Mijn blog Kellycaresse.nl is niet alleen een platform voor mijn ervaringen, maar ook deel ik af en toe de ervaringsverhalen van andere vrouwen en moeders. Sommige onderwerpen zijn taboe en door deze toch te delen kan hier openheid over ontstaan. Jennifer mailde haar verhaal. Zij is mama van een dochter van 2 jaar en wilde met haar partner voor een tweede kindje gaan. Echter kregen zij toen te maken met een zeer zeldzame vorm van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, die bestrijd moest worden met chemotherapie. Ik laat Jennifer aan het woord om haar verhaal te doen.
Jennifer: In Maart 2015 werden mijn vriend en ik voor het eerst papa en mama. Na een fijne, vlekkeloze zwangerschap ben ik met 41+3 ingeleid en is ons meisje uiteindelijk middels een keizersnede geboren. 4 Maart 2015 was ze daar na lang wachten dan eindelijk, onze lieve, mooie Lana.
Qua herstel heb ik niets te klagen gehad, de volgende ochtend zat ik rechtop in bed en 2 dagen na mijn bevalling was ik alweer lekker thuis, eigenlijk zou je kunnen zeggen dat mijn herstel nog beter verliep dan volgens het boekje.
Kinderwens voor een tweede kindje
Een kleine 2 jaar later vinden mijn vriend en ik het een mooi moment om te proberen onze wens voor een tweede kindje te vervullen. In februari gaan we eerst nog een weekendje weg met vrienden en de kinderen, we besluiten om na dat weekendje mijn spiraaltje te laten verwijderen. (Onder het mom van, nog even veilig genieten van een wijntje tijdens het weekendje weg!) Als we terug komen van dit weekendje plannen we dus een afspraak bij de huisarts. Meteen heb ik een redelijk regelmatige menstruatiecyclus, erg fijn dus!
Na mijn eerste menstruatie begin ik wat last te krijgen van vage zwangerschapskwaaltjes, ik ben met vlagen wat misselijk, ben sneller moe dan normaal en heb soms uit het niets honger als een paard, maar ik word vervolgens gewoon ongesteld, dus wuif ik deze kwaaltjes weg. Ook mijn volgende menstruatie komt gewoon weer op tijd.
Vroege miskraam?
Zo’n 1,5 week daarna, op 11 April krijg ik tijdens het werk een hevige bloeding. Ik heb meteen het idee dat er iets niet goed is en vermoed dat ik een vroege miskraam heb gehad, zo vroeg dat ik nog niet eens wist dat ik zwanger was. Thuisgekomen bellen we voor advies de huisartsenpost, zij geven ons het advies de volgende ochtend de huisarts te bellen. Als we de volgende ochtend de huisarts bellen zegt de assistente dat zij ook vermoed dat ik inderdaad een vroege miskraam gehad heb.
Als de week die volgt de zwangerschapskwaaltjes met de dag lijken toe te nemen besluiten we een zwangerschapstest te doen. Nogsteeds positief. Voor de zekerheid plannen we toch een afspraak in bij de huisarts. Deze heeft contact met de gynaecoloog, maar ze komen samen snel tot de conclusie dat een echo eigenlijk nog geen nut heeft. Mochten we niets zien op de echo, hoeft dat namelijk niet perse een miskraam te betekenen, maar zou het ook een heftige innestelbloeding kunnen zijn. Mocht er wel wat te zien zijn op de echo is het nog te klein om te beoordelen of het goed zit of niet. Met het advies aan het einde van de week nogmaals te testen en bij een positieve test de verloskundige te bellen worden we naar huis gestuurd.
Mijn beste vriendin is van onze situatie op de hoogte en oppert een Clearblue zwangerschapstest te doen, want als het een innestelbloeding geweest is, geeft de test ‘1-2 weken’ aan. Stiekem hopen we ook op het resultaat 1-2 weken, maar vermoeden we dat de test ‘2-3 weken’ aangeeft.
Als ik ’s avonds test geeft deze echter tot onze verrassing ‘3+ weken’ aan, dat wil dus zeggen dat ik op het moment van testen zo’n 7 weken zwanger ben en dat ik tussendoor dus nog een keer gemenstrueerd heb terwijl ik zwanger was.
De volgende ochtend bel ik de verloskundige en hun assistente besluit mij in te plannen voor een vroege echo. Gelukkig kunnen we 2 dagen later al terecht.
De eerste echo
Vrijdag 21 April kunnen we om 11.40 terecht voor de echo. Spannend natuurlijk! Gezien de vroege termijn vraagt de echoscopiste of ik bezwaar heb tegen een inwendige echo, zolang ze het maar goed kan zien! Dat vinden wij het belangrijkst, dus nee, daar hebben wij geen bezwaar tegen.
Terug denkend aan de eerste echo die ik kreeg met de zwangerschap van Lana weten we natuurlijk wat we moeten zien. Na even zoeken zie ik op het beeldscherm een rondje, het vruchtzakje, maar de echoscopiste gaat hier voorbij en zoekt verder. Dit herhaalt ze een paar keer en als ik naar haar gezicht kijk zie ik dat ze wat bedenkelijk kijkt.
‘Het is niet goed he?’ vraag ik haar, dat ze antwoordt met ‘het is inderdaad niet goed’ is dan ook geen verrassing.
Mijn vriend en ik hadden met verschillende scenario’s rekening gehouden. In het meest gunstige geval ‘zomaar’ en bloeding, in een wat minder gunstig geval een tweeling zwangerschap waarvan 1 vruchtje los gelaten zou zijn en in het slechtste geval een volledige miskraam.
Als de echoscopiste zegt ‘Ik zie het vruchtje hier zitten, buiten je baarmoeder, het lijkt op je eierstok te zitten’ zakt de grond dan ook even weg onder onze voeten. Daar hadden we geen rekening mee gehouden.
Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is iets dat niet veel voorkomt en als je er wat over leest, lees je vaak dat dit gepaard gaat met heftige buikpijnen, ik heb nergens last van! Geen seconde hebben we daarom dus aan dit scenario gedacht.
Zeldzame EUG (buitenbaarmoederlijke zwangerschap)
Vanaf dat moment gaat alles heel snel. De echoscopiste belt onze verloskundige voor een doorverwijzing naar de gynaecoloog, maar als ze hen niet meteen te pakken krijgt besluit ze rechtstreeks naar de verloskamers te bellen met de vraag of zij mij misschien op eigen initiatief door mag sturen. We mogen meteen doorlopen. Aangekomen op de verloskamers wordt er bloed geprikt en een infuus ingebracht.
We krijgen kort wat uitleg.
Bij een EUG (buitenbaarmoederlijke zwangerschap) zit over het algemeen het vruchtje op je eierstok of eileider, gezien de risico’s die dit met zich meebrengt zal een EUG niet uitgedragen kunnen worden en moet de zwangerschap beëindigd worden. Waarschijnlijk ga ik geopereerd worden, misschien zelfs vandaag nog, vandaar dat ik alvast een infuus krijg en dat ze wat extra controles prikt bij het bloed prikken. Tijdens de operatie wordt dan waarschijnlijk (een deel van) mijn eierstok verwijderd. Dit heeft nauwelijks tot geen gevolgen voor mijn vruchtbaarheid of bij een volgende zwangerschap.
Dit is het moment om mensen op de hoogte te gaan stellen en dingen te regelen, we vermoeden dat we hier namelijk nog wel even zitten. Lana is bijvoorbeeld bij onze buren, maar het loopt tegen lunchtijd en Lana doet smiddags nog een dutje, mijn moeder haalt Lana bij hen op, zodat ze toch gewoon naar bed kan smiddags. Ook mijn zusje, schoonouders en schoonbroer- en zus stellen we op de hoogte omdat we ze het liefst persoonlijk willen vertellen natuurlijk. Ik moet ook mijn werk bellen, ik zou die avond namelijk moeten werken en dat gaat natuurlijk niet.
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap genesteld in het litteken van de keizersnede
Even later komt de assistent gynaecoloog onze kamer binnen en wil nog eens een echo maken, haar bevindingen zijn echter dat het vruchtje niet op mijn eierstok zit, maar zij vermoed dat het in het litteken van mijn keizersnede is genesteld. Ze gaat meteen overleggen met de gynaecoloog. Nog geen kwartier later staat ze weer bij ons op de kamer, de gynaecoloog wil graag zelf nog een echo maken op de poli, daar is de echo apparatuur nog beter dan op de verloskamers. We mogen doorlopen en de echo wordt meteen gemaakt. Het schijnt allemaal nogal lastig te zien te zijn, maar ze willen natuurlijk 100% zekerheid waar het vruchtje zich genesteld heeft, aan de hand van de locatie van de zwangerschap wordt namelijk de behandeling bepaald.
Helaas blijkt de assistent gynaecoloog gelijk te hebben en zit het vruchtje genesteld in het litteken, dit schijnt bijna nooit voor te komen. Het is zo zeldzaam dat deze gynaecoloog het nog nooit gezien heeft. Buiten dat het in het litteken zit, zit het ook een haartje van mijn blaas af, wat het dus extra complex maakt. Als het vruchtje gaat groeien, groeit het mijn blaas in en als ze gaan opereren is er kans dat ze de blaas beschadigen, in beide gevallen zijn we verder van huis.
Chemotherapie om de buitenbaarmoederlijke zwangerschap te eindigen
De artsen gaan overleggen met het academisch ziekenhuis in Amsterdam, mijn vriend en ik verwachten dat dit wel een tijd gaat duren en besluiten in de kantine te gaan zitten, maar verrassend snel worden we gebeld door de gynaecoloog. Weer terug in haar spreekkamer krijgen we de heftige behandeling te horen. Er moet diezelfde dag nog gestart worden met een chemotraject. Dit traject houd in dat ik om mee te beginnen 5 injecties Methotrexaat krijg, vier keer om de dag een injectie. Een week na de laatste injectie word er bloed geprikt en weer een echo gemaakt en krijg ik nog een injectie. Aan de hand van de uitslagen van het bloed en de echo wordt vervolgens besloten of een traject voldoende is, of dat er eventueel nog een traject moet volgen. Ook is een chirurgische ingreep op dat moment nog niet uitgesloten.
Het vervolg van dit verhaal hoop ik later met jullie te kunnen delen want momenteel zitten we er nog midden in. Ik hoop over een tijdje te kunnen delen dat het chemotraject achter ons ligt en er een nieuwe zwangerschap in het vooruitzicht ligt.
Kelly: Dankjewel Jennifer, voor het delen van dit heftige verhaal. Ik wil jou en je vriend enorm veel sterkte en kracht wensen in deze moeilijke tijd en de tijd die komen gaat.
Heeft iemand van mijn lezeressen ervaring met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap? Ik ben benieuwd naar jullie reacties bij de comments.
Jeetje wat onwijs heftig. Heel veel sterkte en succes met de behandeling Jennifer en ik duim met je mee voor een goede afloop én een goede nieuwe zwangerschap!
Anouk onlangs geplaatst…Happy Moments #4
Jeetje wat heftig! Ontzettend veel sterkte in deze zware periode!
Wel eens van gehoord mijn nicht heeft zoiets ook meegemaakt. Heftig om op deze manier je zwangerschap te verliezen. Veel sterkte en kracht toegewenst.
Wat heftig zeg! Lijkt me best eng ook allemaal.. Hopelijk helpt het eerste traject al en blijft je verdere dingen bespaard!
Nicole onlangs geplaatst…Waarom onze dochter een geweldige grote zus wordt
Wat een drama zeg! En dan ook nog een chemotraject door moeten. Jeetje. Heel veel sterkte!!
Nicole onlangs geplaatst…WINACTIE! Win een Toet Toet Auto’s – 2 in 1 Vrachtvliegtuig
Oh wat heftig is dat, kippenvel hier. Jennifer ook ik wil jou en je vriend heel veel sterkte en kracht wensen !
Kelly onlangs geplaatst…365 plates #186 de eerste honden in huis!
Dat dit met chemotherapie behandeld wordt had ik nog nooit gehoord. Wat heftig. Krijg je ook die vreselijke bijwerkingen van de chemo?
Een collega van mij had een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Het vruchtje was in de eierstok ingenesteld en de eierstok is verwijderd. Gelukkig is ze nu bijna uitgerekend van een ander kindje.
Lieve Jennifer en vriend, heel veel succes en sterkte!
Wow, way een heftig verhaal. Heel veel sterkte in deze zware periode!!
Frank onlangs geplaatst…Opa vertelt
Wat heftig! Goed dat je hier aandacht aan schenkt.
Patricia onlangs geplaatst…Oliecontrastmiddel als test eileiders werkt positief op vruchtbaarheid
Jeetje! Veel sterkte en liefde voor jou! Zet ’em op, meid!
Essma onlangs geplaatst…5x tips voor een geslaagde Family Lifestyle Shoot
Wat heftig Jennifer ! Heel veel sterkte gewenst.
Kimberly onlangs geplaatst…Mama’s moeten elkaar steunen, ook op Social Media!
jennifer heftig hoor wens jullie heel veel sterkte en hoop dat het weer goed komt
Mooi geschreven Jennifer! Knuff voor jullie
Jeetje, wat een heftig verhaal! Ik hoop dat we snel een vervolg te lezen krijgen waarin staat dat het beter met je gaat…
Ik vind het altijd zo heftig als je “gewoon” je leven leidt en de dokters relatief relaxed doen, en dan opeens de hele boel op zijn kop wordt gezet en je met spoed behandeld moet worden. En in dit geval ook nog zo’n extreme behandeling! Sterkte ermee, Jennifer!
Marianne onlangs geplaatst…Was ik mijn kindje maar blijven dragen…
Wat een heftig verhaal! Heel veel sterkte gewenst!
Stefanie onlangs geplaatst…Mijn favoriete eetbare planten uit onze tuin
Jeetje wat een heftig verhaal! Hulde voor je verloskundige, die zo goed gezien heeft dat het buiten de baarmoeder zat. Dit is namelijk best wel moeilijk, ook met een inwendige echo. Ik wens je heel veel sterkte toe in dit traject!
Lisette onlangs geplaatst…Boek: Toen kreeg ik weer lucht – Tilda Timmers
Heel erg heftig dit mee te moeten maken, sterkte!
Helaas heb ik ook ervaring met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad de eerste keer, hierbij heb ik zo lang rondgelopen dat het kantje boord was voor mezelf(accuut geopereerd) , daarbij is de 2e zwangerschap uitgelopen iop een missed abortion vorig jaar met kerst( medicatie gevold door curretage en moest toen alsnog een hysterscopie ondergaan), eerlijk gezegd ben ik bang om nog opnieuw zwanger te worden en een gezond kindje op de wereld te zetten,al is die wens enorm groot.
oh wauw ik ben sprakeloos…..kan alleen maar zeggen heel veel sterkte voor de komende tijd x
rachel onlangs geplaatst…Outfitje update
Sterkte!
Ik heb 2 keer een bbz gehad eerste keer (2015)met spoed afgevoerd 1 eileider verwijderd 2e keer (2016)precies een jaar later waren we er redelijk opstijd bij en heb ik 2 injecties methotrexaat gehad.
Ik ben vorige week vrijdag geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. We waren in de veronderstelling dat ik 3 weken ervoor een miskraam had gehad. Ik bleef steeds vage klachten houden en uiteindelijk bleek het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn.
Sterkte Jennifer!
Wat heftig zeg! Wist niet dat ze chemo gebruiken bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Heb ooit eens gehoord van een vrouw die buitenbaarmoederlijke zwangerschap had en het eitje terug geplaatst is. Haar dochter is inmiddels 13. Ik wens je veel kracht en sterkte de komende tijd en een voorspoedige nieuwe zwangerschap
Anja onlangs geplaatst…Weekendtips 9 – 11 juni 2017 evenementen uitjes festivals
Heel veel sterkte! Hier was het helaas te laat voor de chemotherapie.. ik ben uiteindelijk met spoed geopereerd omdat mijn eileider op knappen stond en heb deze daarbij ook helaas verloren.
Pff heftig!! Heel veel sterkte!!
Vorig jaar ook een bbz gehad. Eileider geknapt, waardoor inwendige bloeding. Dus met spoed naar zkh en door naar de ok voor open buik operatie en bloed transfusie.
En begin dit jr miskraam gehad. jammer genoeg is het niet zo vanzelf sprekend om zwanger te worden.
Heel heftig om mee te maken! Ik heb zelf in 2009 een bbz gehad. Ik kreeg plotseling enorme buikpijn, kon nog amper op mijn benen staan. Bij de dokterswacht, door de huisarts onderzocht en kon met spoed meteen door naar het ziekenhuis waar ik binnen een uur op de operatietafel lag. Het is heel dubbel, de operatie is goed gegaan maar je bent meteen je kindje kwijt. Voor de operatie zie je nog een hartje kloppen. Geef jezelf de tijd om dit een plekje te geven, bij elke zwangerschap heb je toch weer de angst dat het weer niet goed is ingenesteld. Gelukkig mocht ik na de bbz nog drie keer zwanger worden.
Wat een heftig verhaal, hopelijk krijgen jullie snel goed nieuws!
Gerdi onlangs geplaatst…Meekijken met Gerdi #21 | Examenstress, wandelen en een lang weekend!
Jeetje wat heftig! Heel veel sterkte gewenst voor deze periode!
Gwen onlangs geplaatst…update: 29 weken zwanger!
Heel veel sterkte toegewenst Jennifer. Gelukkig heb ik het niet meegemaakt. Mijn moeder wel die was zwanger van mij en had ook tegelijkterteid een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Gelukkig is het voor haar wel goed afgelopen.
Heftig om te lezen!Ik heb ook een b.b.z meegemaakt en daarbij een spoedoperatie gehad en eileider verwijderd.Jaar erna een miskraam gehad,beide met kerst.
Hierna ben ik zwanger geworden van een gezonde zoon en 2 jaar later van gezonde dochter!Inmiddels nu 15 en 13 jaar!
Het opnieuw zwanger raken kan dus nog na een b.b.z en eileider verwijdering, dat wil ik graag mee geven.
Ik wens iedereen veel sterkte die dit moet meemaken, want je draagt het altijd mee in je ❤️.
Heb ook een bbz gehad en ben met spoed geopereerd waarbij ze mijn linker eileider verwijderd hebben. Ik wist niet dat ik zwanger was omdat ik me menstruatie nog heb gehad, dat dacht ik toch. We hadden moeite met zwanger worden en we hebben die periode enkele keren bij de gyneacoloog geweest. In de periode dat ik zwanger was hebben ze 2 echo’s genomen om te kijken of ik mijn eisprong had, maar ze had niet gezien dat ik zwanger was.
Het is niet makelijk om hiermee om te gaan het ene moment hoor je dat je zwanger bent en een uur later lig je op de operatie tafel en ben je je kindje kwijt
Wat een heftig verhaal. Ik heb nog nooit van zoiets als in de litteken genesteld gehoord. Wat een zware tijd zal dat voor jullie zijn geweest.
Ook ik heb een bbz van 10 weken gehad. Ik wist dat ik zwanger was, maar zou pas rond 11 weken een afspraak maken. Omdat ik paar maanden ervoor een miskraam had gehad bij 5 weken en 4 dagen. Helaas kende ik de symptomen niet. En die waren alleen, vaak bloedingen, vooral na het intiem zijn, vaak steken en trekkerig gevoel aan de kant waar het zat, en ik had 1x, ongeveer bij 8 weken, dat ik black out ging. In de nacht naar het ziekenhuis geweest, op aanrade van iemand anders, vanwege de bloedingen. Wilde eerst niet gaan, maar besloot toen wel maar te gaan. Bleek niks in de baarmoeder te zitten, terwijl ik echt 10 weken was. Hcg geprikt, maar omdat het in de nacht was ben ik naar huis gestuurd. Volgende ochtend kreeg ik een telefoontje van het ziekenhuis dat ik nu met spoed onmiddelijk moest terugkomen. Gelijk de auto in en na 10 min in de auto, kreeg ik opeens een hele erge pijn, werd misselijk, het zweet brak me uit en begon zwart te zien. Zo ernstig dat mijn man op de snelweg op de vluchtstrook moest stoppen. Ik dacht dat ik doodging. Dat bleek dus het moment te zijn geweest dat mijn eileider geknapt was. Met tranen in mijn ogen van pijn en rillerig van top tot teen, hebben we de dichtsbijzijnde ziekenhuis moeten pakken, ipv het ziekenhuis waar ik moest zijn. Mijn man heeft me naar binnen gedragen omdat ik niet kon lopen meer. Savond werd ik naar de o.k. gebracht en hebben ze 1.5 liter bloed uit mijn buikholte weggehaald en mijn eileider verwijders. Waarna ik ook moet meer wilde wakker worden na de narcose. Het was een hele zware dag geweest voor mij en vooral me man, hij wilde zo graag helpen, maar was machteloos. Gelukkig was zijn moeder gelijk gekomen en heeft hem gesteund.
Na de bbz heeft het ons 11 jaar geduurd om weer zwanger te raken. Ben nu op het moment bijna 6 weken zwanger met behulp van ivf.
Waarschijnlijk hadden wij niet zo een geluk om weer zwanger te worden erna.
Ik heb in januari een BBZ gehad. Net gestopt met de pil, dus in eerste instantie vreselijk in shock dat het zo snel was gegaan. Op zondag een positieve test en op woensdag kreeg ik steken in mn rechterzijde met uitstraling naar mijn been (tot mijn knie). Ik wist niet hoe ik moest zitten, staan, lopen. Eerste keer dat ik zwanger was, dus geen idee wat wel of niet klopt. 100x naar het toilet gegaan omdat ik dacht, het zal wel gewoon mis zijn, laat het bloed maar komen. Echter geen bloed. Ik was pas 5 weken en 4 dagen. Volgende dag voelde ik me eigenlijk gewoon prima, tot een uur of 11 en ik weer steken kreeg . Dus weer naar het toilet en toen zag ik foute boel.
We spelen allemaal Dr. Google en ik had alleen over miskramen gelezen, bbz kwam niet aan bod in mijn hoofd. Das namelijk zeldzaam stond er. Toch maar naar huis vanwege de pijn en verloskundige gebeld. Ik mocht meteen langskomen voor een echo. Toen bleek al snel dat er niks in mijn baarmoeder zat, nog steeds geen alarmbellen in mijn hoofd. Een MK gebeurd vaker. Echter dacht de echoscopist hier anders over. Ik moest direct naar het ziekenhuis (acute unie) en daar ging de riedel verder. Vanaf dat moment ben ik in de molen gegaan. Ze konden bij mij niet zien waar het zat een BBZ met locatie onbekend. Dus zij durfden ook niets te doen qua Methoxadaat of operatie. Ik kwam dus in de afwachtende situatie. Uiteindelijk heeft mijn lichaam het na 3 weken zelf opgelost. Ik stond strak onder controle en heb in 3 weken meer bloed gegeven dan in mijn hele leven. Ik ben blij dat ik er zo goed van af ben gekomen. Echter ben ik nu 4 dagen overtijd en alle testen zijn negatief, hier word ik bloednerveus van. Ik twijfel om de huisarts of verloskundige te bellen. Aangezien het de vorige keer ook in zo’n vroeg stadium was. Die pijn die ik gehad heb, wil ik liever niet nog een x.
Ik wens iedereen dit ooit heeft meegemaakt het allerbeste toe. Keep your head up.
Heftig, ik heb zelf ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad die dmv chemo weggehaald moest worden. Daarnaast nog een curretage voor een “druiventros” in mijn buik. Superheftige periode was dit in mijn leven. Ik herken de angsten en het verdriet.
Hallo dames,
Wat een heftige verhalen.
Ik heb ook een BBZ gehad begin december vorig jaar dus nog niet lang geleden. Ik ging gewoon op controle en zo is dit aan het licht gekomen. Ik begon met een hcg van 1500. Deze bleef stabiel, enkele dagen zelfs. Ik moest elke week bloed laten prikken. De gynaecoloog gaf me ook de keuze, chemo of eventueel opereren bij een hogere waarde. Dit werd opgevolgd, langzaam daalden de hcg waarden. Een tweetal weken geleden kon ik niet meer liggen of staan van de pijn aan de rechterkant in de eileider. Het was precies of ‘iets’ ging springen in mijn buik. ‘s nachts heeft mijn man mijn naar het spoed gebracht, weer bloed geprikt, de waarden waren een beetje gedaald. Daar een paracetamol infuus gekregen, dat hielp een beetje,meer konden ze dus niet doen. De dag erna weer een echo gehad, wat bloedklonters te zien, anders niks.
De gynaecoloog zei me dat het vruchtje zichzelf had afgebroken, door de eilleider gegaan is en dat dit zorgde voor de pijn.
Vorige week had ik mijn laatste controle, het hcg stond op 25, dus niet bijna niet meer opspoorbaar in het bloed. Gelukkig ben ik er zonder medicijnen of operatie van af gekomen.
Op het einde van de bbz heb ik ook nog een schimmelinfectie gehad + flubitis in mijn benen door het vele bloedverlies waarschijnlijk dus dat kwam ok nog eens bij…
Ze zeggen dat het niet veel voorkomt, maar ik denk toch van wel hoor… Het is niet makkelijk om erover te praten. Het deed deugd om dit van me af te schrijven. Aan iedereen die dit meemaakt(e) veel moed, jullie komen er wel door!! Liefs