Zwangerschap is natuurlijk een hele bijzondere fase in je leven. Je hebt er vooral ook allerlei romantische gedachten over. Zelfs na twee zwangerschappen, kon ik het aangaan van een derde zwangerschap enorm romantiseren. Ik zeg nu niet dat het zwanger zijn een groot drama is, ik vind het nog steeds een enorm bijzondere periode. Maar bepaalde verwachtingen die ik had blijken in de realiteit toch wel een beetje anders. Die ga ik vandaag met jullie delen.
Zwangerschap: Verwachtingen versus realiteit
Roze wolk!
Verwachting na een positieve zwangerschapstest: Wauw, er groeit een kindje in mij. Ik kan die roze wolk in klimmen, heerlijk!
Realiteit: Misselijk, moe, geen energie, emotioneel. Waarom voel ik me toch zo down?
Groeiende mooie buik
Verwachtingen over de groeiende buik: Bij 7 weken, wow ik krijg nu echt al een buikje, tijd voor zwangerschapskleding!
Bij 20 weken: Wow ik lijk wel hoogzwanger!
Bij 35 weken: Het lijkt of de baby die buik nog uit knalt, kan de buik nog meer groeien?
Realiteit: Bij 7 weken: Ik lijk gewoon wat kilo’s aangekomen. Maar die zwangerschapsbroeken zitten zo lekker.
Bij 20 weken: Achteraf viel dat buikje nog best mee.
Bij 35 weken: Wat een enorme pens, maar ook dikkere billen, dikkere armen, een flinke onderkin en opgezwollen hoofd… Ik had mezelf een stuk slanker zwanger voorgesteld 😉
De zwangerschaps glow
Verwachtingen: wauw, ik heb geen make-up meer nodig, ik glans en straal van alle kanten nu ik zwanger ben!
Realiteit: Ik zweet als een otter, voel me dik en lelijk, heb vet haar en voel me alles behalve glowy.
Zwangerschapscravings
Verwachtingen: Yeahh, zoveel eten als ik wil, dik word ik toch wel. Kom maar door met die Big Mac, Chocoladerepen en augurken.
Realiteit: Zoveel eten als je wil (zodra de misselijkheid gezakt is), maar ja die kilo’s die je aankomt vallen best tegen. Owja, en in heel veel dingen qua heb je helemaal geen zin. En waar je juist zo zin in hebt, heb je dan net niet in huis.
Reacties van de omgeving op je zwangerschap
Verwachtingen: Iedereen aanbid me alsof ik de eerste zwangere op aarde ben die een kind mag dragen. Iedereen wil mijn buik aanraken, stelt lieve vragen, bied me een stoel aan in de overvolle trein, gaat drinken voor me halen en alles wordt voor me gedaan.
Realiteit: In de eerste 20 weken durft niemand te vragen of je zwanger bent. Pas zodra je er echt niet meer omheen kan, komen de opmerkingen. ‘Zo zo, zijn het er niet twee?’ ‘Hoelang moet je nog?’ ‘Hoeveel kilo ben je aangekomen?’ En dat opstaan in de trein, daar kun je ook niet op rekenen. Sterker nog, jij staat juist op voor die oudere mevrouw omdat je nog beter beseft hoe fijn een stoel is als je slechter ter been bent.
De bevalling
Verwachtingen: Het wordt de allermooiste dag van mijn leven en ik heb dat kind er binnen no-time uit.
Realiteit: Erop terugkijkend is het de meest bijzondere gebeurtenis van je leven want jullie kindje wordt geboren, maar ik had die bevalling me toch een stuk rooskleuriger ingebeeld.
Ik ben enorm benieuwd of jullie je in een paar van deze punten herkennen, of dat dit voor jou heel anders was. Waren je verwachtingen juist minder mooi dan de realiteit? Of had je je hier wel op ingesteld. Ik ben benieuwd naar jullie reacties bij de comments.
Geniaal geschreven ??. Volgens mij is dit zoals de meeste vrouwen zich voordoen en voelen. Ik herken zeker een aantal dingen van mijn vrouw ?. Heel leuk om te lezen ?
Haha leuk geschreven en herkenbaar!
Oh die zwangerschapsglow en zwangerschapsbuik vind ik heel erg herkenbaar! Die glow was er misschien 2 weken nu zijn het wallen, droge huid en puistjes die de boventoon voeren…
??? OMG! Bijna alle punten zijn herkenbaar! Hoewel ik na de positieve test zo’n 2 weken nog op de roze wolk heb gezeten (of volgens mij nog zo lang) voordat de eerste klachten zoals misselijkheid kwamen.en de groeiende buik had ik alle punten die je hebt opgeschreven. Zowel de verwachting als de realiteit haha. En de glow zie ik bij mezelf niet echt. Dat vind ik wel jammer…
alleen over de bevalling kan ik nog niks zeggen. Die mag nog 7 weken op zich laten wachten tot de uitgerekende datum.
Helemaal waar!! En als je t waagt om te zeggen dat een piepklein onderdeeltje van de verwachtingen niet klopt zeggen mensen bijna huilend: oh… maar nu kan je helemaal niet genieten!!! :'( :'( :'(
Hahaha dit is echt zó waar, zo grappig. En vooral die buik helaas ?, bij ons komt de vierde en ik voel me bij 13 weken al 20 weken qua omvang ?♀️
Haha enorm herkenbaar dit, vooral het opeens overal aankomen! 😉
Ahhh haha ik herken dit wel van de mensen om mij heen. Erg grappig :-).
Haha leuk geschreven! Ik ben benieuwd hoe mijn zusje het ervaart, moet ik toch eens vragen!
Haha, wat leuk om eens te lezen hoe zwanger zijn nu écht is! Ik kan me voorstellen dat het een stuk minder rooskleurig en roze-wolkachtig is dan veel mensen zich van te voren voorstellen 😉
Leuk geschreven! En zeker herkenbaar! Nog één: als jij denkt dat het duidelijk zichtbaar is, balen dat niemand er iets van zegt/mee doet (zoals opstaan). En later je ergeren aan die continue opmerkingen over je enorme buik. Alsof je zelf niet meer interessant bent maar alleen die buik ertoe doet! ?
Haha! Dat stukje over die zwangerschapskilo’ en positiekleding is zo herkenbaar ?. Van enkele kilootjes tot gezwollen otter op het eind. Erg leuk geschreven!
Hahaha super leuk dit! Mij vriendin is nu rond de 33 weken en soms denk ik wel eens: ‘Kan jij nog wel recht blijven staan met die buik?’ En dan moet ze er nog 7
Leuk geschreven en zeker deels herkenbaar.
Mijn grootste misgedachte:
” Ik ga super gezond eten tijdens de zwangerschap: geen toegevoegde suikers en vlees zodat mijn kindje hopelijk niet aan die smaken went en super gezond ter wereld komt. Dit ga ik veel beter doen dan dat zoveel andere moeders doen, want ik ben diëtiste in opleiding. ”
Realiteit: dikke cravings naar zoet (witte variant duopenotti, cake, koekjes en spekkoek) en ineens naar vlees (kip in braadzak). Met erbij een plotselinge afkeer van (koude) groenten en hummus..Met name in het eerste trimester.
Ehm ja, daar ging mijn arrogantie hihi. (voorheen at ik geen toegevoegde suiker en vlees)
Heel herkenbaar haha (vooral die kilootjes.) Alleen vind ik dat jij juist heel mooi zwanger bent. Bijvoorbeeld de foto van gisteren wauw joh! je haar zat superleuk (met die scheiding), je straalde en je had een fantastische glow.. Misschien zie je het zelf niet maar wij (ik) zien het wel hoor?
Oh wauw, wat een heerlijk herkenbare blog! Heb echt hardop zitten lachen en het zelfs aan mijn man voorgelezen, het is allemaal zó waar!
Eens eens eens, check check check…vooral dat opgezwollen gevoel bij 35 weken..
Haha heel herkenbaar allemaal. Behalve de glow. Nu, na mijn zwangerschap, ziet m’n huid er verschrikkelijker uit dan tijdens. Tijdens m’n zw geen 1 pukkeltje of puistje te bekennen.
Leuk geschreven! ?
Haha, zo herkenbaar! Ik ben super gelukkig dat ik zwanger ben van mijn eerste kindje, maar ik had zwanger zijn ook anders voorgesteld. Ik ben nu al 5 maanden misselijk en daar reken je op voorhand gewoon niet op omdat je alleen mooie dingen verwacht.
Leuk geschreven! Ik had eigenlijk zo goed als geen verwachtingen van de zwangerschap. Maar ik herkende wel dat stukje van je buik, dat je bij een paar weken zwangerschap denkt ‘wooww iedereen kan zien dat je zwanger bent’ en dan weken later denkt ‘pff seriously? ? Ik leek gewoon chubby’
Haha, leuk geschreven! Een aantal dingen heb ik ook wel zo ervaren ja.
Whaha zo herkenbaar. Vooral bij mijn eerste zwangerschap. De tweede zwangerschap was een stuk milder voor mijn figuur en de bevalling was een droom (lang leve de ruggenprik). Al was de moeheid wel vreselijk en niet tegenaan te slapen. Het bewegen in je buik is ook zo leuk, tot hij de hele dag oefent om de nieuwe Epke Zonderland te worden. Auw!
Wat je schrijft is heel herkenbaar! Ik keek uit naar veel leuke momenten, alleen belandde ik net over de helft in het ziekenhuis. ? Verplicht met verlof daarna, waardoor ik wel tijd had om lekker rustig aan te doen en me te focussen op de komst van mn meisje.
De kilo’s lijken bij mij na mijn eerste zwangerschap zelfs al een onderdeel van mij geworden te zijn ?! Ach ja, zo blijf ik mezelf voor altijd herinneren aan die mooie tijd in ieder geval ? Positief blijven maar…
Haha heel herkenbaar! ?? Leuk geschreven ook. 🙂
Hilarisch ?Mooi geschreven artikel
hhahah heerlijk verwoord 😀 en had het zo zelf kunnen schrijven. Het heeft zijn leuke maar ook minder leuke kanten maar uit eindelijk….een mooi nieuw leventje 😀
Ooooh zo herkenbaar. Zwanger van ons eerste kindje en ik had mij ingebeeld dat ik de powerwoman zou zijn die een zwangerschap ‘wel gewoon lachend zou doorstaan’ maar jeetje wat is dat tegengevallen. Kan mij gewoon aansluiten bij alles wat je schrijft.
Ben inmiddels bijna 32 weken zwanger en kijk al uit naar het einde, de bevalling niet maar dat die enorme buik weer weg is wel.
Vind het vooral gewoon heel vermoeiend en beperkend een zwangerschap, maar er komt iets moois voor in de plaats dus ik neem het voor lief en ben absoluut enorm dankbaar!
Grappig om te lezen en tegelijk zo herkenbaar! Vooral de misselijkheid valt me erg tegen. Die roze wolk heb ik nog niet veel gevoeld, ondanks dat ik superblij ben met dat kleine meisje in mijn buik.
Oké, ik was dus vergeten dat ik al had gereageerd. We zullen het maar op de zwangerschapsdementie steken, haha 😀
Ik vind zwanger zijn stiekem helemaal niet zo leuk. Geen roze wolk, pukkels ipv glowing skin, bekkeninstabiliteit ipv trots zwanger rondlopen. Het enige wat me 10000 procent is meegevallen is de bevalling. Die vond ik heel fijn vergeleken bij wat ik me er van had voorgesteld.
Herkenbaar voor elke zwangere. Romantiseren is ook heel logisch. Terwijl het allemaal erg pittig is.