!
Nicole onlangs geplaatst…Woezel & Pip “op zoek naar de Sloddervos” (winactie)
Jeetje zeg. Wat ontzettend dapper van Yvette om dit verhaal te delen. Ik had er weleens van gehoord maar ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit heb geweten dat dit zo’n impact op iemands leven kan hebben. Ik hoop echt van harte dat de kinderwens van Yvette en haar man in vervulling mag gaan.
Marieke onlangs geplaatst…Social Media Lie Tag
Jeetje, wat een verhaal! Dapper hoor, om dit te vertellen. Ik wens je ontzettend veel succes en sterkte en hoop dat jullie kinderwens en alles wat daar bij komt kijken snel uit mag komen. Hou vol!
Marije onlangs geplaatst…Wishlist voor de baby
Wauw Yvette, wat ontzettend goed dat je je verhaal deelt! Ik heb er wel eens iets over gehoord maar had niet echt een idee want wat het precies allemaal inhield.. Goed te lezen dat je uiteindelijk de juiste hulp hebt gevonden! Ik hoop voor jullie dat jullie kinderwens in vervulling mag gaan. Heel veel geluk samen gewenst!
En Kelly, goed dat je vrouwen een plek geeft om dit te kunnen delen! xx
Jessica onlangs geplaatst…Fantastic Moms Weekly #59
Wat ontzettend heftig zeg! En inderdaad knap dat je je verhaal hier deelt. Ik hoop dat jullie wens binnenkort in vervulling mag gaan!
Charlotte onlangs geplaatst…Hoe gaat het nu met mijn buik?
Allereerst wat dapper van je dit je dit hier durft te delen.
Wat een heftige weg moet je bewandelen. Al kan ik mij er iets bij voorstellen aangezien ik zwanger ben geraakt d.m.v. de medische molen. Toch is jouw verhaal weer zo anders. Ik gun en hoop zo van harte dat jullie wens in vervulling mag gaan. Blijf hopen en dromen!
Wat mooi kelly dat je hier een platform voor biedt.
Wauw, wat een verhaal. Hier ben ik zelf eigenlijk heel erg onbekend mee, super goed dat je dit deelt. Wie weet herkennen veel mensen zich hier inderdaad in en biedt het ze steun. Ik wens jullie heel veel geluk in de toekomst en ik hoop echt dat jullie kinderwens in vervulling mag gaan!
Milou onlangs geplaatst…End of January
Jeetje wat heftig! Heel goed dat je dat hier durft te vertellen. Ik had er eigenlijk nog nooit van gehoord.
Dita onlangs geplaatst…My Life – Januari 2016 #3
Een paar jaar geleden heb ik een artikel gelezen over vaginisme. Ik vind het ontzettend dapper en mooi dat je hierover schrijft. Ik denk dat het een aandoening is waar een enorm taboe op ligt en dat vrouwen die hier last van hebben enorm veel hebben aan verhalen zoals die van jou. Het niet kunnen hebben van seks is al heel zwaar (ik weet er door mijn ziekte alles van en heb ook heel veel last van schuldgevoelens richting mijn man), maar dan ook nog een kinderwens. Ik wens jullie heel veel sterkte, succes en vooral geluk in de toekomst. Liefs.
Marion onlangs geplaatst…Ik volg, jij volgt, wij ontvolgen.
Jeetje, wat een ontzettend heftig verhaal. Het lijkt me ontzettend moeilijk als je een kinderwens hebt en hier doorheen moet. Ik vind het knap dat jullie zo open durven te zijn over vaginisme, waar zo’n taboe op rust. Ik wens jullie veel sterkte, succes en geluk.
Femke onlangs geplaatst…Review: Essie – Spin The Bottle
Wat goed en fijn dat jij je verhaal wil delen. Ik denk dat er zeker vrouwen zijn die hiermee geholpen kunnen worden. Ik hoop dat je wens mag uitkomen.
Saskia onlangs geplaatst…Update: naar de basisschool!
Jeetje, wat een verhaal. erg knap hoe open je erover schrijft en ons allemaal jouw verhaal wil delen!
Ik wens jullie veel sterkte en kracht toe!
Leonie onlangs geplaatst…Mamakraamt: Zwangerschapsupdate #3 – Week 6 t/m 9
Knap van je dat je hier je verhaal doet. Het is inderdaad jammer dat er een taboe op heerst en dat mensen zich daardoor kunnen schamen en geen hulp gaan zoeken. Ik wens voor jou het allerbeste!
Lifesabout onlangs geplaatst…Photodiary. Memory Lane 24 – 30 januari
Je zegt je hele leven al bang te zijn voor pijn en dan wil je kinderen? Wel knap dat je je verhaal deelt!
Lieve Yvette, wat knap dat je hier zo open en bloot je verhaal durft te doen. Ik hoop oprecht dat jouw droom nog werkelijkheid mag worden. Ik wens je heel veel sterkte, succes en geluk in de toekomst!
Dorien onlangs geplaatst…FOOD: ZO KRIJG JE KNAPPERIGE ZOETE AARDAPPEL FRIETJES
Eva,
Door de behandeling leer je om te gaan met pijn, vaak zie je ergens heel erg tegen op om de pijn maar valt het uiteindelijk mee.. en ik snap heel goed dat bevallen pijn doet maar heeft niet (bijna) iedere vrouw hier mee te maken? En soms doen wensen je de grootste dingen overwinnen?
Wat een heftig verhaal! Ik wist eerlijk gezegd ook niet precies wat het was. Knap dat je dit durft te delen. Heel veel sterkte!
Nicole onlangs geplaatst…Acht bijzondere wonderbaby’s
Wat knap dat je hier je verhaal deelt! Een ontzettend heftig pad hebben jullie al doorlopen en ik hoop dat aan het einde ervan er een mooi gezin is! Heel veel sterkte en geluk in de toekomst
Kelly onlangs geplaatst…Saturday media| golden oldies
Wauw wat een verhaal. Het lijkt me zo ontzettend heftig en zwaar lichamelijk en geestelijk.
Ik had er ook nooit eerder van gehoord. Fijn dat je je verhaal met ons wil delen.
Daarnaast heb ik nog een (wellicht rare) vraag.
Als een zwangerschap uiteindelijk lukt, beval je dan door een keizersnede of is er wel mogelijkheid tot vaginaal bevallen?
Sorry voor deze vraag maar vroeg het me af.
Heel veel sterkte kracht en geluk toegewenst voor jullie in de toekomst x
Knap dat je hier zo open over bent. Veel sterkte!!
Karlien onlangs geplaatst…Mijn week in foto’s #20
Geen probleem kan me voorstellen dat je je dit afvraagt.. dit heb ik mezelf ook heel vaak afgevraagd.. met vaginisme is het vaak het probleem dat het zeer doet met iets wat naar binnen gaat.. de arts zei dat er best een kans bestaat dat ik zonder problemen vaginaal kan bevallen. Juist ook omdat ik door alle fysio en behandelingen mijn bekkenspieren erg goed heb getraind. Ik zal veel begeleiding krijgen van te voren en dan laten we het op zn beloop gaan☺
Wat een heftig verhaal! Ik ben wel bekend met vaginisme. Ik wens je veel kracht en sterkte toe en hoop van harte dat jullie toch zwanger worden.
Simpel, met een snufje liefde onlangs geplaatst…Je kind in groep 3….hoe is dat nou?
Een heel heftig verhaal maar heel knap hoe je ermee om gaat. Ik ken het nog maar sinds kort (het kwam laatst voor in een documentaire) maar ik wens je het aller beste en hoop op een mooie toekomst
Kelly | lifestyle-boutique.nl onlangs geplaatst…Verleidelijke lingerie
Wat een heftig verhaal! En wat goed dat dit soort verhalen verteld worden. Ook ik had geen idee van de ernst en gevolgen van vaginisme. Ik wens je veel sterkte en kracht
Mieneke onlangs geplaatst…Quote: Don’t let the world make you hard
Wat heftig en wat een nare reacties van andere mensen!
Veel succes en sterkte, Yvette!
Ilse onlangs geplaatst…Reading: 10 random facts
Hoi Yvette,
Ik herken je verhaal heel erg, ik heb ook vaginisme gehad. Gelukkig wel een milde vorm, waarvoor ik 1.5 jaar bekkenbodem fysiotherapie heb gehad.
Hierna is onze kinderwens gelukkig in vervulling gegaan en hebben we nu een dochter van 3 jaar.
Ik heb soms nog steeds last van pijn tijdens de seks, maar kan het nu redelijk hanteren. Maar seks zal voor mij helaas nooit iets prettigs zijn.
Ik hoop dat ook voor jou je probleem in zovere opgelost word dat jullie kinderwens in vervulling kan gaan!!
Liefs, Anne.
Oh, en als je nog vragen hebt, mag je me mailen als je wil!
Wauw, mooie post. Zonde van alle taboe’s, waaronder deze. Wel wil ik zeggen dat ik het enorm waardevol vind van de man dat hij bij haar blijft, echt super. En ook dat Yvette zo dicht bij haarzelf kan blijven. Petje af! 🙂
Jeetje wat heftig om dit zo te lezen! Ik heb ook vaginisme gehad. Vanaf mijn 16 jaar tot 22 jaar heb ik nooit echt seks kunnen hebben. Ook bekkenbodemtherapie gekregen maar dat hielp echt niet. Ik had Altijd pijn en ook zo bang voor de pijn. Ik gebruikte daarom ook geen pil omdat ik toch geen seks kon hebben. Tot ik mijn ex vriend ontmoette en de seks wat makkelijker ging. Ook ontzettend pijnlijk maar het ging. Toen raakte ik zwanger. En sinds de bevalling is de pijn en de angst weg! Het is nog wel moeilijk en pijnlijk af en toe maar niet meer zoals voorheen. Vaginisme is echt ontzettend naar en zeker naar je partner toe. Vind het wel fijn om te lezen en te weten dat er meer vrouwen mee rondlopen. Ik dacht altijd dat ik gek was. Dat zei mijn eerste vriendje dan ook..die geloofde het nooit. Maar goed..ik hoop echt dat dit over gaat voor jou!
Wat een heftig verhaal. wat bijzonder dat je het deelt en wat schrijf je het krachtig. Ik wens dat jullie wens in vervulling mag gaan!
Een vriendin uit mijn vriendinnengroep heeft ook vaginisme…en ze is nu 6 maanden zwanger! 🙂
Linda onlangs geplaatst…Kinderverjaardag & het kinderfeestje voorbereiden
Wat een heftig en moedig verhaal! Moedig dat je het durft te delen maar ook dat je de strijd aan gaat. Ik hoop dat jullie wens in vervulling mag gaan!
NovaLinde onlangs geplaatst…Om maar met de deur in huis te vallen..
Dat is zeker een heftig verhaal. Knap dat jullie toch zo door blijven zetten samen!
Maike onlangs geplaatst…Cheesecake als bruidstaart
Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor alle lieve reacties!! Ben er helemaal stil van☺
Heel knap dat je dit deelt, Yvette. Je verhaal is deels herkenbaar voor mij. Ik heb dan nog geen kinderwens, maar heb het afgelopen jaar ook last gehad van vaginisme. Ik ben ook enkele keren bij een kinesiste geweest voor bekkenbodemre-educatie, maar ik merkte al snel dat dat de oplossing niet was voor mij. Het was zo’n andere situatie en uiteindelijk lukte het wel om te ontspannen en te voelen dat het kon, maar dat is niet vergelijkbaar met gemeenschap natuurlijk. Ik merkte ook al snel dat vooral het vooral iets psychisch is, namelijk een angst voor pijn (ik heb regelmatig last van pijn en vaginale infecties). Op de duur vond ik seks niet meer zo leuk voelde het als een ‘verplichting’ om mijn vriend plezier te doen, maar zelf was ik bang dat ik nadien of terwijl weer pijn zou krijgen. En dan is het logisch dan je je helemaal opspant. Eens ik dit besefte heb ik geprobeerd zelf de klik te maken, en er is al verbetering maar soms is het nog moeilijk en kan ik niet goed ontspannen uit angst voor pijn. Ik denk dat het beste is om stilletjesaan alles weer op te bouwen, heel voorzichtig en jezelf niet forceren, je tijd nemen en proberen weer van seks te genieten. Ik schreef er zelf ook een artikel over op mijn blog om het taboe te doorbreken, want het is zo lastig dat veel mensen het niet begrijpen. Als je mijn verhaal graag helemaal wil lezen kan je een kijkje nemen op mijn blog en zoeken onder ‘seksuele problemen’. Veel succes nog en ik hoop dat jullie kinderwens uit mag komen!
Kim | Kimsbloglife onlangs geplaatst…Minidagboek #10: kledingkast uitkuisen, naar de bioscoop en schilderen!
Hebben jullie ooit aan een draagmoeder gedacht zodat het kindje wel van jullie is maar niet uit ´jou´ komt?
Nooit aangedacht nee maar dat is ook niet wat ik wil? vaginisme is behandelbaar en wil heel graag zelf een kindje dragen
Ik wist om eerlijk te zijn niet eens wat het was maar als ik dit verhaal zo lees grijpt het me best wel aan. Natuurlijk heb je een kinderwens en je moet je hierdoor nog echt niet uit het veld laten slaan!
Nadine Verdienen onlangs geplaatst…Ken jij Tirendo al? Anders is dit een tip van ons!
Ineens moest ik aan dit artikel denken… we zijn nu een tijdje verder maar wilde even delen dat ik op een natuurlijke manier in verwachting ben van een prachtig meisje wat in december geboren zal worden. We hebben keihard gewerkt aan ons ‘probleem’ en we zijn er nog lang niet maar onze grootste wens is in vervulling gegaan en we zijn gelukkiger dan ooit!
Lieve Yvette,
Knap dat je je verhaal durft te delen. Goed dat je er ook aan werkt! Ik denk dat het verstandig is om aan je vaginisme te werken, niet alleen in gemeenschap te hebben. Maar ook om je kindje te baren mocht dat geluk voor jullie in de toekomst ook te zijn weg gelegd.het is het mooiste wat er is, maar helaas is bevallen ook niet geheel pijnloos 😉
Heel veel sterkte gewenst.
Dat die vent van je nog bij je bleef? Mag je echt bkij mee wezen